สวัสดีครับผม วันนี้ผมมาเล่าเรื่องเจอดีที่สะแกราชและอยากถามเพื่อนๆว่าเคยเจอไหมหรืออย่างไร?
เรื่องนี้เกิดขึ้นได้เเดือนกว่าละครับแต่ผมก็พึ่งมาทำใจเล่าวะนนี้คือว่าวันนั้นห้องพวกผมได้ไปเข้าค่ายที่สถานีวิจัยสะแกราชซึ่งตอนไปพวกผมตื่นเต้นมากและไม่รู้อะไรเกี่ยวกับที่นั้นด้วยพอไปถึงก็รู้สึกตื่นเต้นมากครับตอนเช้าก็ไม่มีอะไรหรอกครับก็สนุกดีพอทำกิจกรรมเสร็จเวลาราวๆ21:00เขาก็ให้ไปอาบน้ำนอนถึง22:00และต้องเงียบหลัง22:30และยังกำชับว่าห้ามได้ยินเสียงแม้แต่นิดเดียวพวกผมก็พากันไปอาบน้ำและก็เริ่มพากันจัดที่นอนและพอเวลาเข้านอนด้วยความที่พวกผมดื้อเลยไม่ฟังคำเตือนพี่ๆสตาร์ฟและก็พากันเล่นต่อพอเวลาราวๆ23:00ก็ยังไม่มีไรเกิดขึ้นแต่พอเวลาผ่านไปจนหลังเที่ยงคืนก็เริ่มมีสิ่งแปลกๆเกิดขึ้นแต่ผมก็ยังไม่ได้คิดอะไรด้วยความที่ไม่ได้ดูประวัติสะแกราชพอเวลาผ่านไปสักพักเพื่อนผมก็ได้พูดขึ้น"แข่งกับกูป่าวใครแตกก่อนชนะ"และผมกับเพื่อนอีกคนได้พูดว่า"ได้ดิ"และพวกผมก็ได้ปฏิบัติการลับท่ามกลางความเงียบสงัดที่ไม่มีแม้แต่ดสียงนกเสียงสัตว์แม้จะอยู่ในป่าก็ตามพอปฏิบัตการลับไปได้สักพักก็ได้ยินเสียงกึกกักราว3ครั้งแต่พวกผมก็ยังไม่คิดอะไรเพราะคิดว่าคือเสียงเพื่อนนอนดิ้นเพราะเพื่อนคนนั้นนอนเตียงสองชั้นพอพวกผมปฏิบัติการลับเสร็จสิ้นก็พากันไปเข้าห้องน้ำและดข้านอนกันแต่ยังมีเพื่อนคนนึงที่ไม่ได้นอนจนถึงเช้าห้องผมก็พากันไปอาบน้ำแต่พวกผมที่นอนด้วยกันเมื่อคืนไม่ไปอาบเพราะว่าใกล้จะกินข้าวแล้วสุดท้ายกินข้าวเสร็จก็พากันไปอาบน้ำอยู่ดีและพวกผมก็ไปหาเพื่อนอีกห้องที่มาด้วยและเพือ่นห้องนั้นก็ได้บอกว่า"พวกได้มาเปิดประตูห้องกูไหม"ด้วยความที่ว่าพวกผมค่อนข้างกลังผีเลยไม่ลงมาข้างล่างเลยบอกเพื่อนคนนั้นว่า"ไท่นะพวกกูอยู่ชั้นสองทั้งคืนไม่ได้ลงมาเลย"เพื่อนคนนั้นหน้าซีดเพราะว่าห้องเขาล็อคไม่ได้เลยต้องเอาเก้าอี้มากันไ้ว้ตอนแรกพวกผมบอกว่า"ลมพัดหรือป่าว"เพือ่นผมเลยพูดว่า"ลมเชี้ยไรเมื่อคืนไม่มีลม"และผมก็ได้ไปทำกิจกรรมจนถึงเย็นพอทำเสร็จราว18:00ก็ได้ไปกินข้าวหลังกินข้าวเสร็จพวกผมก็ไปนั่งเล่นที่ชิงช้าแต่ก็เห็นเพื่อนผู้หญิงกลุ่มนึงนั่งร้องไห้อยู่ที่ต้นไม้ใกล้โรงอาหารพวกผมเลยไปถามว่าเป็นไรและกลุ่มผู้หญิงกลุ่มนั้นก็ได้บอกว่าเกิดอาการแพนิคเนื่องจากไปเจอประวัติสะแกราชซึ่งประวัติก็อยู่ที่ตึกที่ผู้หญิงนอนซึ่งคือตึกสวรรค์ลิขิตบอกไว้ก่อนว่าพวกผมอยู่ตึกมีอันจะกินเลยไม่ได้คิดไรแต่คุณต้องอ่านให้จบเพราะพวกผมคิดผิดและพวกผมก็ได้ปลอบผู้หญิงกลุ่มนั้นว่าไม่เป็นเดี๋ยวก็ผ่านคืนนั้นไปและพวกผมก็ไปทำกิจกรรมต่อโดยไม่คิดไรแต่พอตกกลางคืนอีกครั้งฝันร้ายก็ได้มาเยือนเมื่อพวกผมได้รู้ประวัติสะแกราชทำให้พวกผมขวัญผวาไปตามๆกันและบางคนยังแพนิคพอทำกิจกรรมเสร็จราว21:00ก็ไก้พากันไปอาบน้ำพออาบไปสักพวกผมก็อาบเสร็จแต่เพื่อนหลายๆคนยังไม่เสร็จและยังมีคนที่ยังไม่อาบน้ำอีกด้วยและจู่ไฟก็ดับพึบ!ทุกคนขวัญผวาเพราะว่าไม่มีใครอยู่ข้างนอกสักคนแลพออาบน้ำเสร็จพวกผมก็ขึ้นห้องและคืนนั้นพวกผมก็ได้สวดมนต์ด้วยความกลัวสวดก็ผิดๆถูกๆแต่พอสวดเสร็จก็เอะใจว่าเพื่อนหายไปใหนคนนึง"เห้ย!พวกแชมป์ไปใหนวะ!"พวกผมจึงออกตามหา"แชมป์! แชมป์!"และก็ได้ยินเสียง"อะไร"ปรากฏว่าเพื่อนคนนั้นอาบน้ำคนเดียวซึ่งไฟดับไม่มีใครอยู่ห้องน้ำสักคนทำให้พวกผมเริ่มมีหวัง"แชมป์คือปราการสุดท้ายของพวกกูแล้วนะ"และพอเวลาล่วงเลยไปจนเที่ยงคืนกลับมาอีกครั้งแต่ครั้งนี้หน้ากลัวกว่าคืนที่แล้วแล้วพวกผมก็พากันดันเตียงเข้ามาใกล้กันทั้งหมดภายในห้องมีอยู่11คนเข้ามากระจุกกันที่เดียวพอผ่านไปสักพักพวกผมก็เริ่มได้ยินเสียงคนเดินและเสียงลากอะไรบางอย่าง"ตึก! ตัก! ตึก! ตัก!"เพื่อนผมพูดขึ้น"เห้ย!ได้ยินเสียงเดินไหมวะ"ผมกับเพื่อนคนอื่นๆเลยพูดขึ้น"กูก็ได้ยิน"ทุกคนขวัญผวาและรีบพากันนอนพวกผมกลัวจนไม่กล้าออกไปเยี่ยวออกไปทีต้องไปสี่ห้าคนไปสองคนยังไงก็หลอนและพอผ่านไปจนถึงตีหนึ่งพวกผมนอนไม่หลับเลยลุกมาหาไรกินเพราะตอนเช้าพวกผมซื้อหม้อร้อนมาถ้าจำไม่ผิดคือรสชาบูน้ำดำพอผมต้มไปสักพักและกำลังใส่เครื่องปรุ่งผมก็ได้พูดขึ้น"ได้ยินเสียงพึมพำไหมวะ!"เพือนผมทุกคนที่อยู่บริเวณนั้นไก้ยินทุกคนทุกคนต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าได้ยินเสียงคล้ายผู้หญิงสวดอะไรสักอย่างที่จับความไม่ได้พวกผมจึงกระเจิดกระเจิงกันไปคนละทิศคนละทางและพอตั้งสติได้ก็พาดันย้านไปกินตรงกล้างห้องเพราะปลอดภัยกว่าพอกินเสร๋จพวกผมก็หิวนอนกันสุดโดนไม่ทราบสาเหตุทั้งที่ก่อนจะลุกขึ้นมากินหม้อร้อนก็ไม่ความรู้สึกง่วงพอผ่านไปสักพักอยู่ดีๆภาพก็ตัดไม่ฝันไม่รู้สึกเห็นแค่ภาพดำๆจำไม่ได้ว่าฝันอะไรจำได้ก็แค่กินหม้อร้อนเสร็จภาพก็ตัดและเมื่อคืนดพื่อนผมอีกคนที่แพนิคก็รู้สึกได่ว่ากำลังฝันก็ลุกขึ้นมาในเวลาเกือบตีสองที่ทุกคนหลับไปแล้วเขากลัวมากจึงข่มตานอนและพอรุ่งเช้าพวกผมก็ได้รับรู้ว่าคนที่พวกผมนอนดิ้นไม่ได้นอนดิ้นและพวกผมก็ได้แต่คิดและสงใสว่าเสียงเมื่อคืนมันคือเสียงอะไรอ่อผมลืมเล่าส่วนของผู้หญิงบางคนกลัวมากจนไปนอนกับครูและยังมีบางห้องที่อัดกันมากกว่า15คนพอพวกผมตื่นมาด่อนจะไปกินข้าวผมได้ไปดูที่ประตูอีกด้านที่ผมคิดว่าคคือกระจกมาตลอดแต่ที่จริงมันคือประตูอีกด้านและพวกผมก็ได้รู้ว่าทั้ง2คืนที่ผ่านมาผมไม่ได้ล็อคประตูและพวกผมก็ได้ไปดูห้องที่อยู่ตรงข้ามห้องผมพอเข้าไปทุกอย่างปิดมิดชิดไฟก็ไม่เปิดผ้าม่านก็ไม่เปิดมีเพียงสิ่งเดียวที่เปิดคือพัดลมตอนแรกผมคิดว่าพี่สตาร์ฟเตรียมไว้ให้พวกผมแต่พอผมไปถามพี่สตาร์ฟเขากลับบอกว่าไม่ได้เปิดและยังทิ้งท้ายไว้ว่า"กลางวันแสกๆอยู่ไม่มีไรหรอก"ผมได้ไปถามเพื่อคนที่อยู่อีกห้องว่าเป็นไงบ้างเขาบแกว่าทั้งโดนเขย่าเตียงได้ยินเสียงคล้ายเสียงเปิดถุงขนมและหลังจากนั้นพวกผมก็ได้กลับกัน....
เป็นไงกันบ้างครับกลับเรื่องเจอดีที่สะแกราชเจอไรมาบอกกันด้วยนะครับส่วนผมบอกไว้เลยนะครับอย่าไปทักอะไรทำตามที่พี่สตาร์ฟบอกดีกว่า
เจอดีที่สะแกราช
เรื่องนี้เกิดขึ้นได้เเดือนกว่าละครับแต่ผมก็พึ่งมาทำใจเล่าวะนนี้คือว่าวันนั้นห้องพวกผมได้ไปเข้าค่ายที่สถานีวิจัยสะแกราชซึ่งตอนไปพวกผมตื่นเต้นมากและไม่รู้อะไรเกี่ยวกับที่นั้นด้วยพอไปถึงก็รู้สึกตื่นเต้นมากครับตอนเช้าก็ไม่มีอะไรหรอกครับก็สนุกดีพอทำกิจกรรมเสร็จเวลาราวๆ21:00เขาก็ให้ไปอาบน้ำนอนถึง22:00และต้องเงียบหลัง22:30และยังกำชับว่าห้ามได้ยินเสียงแม้แต่นิดเดียวพวกผมก็พากันไปอาบน้ำและก็เริ่มพากันจัดที่นอนและพอเวลาเข้านอนด้วยความที่พวกผมดื้อเลยไม่ฟังคำเตือนพี่ๆสตาร์ฟและก็พากันเล่นต่อพอเวลาราวๆ23:00ก็ยังไม่มีไรเกิดขึ้นแต่พอเวลาผ่านไปจนหลังเที่ยงคืนก็เริ่มมีสิ่งแปลกๆเกิดขึ้นแต่ผมก็ยังไม่ได้คิดอะไรด้วยความที่ไม่ได้ดูประวัติสะแกราชพอเวลาผ่านไปสักพักเพื่อนผมก็ได้พูดขึ้น"แข่งกับกูป่าวใครแตกก่อนชนะ"และผมกับเพื่อนอีกคนได้พูดว่า"ได้ดิ"และพวกผมก็ได้ปฏิบัติการลับท่ามกลางความเงียบสงัดที่ไม่มีแม้แต่ดสียงนกเสียงสัตว์แม้จะอยู่ในป่าก็ตามพอปฏิบัตการลับไปได้สักพักก็ได้ยินเสียงกึกกักราว3ครั้งแต่พวกผมก็ยังไม่คิดอะไรเพราะคิดว่าคือเสียงเพื่อนนอนดิ้นเพราะเพื่อนคนนั้นนอนเตียงสองชั้นพอพวกผมปฏิบัติการลับเสร็จสิ้นก็พากันไปเข้าห้องน้ำและดข้านอนกันแต่ยังมีเพื่อนคนนึงที่ไม่ได้นอนจนถึงเช้าห้องผมก็พากันไปอาบน้ำแต่พวกผมที่นอนด้วยกันเมื่อคืนไม่ไปอาบเพราะว่าใกล้จะกินข้าวแล้วสุดท้ายกินข้าวเสร็จก็พากันไปอาบน้ำอยู่ดีและพวกผมก็ไปหาเพื่อนอีกห้องที่มาด้วยและเพือ่นห้องนั้นก็ได้บอกว่า"พวกได้มาเปิดประตูห้องกูไหม"ด้วยความที่ว่าพวกผมค่อนข้างกลังผีเลยไม่ลงมาข้างล่างเลยบอกเพื่อนคนนั้นว่า"ไท่นะพวกกูอยู่ชั้นสองทั้งคืนไม่ได้ลงมาเลย"เพื่อนคนนั้นหน้าซีดเพราะว่าห้องเขาล็อคไม่ได้เลยต้องเอาเก้าอี้มากันไ้ว้ตอนแรกพวกผมบอกว่า"ลมพัดหรือป่าว"เพือ่นผมเลยพูดว่า"ลมเชี้ยไรเมื่อคืนไม่มีลม"และผมก็ได้ไปทำกิจกรรมจนถึงเย็นพอทำเสร็จราว18:00ก็ได้ไปกินข้าวหลังกินข้าวเสร็จพวกผมก็ไปนั่งเล่นที่ชิงช้าแต่ก็เห็นเพื่อนผู้หญิงกลุ่มนึงนั่งร้องไห้อยู่ที่ต้นไม้ใกล้โรงอาหารพวกผมเลยไปถามว่าเป็นไรและกลุ่มผู้หญิงกลุ่มนั้นก็ได้บอกว่าเกิดอาการแพนิคเนื่องจากไปเจอประวัติสะแกราชซึ่งประวัติก็อยู่ที่ตึกที่ผู้หญิงนอนซึ่งคือตึกสวรรค์ลิขิตบอกไว้ก่อนว่าพวกผมอยู่ตึกมีอันจะกินเลยไม่ได้คิดไรแต่คุณต้องอ่านให้จบเพราะพวกผมคิดผิดและพวกผมก็ได้ปลอบผู้หญิงกลุ่มนั้นว่าไม่เป็นเดี๋ยวก็ผ่านคืนนั้นไปและพวกผมก็ไปทำกิจกรรมต่อโดยไม่คิดไรแต่พอตกกลางคืนอีกครั้งฝันร้ายก็ได้มาเยือนเมื่อพวกผมได้รู้ประวัติสะแกราชทำให้พวกผมขวัญผวาไปตามๆกันและบางคนยังแพนิคพอทำกิจกรรมเสร็จราว21:00ก็ไก้พากันไปอาบน้ำพออาบไปสักพวกผมก็อาบเสร็จแต่เพื่อนหลายๆคนยังไม่เสร็จและยังมีคนที่ยังไม่อาบน้ำอีกด้วยและจู่ไฟก็ดับพึบ!ทุกคนขวัญผวาเพราะว่าไม่มีใครอยู่ข้างนอกสักคนแลพออาบน้ำเสร็จพวกผมก็ขึ้นห้องและคืนนั้นพวกผมก็ได้สวดมนต์ด้วยความกลัวสวดก็ผิดๆถูกๆแต่พอสวดเสร็จก็เอะใจว่าเพื่อนหายไปใหนคนนึง"เห้ย!พวกแชมป์ไปใหนวะ!"พวกผมจึงออกตามหา"แชมป์! แชมป์!"และก็ได้ยินเสียง"อะไร"ปรากฏว่าเพื่อนคนนั้นอาบน้ำคนเดียวซึ่งไฟดับไม่มีใครอยู่ห้องน้ำสักคนทำให้พวกผมเริ่มมีหวัง"แชมป์คือปราการสุดท้ายของพวกกูแล้วนะ"และพอเวลาล่วงเลยไปจนเที่ยงคืนกลับมาอีกครั้งแต่ครั้งนี้หน้ากลัวกว่าคืนที่แล้วแล้วพวกผมก็พากันดันเตียงเข้ามาใกล้กันทั้งหมดภายในห้องมีอยู่11คนเข้ามากระจุกกันที่เดียวพอผ่านไปสักพักพวกผมก็เริ่มได้ยินเสียงคนเดินและเสียงลากอะไรบางอย่าง"ตึก! ตัก! ตึก! ตัก!"เพื่อนผมพูดขึ้น"เห้ย!ได้ยินเสียงเดินไหมวะ"ผมกับเพื่อนคนอื่นๆเลยพูดขึ้น"กูก็ได้ยิน"ทุกคนขวัญผวาและรีบพากันนอนพวกผมกลัวจนไม่กล้าออกไปเยี่ยวออกไปทีต้องไปสี่ห้าคนไปสองคนยังไงก็หลอนและพอผ่านไปจนถึงตีหนึ่งพวกผมนอนไม่หลับเลยลุกมาหาไรกินเพราะตอนเช้าพวกผมซื้อหม้อร้อนมาถ้าจำไม่ผิดคือรสชาบูน้ำดำพอผมต้มไปสักพักและกำลังใส่เครื่องปรุ่งผมก็ได้พูดขึ้น"ได้ยินเสียงพึมพำไหมวะ!"เพือนผมทุกคนที่อยู่บริเวณนั้นไก้ยินทุกคนทุกคนต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าได้ยินเสียงคล้ายผู้หญิงสวดอะไรสักอย่างที่จับความไม่ได้พวกผมจึงกระเจิดกระเจิงกันไปคนละทิศคนละทางและพอตั้งสติได้ก็พาดันย้านไปกินตรงกล้างห้องเพราะปลอดภัยกว่าพอกินเสร๋จพวกผมก็หิวนอนกันสุดโดนไม่ทราบสาเหตุทั้งที่ก่อนจะลุกขึ้นมากินหม้อร้อนก็ไม่ความรู้สึกง่วงพอผ่านไปสักพักอยู่ดีๆภาพก็ตัดไม่ฝันไม่รู้สึกเห็นแค่ภาพดำๆจำไม่ได้ว่าฝันอะไรจำได้ก็แค่กินหม้อร้อนเสร็จภาพก็ตัดและเมื่อคืนดพื่อนผมอีกคนที่แพนิคก็รู้สึกได่ว่ากำลังฝันก็ลุกขึ้นมาในเวลาเกือบตีสองที่ทุกคนหลับไปแล้วเขากลัวมากจึงข่มตานอนและพอรุ่งเช้าพวกผมก็ได้รับรู้ว่าคนที่พวกผมนอนดิ้นไม่ได้นอนดิ้นและพวกผมก็ได้แต่คิดและสงใสว่าเสียงเมื่อคืนมันคือเสียงอะไรอ่อผมลืมเล่าส่วนของผู้หญิงบางคนกลัวมากจนไปนอนกับครูและยังมีบางห้องที่อัดกันมากกว่า15คนพอพวกผมตื่นมาด่อนจะไปกินข้าวผมได้ไปดูที่ประตูอีกด้านที่ผมคิดว่าคคือกระจกมาตลอดแต่ที่จริงมันคือประตูอีกด้านและพวกผมก็ได้รู้ว่าทั้ง2คืนที่ผ่านมาผมไม่ได้ล็อคประตูและพวกผมก็ได้ไปดูห้องที่อยู่ตรงข้ามห้องผมพอเข้าไปทุกอย่างปิดมิดชิดไฟก็ไม่เปิดผ้าม่านก็ไม่เปิดมีเพียงสิ่งเดียวที่เปิดคือพัดลมตอนแรกผมคิดว่าพี่สตาร์ฟเตรียมไว้ให้พวกผมแต่พอผมไปถามพี่สตาร์ฟเขากลับบอกว่าไม่ได้เปิดและยังทิ้งท้ายไว้ว่า"กลางวันแสกๆอยู่ไม่มีไรหรอก"ผมได้ไปถามเพื่อคนที่อยู่อีกห้องว่าเป็นไงบ้างเขาบแกว่าทั้งโดนเขย่าเตียงได้ยินเสียงคล้ายเสียงเปิดถุงขนมและหลังจากนั้นพวกผมก็ได้กลับกัน....
เป็นไงกันบ้างครับกลับเรื่องเจอดีที่สะแกราชเจอไรมาบอกกันด้วยนะครับส่วนผมบอกไว้เลยนะครับอย่าไปทักอะไรทำตามที่พี่สตาร์ฟบอกดีกว่า