ทางด้านนายแอบมองทหารยาม 2 คน ที่เดินเฝ้าหน้าห้องโทรศัพท์อย่างขึงขัง จังหวะนี้ ราอูลเดินเข้าไปหาทหารยามทั้งสอง นายรีบหลบฉากทันที พร้อมกับพึมพำกับตัวเอง
“จะเข้าไปใช้โทรศัพท์ยังไงวะเนี่ย”
ไม่นานต่อมา มือใครคนหนึ่งโผล่มาแตะขอบหน้าต่างราวกับหนังสยองขวัญ อีกชั่วอึดใจมืออีกข้าง ค่อยๆ โผล่มาเกาะขอบหน้าต่างเหมือนกัน
เจ้าของมือนั้นคือนายนั่นเอง และกำลังดันร่างของตัวเองเข้ามาในห้องโทรศัพท์อย่างทุลักทุเล
“นี่เข้ามาโทรศัพท์หรือปล้นธนาคารวะ ต้องเสี่ยงชีวิตขนาดนี้”
นายบ่นบ้า แต่พอเหลือบไปเห็นโทรศัพท์ก็ยิ้มออกทันที
อีกฟากหนึ่ง รถจิ๊ปแล่นปุเลงๆ ไปบนถนนอันสุดแสนจะกันดาร ข้างทางรายล้อมด้วยป่าสูง แนวหน้า ไผท จีจี้ ฟิน นั่งเบียดเสียดกันอยู่ในรถ แต่ละคนหน้าตาบึ้งตึง โดยมีกระเป๋าใบยักษ์ของไผทคั่นอยู่ตรงกลาง แนวหน้าครุ่นคิดหาทางกำจัดจีจี้กับฟินอยู่ ส่วนฟินกับจีจี้เองก็จ้องแนวหน้าอย่างไม่วางใจเช่นกัน
ทันใดนั้นมือถือของแนวหน้าก็ดังขึ้น จีจี้กับฟินเหลียวขวับมามองที่แนวหน้าเป็นตาเดียว
แนวหน้าหยิบมือถือขึ้นมาอย่างหลบๆ เห็นที่หน้าจอขึ้นว่า Unknown User รู้ทันทีว่าเป็นพี่ชาย แนวหน้ากดรับสาย
“ฮัลโหล”
“ไอ้แนว ฉันได้ข่าวว่าจีจี้ฉกตัวไผทได้แล้วและกำลังจะพาไผทเข้าวัง...จริงรึเปล่า”
“ใช่” แนวหน้าเหลือบมองจีจี้กับฟินเพราะกลัวสองคนนั้นได้ยิน “แต่ใช่ไม่ทั้งหมด”
จีจี้หูผึ่งสนใจทันทีว่าแนวหน้าคุยอะไรกับใคร
“อะไรของแกวะ ใช่ไม่หมด เอางี้ แกฟังฉันดีดีนะ! แกต้องหาทางพาตัวไผทเข้าวังคนเดียวเท่านั้น! ห้ามเข้ามากับจีจี้เด็ดขาด ไม่งั้นทางฮวาซาต้องคิดว่าพวกเราเป็นสิบแปดมงกุฎ แล้วชั้น อาจจะโดนโบยก็ได้”
แนวหน้าแหกปาก “หา! ไผท!”
ทุกคนในรถหันขวับมามอง
แนวหน้าเครียด ได้ยินแต่เสียงตู๊ดๆ ดังมาจากฝั่งของนาย
“ฮัลโหล..ฮัลโหล” แนวหน้างง “เฮ้ย สายหลุดได้ไงวะเนี่ย”
นายหันไปมองทางที่โทรศัพท์เห็นว่าท่านธูลเป็นคนกดตัดสายและมองจ้องอยู่อย่างเอาเรื่อง มีราอูลยืนมองอย่างกินเลือดกินเนื้อนายอยู่หลังท่านธูล
ส่วนแนวหน้ามองมือถืออย่างเครียดๆ จีจี้มองอย่างรู้ทัน
“พี่ชายนายโทรมาใช่ไหม มีแผนอะไรอีกล่ะ”
แนวหน้าลอยหน้าลอยตาไม่สนใจ “แผนเผินอะไรไม่มี” แล้วเคาะรถบอกทหาร “พี่ๆ จอดหน่อย”
“แกจะทำอะไร” ฟินไม่วางใจ
“ขับต่อไปเลยค่ะ ไม่ต้องไปฟังนายนี่” จีจี้บอกพลขับ
“ผมปวดฉี่” แนวหน้าบอก
“อั้นไว้ก่อน ถึงวังแล้วค่อยฉี่” จีจี้ว่า
“อั้นไม่ไหวแล้ว...ถ้าไม่จอดจะฉี่ตรงนี้แหละ”
ทหารเบรครถทันที ทุกคนหน้าคะมำ
ล้อรถเบรกเอี๊ยด แนวหน้าก้าวลงจากรถหันมาเรียกไผท
“ไป ไผท ลงไปฉี่กัน”
แนวหน้าพยายามส่งซิกให้ไผท แต่พระเอกคนซื่อไม่เข้าใจ
“แต่ผมไม่ปวดครับ”
“ลงมาเถอะน่า”
ไผทจำใจลงมา
จีจี้ตามลงมา แนวหน้าเซ็ง จีจี้มองแนวหน้าอย่างรู้ทัน มายืนประกบข้างๆ
“นายจะอาศัยตอนไปฉี่พาตัวไผทหนีไปใช่ไหมนายแนวหน้า อย่าคิดว่าฉันไม่รู้แผน ชั่ว ของนายนะ” จีจี้บอกไผท “ไผท...ขึ้นรถ” ฟินตามลงมาอีกคน
“เรื่องอะไร ขืนทิ้งไผทไว้กับเจ๊...มีหวังเจ๊ปล่อยผมอยู่ในป่านี่ แล้วชิงตัวไผทไปน่ะสิ” แนวหน้าอ้าง
“ต๊าย...ใครมันจะไปคิดอะไรชั่วๆ แบบนั้น”
แนวหน้าหมั่นไส้สวนทันที “ก็เจ๊ไง!”
จีจี้เซ็งที่แนวหน้ารู้ทัน จู่ๆ แนวหน้าก็ทำท่าบิดตัวเหมือนปวดฉี่สุดๆ
“อู๊ยยย จะราดแล้ว ฉี่ตรงนี้แหละ”
แนวหน้ายังทำท่าจะรูดซิปกางเกง
จีจี้กรี๊ด “แอร๊ย...อีตาบ้า” หันขวับมามองฟิน “เจ๊...เจ๊ไปฉี่กับไอ้แนวทีสิ”
เจ๊ฟินดีดดิ้น “ห๊ะ ฉันเนี่ยนะ แกจะให้ฉันเข้าป่ากับผู้ชายสองคนงั้นเหรอ?”
แนวหน้าเดินนำไปในป่า ไผทเดินตาม ฟินเดินตามหลังทั้งสอง โดยไม่ให้คลาดสายตา เจ๊ฟินพันผ้าพันคอมาด้วยบ่นบ้าตามประสา
“แค่จะฉี่ทำไมต้องมาไกลขนาดนี้ นายนี่เรื่องเยอะอย่างกับชะนีเชียวนะ”
แนวหน้าตัดสินใจทำท่าจะฉี่ แต่ฟินยังคงจ้องอย่างไม่คลาดสายตา
“ยืนจ้องแบบนี้ผมจะฉี่ออกไหม อย่าแอบดูน้องชายผมนะ”
“โอ๊ย น่าดูตายล่ะ” ฟินผินหน้ามองไปทางอื่น “รีบๆ ฉี่ซะ ฉี่เสร็จแล้วบอกฉันด้วย”
ฟินหันหลังให้ แนวหน้ารีบดึงไผทมากระซิบ
“เดี๋ยวฉันสั่งให้แกทำอะไร แกทำตามฉันนะ”
ไผทเง็ง “ทำไรพี่”
แนวหน้าชำเลืองมองฟินที่กำลังยืนชมนกชมไม้อยู่
พริบตาเดียวฟินโดนมัดมือไขว้ไปด้านหลัง แล้วมัดอีกชั้นด้วยเข็มขัด แถมปากโดนอุดด้วยผ้าพันคอ ฟินนอนดิ้นกระแด่วๆ เหมือนตัวหนอน
“ทำแบบนี้จะดีเหรอพี่ ถ้าพี่ฟินเป็นอะไรขึ้นมาจะทำยังไงอ่ะ” ไผททักท้วง
“ไม่เป็นไรหรอก เราไม่ได้มัดอะไรแน่นมาก เดี๋ยวอีเจ๊โรคจิตก็เข้ามาตามเองแหละ เราหนีก่อนดีกว่า ไปเร็ว!”
แนวหน้ากับไผทรีบวิ่งเข้าป่าไป ทิ้งฟินนอนดิ้นอยู่ที่พื้น
ฝ่ายจีจี้รอนานชักสังหรณ์ใจประหลาด ตัดสินใจเคาะกระจกรถเรียกทหารพลขับที่นั่งอยู่ข้างใน
“พี่คะ...ปกติผู้ชายเค้าฉี่นานมั้ยคะ”
ทหารทำหน้างงปนเขินที่ถูกถามเรื่องขี้เยี่ยว
ฟินถูกมัดทิ้งอยู่ข้างทาง ทหารพลขับเดินพาจีจี้มาตามหา ปรากฏว่าไม่เห็นแนวหน้ากับไผทแล้ว แต่ได้ยินเสียงร้องอู้อี้ของใครบางคนอยู่
จีจี้กับทหารหันไปมองอย่างสงสัยว่าเสียงอะไร จนเห็นฟินที่ถูกมัดพยายามส่งเสียงและดีดดิ้นขอความช่วยเหลืออยู่ ทั้งสองเห็นก็ตกใจรีบวิ่งเข้าไปช่วยกันแก้มัดให้ฟินทันที
“เจ๊!...ใครทำอะไรเจ๊”
“อีพวกนั้น...มันทำฉัน...มันหนีไปแล้ว”
จีจี้ตาเบิกโพลง ตกใจสุดขีด
ส่วนแนวหน้ายังคงนำไผทเดินลึกเข้ามาในป่าเรื่อยๆ แต่พอมาถึงจุดหนึ่งที่เป็นทางแยก แนวหน้าหยุดชะงัก ยืนมองไปรอบๆ หันซ้ายหันขวาอย่างลังเลว่าจะไปทางไหนดี
“เป็นอะไรพี่แนว อย่าบอกนะว่าหลงทาง”
แนวหน้าฟอร์ม “หลงอะไร! ฉันแค่ไม่แน่ใจเว้ยว่าทางไหน เพิ่งเคยมาหนเดียวจะเอาอะไรมาก...ขวาร้ายซ้ายดี ไปซ้ายแล้วกันวะ”
แนวหน้ากับไผทตัดสินใจไปตามทางซ้าย พอเลี้ยวทางแยกไปก็เจอกับทหาร จีจี้ และฟินที่ยืนดักอยู่แล้ว แนวหน้ากับไผทสะดุ้งตกใจ
“ชะอุ๋ย”
“จะหนีไปไหน! นายไม่มีทางรู้จักป่านี่มากกว่าคนฮวาซาหรอก” จีจี้เยาะ
ฟินโกรธสุดขีด “อีบ้า แกทำอย่างงี้กับชั้นได้ยังไง ถ้าชั้นโดนเสือจับกินขึ้นมาจะทำยังไงห๊ะ!”
“โฮ้ย เสือมันเลือกกินน่ะเจ๊!”
ฟินกรี๊ด “อ๊าย... ไผทก็เหมือนกัน ไปร่วมมือกับไอ้บ้านี่ได้ยังไง”
ไผทยกมือไหว้ “พี่ฟิน ผมขอโทษ ผมไม่มีทางเลือก”
“พอ! ไม่ต้องเสียเวลาแล้ว” จีจี้สั่งแนวหน้า “กลับไปที่รถได้แล้วนายแนวหน้า” แนวหน้านิ่งไม่ยอมขยับ “ไม่ไปใช่ไหม?”
จีจี้หันไปพยักหน้ากับทหารพลขับ ทหารก้าวเข้ามาประชิดตัวแนวกับไผท เอาปืนมาจ่อ บอกนิ่ง แต่หน้าโหด “เชิญที่รถครับ!”
แนวหน้าเห็นหน้าตาเอาจริงของทหาร ซีดไปเหมือนกัน
ทหารกึ่งเดินประกบกึ่งคุมตัวแนวกับไผทกลับมาที่รถ โดยมีจีจี้กับฟินตามมา
“ต่อไปนี้...นายหัดสะกดคำว่าเจียมตัวไว้ให้ขึ้นใจด้วยนะนายแนวหน้า ทั้งนายทั้งพี่ชายนายไม่มีทางสู้ฉันได้หรอก” แนวหน้าหยุด ไม่ยอมขึ้นรถ จีจี้โมโหสั่งแนวหน้ากับไผทอีกที “จะขึ้นรถดีๆ หรือให้พี่ทหารเค้าอุ้มขึ้นไป”
ไผทเหล่มองแนวหน้าว่าจะเอายังไงดี ทหารขยับปืน แนวหน้าปีนขึ้นรถไปแทบไม่ทัน
“หึ กลัวล่ะสิ” จีจี้สะใจ
จู่ๆ แนวหน้าก็เข้าไปหยิบกระเป๋าเป้ของตัวเองกับไผทโยนลงจากรถ
ทุกคนงงว่าแนวหน้ากำลังทำบ้าอะไร
“แนว! ทำอะไร?” จีจี้แปลกใจมาก
แนวหน้าลงจากรถมายืนบอกท่าทางจริงจัง “ผมไม่ไปแล้ว”
“อย่ามาทำตัวน่ารำคาญ ชั้นจะรีบไป ท่านธูลทรงรออยู่นะ”
“เจ๊ไม่มีสิทธิ์มาสั่งผม”
“ถ้างั้นก็ตามใจ ไปกันเถอะไผท” จีจี้ดึงตัวไผท
แนวหน้าดึงมือจีจี้ออกจากไผท “ไผทก็ไปกับเจ๊ไม่ได้ ไผทต้องมากับผม! เพราะตอนนี้เค้าเซ็นสัญญากับผมอยู่”
ไผทลังเลหนักตัดสินใจไม่ถูกว่าจะไปกับใครดี
ฟินสอดขึ้น “ทำไมไผทต้องไปกับแก แกจะไสหัวไปไหนก็ไปสิยะ” พลางหันไปช่วยดึงไผท “ไผทพี่ไม่เล่นแล้วนะ! กลับกรุงเทพฯ ไปกับพี่เดี๋ยวนี้ ไม่ต้องสนใจสัญญาที่เซ็นกับมัน ถ้ามันจะฟ้องอะไร เดี๋ยวพี่จัดการเอง อย่าเอาอนาคตมาทิ้งกับคนบ้าๆ อย่างนี้เลย”
ไผทอึ้งลังเลหนัก เริ่มจะเอนเอียงไปทางฟิน
แนวหน้าเห็นแล้วเริ่มเครียด เลยปล่อยมือจากไผท
“ตามใจ ฉันไม่บังคับนายแล้วไผท ถ้านายอยากกลับไปเป็นดาราที่ดังเพราะข่าวฉาวมากกว่าฝีมือก็ตามใจ” แนวหน้าออกเดินไป แต่ไผทยังนิ่ง แนวหน้าหันมาอีกที “...อ้อ! แล้วก็ขอบใจมากนะที่แกเข้ามาทำลายงานชิ้นสำคัญในชีวิตของฉัน...อีกชิ้น!”
แนวหน้าหันกลับเดินเข้าป่าไปเลย ไผทยืนอึ้งกับสิ่งที่แนวหน้าพูดอยู่
สุดท้ายแนวหน้าเดินแบกเป้มา โดยมีไผทเดินแบกเป้ของตัวเองตามมาด้วย แนวหน้าดีใจสุดขีด แต่ทำฟอร์ม
“แกแน่ใจนะที่มากับฉัน ลำบากนะเว้ย รถก็ไม่มีจะนั่ง”
ไผทหยุด “ผมไม่ได้เห็นพี่ดีกว่าพี่ฟินนะ ไม่ว่าพี่ฟินจะเป็นยังไง เค้าก็มีบุญคุณกับผม แต่ผมแค่อยากพิสูจน์ให้พี่เห็นว่าผมไม่ได้เป็นคนไม่เอาไหน ไร้ฝืมือ ดีแต่หล่ออย่างที่พี่คิด”
ไผทเดินแซงหน้าไปเลย แนวหน้ามองตามไผท เริ่มรู้สึกว่าไผทก็มีอะไรน่าสนใจกว่าที่คิด
เรื่องเต็มน่ารักตอนที่ 6/3 วันพุธ 14/05/2557
ทางด้านนายแอบมองทหารยาม 2 คน ที่เดินเฝ้าหน้าห้องโทรศัพท์อย่างขึงขัง จังหวะนี้ ราอูลเดินเข้าไปหาทหารยามทั้งสอง นายรีบหลบฉากทันที พร้อมกับพึมพำกับตัวเอง
“จะเข้าไปใช้โทรศัพท์ยังไงวะเนี่ย”
ไม่นานต่อมา มือใครคนหนึ่งโผล่มาแตะขอบหน้าต่างราวกับหนังสยองขวัญ อีกชั่วอึดใจมืออีกข้าง ค่อยๆ โผล่มาเกาะขอบหน้าต่างเหมือนกัน
เจ้าของมือนั้นคือนายนั่นเอง และกำลังดันร่างของตัวเองเข้ามาในห้องโทรศัพท์อย่างทุลักทุเล
“นี่เข้ามาโทรศัพท์หรือปล้นธนาคารวะ ต้องเสี่ยงชีวิตขนาดนี้”
นายบ่นบ้า แต่พอเหลือบไปเห็นโทรศัพท์ก็ยิ้มออกทันที
อีกฟากหนึ่ง รถจิ๊ปแล่นปุเลงๆ ไปบนถนนอันสุดแสนจะกันดาร ข้างทางรายล้อมด้วยป่าสูง แนวหน้า ไผท จีจี้ ฟิน นั่งเบียดเสียดกันอยู่ในรถ แต่ละคนหน้าตาบึ้งตึง โดยมีกระเป๋าใบยักษ์ของไผทคั่นอยู่ตรงกลาง แนวหน้าครุ่นคิดหาทางกำจัดจีจี้กับฟินอยู่ ส่วนฟินกับจีจี้เองก็จ้องแนวหน้าอย่างไม่วางใจเช่นกัน
ทันใดนั้นมือถือของแนวหน้าก็ดังขึ้น จีจี้กับฟินเหลียวขวับมามองที่แนวหน้าเป็นตาเดียว
แนวหน้าหยิบมือถือขึ้นมาอย่างหลบๆ เห็นที่หน้าจอขึ้นว่า Unknown User รู้ทันทีว่าเป็นพี่ชาย แนวหน้ากดรับสาย
“ฮัลโหล”
“ไอ้แนว ฉันได้ข่าวว่าจีจี้ฉกตัวไผทได้แล้วและกำลังจะพาไผทเข้าวัง...จริงรึเปล่า”
“ใช่” แนวหน้าเหลือบมองจีจี้กับฟินเพราะกลัวสองคนนั้นได้ยิน “แต่ใช่ไม่ทั้งหมด”
จีจี้หูผึ่งสนใจทันทีว่าแนวหน้าคุยอะไรกับใคร
“อะไรของแกวะ ใช่ไม่หมด เอางี้ แกฟังฉันดีดีนะ! แกต้องหาทางพาตัวไผทเข้าวังคนเดียวเท่านั้น! ห้ามเข้ามากับจีจี้เด็ดขาด ไม่งั้นทางฮวาซาต้องคิดว่าพวกเราเป็นสิบแปดมงกุฎ แล้วชั้น อาจจะโดนโบยก็ได้”
แนวหน้าแหกปาก “หา! ไผท!”
ทุกคนในรถหันขวับมามอง
แนวหน้าเครียด ได้ยินแต่เสียงตู๊ดๆ ดังมาจากฝั่งของนาย
“ฮัลโหล..ฮัลโหล” แนวหน้างง “เฮ้ย สายหลุดได้ไงวะเนี่ย”
นายหันไปมองทางที่โทรศัพท์เห็นว่าท่านธูลเป็นคนกดตัดสายและมองจ้องอยู่อย่างเอาเรื่อง มีราอูลยืนมองอย่างกินเลือดกินเนื้อนายอยู่หลังท่านธูล
ส่วนแนวหน้ามองมือถืออย่างเครียดๆ จีจี้มองอย่างรู้ทัน
“พี่ชายนายโทรมาใช่ไหม มีแผนอะไรอีกล่ะ”
แนวหน้าลอยหน้าลอยตาไม่สนใจ “แผนเผินอะไรไม่มี” แล้วเคาะรถบอกทหาร “พี่ๆ จอดหน่อย”
“แกจะทำอะไร” ฟินไม่วางใจ
“ขับต่อไปเลยค่ะ ไม่ต้องไปฟังนายนี่” จีจี้บอกพลขับ
“ผมปวดฉี่” แนวหน้าบอก
“อั้นไว้ก่อน ถึงวังแล้วค่อยฉี่” จีจี้ว่า
“อั้นไม่ไหวแล้ว...ถ้าไม่จอดจะฉี่ตรงนี้แหละ”
ทหารเบรครถทันที ทุกคนหน้าคะมำ
ล้อรถเบรกเอี๊ยด แนวหน้าก้าวลงจากรถหันมาเรียกไผท
“ไป ไผท ลงไปฉี่กัน”
แนวหน้าพยายามส่งซิกให้ไผท แต่พระเอกคนซื่อไม่เข้าใจ
“แต่ผมไม่ปวดครับ”
“ลงมาเถอะน่า”
ไผทจำใจลงมา
จีจี้ตามลงมา แนวหน้าเซ็ง จีจี้มองแนวหน้าอย่างรู้ทัน มายืนประกบข้างๆ
“นายจะอาศัยตอนไปฉี่พาตัวไผทหนีไปใช่ไหมนายแนวหน้า อย่าคิดว่าฉันไม่รู้แผน ชั่ว ของนายนะ” จีจี้บอกไผท “ไผท...ขึ้นรถ” ฟินตามลงมาอีกคน
“เรื่องอะไร ขืนทิ้งไผทไว้กับเจ๊...มีหวังเจ๊ปล่อยผมอยู่ในป่านี่ แล้วชิงตัวไผทไปน่ะสิ” แนวหน้าอ้าง
“ต๊าย...ใครมันจะไปคิดอะไรชั่วๆ แบบนั้น”
แนวหน้าหมั่นไส้สวนทันที “ก็เจ๊ไง!”
จีจี้เซ็งที่แนวหน้ารู้ทัน จู่ๆ แนวหน้าก็ทำท่าบิดตัวเหมือนปวดฉี่สุดๆ
“อู๊ยยย จะราดแล้ว ฉี่ตรงนี้แหละ”
แนวหน้ายังทำท่าจะรูดซิปกางเกง
จีจี้กรี๊ด “แอร๊ย...อีตาบ้า” หันขวับมามองฟิน “เจ๊...เจ๊ไปฉี่กับไอ้แนวทีสิ”
เจ๊ฟินดีดดิ้น “ห๊ะ ฉันเนี่ยนะ แกจะให้ฉันเข้าป่ากับผู้ชายสองคนงั้นเหรอ?”
แนวหน้าเดินนำไปในป่า ไผทเดินตาม ฟินเดินตามหลังทั้งสอง โดยไม่ให้คลาดสายตา เจ๊ฟินพันผ้าพันคอมาด้วยบ่นบ้าตามประสา
“แค่จะฉี่ทำไมต้องมาไกลขนาดนี้ นายนี่เรื่องเยอะอย่างกับชะนีเชียวนะ”
แนวหน้าตัดสินใจทำท่าจะฉี่ แต่ฟินยังคงจ้องอย่างไม่คลาดสายตา
“ยืนจ้องแบบนี้ผมจะฉี่ออกไหม อย่าแอบดูน้องชายผมนะ”
“โอ๊ย น่าดูตายล่ะ” ฟินผินหน้ามองไปทางอื่น “รีบๆ ฉี่ซะ ฉี่เสร็จแล้วบอกฉันด้วย”
ฟินหันหลังให้ แนวหน้ารีบดึงไผทมากระซิบ
“เดี๋ยวฉันสั่งให้แกทำอะไร แกทำตามฉันนะ”
ไผทเง็ง “ทำไรพี่”
แนวหน้าชำเลืองมองฟินที่กำลังยืนชมนกชมไม้อยู่
พริบตาเดียวฟินโดนมัดมือไขว้ไปด้านหลัง แล้วมัดอีกชั้นด้วยเข็มขัด แถมปากโดนอุดด้วยผ้าพันคอ ฟินนอนดิ้นกระแด่วๆ เหมือนตัวหนอน
“ทำแบบนี้จะดีเหรอพี่ ถ้าพี่ฟินเป็นอะไรขึ้นมาจะทำยังไงอ่ะ” ไผททักท้วง
“ไม่เป็นไรหรอก เราไม่ได้มัดอะไรแน่นมาก เดี๋ยวอีเจ๊โรคจิตก็เข้ามาตามเองแหละ เราหนีก่อนดีกว่า ไปเร็ว!”
แนวหน้ากับไผทรีบวิ่งเข้าป่าไป ทิ้งฟินนอนดิ้นอยู่ที่พื้น
ฝ่ายจีจี้รอนานชักสังหรณ์ใจประหลาด ตัดสินใจเคาะกระจกรถเรียกทหารพลขับที่นั่งอยู่ข้างใน
“พี่คะ...ปกติผู้ชายเค้าฉี่นานมั้ยคะ”
ทหารทำหน้างงปนเขินที่ถูกถามเรื่องขี้เยี่ยว
ฟินถูกมัดทิ้งอยู่ข้างทาง ทหารพลขับเดินพาจีจี้มาตามหา ปรากฏว่าไม่เห็นแนวหน้ากับไผทแล้ว แต่ได้ยินเสียงร้องอู้อี้ของใครบางคนอยู่
จีจี้กับทหารหันไปมองอย่างสงสัยว่าเสียงอะไร จนเห็นฟินที่ถูกมัดพยายามส่งเสียงและดีดดิ้นขอความช่วยเหลืออยู่ ทั้งสองเห็นก็ตกใจรีบวิ่งเข้าไปช่วยกันแก้มัดให้ฟินทันที
“เจ๊!...ใครทำอะไรเจ๊”
“อีพวกนั้น...มันทำฉัน...มันหนีไปแล้ว”
จีจี้ตาเบิกโพลง ตกใจสุดขีด
ส่วนแนวหน้ายังคงนำไผทเดินลึกเข้ามาในป่าเรื่อยๆ แต่พอมาถึงจุดหนึ่งที่เป็นทางแยก แนวหน้าหยุดชะงัก ยืนมองไปรอบๆ หันซ้ายหันขวาอย่างลังเลว่าจะไปทางไหนดี
“เป็นอะไรพี่แนว อย่าบอกนะว่าหลงทาง”
แนวหน้าฟอร์ม “หลงอะไร! ฉันแค่ไม่แน่ใจเว้ยว่าทางไหน เพิ่งเคยมาหนเดียวจะเอาอะไรมาก...ขวาร้ายซ้ายดี ไปซ้ายแล้วกันวะ”
แนวหน้ากับไผทตัดสินใจไปตามทางซ้าย พอเลี้ยวทางแยกไปก็เจอกับทหาร จีจี้ และฟินที่ยืนดักอยู่แล้ว แนวหน้ากับไผทสะดุ้งตกใจ
“ชะอุ๋ย”
“จะหนีไปไหน! นายไม่มีทางรู้จักป่านี่มากกว่าคนฮวาซาหรอก” จีจี้เยาะ
ฟินโกรธสุดขีด “อีบ้า แกทำอย่างงี้กับชั้นได้ยังไง ถ้าชั้นโดนเสือจับกินขึ้นมาจะทำยังไงห๊ะ!”
“โฮ้ย เสือมันเลือกกินน่ะเจ๊!”
ฟินกรี๊ด “อ๊าย... ไผทก็เหมือนกัน ไปร่วมมือกับไอ้บ้านี่ได้ยังไง”
ไผทยกมือไหว้ “พี่ฟิน ผมขอโทษ ผมไม่มีทางเลือก”
“พอ! ไม่ต้องเสียเวลาแล้ว” จีจี้สั่งแนวหน้า “กลับไปที่รถได้แล้วนายแนวหน้า” แนวหน้านิ่งไม่ยอมขยับ “ไม่ไปใช่ไหม?”
จีจี้หันไปพยักหน้ากับทหารพลขับ ทหารก้าวเข้ามาประชิดตัวแนวกับไผท เอาปืนมาจ่อ บอกนิ่ง แต่หน้าโหด “เชิญที่รถครับ!”
แนวหน้าเห็นหน้าตาเอาจริงของทหาร ซีดไปเหมือนกัน
ทหารกึ่งเดินประกบกึ่งคุมตัวแนวกับไผทกลับมาที่รถ โดยมีจีจี้กับฟินตามมา
“ต่อไปนี้...นายหัดสะกดคำว่าเจียมตัวไว้ให้ขึ้นใจด้วยนะนายแนวหน้า ทั้งนายทั้งพี่ชายนายไม่มีทางสู้ฉันได้หรอก” แนวหน้าหยุด ไม่ยอมขึ้นรถ จีจี้โมโหสั่งแนวหน้ากับไผทอีกที “จะขึ้นรถดีๆ หรือให้พี่ทหารเค้าอุ้มขึ้นไป”
ไผทเหล่มองแนวหน้าว่าจะเอายังไงดี ทหารขยับปืน แนวหน้าปีนขึ้นรถไปแทบไม่ทัน
“หึ กลัวล่ะสิ” จีจี้สะใจ
จู่ๆ แนวหน้าก็เข้าไปหยิบกระเป๋าเป้ของตัวเองกับไผทโยนลงจากรถ
ทุกคนงงว่าแนวหน้ากำลังทำบ้าอะไร
“แนว! ทำอะไร?” จีจี้แปลกใจมาก
แนวหน้าลงจากรถมายืนบอกท่าทางจริงจัง “ผมไม่ไปแล้ว”
“อย่ามาทำตัวน่ารำคาญ ชั้นจะรีบไป ท่านธูลทรงรออยู่นะ”
“เจ๊ไม่มีสิทธิ์มาสั่งผม”
“ถ้างั้นก็ตามใจ ไปกันเถอะไผท” จีจี้ดึงตัวไผท
แนวหน้าดึงมือจีจี้ออกจากไผท “ไผทก็ไปกับเจ๊ไม่ได้ ไผทต้องมากับผม! เพราะตอนนี้เค้าเซ็นสัญญากับผมอยู่”
ไผทลังเลหนักตัดสินใจไม่ถูกว่าจะไปกับใครดี
ฟินสอดขึ้น “ทำไมไผทต้องไปกับแก แกจะไสหัวไปไหนก็ไปสิยะ” พลางหันไปช่วยดึงไผท “ไผทพี่ไม่เล่นแล้วนะ! กลับกรุงเทพฯ ไปกับพี่เดี๋ยวนี้ ไม่ต้องสนใจสัญญาที่เซ็นกับมัน ถ้ามันจะฟ้องอะไร เดี๋ยวพี่จัดการเอง อย่าเอาอนาคตมาทิ้งกับคนบ้าๆ อย่างนี้เลย”
ไผทอึ้งลังเลหนัก เริ่มจะเอนเอียงไปทางฟิน
แนวหน้าเห็นแล้วเริ่มเครียด เลยปล่อยมือจากไผท
“ตามใจ ฉันไม่บังคับนายแล้วไผท ถ้านายอยากกลับไปเป็นดาราที่ดังเพราะข่าวฉาวมากกว่าฝีมือก็ตามใจ” แนวหน้าออกเดินไป แต่ไผทยังนิ่ง แนวหน้าหันมาอีกที “...อ้อ! แล้วก็ขอบใจมากนะที่แกเข้ามาทำลายงานชิ้นสำคัญในชีวิตของฉัน...อีกชิ้น!”
แนวหน้าหันกลับเดินเข้าป่าไปเลย ไผทยืนอึ้งกับสิ่งที่แนวหน้าพูดอยู่
สุดท้ายแนวหน้าเดินแบกเป้มา โดยมีไผทเดินแบกเป้ของตัวเองตามมาด้วย แนวหน้าดีใจสุดขีด แต่ทำฟอร์ม
“แกแน่ใจนะที่มากับฉัน ลำบากนะเว้ย รถก็ไม่มีจะนั่ง”
ไผทหยุด “ผมไม่ได้เห็นพี่ดีกว่าพี่ฟินนะ ไม่ว่าพี่ฟินจะเป็นยังไง เค้าก็มีบุญคุณกับผม แต่ผมแค่อยากพิสูจน์ให้พี่เห็นว่าผมไม่ได้เป็นคนไม่เอาไหน ไร้ฝืมือ ดีแต่หล่ออย่างที่พี่คิด”
ไผทเดินแซงหน้าไปเลย แนวหน้ามองตามไผท เริ่มรู้สึกว่าไผทก็มีอะไรน่าสนใจกว่าที่คิด