สวัสดีค่ะชาวพันทิป นี่คือกระทู้แรกของเรา
เราคิดว่าที่นี่น่าจะสามารถช่วยตอบคำถามคาใจเราได้ค่ะ
ปัญหาเริ่มตั้งแต่ช่วงแต่ม.4-5 ค่ะ (ก่อนหน้านี้ช่วงประถมเราไปหาหมอหมอว่าเป็นสมาธิสั้นค่ะ)
เป็นช่วงที่เราเรียนหนักมากและเรียนไม่เข้าใจทำให้เราเครียดมาก บวกทั้งเราเป็นคนกดดันตัวเองมากๆ
เราเริ่มกลายเป็นคนร้องไห้ง่าย ร้องไห้ไม่มีเหตุผล โดดเรียนเพื่อไปอยู่คนเดียวมากขึ้นๆ
แต่บางครั้งเราก็ชอบเล่นสนุกจนมากเกินไปเหมือนกัน อารมณ์อ่อนไหวง่าย อารมณ์เสียง่าย รวมทั้งอารมณ์เปลี่ยนแปลงง่ายมาก
ช่วงม.6 เราหนักสุดโดยเฉพาะเทอมที่ 2 เราแทบจะไม่อยากออกจากห้องนอน
จริงๆ เราก็ไม่ได้ทำอะไร เรานอน นอน นอน และก็นอน นั่งเล่นโทรศัพท์มือถือ เล่นเน็ต เล่นเกม
ไม่มีอารมณ์ออกไปข้างนอก ไม่อยากทำงาน จากเดิมที่เราชอบวาดรูปมากเราแทบไม่อยากวาดไปเลย
(อาจจะเกี่ยวที่เราติววาดรูปหลังเลิกเรียนทุกวันตั้งแต่ 4 โมงถึง 5 ทุ่ม)
แล้วตอนกลับบ้านก็ร้องไห้ๆ พยามนึกสาเหตุว่าเพราะอะไร ก็ไม่มีเหตุผล บางทีคิดว่าตอนนั้นอาจจะเพราะยังไม่มีที่เรียนก็ได้
แต่บางครั้งเราก็อารมณ์ดีไปหาพ่อแม่ไปกอด ชวนไปเที่ยวทำอาหารให้อย่างไม่มีเหตุผลสุดๆ เหมือนกัน
การที่เราเป็นอย่างงี้ทำให้เรามีปัญหากับการดำรงชีวิตมาก คือครั้งนึงเราเคยปามีดใส่เพื่อนในเรื่องที่เราเข้าใจผิดเอง (คือมีคนยุ่งกับจานสีที่เราไว้ใต้โต๊ะแต่มีคนเอาไปเล่น)
รวมทั้งรู้สึกเศร้ามากๆ โดยไม่มีสาเหตุ มีครั้งนึงเราเคยขังตัวเองไว้ในห้อง 2-3 วันแบบไม่มีเหตุผล แล้วพ่นสเปรย์สีแดงเป็นข้อความต่างๆ เช่น Hell, Madness, you all, 666 อะไรอย่างงี้ (อย่าเข้าใจผิดว่าเราโดนปีศาจอะไรสิงนะคะ เราแค่ชอบดูหนังอะไรอีโมๆ โกธิคๆ ผีๆ เลยทำตาม รวมทั้งชอบวาดปีศาจ แม่มดอะไรทำนองนี้)
แล้วตอนนี้กำลังจะต้องสอบสัมภาษณ์ของมหาวิทยาลัยแล้วค่ะ ถ้าบุคคลิกเรายังจะเป็นแบบนี้อยู่เราน่าจะไม่ดีแน่ รวมทั้งใช้ชีวิตในสังคมต่อไปลำบากแน่นอน
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำทุกคนล่วงหน้าค่ะ
ปล.ผิดพลาดยังไงขออภัยกระทู้แรกค่ะ ถ้าแท็กผิดขออภัยเช่นกันค่ะ
เพื่อนๆ ช่วยเราเรื่องปัญหาทางจิตใจเราหน่อยค่ะ
เราคิดว่าที่นี่น่าจะสามารถช่วยตอบคำถามคาใจเราได้ค่ะ
ปัญหาเริ่มตั้งแต่ช่วงแต่ม.4-5 ค่ะ (ก่อนหน้านี้ช่วงประถมเราไปหาหมอหมอว่าเป็นสมาธิสั้นค่ะ)
เป็นช่วงที่เราเรียนหนักมากและเรียนไม่เข้าใจทำให้เราเครียดมาก บวกทั้งเราเป็นคนกดดันตัวเองมากๆ
เราเริ่มกลายเป็นคนร้องไห้ง่าย ร้องไห้ไม่มีเหตุผล โดดเรียนเพื่อไปอยู่คนเดียวมากขึ้นๆ
แต่บางครั้งเราก็ชอบเล่นสนุกจนมากเกินไปเหมือนกัน อารมณ์อ่อนไหวง่าย อารมณ์เสียง่าย รวมทั้งอารมณ์เปลี่ยนแปลงง่ายมาก
ช่วงม.6 เราหนักสุดโดยเฉพาะเทอมที่ 2 เราแทบจะไม่อยากออกจากห้องนอน
จริงๆ เราก็ไม่ได้ทำอะไร เรานอน นอน นอน และก็นอน นั่งเล่นโทรศัพท์มือถือ เล่นเน็ต เล่นเกม
ไม่มีอารมณ์ออกไปข้างนอก ไม่อยากทำงาน จากเดิมที่เราชอบวาดรูปมากเราแทบไม่อยากวาดไปเลย
(อาจจะเกี่ยวที่เราติววาดรูปหลังเลิกเรียนทุกวันตั้งแต่ 4 โมงถึง 5 ทุ่ม)
แล้วตอนกลับบ้านก็ร้องไห้ๆ พยามนึกสาเหตุว่าเพราะอะไร ก็ไม่มีเหตุผล บางทีคิดว่าตอนนั้นอาจจะเพราะยังไม่มีที่เรียนก็ได้
แต่บางครั้งเราก็อารมณ์ดีไปหาพ่อแม่ไปกอด ชวนไปเที่ยวทำอาหารให้อย่างไม่มีเหตุผลสุดๆ เหมือนกัน
การที่เราเป็นอย่างงี้ทำให้เรามีปัญหากับการดำรงชีวิตมาก คือครั้งนึงเราเคยปามีดใส่เพื่อนในเรื่องที่เราเข้าใจผิดเอง (คือมีคนยุ่งกับจานสีที่เราไว้ใต้โต๊ะแต่มีคนเอาไปเล่น)
รวมทั้งรู้สึกเศร้ามากๆ โดยไม่มีสาเหตุ มีครั้งนึงเราเคยขังตัวเองไว้ในห้อง 2-3 วันแบบไม่มีเหตุผล แล้วพ่นสเปรย์สีแดงเป็นข้อความต่างๆ เช่น Hell, Madness, you all, 666 อะไรอย่างงี้ (อย่าเข้าใจผิดว่าเราโดนปีศาจอะไรสิงนะคะ เราแค่ชอบดูหนังอะไรอีโมๆ โกธิคๆ ผีๆ เลยทำตาม รวมทั้งชอบวาดปีศาจ แม่มดอะไรทำนองนี้)
แล้วตอนนี้กำลังจะต้องสอบสัมภาษณ์ของมหาวิทยาลัยแล้วค่ะ ถ้าบุคคลิกเรายังจะเป็นแบบนี้อยู่เราน่าจะไม่ดีแน่ รวมทั้งใช้ชีวิตในสังคมต่อไปลำบากแน่นอน
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำทุกคนล่วงหน้าค่ะ
ปล.ผิดพลาดยังไงขออภัยกระทู้แรกค่ะ ถ้าแท็กผิดขออภัยเช่นกันค่ะ