สิ่งทีดิฉันเห็นคือพ่อรักแม่แบบที่ผู้ใหญ่รักเด็กแบบพี่รักน้องแบบสามีรักภรรยา เรื่องหนึ่งที่ดิฉันพอจำได้เมื่อคอนเล็กๆ เราทั้งครอบครัวมักจะไปนครปฐมซึ่งเป็นบ้านเกิดพ่อ พ่อขับรถ แม่ก็เตรียมอาหารไปกินในรถ แล้วแม่ก็ป้อนอาหารให้พ่อในขณะที่พ่อขับรถอยู่ มันเป็นอะไรที่ดิฉันเขิน(ไม่รู้ทำไม) แต่รู้สึกดี และอบอุ่นมาก
พ่อมักแสดงอะไรที่ดิฉันรับรู้ได้ว่าพ่อรักแม่ อย่างเช่นแม่โดนแม๊กหนีบ พ่อก็รีบหายาแดง เป่าเพี้ยงๆให้แม่หายเจ็บเหมือนเด็กๆ
พ่อกับแม่ทำงานหนักมาก หลังเลิกงานพ่อจะขับแท๊กซี่เพื่อหารายได้เพิ่ม แม่ก็ทำรัฐวิสหกิจมีโอทีตลอดทั้งปีทั้งชาติ วันๆดิฉันจึงไม่ค่อยได้เห็นพ่อแม่เท่าไหร่ เพราะท่านกลับมาดิฉันก็หลับไปแล้ว เช้าขึ้นก็มีเงินวางให้ไปโรงเรียน
พ่อทำงานหนักจนป่วย ปอดเป็นจุด แต่พ่อก็รักษาต่อเนื่องจนหาย ดิฉันเป็นคนไม่ค่อยได้เรื่องไม่ค่อยกตัญญู พ่อก็ทำงานหนักไป ดิฉันไม่เคยคิดจะช่วย คิดแล้วโกรธตัวเอง หลังเลิกงาน(พ่อเป็นทหาร) พ่อจะขับแท๊กซี่เป็นหลัก ถ้าพอมีเวลาว่างอีกพ่อก็เอาผลไม้มาขายบ้าง ดิฉันไม่เคยช่วยเลย พอเป็นวัยรุ่นก็ดันอายซะอีกที่มีพ่อแม่จน เลวหาที่เปรียบไม่ได้จร
พ่อบอกว่าดิฉันเป็นลูกที่ดี จิตใจดี เป็นเทวดามาเกิด นึกถึงคำพ่อแล้วยิ่งเกลียดตัวเอง ดิฉันเนี่ยนะเทวดามาเกิด พ่อช่างประเสริฐแท้ๆ ลูกเลวขนาดนี้ก็ยังว่าเป็นเทวดาของพ่ออยู่ดี
แม่เป็นคนพูดน้อย ไม่ค่อยโกรธ ไม่เคยทะเลาะ ไม่เคยได้ยินคำหยาบจากแม่ เป็นผู้หญิงที่อดทนที่สุดเท่าที่ดิฉันเคยเห็นมา. ใครที่บอกว่าดูช้างให้ดูหางดูนางให้ดูแม่คงต้องผิดสำหรับกรณีดิฉันเพราะแม่ของดิฉ้นน่ะนางฟ้าตัวจริง ส่วนดิฉันน่ะมันคนไม่ได้เรื่อง เจ้าอารมณ์ ไม่อดทน ขี้วีน ปีศาจส่งมาเกิดแท้ๆ
แม่แสดงความเข้มแข็งหลายเรื่อง แม่มองดูเหมือนคนเงียบๆ อ่อนแอ แต่ในใจแข็งแกร่งมาก. ดิฉันประทับใจในความเข้มแข็งของแม่หลายเรื่อง. เมื่อตอนที่พ่อป่วยนอนโรงพยาบาลนานนับเดือน แม่ก็ไม่ค่อยแข็งแรงเท่าไหร่ แต่แม่ก็ไปเฝ้าพ่อทุกวัน แม่นังรถเมล์ไปเองทั้งๆที่ตัวเองก็ไม่ค่อยแข็งแรงเทาไหร่นัก
ดิฉันมักจะไปหาพ่อตอนค่ำๆ ซึ่งแม่กลับไปแล้ว พ่อจะพูดทุกวันว่าให้ดิฉันรีบกลับบ้านไปดูแลแม่ ไม่ต้องห่วงพ่อ มันเป็นคำพูดของคนที่ป่วยหนักกำลังจะตายไม่รู้เมื่อไหร่ แต่พ่อก็ยังคิดถึงและเป็นห่วงแม่
ดิฉันแอบเห็นพ่อบ้วนยาทิ้ง ไม่ยอมกินยาตามที่หมอให้. ไม่รู้ทำไมสงสัยมาจนถึงวันนี้ หรือว่ากลืนไม่ลงรึป่าวก็ไม่รู้นะ
ตอนพ่อตายดิฉันหยุดร้องไห้ไม่ได้แม้แต่วันเดียว ร้องเป็นเดือน มันรู้สึกผิด รู้สึกเจ็บ
แม่กลับไม่ค่อยร้อง เห็นแค่น้ำตาซึมๆ แล้วยิ้มให้ดิฉันเหมือนจะปลอบใจ แม่ช่างเข้มแข็งจริงๆ พ่อดิฉันนี่มีบุญจริงที่ได้ใช้ชีวิตกับผู้หญิงอย่างแม่ เพื่อนชายดิฉันที่เคยมาบ้านเจอแม่. พูดกันทั้งนั้นว่าแม่ดิฉันช่างเรียบร้อย ดูผู้ดี ซึ่งผิดกับดิฉันซึ่งดป็นนางมารร้าย
ตอนดิฉันไม่สบายเป็นโรคกระเพราะนอนโรงพยาบาล แม่ก็ไปดูแล เพื่อนๆที่ทำงานคิดว่าเป๋นพี่สาว บอกว่าแม่ยังสวยมากอยู่เลย อยากจะบอกว่าตอนนั้นแม่ก็ป่วยนะแต่พอดิฉันป่วยแม่ก็แข็งแรงขึ้นมาทันที สาวขึ้นมาทันที. หลังจากที่ดิฉันหายป่วยไม่กี่เดือน แม่ก็ป่วยต่อเข้ารพ ดิฉันสัญญากับแม่หลายอย่าง จะพาแม่ขึ้นเครื่องบินไปเที่ยวเมืองนอก รอเก็บสตางค์ก่อน แม่ดีใจมีความหวังรอดิฉันพาไป แต่ดิฉันก็ได้แต่ร่างของแม่ออกจาก รพ เท่านั้น
ดิฉันไม่ควรผลัดวันประกันพรุ่ง น่าจะพาแม่ไปเที่ยว ความเห็นแก่ตัวของดิฉันมันทำให้ดิฉันเจ็บปวดในวันนี้
ทุกวันนี้แทบไม่มีวันไหนที่ไม่คิดถึงท่านทั้งสอง พยายามใช้ชีวิตให้ง่ายที่สุด สร้างเวรกรรมให้น้อยที่ส
ไม่อยากมีครอบครัว ไม่อยากสร้างภาระ อีกอย่างคือกลัวเวรกรรมที่ดิฉันทำกับพ่อแม่จะตามสนอง อยากทำอะไรที่จะตอบแทนพ่อกับแม่ตอนนี้ก็ทำได้แค่ทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้ เสียใจตรงนี้แหละแทนที่จำให้ท่านตอนเมื่อยังมีชีวิตอยู่
ไม่รู้ซินะอยากเขียนถึงพ่อกับแม่ขึ้นมาซะงั้น อาจเพราะเมือวานไปทำบุญให้ท่านถือโอกาสกวาดลานวัดไปด้วย
อยากให้ทุกคนรักพ่อแม่มากๆ ทำอะไรให้ท่านตอนที่ท่านยังอยู่. ถ้าพอมีเงินก็พาแม่ไปเที่ยวอย่าผลัดอย่ารอเก็บเงิน แม่อาจอยู่รอให้เราเก็บเงินไม่ไหว แม่อาจให้อภัยเรา แต่เราอาจไม่ให้อภัยตัวเองเหมือนอย่างที่ดิฉันเป็นก็ได้
เรื่องเล่าของเรากับพ่อแม่
พ่อมักแสดงอะไรที่ดิฉันรับรู้ได้ว่าพ่อรักแม่ อย่างเช่นแม่โดนแม๊กหนีบ พ่อก็รีบหายาแดง เป่าเพี้ยงๆให้แม่หายเจ็บเหมือนเด็กๆ
พ่อกับแม่ทำงานหนักมาก หลังเลิกงานพ่อจะขับแท๊กซี่เพื่อหารายได้เพิ่ม แม่ก็ทำรัฐวิสหกิจมีโอทีตลอดทั้งปีทั้งชาติ วันๆดิฉันจึงไม่ค่อยได้เห็นพ่อแม่เท่าไหร่ เพราะท่านกลับมาดิฉันก็หลับไปแล้ว เช้าขึ้นก็มีเงินวางให้ไปโรงเรียน
พ่อทำงานหนักจนป่วย ปอดเป็นจุด แต่พ่อก็รักษาต่อเนื่องจนหาย ดิฉันเป็นคนไม่ค่อยได้เรื่องไม่ค่อยกตัญญู พ่อก็ทำงานหนักไป ดิฉันไม่เคยคิดจะช่วย คิดแล้วโกรธตัวเอง หลังเลิกงาน(พ่อเป็นทหาร) พ่อจะขับแท๊กซี่เป็นหลัก ถ้าพอมีเวลาว่างอีกพ่อก็เอาผลไม้มาขายบ้าง ดิฉันไม่เคยช่วยเลย พอเป็นวัยรุ่นก็ดันอายซะอีกที่มีพ่อแม่จน เลวหาที่เปรียบไม่ได้จร
พ่อบอกว่าดิฉันเป็นลูกที่ดี จิตใจดี เป็นเทวดามาเกิด นึกถึงคำพ่อแล้วยิ่งเกลียดตัวเอง ดิฉันเนี่ยนะเทวดามาเกิด พ่อช่างประเสริฐแท้ๆ ลูกเลวขนาดนี้ก็ยังว่าเป็นเทวดาของพ่ออยู่ดี
แม่เป็นคนพูดน้อย ไม่ค่อยโกรธ ไม่เคยทะเลาะ ไม่เคยได้ยินคำหยาบจากแม่ เป็นผู้หญิงที่อดทนที่สุดเท่าที่ดิฉันเคยเห็นมา. ใครที่บอกว่าดูช้างให้ดูหางดูนางให้ดูแม่คงต้องผิดสำหรับกรณีดิฉันเพราะแม่ของดิฉ้นน่ะนางฟ้าตัวจริง ส่วนดิฉันน่ะมันคนไม่ได้เรื่อง เจ้าอารมณ์ ไม่อดทน ขี้วีน ปีศาจส่งมาเกิดแท้ๆ
แม่แสดงความเข้มแข็งหลายเรื่อง แม่มองดูเหมือนคนเงียบๆ อ่อนแอ แต่ในใจแข็งแกร่งมาก. ดิฉันประทับใจในความเข้มแข็งของแม่หลายเรื่อง. เมื่อตอนที่พ่อป่วยนอนโรงพยาบาลนานนับเดือน แม่ก็ไม่ค่อยแข็งแรงเท่าไหร่ แต่แม่ก็ไปเฝ้าพ่อทุกวัน แม่นังรถเมล์ไปเองทั้งๆที่ตัวเองก็ไม่ค่อยแข็งแรงเทาไหร่นัก
ดิฉันมักจะไปหาพ่อตอนค่ำๆ ซึ่งแม่กลับไปแล้ว พ่อจะพูดทุกวันว่าให้ดิฉันรีบกลับบ้านไปดูแลแม่ ไม่ต้องห่วงพ่อ มันเป็นคำพูดของคนที่ป่วยหนักกำลังจะตายไม่รู้เมื่อไหร่ แต่พ่อก็ยังคิดถึงและเป็นห่วงแม่
ดิฉันแอบเห็นพ่อบ้วนยาทิ้ง ไม่ยอมกินยาตามที่หมอให้. ไม่รู้ทำไมสงสัยมาจนถึงวันนี้ หรือว่ากลืนไม่ลงรึป่าวก็ไม่รู้นะ
ตอนพ่อตายดิฉันหยุดร้องไห้ไม่ได้แม้แต่วันเดียว ร้องเป็นเดือน มันรู้สึกผิด รู้สึกเจ็บ
แม่กลับไม่ค่อยร้อง เห็นแค่น้ำตาซึมๆ แล้วยิ้มให้ดิฉันเหมือนจะปลอบใจ แม่ช่างเข้มแข็งจริงๆ พ่อดิฉันนี่มีบุญจริงที่ได้ใช้ชีวิตกับผู้หญิงอย่างแม่ เพื่อนชายดิฉันที่เคยมาบ้านเจอแม่. พูดกันทั้งนั้นว่าแม่ดิฉันช่างเรียบร้อย ดูผู้ดี ซึ่งผิดกับดิฉันซึ่งดป็นนางมารร้าย
ตอนดิฉันไม่สบายเป็นโรคกระเพราะนอนโรงพยาบาล แม่ก็ไปดูแล เพื่อนๆที่ทำงานคิดว่าเป๋นพี่สาว บอกว่าแม่ยังสวยมากอยู่เลย อยากจะบอกว่าตอนนั้นแม่ก็ป่วยนะแต่พอดิฉันป่วยแม่ก็แข็งแรงขึ้นมาทันที สาวขึ้นมาทันที. หลังจากที่ดิฉันหายป่วยไม่กี่เดือน แม่ก็ป่วยต่อเข้ารพ ดิฉันสัญญากับแม่หลายอย่าง จะพาแม่ขึ้นเครื่องบินไปเที่ยวเมืองนอก รอเก็บสตางค์ก่อน แม่ดีใจมีความหวังรอดิฉันพาไป แต่ดิฉันก็ได้แต่ร่างของแม่ออกจาก รพ เท่านั้น
ดิฉันไม่ควรผลัดวันประกันพรุ่ง น่าจะพาแม่ไปเที่ยว ความเห็นแก่ตัวของดิฉันมันทำให้ดิฉันเจ็บปวดในวันนี้
ทุกวันนี้แทบไม่มีวันไหนที่ไม่คิดถึงท่านทั้งสอง พยายามใช้ชีวิตให้ง่ายที่สุด สร้างเวรกรรมให้น้อยที่ส
ไม่อยากมีครอบครัว ไม่อยากสร้างภาระ อีกอย่างคือกลัวเวรกรรมที่ดิฉันทำกับพ่อแม่จะตามสนอง อยากทำอะไรที่จะตอบแทนพ่อกับแม่ตอนนี้ก็ทำได้แค่ทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้ เสียใจตรงนี้แหละแทนที่จำให้ท่านตอนเมื่อยังมีชีวิตอยู่
ไม่รู้ซินะอยากเขียนถึงพ่อกับแม่ขึ้นมาซะงั้น อาจเพราะเมือวานไปทำบุญให้ท่านถือโอกาสกวาดลานวัดไปด้วย
อยากให้ทุกคนรักพ่อแม่มากๆ ทำอะไรให้ท่านตอนที่ท่านยังอยู่. ถ้าพอมีเงินก็พาแม่ไปเที่ยวอย่าผลัดอย่ารอเก็บเงิน แม่อาจอยู่รอให้เราเก็บเงินไม่ไหว แม่อาจให้อภัยเรา แต่เราอาจไม่ให้อภัยตัวเองเหมือนอย่างที่ดิฉันเป็นก็ได้