รู้สึกรำคาญและเบื่อเพื่อนตัวเองสุด ๆ

เรากับเพื่อนคบกันมาสามปีกว่าแล้วค่ะ แรก ๆ ก็ไม่ได้รู้สึกไม่ชอบเพื่อน(ขอแทนว่า แบมนะคะ) แต่พอเข้ามหาลัย เรากับแบมได้เรียนคณะเดียวกัน มหาลัยเดียวกัน แต่เพื่อนคนอื่นๆ เรียนคนละที่กันค่ะ เลยทำให้เรากับแบมได้อยู่ด้วยกันมากขึ้น เรากับแบมหอพักอยู่ห่างกันประมาณ 8 กิโล ซึ่งหอแบมจะใกล้มอมากกว่าเรา แบมเป็นคนขับรถไม่เก่ง เลยขอเราว่าอาทิตย์แรกไปรับไปส่งได้ไหม ซึ่งเราก็ไม่พูดเชิงหยอกตอบไปว่าไม่ เพราะเราเป็นคนไม่รีบ แต่ก็ไปตรงเวลา แต่แบมเป็นคนที่ต้องไปก่อนเวลา ซึ่งเราก็ไม่อยากตื่นเช้าเพื่อไปรับแบม แต่วันแรกเราก็เห็นใจ ว่าขับรถไม่เก่ง
(แต่ก่อนหน้านี้เราก็เคยสอนให้ขับในถนนใหญ่หลายครั้งแล้ว) เราเลยไปรับ แต่เรากับแบมเรียนคนละสาขา ซึ่งแบมจะเลิกค่ำกว่าเรามาก วันแรกมันมีกิจกรรมรับน้องด้วย ซึ่งสาขาแบมเลิกเกือบห้าทุ่ม แต่เราเลิกตั้งแต่สามทุ่มแล้ว เราก็ต้องมานั่งรอแบม พอแบมเลิกไม่มีคำว่าขอโทษสักคำ มาถึงก็บ่นเหนื่อย ๆๆ เราโมโหมากตอนนั้น เลยบอกไปว่า เรารอแกตั้งหลายชั่วโมง พอรู้ว่าเราอารมณ์ไม่ดีถึงพูดขอโทษออกมา เราไปส่งแบมที่หอ แล้วก็กลับถึงหอตัวเองเกือบเที่ยงคืน เราโมโหมากวันนั้น วันต่อมาแบมก็แชทมาถามเราว่าจะไปกี่โมง เราเลยบอกเจอกันที่คณะเลย แบมเลยแชทมาว่า จะไปยังไงล่ะทีนี้ เราก็เมินไป ซึ่งหอแบมขับรถ5นาทีถึงคณะ แต่เราต้องขับ20นาทีกว่าจะถึงคณะ ซึ่งแบมก็ไม่ใช่ว่าไม่เคยขับรถ แบมขับเป็น เคยขับจากบ้านมาในเมือง20กว่ากิโลแล้วด้วย แต่ไม่รู้ทำไมถึงไม่อยากขับมาคณะเอง ชีวิตเราก็วนอยู่แบบนี้แทบจะทุกวัน วันไหนที่เราชวนกินข้าว ถ้าเราไม่ไปรับก็จะไม่ออกมากินด้วย ต้องให้ไปรับถึงจะมา สิ่งที่เราเบื่อมาก ๆอีกอย่างคือ แบมไม่กล้าทำอะไรเองคนเดียว เช่น สั่งข้าว เดินไปซื้อน้ำ นั่งรอ ซึ่งเราเบื่อมาก เราทำภาระกิจส่วนตัวของตัวเองก็เหนื่อยแล้ว ยังต้องมาพาเพื่อนทำอีก เราเลยรู้สึกเหมือนโดนเอาเปรียบแทบจะตลอดเวลา เพราะบางครั้งที่ใช้รถเราค่าน้ำมันก็ไม่ได้ออกช่วย เราจะทำยังไงดี เราเบื่อและรำคาญนิสัยของเพื่อนมาก ต้องทนไปอีกหลายปีกว่าจะจบ เราพูดก็ไม่ได้ เพราะรู้ว่านางต้องงอน และมันก็จะรู้สึกไม่ดีต่อกัน