รักแรกพบ ผมกำลังเจอปัญหา

[[สวัสดีวันแห่งความรัก]] ในบ่ายวันนึงในช่วงเดือน 3-4ของปี 2556 พ่อได้พยายามลากผมออกจากบ้านไปหาอะไรกินใกล้ๆบ้าน พ่อก็ได้ถามผมว่าผมอยากจะกินอะไร ผมบอกผมไม่รู้ผมจะนอน แล้วแม่ก็เดินเข้ามาในห้องนอนว่า กิ้นออกไปหาอะไรกินเหอะกลับมาจากต่างจังหวัดทั้งที 1อาทิตย์แล้วแกยังนอนแบบนี้อยู่อีกหรอ เดี๋ยวแม่ให้เงินไปกิน ทันใดนั้นผมก็ตอบตกลง แล้วก็เดินทางไปBigC หรือคาร์ฟูก็ไม่รู้ ห้างมันอยู่ติดกันกับโรงเรียนRaisอ่ะครับ ผมเป็นหนุ่มผมยาว ใส่เสื้อยืดสีเทา กาเกงยีนน่าจะMc หน้าตาดูโหดนิดๆ ตอนนั้นอยู่ ม.5 พอผมไปถึงห้างพ่อก็ลากผมเข้าไปในร้านแม็กเป็นร้านที่เด็กRAISมักจะมานั่งรอซื้ออะไรกินรอกลับบ้านเยอะพอสมควร พ่อก็ได้สั่งอาหารมากิน ส่วนผมก็นั่งดูพ่อกิน ระหว่างกินพ่อก็ได้คุยเรื่องธุระของผม พอคุยเสร็จพ่อผมก็ได้ลาตัวของไปทำธุระ ระหว่างที่ผมกำลังมองนู้นมองนี้ และแล้วสายตาของผมก็ได้จับจ้องไปที่เด็กวัยรุ่นสาว2คนที่กำลังเดินคู่กันมาเข้าร้านแม็กโดแนล และแล้วก็มีหน้าซีกขวาของผู้หญิงคนนึงหน้าตาหมวยและน่ารักมากขนาดสามารถสะกดสายตาของผมได้เลย เธอทำให้ผมนึกถึงเพลง Sekkaijuu no dare yori kitto ของ Wands (live at shibuya) อะไรเนี้ยแหละ เธอใส่รองเท้าผ้าใบสีชมพู ท่าจำไม่ผิดน่ะ เธอหน้าตาดี หมวย น่ารัก แก้มน่าหยิก ตัดผมหน้าม้า ย้อมผมทองๆส้มๆ บอกไม่ถูก ผมเป๊ะมากLOL แววตาเธอน่ากลัวนิดๆตามภาษาคนมีมันสมอง เขามากับเพื่อนอีกคนนึงใส่แว่นตัวดำๆท่าจำไม่ผิด เธอกับเพื่อนของเธอก็ได้ไปหาที่นั่งโต๊ะใกล้ๆกับเคาเตอร์สั่งอาหาร เธอกับเพื่อนก็วางกระเป๋าและเริ่มบทสนทนาอะไรซักอย่างกับเพื่อนกับเธอ ผมจำไม่ได้แน่ชัด ส่วนผมก็ได้แต่มองหมวยคนนั้นแบบแอบๆ ไม่ได้มีโอกาสมองเธอแบบเต็มหน้าเลย มีบางครั้งที่แอบมองตาเธอแล้งหลบ ผมมองเธอมากชนิดสายตาของเธอเหมือนจะด่าผมว่า เธอเป็นใครทำไมถึงมามองฉันแบบนี้ ฉันไม่สนเธอหรอกออกแนว เช๊อะ! อะไรประมาณนั้น ส่วนผมหรอ มองต่อมองแบบหลบๆ หลังจากนั้นผมจำเปรตอะไรไม่ค่อยได้หลอก พูดตามตรงเลยว่าจำปลีกย่อยไม่ได้ ผมได้แอบมองเธอกินโดนัดพอนเดอริงหน้าช็อกโกแลต เธอค่อยๆละเลียดกิน ค่อยๆกิน หลังเธอกินเสร็จเธอกับเพื่อนก็ได้ลุกออกไปเดินเล่น ผมก็เลยตัดสินใจเดินตามเธอไปเพื่อหวังจะได้มองหน้าเต็มๆซักครั้งนึง และเธอกับเพื่อนของเธอก็ได้เดินออกจากร้านอาหารไปกับเพื่อนเธอ ผมก็ได้เดินตามเธอไปห่างๆ เดินตามแบบเดินชนนู้นชนนี่ ไม่มีมาดเลย ไอ้ห่วย จนเธอหันมามองผมระหว่างตอนขึ้นบันใดเลื่อน (รึเปล่าน่ะ?) ผมก็เลยต้องหันหน้าเข้าหาร้านบ้าอะไรไม่รู้เหมือนขายพวกเครื่องกลิ่นหอมอะไรนี่แหละ เลยทำให้ผมตามเธอไม่ทัน หลังจากที่ผมพ้นสายตาของเธอ ผมก็รีบดิ่งไปขึ้นบันใดเลื่อน ตอนที่ผมขึ้นไปถึงชั้นสอง ผมก็ได้พลาดกับเธอตอนนั้นใจหายน่ะและแล้วผมก็ได้สังเกตุเห็นเธอเดินกับเพื่อนตัวติดกัน ผมก็รีบวิ่งตามเธอไป ผมได้สังเกตุเห็นว่าเธอแวะไปดูหวยเลขเด็ด ซึ่งมันอยู่ใกล้ๆกับสวนอาหารและเครื่องเล่น แล้วเธอก็รู้ตัวและหันมามองผมก็รีบไปหลบแกล้งทำเป็นจะเล่นเกมส์ขับรถ แล้วเธอก็ดูหวยเสร็จซึ่งเธอไม่ซื้อ เธอกับเพื่อนก็กำลังจะเดินกลับไปร้านแม็ก ผมก็ได้หันหลังมองเธอว่าจะไปไหน ระหว่างที่ผมหันไปเธอก็ได้เดินมาตรงช่วงที่ผมนั่งอยู่เลย ซึ่งผมจ้องเธอไปเต็มๆ หลังจากนั้นผมก็ปล่อยให้เธอเดินนำไปลงบันได ส่วนผมก็ได้เดินตามเธอลงบันไดไปติดๆ พอเธอลงพ้นบันไดไป เธอก็รีบเดินไปขว้าแขนผู้ชายคนนึงแต่งตัวดี ผูกไท อายุน่าจะยังไม่ถึง 50 ยังดูหนุ่มอยู่เลย 45ด้วยซ้ำ แล้วเธอก็ได้กระซิบว่ามีไอ้โรคจิตแอบเดินตามเธออยู่ ผมอ่ะหรอ ตกใจเลย ตายล่ะหว่า คุณเป็นใคร แต่งตัวดี เจ้าของห้าง? หรือว่าพ่อของเธอคนนั้น ตายแล้วเราจะโดนยามไล่ออกนอกห้างไหม? #ในใจคิด หลังจากที่พอตั้งสติได้ผมก็รีบฉีกตัวออก ผมก็เลยต้องจำใจเลี่ยงทางไปแถวร้านยำแซ่บ แต่ผมดันเดินมาที่เธอกำลังจะเดินมาพอดีเลยรีบหันหน้าหนี หริดูแว่นตาRayban เก๊ สีสันแสบตาที่วางขายอยู่แถวๆนั้น แบบหาทางหลบหน้าอ่ะ ไม่กล้ามองเธอ เธอน่ารักแต่เราหน้าตาไม่ดี และแล้วผมก็หาทางเดินหนีเธอจนได้ เลยกลับไปที่แม็กไปเจอพ่อพอดีเลยคุยกับพ่อนิดหน่อยแล้วก็กลับไปเดินเล่นดูของชั้น2 อยู่นาน พอเดินกลับลงมาผมก็กลับมานั่งทำอะไรไม่รู้ และผมก็เห็นเธอหยิบกระเป๋าเดินออกไปทางเดียวกับประตูที่เธอเดินเข้ามา ผมรู้เลยว่าเธอกำลังจะเดินจากไป ผมก็เลยรีบเดินตามเธอไปอย่างรวดเร็ว ผมสังเกตุว่าเธอยืนรอพ่อที่รถอยู่คนเดียว ตอนนั้นผมว่าจะเดินเข้าไปคุยกับเธอน่ะแต่ว่สแบบเข้าไปคุยกับผู้หญิงน่ารักๆตรงลานจอดรถซึ่งไม่ค่อยมีคนเดินผ่านน่ะหรอ? อ๋อไม่อ่ะผมเลยตัดใจไม่เดินไปถาม ผมก็ได้แต่ยืนมองเธอจากที่จอดรถฝั่งตรงข้ามแบบไม่ละสายตาเหมือนไอ้โรคจิต ระหว่างนั่นเธอก็ได้หยิบไอ้โฟนเคสสีฟ้ามั้ง หยิบมาโทรหาพ่อของเธอว่าให้รีบมาที่รถ เพราะเหมือนเธอจะกลัวผม -*- เอ่อไม่กลัวได้ไง ระหว่างนันอีกผมก็หยิบบีบีเน่าๆของผมขึ้นมากดเล่นเหมือนกัน และแล้วพ่อเธอก็โผล่ม๊าาาา เธอก็รีบขึ้นรถกลับบ้าน ระหว่างที่รถออกตัว ผมก็รีบเดนไปดักรอรถอยู่แถวหน้าเต้นขายของอะไรไม่รู้แถวๆหน้าห้าง หลังจากนั้นเธอก็จากไป (แหม่เศร้าครัช) ส่วนผมก็รีบเดินกลับไปร้านแม็กเพื่อไปหาพ่อ ซักพักก็กลับบ้านพร้อมกับสั่งเบอร์เกร์เนื้อวัวกลับมากินที่บ้าน เชื่อไหมว่าผมจำหน้าหมวยคนนั้นไม่ได้เลย แต่กลับจำหน้าของพ่อเขาได้ชัดเจน (เวลาผ่านไปประมาณ3เดิอน) และแล้ววันนึงผมก็มานั่งคิดเรื่องๆนึง ผมได้แต่บอกตัวเองว่า "นายจะปล่อยเรื่องนี้ไว้ไม่ได้น่ะ นายต้องหาเธอให้เจอน่ะ" หลังจากนั้นผมก็เริ่มเปิดอินเตอร์เน็ต ค้นหาFacebookของเธอด้วยความหวังอันน้อยนิด และผมม้าเป๊ะเว่อร์เหมือนวิ๊กของเธอที่ผมจำได้ติดตา สรุปผมหาไม่เจอครับ แต่ไปเจอเฟสนึงเป็นผู้หญิงหน้าตาดีเลยแอดไป แต่เขาดันกลับลบคำขอของเรา ต่อมาผมก็ได้ไปเล่นอินสตาแกรมในอารมณ์ที่ไม่ค่อยอยากจะคุยกับใครเพราะกำลังหมกมุ่นอยู่ ผมก็ได้เล่นอินตาแกรมไปเรื่อยๆอยู่ๆสายตาของผมก็ได้ไปสดุดไปเห็นรูปโปรไฟล์อินสตาแกรมซึ่งตอนนั้นกำลังดูว่ารุ่นน้องที่อยู่ ตาผมไปสะดุดกับผู้หญิงคนนึงน่ารักมาก เธอตัดผมม้าหน้าหมวย ผมพูดจากใจเลยน่ะผมไม่รู้เลยว่าเธอเป็นใคร ผมจำหน้าไม่ได้ ผมก็ได้ฟอลเธอและเข้าไปส่องดู ในใจคิดอู๊ยยยยน่ารักเลย น่ารักมาก(5555) ผมก็ส่องและเลื่อนลงมาเรื่อยๆ และได้ไปสะดุดตาน้าลุงคนนึงไว้หมวยหน้าตาออกจีนๆ แต่ผมก็ยังจำไม่ได้ว่าใช่พ่อเขาไหม ผมก็เลยFollow เธอไปตามปกติ ในวันนั้นผมได้ทั้ง Line, Instagram, facebookของเธอ จนเวลาผ่านไปได้ครึ่งเดือนผมถึงมารำลึกได้ว่าเป็นเธอนั่นเอง ท่าเปรียบผมเป็นตัวละครตอนนี้ผมเหมือนคนโรคจิตที่เข้าไปเสร่อในชีวิตของเธอ -*- ผมทำอะไรไม่ได้เลย ผมเคยชวนเขาคุย เคยถามว่าเขาอยู่โรงเรียน...รึเปล่า เขาก็ตอบว่า"ค่ะ" แล้วผมก็ชวนคุยว่าผมเคยเจอเขาที่แม็ก เขาไม่คุยด้วยเลยหลังจากนั้น จนปัจจุบัน แน่นอนผมคงทำอะไรไม่ได้ จนปัจุบัน ผมทำอะไรไม่ได้เลย ผมเสียใจมากที่ชีวิตผมมันเป็นแบบนี้ ผมอยากได้คำแนะนำที่ดี เธอคนนั้นอายุมากกว่าผม 1ปีตอนนี้เธอจบ ม.6 แล้ว เธอกำลังจะไปเรียนต่อที่NY ผมยังไม่มีโอกาสได้รู้จักเธอเลย ผมอยากจะรู้จักเธอ ผมอยากเป็นเพื่อนกับเขา ผมเคยไปรอที่จะพบเธอที่ร้านแม็คโดแนลหลายครั้ง แต่ผมก็ไม่ได้พบเธอ จนปัจุบัน
(((ท่าเธอได้มาอ่านกระทู้นี้และเธอรู้ว่าผมพูดถึงเธอผมว่าเธอคงจะหาว่าผมโรค.... T_T)))