ผู้ชายเวลาทำงานมาเหนื่อยๆแล้วเจอแฟนบ่นใส่ รำคาญมากมั้ยคะ แต่เราบ่นก็เพราะห่วงเขานะคะ

เราคบกับแฟนได้ประมาณ 2 ปีค่ะ ตั้งแต่วันแรกที่เขาจีบเรา เราก็เป็นตัวของตัวเองจนถึงตอนนี้ บ่นอย่างไรก็บ่นอย่างนั้น และทุกอย่างนิสัยเหมือนเดิมตั้งแต่วันแรกที่คบกัน แรกๆเขาก็รับได้คือเขาไม่พูดอะไรอ่ะค่ะ เหมือนแบบเวลาเราบ่นอะไรไปเขาก็มักจะอธิบายเหตุผลว่าเป็นงี้ๆ

แต่เมื่อคืนเราบ่น แล้วเขาบอกว่า ถ้าไม่อยากบ่นก็กลับหอไป เราก็อึ้งค่ะว่าไล่เราอะไรอย่างนี้ (คือเราอยู่บ้านเขา ศุกร์ถึงอาทิตย์เราจะกลับไปเรียน เราเรียนแค่เสาร์อาทิตย์ค่ะ) แล้วตอนจะนอนเราก็ถามเขาว่า ไล่เรากลับหอทำไม เขาก็บอกว่า เขาทำงานมาเหนื่อยๆกำลังคิดเรื่องงานอยู่(แต่ตอนนั้นนั่งเล่นเกม) เราก็มาบ่นๆอะไรไม่รู้อยู่นั่นแหละ

เรื่องที่เราบ่นเมื่อคืนนะคะคือว่า พรุ่งนี้เขาจะต้องออกบ้านตั้งแต่ 7 โมงเช้า แล้วสี่ทุ่มครึ่งเขายังไม่ไปอาบน้ำนั่งเล่นเกมอยู่ เราอาบแล้ว
เรา : ทำไมไม่ไปอาบน้ำ พรุ่งนี้ออกเช้าไม่ใช่หรอ
เขา : อืมแปปนึง
เรา : นอนดึกตื่นเช้า เดี๋ยวก็ง่วงนอน เดี๋ยวก็มาพูดให้ฟังอีกว่าง่วงนอน เหนื่อย เจ็บตา บลาๆๆ
เขา : ถ้าไม่อยากบ่นก็กลับหอไป

และอีกหลายเรื่องที่เราบ่นค่ะ เช่น เขากินข้าวไม่ตรงเวลาเพราะเขาเป็นโรคกระเพาะ เวลาขับรถชอบหันซ้ายหันขวา อากาศร้อนไม่ยอมกินน้ำเยอะๆ
ชอบกินน้ำอัดลม ของสุกๆดิบๆ และอื่นๆค่ะ แล้วเวลาปวดท้องหรือไม่สบายอะไรมา เราเนี่ยแหละดูแลตลอด ยาสามัญประจำบ้านเราก็ซื้อมาติดบ้านทั้งที่เมื่อก่อนไม่เคยมีใครซื้อมา เห็นว่าบ้านอยู่ไกลคลินิก โรงพยาบาล(อยู่ต่างจังหวัดค่ะ ค่อนข้างห่างจากตัวอำเภอ) และมีอีกหลายเรื่องค่ะที่เราดูแลเขา

แล้วพอเราบ่น เขาก็ว่าว่าบ่นเยอะอะไรงี้ค่ะ จนเมื่อคืนเราร้องไห้แล้วบอกเขาว่าไหนบอกว่ารักเราแล้วทำไมพูดกับเราแบบนี้ ไล่เรากลับทำไม เขาก็บอกว่าเสียงอ่อยๆว่า เดี๋ยวรอให้เขาเคลียร์งานเสร็จก่อนนะ เราเลยบอกว่าอยากให้กลับเดี๋ยวเราจะกลับ แล้วจะไม่กลับมาหาอีก เขาก็พึมพำว่าตามใจ

คือเราไม่เข้าใจว่า ปากเขาบอกว่ารักเรา แต่เขาชอบพูดไม่ดีใส่เรา พอนึกได้ก็มาขอโทษทีหลัง คือเราเบื่อเราเหนื่อยแล้วค่ะ ไม่อยากอดทนแล้ว
เราอยู่บ้านเขาตั้งแต่คืนวันอาทิตย์ถึงวันศุกร์เช้า เราทำงานบ้านทุกอย่าง เขาไม่เคยต้องแตะ เปิดประตูบ้านให้ทุกครั้ง เขาไม่เข้าใจหรือไงว่าที่เราบ่นเพราะเราเป็นห่วงเขาทั้งนั้น

เราบอกกับเขาว่า เราก็ดีได้แค่นี้แหละ ถ้ามันยังไม่พอใจตัว ตัวก็ไปหาคนใหม่เถอะ เราไม่รู้จะทำยังไงแล้วเหมือนกัน
เขาก็บอกว่า แค่นี้เขาก็รักเราจะตายอยู่แล้ว เขาไม่มองคนอื่นหรอก ประมาณนี้
เราก็บอกว่า รักแล้วทำไมพูดกับเราแบบนี้ ....แล้วเขาก็วกไปเรื่องเราบ่น เรื่องงานของเขาอีก ว่าเขาเครียดเรื่องงานอยู่ เราก็มาบ่น

คือเขาชอบพูดอะไรต่างๆให้เราฟัง เวลาเจอเรื่องแย่ๆดีๆมาก็มาบ่นมาเล่าให้เราฟัง พอเราแสดงความคิดเห็นออกไปกลายเป็นว่าเราบ่น(แล้วจะมาเล่าให้ฟังทำไม?)
เราก็จนปัญญาแล้วค่ะ เราก็เลยบอกว่างั้นตัวก็อยู่กับงานของตัวไปเลยแล้วกัน เราจะไม่ยุ่งอะไรอีกแล้ว ไม่พูดอะไรอีกแล้ว เพราะพูดอะไรออกไปกลายเป็นบ่นไปซะหมด เขาก็เงียบ คือยิ่งเขาเงียบเราก็ยิ่งโมโหว่านี่จะไม่พูดอะไรหน่อยหรอ

เมื่อเช้าออกมาร้านด้วยกัน เราเฝ้าร้านอยู่กับแม่ของเขา เขาออกไปทำงาน สักพักก็โทรมาว่ากินข้าวรึยัง กินกับอะไรงั้นงี้ แต่เราก็ไม่พูดอะไรมากเพราะกำลังใช้ความคิดอยู่ว่า อะไรของ?
คือผีเข้าผีออกหรอเราไม่เข้าใจ หรือเรากับเขาไม่เหมาะกัน

เฮ้อ เหนื่อยค่ะ ไม่รู้จะไประบายที่ไหน ใครที่อ่านจนจบเราก็ขอบคุณมากนะคะ แนะนำติเตือนอะไรเชิญตามสบายเลยค่ะ
ปล. เรารักเขามาก แต่ถ้าเราไม่ไหวจริงๆเราจะไม่เอาอะไรทั้งสิ้นค่ะ เบื่อเหนื่อย เอาเวลาไปทำวิจัยให้มันจบๆสักทีดีกว่า(เราตั้งใจเรียนอยู่แล้วนะคะ)