ตรงแนวพุ่มไม้อีกด้านหนึ่ง ฝั่งเขตพระราชวัง เปอร์ตีมุดหัวโผล่หน้าออกมาบริเวณนั้นก่อน มีนายโผล่ตาม หัวหูหน้าตามีใบไม้ติดเต็ม หลายใบติดคาปากนายรีบพ่นออก ก่อนแหงนมองไปรอบ สีหน้าดีใจมากๆ
“ฮัดช่า...เก่งมากไอ้น้อง”
บริเวณที่สองคนโผล่มานั้นเป็นมุมหนึ่งติดกับอุทยาน แลเห็นพระราชวังฮวาซาใต้อยู่เบื้องหน้า
เปอร์ตียิ้มแฉ่ง “เปอร์ตีส่งแค่นี้นะ ต้องรีบกลับไปหาลุงละ”
“โอเค ได้เลย ขอบใจหลายๆ...ฝากบอกลุงด้วยละ”
เปอร์ตีโบกมือให้ก่อนผลุบหายมุดกลับออกไปทางเดิม นายมองตาม ค่อยๆ โผล่ออกมาจากแนวสุมทุมพุ่มไม้ลุกยืนขึ้นปัดเศษใบไม้ออกจากตัว
“ไอ้เด็กนี่มันก็เก่งเหมือนกันนะ”
นายหมุนตัวกลับ พอจะออกเดินต้องชะงัก เมื่อเห็นทหารยามวังยืนจังก้า หน้าเข้ม จ้องมา นิ่งดุ
นายรีบทำเป็นมองไม่เห็น ก่อนจะออกเดินช้าๆ เนียนๆ ตัดผ่านหน้าทหารยามที่มองตามงงๆ นายทำหน้านิ่ง แต่เกร็งเป็นที่สุด จนนายเดินผ่านหน้าทหารยามไปได้
ทันใดนั้นเองก็มีมือใหญ่ตบปั้กหลงมาที่บ่าของนาย จนตัวนายถึงกับเอียง
ทหารยาม 1 เสียงเข้ม ดัง “จะไปไหน!”
นายร้อง “เอิ๊ก” ยิ้มกะเรี่ยกะราด
ฝ่ายลูกปู เดินตรงมาที่ประตูออฟฟิศหรู มีโลโก้ “BLUE” เด่นเป็นสง่า เปิดประตูออก เดินตรงเข้าไป พบว่า โต๊ะพนักงานเกือบทั้งห้องไม่มีใครนั่งอยู่ เหมือนออฟฟิศร้าง พอกวาดตามองไปที่มุมหนึ่ง จึงเห็น พนักงาน 5-6 คนกำลังสุมหัวรวมตัวอยู่หน้าจอคอมพ์ ที่โต๊ะๆ หนึ่ง จังหวะนี้มีพนักงานคนหนึ่งเหลียวมาเห็น เลยพากันวงแตก แยกย้ายกันกลับโต๊ะของตัวเอง
ลูกปูเหลียวมองฉงน แปลกใจนิดๆ เดินตรงไปที่ห้องด้านใน ลูกปูนั่งลงที่เก้าอี้ในห้องทำงานส่วนตัว ไม่นาน ก็มีเสียงเคาะประตูดัง
“เชิญ”
พนักงานเปิดประตูโผล่หน้าเข้ามา “สัญญาคุณไผทค่ะ”
ได้ยินชื่อนี้ลูกปูยิ้มแย้มแจ่มใสทันที “เอามาสิ”
พนักงานชื่อ จิว ซึ่งเป็นเลขา เดินเอาเอกสารร่างสัญญามายื่นให้
“โอเค เดี๋ยวขอดูนิดนึง แล้วจะรีบบอก”
“ค่ะ” เลขาหันกลับจะเดินออกไป ลูกปูนึกได้
“เดี๋ยว ข้างนอกเขามีอะไรกันน่ะคุณจิว”
“เอ่อ...” จิวอ้ำอึ้ง ไม่รู้จะตอบดีไม่ดี “คือ...”
ลูกปูมองอย่างฉงนฉงาย รอฟัง
ขวดน้ำมันถูกเทน้ำมันลงบนฝ่ามือพนักงานนวด ก่อนที่มือนั้นจะมาลูบไล้ไปมาบนมือของเจ๊ฟิน ที่นั่งเอนหลังสบายอุราอยู่คนเดียวในร้านสปาประจำ
พลันเสียงมือถือดังขึ้นทำลายบรรยากาศ ฟินสะดุ้ง ปล่อยให้ดังอยู่ครู่หนึ่ง จึงเอื้อมมือไปรับ บอกกับพนักงาน
“เดี๋ยวนะจ๊ะ” ฟินละมือ เอื้อมคว้ามือถือมากดรับสายเห็นชื่อก็เซ็ง “อะไรอีกล่ะแม่คุณ แต่เช้าเชียว”
เป็นจีจี้ที่กำลังขับรถอยู่ พูดสายผ่าน Small talk
“เจ๊ฟิน....” จีจี้ลากเสียงน่าหมั่นไส้ “เห็นรูปที่หนูส่งไปให้ในไลน์รึยัง”
ฟินออกอาการรำคาญมาก “รูปอะไรของเธออีกยะ มากวนชั้นทำไมอีกเนี่ย ชั้นกำลังนวดอยู่”
แต่พอได้ดูหน้าจอ ฟินถึงกับตาเหลือก ร้องเสียงหลง “หา!”
ฟินแทบจะกระเด้งตัวจากเก้าอี้เดี๋ยวนั้น เพราะภาพในจอเป็นรูปไผทกับก้อย ทั้งที่ฉอเลาะกันที่หน้าโรงหนังกับในรถ เมื่อคืนก่อนนั่นเอง
ขณะเดียวกันที่สตูดิโอแห่งหนึ่ง ไผทกำลังโพสท่าถ่ายแบบในชุดสไตล์คุณชาย หรู ไฮโซ ออกงาน
แนวหน้าเดินเข้ามากับขิง พยายามวางท่าวางฟอร์ม ทำตัวให้สงบ หันหลังให้ขิงที่ยืนอยู่ใกล้ๆ ที่กำลังยืนชะเง้อชะแง้อยู่ข้างหลังทีมงานมุมหนึ่ง
ขิงบอกแนวหน้า “เค้ายังไม่เสร็จกันเลยสงสัยต้องรอหน่อย” แล้วหันไปมองไผทในฉาก “ขิงโทร.บอกไผทให้แล้วคร่าวๆ ว่าพี่แนวอยากคุยด้วยส่วนรายละเอียด” หันมาทางแนวหน้า “พี่แนวลองคุยดูแล้วกัน...อ้าว” ปรากฏว่าหาแนวหน้าไม่เจอ เหลียวมองหาแนวจนทั่ว แต่ก็ไม่เห็น
เสียงช่างภาพดังขึ้น “โอเค เรียบร้อย...เสร็จแล้วล่ะไผท”
“ขอบคุณครับๆ”
ไผทเดินออกจากเซ็ตมา ขิงหันไปเห็นเลยรีบตรงเข้าไปหา
“ไผท”
ไผทหันมองมาเดินมาหา “ขิง ทำไมมาคนเดียวล่ะ ไหนเธอว่าจะพาพี่แนวหน้า”
จังหวะนี้มีมือมาตบที่บ่าไผทหมับ ไผทหันไป
เห็นแนวหน้า ทักทายในท่าทีร่าเริง สบายๆ “ไง ไผท”
ไผทไหว้ตอบ “พี่แนว สวัสดีครับ สบายดีนะพี่ ไม่ได้เจอกันนาน”
“สวัสดีน้องรัก...พี่ต้องสบายดีอยู่แล้ว ไม่ต้องถามก็ได้นะ”
ขิง และ ไผท เงียบสนิท แนวหน้ารีบขำแก้เกี้ยว
“ฮ่า ๆๆ...มุกน่ะ ไม่มีอะไร แล้วน้องสบายดีนะ”
“ครับๆ ดีครับ” ไผททำหน้าไม่ถูก
“อันนี้สิไม่น่าถาม...ยังไงก็ต้องสบายอยู่แล้วเนอะ สวยขนาดนี้” แนวหน้าหัวเราะดังเว่อร์ “ฮ่าๆๆ”
ไผทเหลือบมองขิงเป็นเชิงถาม พบว่าขิงก็ทำหน้าไม่ถูก ก่อนพูดขึ้น
“คือพี่แนวมีงานที่อยากจะมาชวนไผทไปทำน่ะ”
ไผทมองหน้า ไม่วางใจนัก ด้วยเคยถูกแนวหน้าปรามาสไว้เยอะ “งานอะไรครับ”
“อ้า คือ..มันยังงี้นะ..มันเป็นงานที่แบบว่าไฮโซ โกอินเตอร์ ระดับมาสเตอร์พีซ เลยนะ ไม่ใช่ว่าใครที่ไหนๆ อยากจะทำแล้วได้ทำ มันเอ่อ..เป็นงานที่ต้องใช้ฝีมือ ชื่อเสียง แล้วก็ ประสบการณ์ของคนทำงานตัวจริงเสียงจริงแบบพี่นี่ละ ถึงจะได้ทำ”
“อ๋อ..ครับๆ” ไผทหันไปทางขิง “ขิง...เราว่าเสื้อตัวเนี้ย...วงแขนมันคับไปหน่อยนะ”
“เหรอ...ไหนขอดูหน่อยสิ” ขิงเดินไปดูเสื้อให้ไผท ท่าทางสนิทสนม แนวหน้ากลืนน้ำลายลงคอ หึงขึ้นมาอีก
“คืองานนี้ ถ้าไม่ใช่ชื่อพี่ ในฐานะมือสารคดีระดับรางวัลดิสคัฟเวอรี่ทองคำแล้วละก็ รับรองทำไม่ได้.. ฮ่าๆๆ ถูกต้องมะ”
ไผทไม่ค่อยใส่ใจนัก “ครับๆ แล้วยังไงต่อครับ”
“ก็นี่ละ มันเป็นที่มาที่พี่ต้องมาชวนน้องไง งานนี้มันเป็นงานของระดับเทพเท่านั้น เพราะฉะนั้น โอกาสอย่างนี้มันไม่ได้หากันง่ายๆ เลยทีเดียวเชียวแล้วพี่ก็เลยอยากชวน...เอ่อ...เทพๆ อย่างไผทไปร่วมงาน” แนวหน้าฝืนใจสุดๆ
“ต้องเป็นงานเดียวกับของพี่จีจี้แน่เลยใช่มั้ยครับ?” ไผทถาม
แนวหน้าร้อง “หา...”
คนขับรถฟินเดินเข้ามา พูดนอบน้อม
“คุณไผทครับ คุณฟินให้เอามาให้”
“น้ากล้วย สัญญาผมใช่มั้ยครับ ครับขอบคุณมาก” ไผทรับมา
“คุณฟินบอกให้รีบเซ็นด้วยครับ” คนขับรถกำชับ
“ครับ น้ากล้วย เดี๋ยวผมจัดให้”
“งั้นผมไปก่อน”
“ได้ครับน้า” ไผทหันมาทางแนวหน้าที่อึ้งอยู่พอรู้ว่าจีจี้โผล่มาคุยตัดหน้าแล้ว “แล้วยังไงต่อนะพี่?”
“อา...เอ้อ..งานเจ๊จีจี้? มีด้วยเหรอ”
“ก็ เมื่อคืนพี่จีจี้ไปหาผมแล้วมาคุยว่ามีงานโกอินเตอร์ระดับฮอลลีวู้ด ติดต่อ เจมส์ คาเมร่า มาด้วย ไปถ่ายที่ไหนน้า...จา...จา...”
แนวหน้าอึ้ง “จะ..เจมส์ คาเมร่า?”
“ใช่ครับ ไปถ่ายที่ฮวาซา ฮวาซาอะไรเนี่ย ซึ่งผมก็บอกไปว่าน่าสนใจมาก...เอ แต่พี่จีจี้บอกว่าไม่ใช่งานของพี่แนว อ้อ งั้นคงคนละงาน...ไหนงานพี่เป็นยังไงครับ”
แนวหน้าใบกิน “เอ่อ...”
ขิงชำเลืองมองแนวหน้าที่กลืนน้ำลายลงคอ เสียงมือถือไผทดังขึ้น
“พี่ฟิน?” มองดูชื่อ แล้วจึงกดรับ “ขอโทษนะครับ... ครับคุณพี่” ซุปตาร์หนุ่มฟัง แล้วอึ้ง ซีด “อะไรนะครับ!”
ที่ร้านกาแฟ กลางห้างหรูแห่งหนึ่ง ของกรุงเทพฯ ภาพ Snap shot ของ ไผทกับก้อย ที่หน้าโรงหนัง 3-4 รูป บนหน้าจอแท็บเล็ต ถูกเลื่อนไปมา โดยมีจีจี้กำลังนั่งดูอย่างตั้งใจ
“ดีนะ ที่น้องๆ ของหนูเห็นเมื่อเช้า แล้วรีบโทร.มาบอก...แต่ก็ยังไม่เห็นมีพวกเว็บดังๆ เล่นเรื่องนี้กันเลยนะ” จีจี้ชี้ที่แท็บเล็ต “อุ้ย นี่จูบหรือหอมกันจ๊ะเนี่ยไผท”
ไผท กับฟินที่นั่งอยู่ตรงข้ามหน้าเครียด ถึงกับสะดุ้ง
“พี่ ผมเปล่า ไม่ใช่ ผมไม่ทำอะไรอย่างนั้นเด็ดขาด ทำก็บ้าน่ะสิพี่”
“ก็นี่ไงคะ ใครเห็นเขาก็ต้องคิดแบบพี่ทั้งนั้นละ นี่ไงมีโอบ มีจูงมือ มีจูบซะขนาดนี้”
“มุมกล้องมันแกล้งผมทั้งนั้น ผมจะไปเที่ยวหาเศษหาเลยในที่สาธารณะทำไม...ผมรู้จักน้องเค้า...คุยกันแบบพี่ๆ น้องๆ ไม่มีอะไรเกินเลยจริงๆ” ซุปตาร์หนุ่มอธิบาย
ฟินหงุดหงิด ระเบิดออกมา “โอ๊ย! จะเถียงกันไปทำไม มันได้อะไรขึ้นมา หาทางแก้สิ หาทาง...ฉันเพิ่งเตือนแกไปใช่ไหม แล้วมันเป็นยังไงล่ะ จะพังมั้ย...แล้วไอ้ที่เว็บดังๆ มันยังไม่เล่น ก็ไม่เพราะฉันหรือ ที่รีบโทร.ไปซะก่อน ไม่งั้นป่านนี้คงไม่เหลือแน่”
“แล้วนี่...ถ้าคุณลูกปูเค้ารู้เข้าจะทำยังไงล่ะเจ๊” จีจี้แกล้งถามอย่างห่วงใย
ทั้งฟินและไผทสะดุ้ง
“ก็นั่นแหละที่เจ๊กลัว เอ่อ...ขอบใจมากนะจี้ที่มาเตือนก่อน แต่อยากรู้จริงๆว่า ไอ้พวกมือบอนหน้าไหนมันทำ”
“นั่นสิ แย่มาก เจ๊ควรตามเก็บภาพพวกนี้ด่วนๆ”
“เจ๊บอกพรรคพวกไปแล้ว แต่ยังไม่มีใครตามหาไอ้มือบอนนี่เจอสักคน” ฟินแค้นมาก
“ใจเย็นน่าเจ๊...เอางี้ หนูจะลองหาทางช่วยตามเก็บให้อีกแรง มันน่าจะมีทาง”
ไผทซึ้งไหว้ขอบคุณ “ขอบคุณครับพี่ พี่จีจี้ใจดีจังเลย ผมไม่รู้จะขอบคุณพี่ยังไง”
จีจี้ยิ้มเรี่ยราด ชอบใจ “ไม่เป็นไร ถ้าน้องเดือดร้อนพี่ยินดีช่วยอยู่แล้ว”
“ขอบคุณมาก...มากที่สุดครับ”
“แล้วก็คราวหน้าคราวหลัง เกิดพี่เดือดร้อนขึ้นมาบ้าง ก็อย่าลืมช่วยเหลือพี่บ้าง ก็แล้วกัน”
เสียงมือถือไผทดัง ไผทถึงกับสะดุ้งโหยง หยิบมาดู “คุณลูกปู! พี่ฟิน”
“ว้าย เห็นมั้ยเล่า ฉันบอกแล้วใช่มั้ย” ฟินสับสน “เอาไงๆ...งั้นอย่าเพิ่งรับแล้วกัน”
ฟิน กับไผท มองมือถือจนเงียบเสียงไปเอง ต่างคนต่างถอนใจโล่ง จีจี้มองยิ้มในสีหน้า
แต่เพียงเสี้ยวนาทีเท่านั้น เสียงมือถือฟินก็ดังขึ้น ฟินหยิบมาดูถึงกับผวาไม่ต่างกันกับไผท
“ทะ โทะมาหาฉันอีก..อะ เอาไง ตายแล้ว”
“ก็รับไปสิ รับ เชื่อฉัน” จีจี้เชียร์
ฟินมองสองคนไปมา ตั้งสติแล้วตัดสินใจรับ “ฮะ ฮาโหลค่ะ..ค่ะคุณลูกปู...อะไรนะคะ ขะ ข่าวอะไรคะ?...อ้อ ยังไม่เห็นเลยค่ะ...อ๋อ...” ผู้จัดการคนดังแสร้งตกใจ “หา...วะ ว้าย...เรื่องใส่ร้าย หรือคนหน้าเหมือนแน่เลยค่ะ ไผทเขาไม่ทำอะไรโง่ๆ อย่างนั้นหรอกค่ะ เรียนคุณพ่อคุณลูกปูด้วยนะคะ งั้นเดี๋ยวทางนี้ ฟินจะรีบเช็คข่าว แล้วจัดการเลยค่ะ สบายใจเถอะค่ะคุณลูกปู...อ๋อ ค่ะ...งั้นเดี๋ยวฟินจะรีบ ตรวจดูสัญญาก่อนเลย...ค่ะๆ ก็เอางี้มั้ยคะ หากสัญญาโอเค ฟินว่า พรุ่งนี้เรานัดเซ็นสัญญากันได้เลย ค่ะ ขอบคุณคุณลูกปูมากค่ะ สวัสดีค่ะ”
ฟินวางสาย ไผทถามทันที “คุณลูกปูเห็นแล้วเหรอพี่?”
ฟินคราง เบาๆ “ตาย ตายแน่...คุณลูกปู...พ่อคุณลูกปู เห็นกันหมด” แล้วหันมาทางจีจี้ “ไหนว่าข่าวยังไม่ออก แล้วนี่ฉันจะทำยังไง! ตายแล้ว...ตายแล้ว”
จีจี้ลอบมองทั้งสองที่มีท่าทีวุ่นวายใจสุดขีด แววตาเป็นประกายสะใจสมใจ
เรื่องเต็มน่ารักตอนที่ 4/4-4/5 วันพุธ 07/05/2557
ตรงแนวพุ่มไม้อีกด้านหนึ่ง ฝั่งเขตพระราชวัง เปอร์ตีมุดหัวโผล่หน้าออกมาบริเวณนั้นก่อน มีนายโผล่ตาม หัวหูหน้าตามีใบไม้ติดเต็ม หลายใบติดคาปากนายรีบพ่นออก ก่อนแหงนมองไปรอบ สีหน้าดีใจมากๆ
“ฮัดช่า...เก่งมากไอ้น้อง”
บริเวณที่สองคนโผล่มานั้นเป็นมุมหนึ่งติดกับอุทยาน แลเห็นพระราชวังฮวาซาใต้อยู่เบื้องหน้า
เปอร์ตียิ้มแฉ่ง “เปอร์ตีส่งแค่นี้นะ ต้องรีบกลับไปหาลุงละ”
“โอเค ได้เลย ขอบใจหลายๆ...ฝากบอกลุงด้วยละ”
เปอร์ตีโบกมือให้ก่อนผลุบหายมุดกลับออกไปทางเดิม นายมองตาม ค่อยๆ โผล่ออกมาจากแนวสุมทุมพุ่มไม้ลุกยืนขึ้นปัดเศษใบไม้ออกจากตัว
“ไอ้เด็กนี่มันก็เก่งเหมือนกันนะ”
นายหมุนตัวกลับ พอจะออกเดินต้องชะงัก เมื่อเห็นทหารยามวังยืนจังก้า หน้าเข้ม จ้องมา นิ่งดุ
นายรีบทำเป็นมองไม่เห็น ก่อนจะออกเดินช้าๆ เนียนๆ ตัดผ่านหน้าทหารยามที่มองตามงงๆ นายทำหน้านิ่ง แต่เกร็งเป็นที่สุด จนนายเดินผ่านหน้าทหารยามไปได้
ทันใดนั้นเองก็มีมือใหญ่ตบปั้กหลงมาที่บ่าของนาย จนตัวนายถึงกับเอียง
ทหารยาม 1 เสียงเข้ม ดัง “จะไปไหน!”
นายร้อง “เอิ๊ก” ยิ้มกะเรี่ยกะราด
ฝ่ายลูกปู เดินตรงมาที่ประตูออฟฟิศหรู มีโลโก้ “BLUE” เด่นเป็นสง่า เปิดประตูออก เดินตรงเข้าไป พบว่า โต๊ะพนักงานเกือบทั้งห้องไม่มีใครนั่งอยู่ เหมือนออฟฟิศร้าง พอกวาดตามองไปที่มุมหนึ่ง จึงเห็น พนักงาน 5-6 คนกำลังสุมหัวรวมตัวอยู่หน้าจอคอมพ์ ที่โต๊ะๆ หนึ่ง จังหวะนี้มีพนักงานคนหนึ่งเหลียวมาเห็น เลยพากันวงแตก แยกย้ายกันกลับโต๊ะของตัวเอง
ลูกปูเหลียวมองฉงน แปลกใจนิดๆ เดินตรงไปที่ห้องด้านใน ลูกปูนั่งลงที่เก้าอี้ในห้องทำงานส่วนตัว ไม่นาน ก็มีเสียงเคาะประตูดัง
“เชิญ”
พนักงานเปิดประตูโผล่หน้าเข้ามา “สัญญาคุณไผทค่ะ”
ได้ยินชื่อนี้ลูกปูยิ้มแย้มแจ่มใสทันที “เอามาสิ”
พนักงานชื่อ จิว ซึ่งเป็นเลขา เดินเอาเอกสารร่างสัญญามายื่นให้
“โอเค เดี๋ยวขอดูนิดนึง แล้วจะรีบบอก”
“ค่ะ” เลขาหันกลับจะเดินออกไป ลูกปูนึกได้
“เดี๋ยว ข้างนอกเขามีอะไรกันน่ะคุณจิว”
“เอ่อ...” จิวอ้ำอึ้ง ไม่รู้จะตอบดีไม่ดี “คือ...”
ลูกปูมองอย่างฉงนฉงาย รอฟัง
ขวดน้ำมันถูกเทน้ำมันลงบนฝ่ามือพนักงานนวด ก่อนที่มือนั้นจะมาลูบไล้ไปมาบนมือของเจ๊ฟิน ที่นั่งเอนหลังสบายอุราอยู่คนเดียวในร้านสปาประจำ
พลันเสียงมือถือดังขึ้นทำลายบรรยากาศ ฟินสะดุ้ง ปล่อยให้ดังอยู่ครู่หนึ่ง จึงเอื้อมมือไปรับ บอกกับพนักงาน
“เดี๋ยวนะจ๊ะ” ฟินละมือ เอื้อมคว้ามือถือมากดรับสายเห็นชื่อก็เซ็ง “อะไรอีกล่ะแม่คุณ แต่เช้าเชียว”
เป็นจีจี้ที่กำลังขับรถอยู่ พูดสายผ่าน Small talk
“เจ๊ฟิน....” จีจี้ลากเสียงน่าหมั่นไส้ “เห็นรูปที่หนูส่งไปให้ในไลน์รึยัง”
ฟินออกอาการรำคาญมาก “รูปอะไรของเธออีกยะ มากวนชั้นทำไมอีกเนี่ย ชั้นกำลังนวดอยู่”
แต่พอได้ดูหน้าจอ ฟินถึงกับตาเหลือก ร้องเสียงหลง “หา!”
ฟินแทบจะกระเด้งตัวจากเก้าอี้เดี๋ยวนั้น เพราะภาพในจอเป็นรูปไผทกับก้อย ทั้งที่ฉอเลาะกันที่หน้าโรงหนังกับในรถ เมื่อคืนก่อนนั่นเอง
ขณะเดียวกันที่สตูดิโอแห่งหนึ่ง ไผทกำลังโพสท่าถ่ายแบบในชุดสไตล์คุณชาย หรู ไฮโซ ออกงาน
แนวหน้าเดินเข้ามากับขิง พยายามวางท่าวางฟอร์ม ทำตัวให้สงบ หันหลังให้ขิงที่ยืนอยู่ใกล้ๆ ที่กำลังยืนชะเง้อชะแง้อยู่ข้างหลังทีมงานมุมหนึ่ง
ขิงบอกแนวหน้า “เค้ายังไม่เสร็จกันเลยสงสัยต้องรอหน่อย” แล้วหันไปมองไผทในฉาก “ขิงโทร.บอกไผทให้แล้วคร่าวๆ ว่าพี่แนวอยากคุยด้วยส่วนรายละเอียด” หันมาทางแนวหน้า “พี่แนวลองคุยดูแล้วกัน...อ้าว” ปรากฏว่าหาแนวหน้าไม่เจอ เหลียวมองหาแนวจนทั่ว แต่ก็ไม่เห็น
เสียงช่างภาพดังขึ้น “โอเค เรียบร้อย...เสร็จแล้วล่ะไผท”
“ขอบคุณครับๆ”
ไผทเดินออกจากเซ็ตมา ขิงหันไปเห็นเลยรีบตรงเข้าไปหา
“ไผท”
ไผทหันมองมาเดินมาหา “ขิง ทำไมมาคนเดียวล่ะ ไหนเธอว่าจะพาพี่แนวหน้า”
จังหวะนี้มีมือมาตบที่บ่าไผทหมับ ไผทหันไป
เห็นแนวหน้า ทักทายในท่าทีร่าเริง สบายๆ “ไง ไผท”
ไผทไหว้ตอบ “พี่แนว สวัสดีครับ สบายดีนะพี่ ไม่ได้เจอกันนาน”
“สวัสดีน้องรัก...พี่ต้องสบายดีอยู่แล้ว ไม่ต้องถามก็ได้นะ”
ขิง และ ไผท เงียบสนิท แนวหน้ารีบขำแก้เกี้ยว
“ฮ่า ๆๆ...มุกน่ะ ไม่มีอะไร แล้วน้องสบายดีนะ”
“ครับๆ ดีครับ” ไผททำหน้าไม่ถูก
“อันนี้สิไม่น่าถาม...ยังไงก็ต้องสบายอยู่แล้วเนอะ สวยขนาดนี้” แนวหน้าหัวเราะดังเว่อร์ “ฮ่าๆๆ”
ไผทเหลือบมองขิงเป็นเชิงถาม พบว่าขิงก็ทำหน้าไม่ถูก ก่อนพูดขึ้น
“คือพี่แนวมีงานที่อยากจะมาชวนไผทไปทำน่ะ”
ไผทมองหน้า ไม่วางใจนัก ด้วยเคยถูกแนวหน้าปรามาสไว้เยอะ “งานอะไรครับ”
“อ้า คือ..มันยังงี้นะ..มันเป็นงานที่แบบว่าไฮโซ โกอินเตอร์ ระดับมาสเตอร์พีซ เลยนะ ไม่ใช่ว่าใครที่ไหนๆ อยากจะทำแล้วได้ทำ มันเอ่อ..เป็นงานที่ต้องใช้ฝีมือ ชื่อเสียง แล้วก็ ประสบการณ์ของคนทำงานตัวจริงเสียงจริงแบบพี่นี่ละ ถึงจะได้ทำ”
“อ๋อ..ครับๆ” ไผทหันไปทางขิง “ขิง...เราว่าเสื้อตัวเนี้ย...วงแขนมันคับไปหน่อยนะ”
“เหรอ...ไหนขอดูหน่อยสิ” ขิงเดินไปดูเสื้อให้ไผท ท่าทางสนิทสนม แนวหน้ากลืนน้ำลายลงคอ หึงขึ้นมาอีก
“คืองานนี้ ถ้าไม่ใช่ชื่อพี่ ในฐานะมือสารคดีระดับรางวัลดิสคัฟเวอรี่ทองคำแล้วละก็ รับรองทำไม่ได้.. ฮ่าๆๆ ถูกต้องมะ”
ไผทไม่ค่อยใส่ใจนัก “ครับๆ แล้วยังไงต่อครับ”
“ก็นี่ละ มันเป็นที่มาที่พี่ต้องมาชวนน้องไง งานนี้มันเป็นงานของระดับเทพเท่านั้น เพราะฉะนั้น โอกาสอย่างนี้มันไม่ได้หากันง่ายๆ เลยทีเดียวเชียวแล้วพี่ก็เลยอยากชวน...เอ่อ...เทพๆ อย่างไผทไปร่วมงาน” แนวหน้าฝืนใจสุดๆ
“ต้องเป็นงานเดียวกับของพี่จีจี้แน่เลยใช่มั้ยครับ?” ไผทถาม
แนวหน้าร้อง “หา...”
คนขับรถฟินเดินเข้ามา พูดนอบน้อม
“คุณไผทครับ คุณฟินให้เอามาให้”
“น้ากล้วย สัญญาผมใช่มั้ยครับ ครับขอบคุณมาก” ไผทรับมา
“คุณฟินบอกให้รีบเซ็นด้วยครับ” คนขับรถกำชับ
“ครับ น้ากล้วย เดี๋ยวผมจัดให้”
“งั้นผมไปก่อน”
“ได้ครับน้า” ไผทหันมาทางแนวหน้าที่อึ้งอยู่พอรู้ว่าจีจี้โผล่มาคุยตัดหน้าแล้ว “แล้วยังไงต่อนะพี่?”
“อา...เอ้อ..งานเจ๊จีจี้? มีด้วยเหรอ”
“ก็ เมื่อคืนพี่จีจี้ไปหาผมแล้วมาคุยว่ามีงานโกอินเตอร์ระดับฮอลลีวู้ด ติดต่อ เจมส์ คาเมร่า มาด้วย ไปถ่ายที่ไหนน้า...จา...จา...”
แนวหน้าอึ้ง “จะ..เจมส์ คาเมร่า?”
“ใช่ครับ ไปถ่ายที่ฮวาซา ฮวาซาอะไรเนี่ย ซึ่งผมก็บอกไปว่าน่าสนใจมาก...เอ แต่พี่จีจี้บอกว่าไม่ใช่งานของพี่แนว อ้อ งั้นคงคนละงาน...ไหนงานพี่เป็นยังไงครับ”
แนวหน้าใบกิน “เอ่อ...”
ขิงชำเลืองมองแนวหน้าที่กลืนน้ำลายลงคอ เสียงมือถือไผทดังขึ้น
“พี่ฟิน?” มองดูชื่อ แล้วจึงกดรับ “ขอโทษนะครับ... ครับคุณพี่” ซุปตาร์หนุ่มฟัง แล้วอึ้ง ซีด “อะไรนะครับ!”
ที่ร้านกาแฟ กลางห้างหรูแห่งหนึ่ง ของกรุงเทพฯ ภาพ Snap shot ของ ไผทกับก้อย ที่หน้าโรงหนัง 3-4 รูป บนหน้าจอแท็บเล็ต ถูกเลื่อนไปมา โดยมีจีจี้กำลังนั่งดูอย่างตั้งใจ
“ดีนะ ที่น้องๆ ของหนูเห็นเมื่อเช้า แล้วรีบโทร.มาบอก...แต่ก็ยังไม่เห็นมีพวกเว็บดังๆ เล่นเรื่องนี้กันเลยนะ” จีจี้ชี้ที่แท็บเล็ต “อุ้ย นี่จูบหรือหอมกันจ๊ะเนี่ยไผท”
ไผท กับฟินที่นั่งอยู่ตรงข้ามหน้าเครียด ถึงกับสะดุ้ง
“พี่ ผมเปล่า ไม่ใช่ ผมไม่ทำอะไรอย่างนั้นเด็ดขาด ทำก็บ้าน่ะสิพี่”
“ก็นี่ไงคะ ใครเห็นเขาก็ต้องคิดแบบพี่ทั้งนั้นละ นี่ไงมีโอบ มีจูงมือ มีจูบซะขนาดนี้”
“มุมกล้องมันแกล้งผมทั้งนั้น ผมจะไปเที่ยวหาเศษหาเลยในที่สาธารณะทำไม...ผมรู้จักน้องเค้า...คุยกันแบบพี่ๆ น้องๆ ไม่มีอะไรเกินเลยจริงๆ” ซุปตาร์หนุ่มอธิบาย
ฟินหงุดหงิด ระเบิดออกมา “โอ๊ย! จะเถียงกันไปทำไม มันได้อะไรขึ้นมา หาทางแก้สิ หาทาง...ฉันเพิ่งเตือนแกไปใช่ไหม แล้วมันเป็นยังไงล่ะ จะพังมั้ย...แล้วไอ้ที่เว็บดังๆ มันยังไม่เล่น ก็ไม่เพราะฉันหรือ ที่รีบโทร.ไปซะก่อน ไม่งั้นป่านนี้คงไม่เหลือแน่”
“แล้วนี่...ถ้าคุณลูกปูเค้ารู้เข้าจะทำยังไงล่ะเจ๊” จีจี้แกล้งถามอย่างห่วงใย
ทั้งฟินและไผทสะดุ้ง
“ก็นั่นแหละที่เจ๊กลัว เอ่อ...ขอบใจมากนะจี้ที่มาเตือนก่อน แต่อยากรู้จริงๆว่า ไอ้พวกมือบอนหน้าไหนมันทำ”
“นั่นสิ แย่มาก เจ๊ควรตามเก็บภาพพวกนี้ด่วนๆ”
“เจ๊บอกพรรคพวกไปแล้ว แต่ยังไม่มีใครตามหาไอ้มือบอนนี่เจอสักคน” ฟินแค้นมาก
“ใจเย็นน่าเจ๊...เอางี้ หนูจะลองหาทางช่วยตามเก็บให้อีกแรง มันน่าจะมีทาง”
ไผทซึ้งไหว้ขอบคุณ “ขอบคุณครับพี่ พี่จีจี้ใจดีจังเลย ผมไม่รู้จะขอบคุณพี่ยังไง”
จีจี้ยิ้มเรี่ยราด ชอบใจ “ไม่เป็นไร ถ้าน้องเดือดร้อนพี่ยินดีช่วยอยู่แล้ว”
“ขอบคุณมาก...มากที่สุดครับ”
“แล้วก็คราวหน้าคราวหลัง เกิดพี่เดือดร้อนขึ้นมาบ้าง ก็อย่าลืมช่วยเหลือพี่บ้าง ก็แล้วกัน”
เสียงมือถือไผทดัง ไผทถึงกับสะดุ้งโหยง หยิบมาดู “คุณลูกปู! พี่ฟิน”
“ว้าย เห็นมั้ยเล่า ฉันบอกแล้วใช่มั้ย” ฟินสับสน “เอาไงๆ...งั้นอย่าเพิ่งรับแล้วกัน”
ฟิน กับไผท มองมือถือจนเงียบเสียงไปเอง ต่างคนต่างถอนใจโล่ง จีจี้มองยิ้มในสีหน้า
แต่เพียงเสี้ยวนาทีเท่านั้น เสียงมือถือฟินก็ดังขึ้น ฟินหยิบมาดูถึงกับผวาไม่ต่างกันกับไผท
“ทะ โทะมาหาฉันอีก..อะ เอาไง ตายแล้ว”
“ก็รับไปสิ รับ เชื่อฉัน” จีจี้เชียร์
ฟินมองสองคนไปมา ตั้งสติแล้วตัดสินใจรับ “ฮะ ฮาโหลค่ะ..ค่ะคุณลูกปู...อะไรนะคะ ขะ ข่าวอะไรคะ?...อ้อ ยังไม่เห็นเลยค่ะ...อ๋อ...” ผู้จัดการคนดังแสร้งตกใจ “หา...วะ ว้าย...เรื่องใส่ร้าย หรือคนหน้าเหมือนแน่เลยค่ะ ไผทเขาไม่ทำอะไรโง่ๆ อย่างนั้นหรอกค่ะ เรียนคุณพ่อคุณลูกปูด้วยนะคะ งั้นเดี๋ยวทางนี้ ฟินจะรีบเช็คข่าว แล้วจัดการเลยค่ะ สบายใจเถอะค่ะคุณลูกปู...อ๋อ ค่ะ...งั้นเดี๋ยวฟินจะรีบ ตรวจดูสัญญาก่อนเลย...ค่ะๆ ก็เอางี้มั้ยคะ หากสัญญาโอเค ฟินว่า พรุ่งนี้เรานัดเซ็นสัญญากันได้เลย ค่ะ ขอบคุณคุณลูกปูมากค่ะ สวัสดีค่ะ”
ฟินวางสาย ไผทถามทันที “คุณลูกปูเห็นแล้วเหรอพี่?”
ฟินคราง เบาๆ “ตาย ตายแน่...คุณลูกปู...พ่อคุณลูกปู เห็นกันหมด” แล้วหันมาทางจีจี้ “ไหนว่าข่าวยังไม่ออก แล้วนี่ฉันจะทำยังไง! ตายแล้ว...ตายแล้ว”
จีจี้ลอบมองทั้งสองที่มีท่าทีวุ่นวายใจสุดขีด แววตาเป็นประกายสะใจสมใจ