อันนี้เหตุการณ์เกิดขึ้นที่ร้านดิฉันเองค่ะ (กับ นักศึกษาหญิงปี 4 มหาลัยใน กทม.แห่งหนึ่งย่านฝั่งธน)
ดิฉัน : หวัดดีค่า มาทำอะไรคะ
นศ. ญ : ส่งแฟกซ์หน่อยค่ะ (พร้อมกับยื่นเอกสารมา 1 ใบ)
ดิฉัน : (รับมาแฟกซ์ให้เรียบร้อย) เสร็จแล้วค่ะ 20 บาท
นศ. ญ : อืม ถูกเนอะ ตจว. ก็ 20 เอง
ดิฉัน : อ๋อ ปกติก็ 30 น่ะค่ะ แต่ลดให้สำหรับ นศ.
และดิฉันก็ยื่นเอกสารคืนให้ น้องเค้าจากที่จะยื่นมือมาจ่ายเงิน ก็ดึงมือกลับทันที
นศ. ญ : อ้าวนี่พี่ยังไม่ได้ส่งไปนี่คะ
ดิฉัน : ส่งแล้วค่ะ (งง!!!)
นศ. ญ : ส่งแล้วและทำไมมันยังไม่ไปคะพี่
ดิฉัน : ไปแล้วค่ะ ถึงแล้ว น้องลองโทรเช็คปลายทางได้
นศ. ญ : (ทำท่าไม่เชื่อและกดโทรออก) ฮัลโหล ได้เอกสารยัง ....อ้าวได้ยังไงก็เห็นว่ามันยังอยู่ที่นี่
ดิฉัน : ค่ะ โอเค นะคะ
เฮ้อ...ไม่รู้ว่าจะขำหรือร้องไห้ดี โธ่..อนาคตของชาติ กระดาษมันไม่สามารถแปลสภาพและยันตัวเองพุ่งใส่ผ่านสายโทรศัพท์ได้นะคะน้อง
อันนี้มาเพิ่มเติมอีกทีค่ะ สำหรับคนที่ไม่ได้อ่าน ข้างล่าง
มาต่อค่ะ อันนี้น้อง นศ.หญิง คนเดิมเลยจ้า เธอเดินเข้ามาในร้าน
นศ. ญ : พี่คะ ถ่ายรูปสมัครงาน 1 นิ้ว โหลนึงค่ะ
ดิฉัน : ได้ค่ะ (ทำรูปเสร็จเรียบร้อยและยื่นให้)
เธอดึงรูปออกมา 1 ใบ และพูดว่า ช่วยแสกนรูปนี้ให้หนูหน่อยนะคะ และใส่แฟลชไดร์นี่ค่ะ ดิฉันรับมาแต่แฟลชไดร์
ดิฉัน : พี่เอาไฟล์รูปตัวจริงให้น้องเลยละกันค่ะ (ดิฉันทำเสร็จและยื่นให้)
นศ. ญ : ไม่ใช่ค่ะ หนูให้พี่แสกนรูปนี้ให้หนูๆจะเอาไฟล์เนี๊ยไปสมัครงานทางเนท
ดิฉัน : ค่ะ ก็พี่ทำให้แล้วนี่ไงคะ ถ้าน้องคิดว่าไฟล์มันใหญ่เกินเดี๋ยวพี่ปรับขนาดลดให้นะคะ
เธอทำท่าไม่พอใจ จ่ายเงินเสร็จ ซักพักเดินเข้าร้านมาพร้อมกับเพื่อนชาย ซึ่งเพื่อนชายของเธอก็มาอธิบายแบบเดียวกันกับเธอเด๊ะ ว่าที่สมัครงานของเค้าน่ะต้องการให้แสกนรูปและให้ติดในใบสมัครงานทางเนท
ดิฉัน : คืออย่างนี้ค่ะน้องๆเข้าใจไหมคะ ว่ามันคือรูปๆเดียวกัน คือพี่ให้ไฟล์ตัวจริงกับน้องเพราะว่าร้านพี่ใจดีกว่าที่อื่นไงคะ ถ้าเป็นที่อื่นเค้าอาจไม่ให้หรือว่าต้องซื้อไฟล์ แต่พี่ไม่เข้าใจว่าน้องงงอะไรกันคะเนี่ย
และน้องทั้ง 2 ก็ทำท่ามึนงงเดินออกจากร้านไป
มาย้ำเรื่อง.....เหตุการณ์ของ นศ. ญ คนเดียวกันอีกทีค่ะ ดูท่าว่าอนาคตการทำงานของเธอจะลำบากเพราะว่าเรียนรู้ยากเหลือเกิน
คุณเชื่อหรือไม่ นักศึกษาระดับมหาวิทยาลัย ไม่รู้จักการส่งแฟกซ์
ดิฉัน : หวัดดีค่า มาทำอะไรคะ
นศ. ญ : ส่งแฟกซ์หน่อยค่ะ (พร้อมกับยื่นเอกสารมา 1 ใบ)
ดิฉัน : (รับมาแฟกซ์ให้เรียบร้อย) เสร็จแล้วค่ะ 20 บาท
นศ. ญ : อืม ถูกเนอะ ตจว. ก็ 20 เอง
ดิฉัน : อ๋อ ปกติก็ 30 น่ะค่ะ แต่ลดให้สำหรับ นศ.
และดิฉันก็ยื่นเอกสารคืนให้ น้องเค้าจากที่จะยื่นมือมาจ่ายเงิน ก็ดึงมือกลับทันที
นศ. ญ : อ้าวนี่พี่ยังไม่ได้ส่งไปนี่คะ
ดิฉัน : ส่งแล้วค่ะ (งง!!!)
นศ. ญ : ส่งแล้วและทำไมมันยังไม่ไปคะพี่
ดิฉัน : ไปแล้วค่ะ ถึงแล้ว น้องลองโทรเช็คปลายทางได้
นศ. ญ : (ทำท่าไม่เชื่อและกดโทรออก) ฮัลโหล ได้เอกสารยัง ....อ้าวได้ยังไงก็เห็นว่ามันยังอยู่ที่นี่
ดิฉัน : ค่ะ โอเค นะคะ
เฮ้อ...ไม่รู้ว่าจะขำหรือร้องไห้ดี โธ่..อนาคตของชาติ กระดาษมันไม่สามารถแปลสภาพและยันตัวเองพุ่งใส่ผ่านสายโทรศัพท์ได้นะคะน้อง
อันนี้มาเพิ่มเติมอีกทีค่ะ สำหรับคนที่ไม่ได้อ่าน ข้างล่าง
มาต่อค่ะ อันนี้น้อง นศ.หญิง คนเดิมเลยจ้า เธอเดินเข้ามาในร้าน
นศ. ญ : พี่คะ ถ่ายรูปสมัครงาน 1 นิ้ว โหลนึงค่ะ
ดิฉัน : ได้ค่ะ (ทำรูปเสร็จเรียบร้อยและยื่นให้)
เธอดึงรูปออกมา 1 ใบ และพูดว่า ช่วยแสกนรูปนี้ให้หนูหน่อยนะคะ และใส่แฟลชไดร์นี่ค่ะ ดิฉันรับมาแต่แฟลชไดร์
ดิฉัน : พี่เอาไฟล์รูปตัวจริงให้น้องเลยละกันค่ะ (ดิฉันทำเสร็จและยื่นให้)
นศ. ญ : ไม่ใช่ค่ะ หนูให้พี่แสกนรูปนี้ให้หนูๆจะเอาไฟล์เนี๊ยไปสมัครงานทางเนท
ดิฉัน : ค่ะ ก็พี่ทำให้แล้วนี่ไงคะ ถ้าน้องคิดว่าไฟล์มันใหญ่เกินเดี๋ยวพี่ปรับขนาดลดให้นะคะ
เธอทำท่าไม่พอใจ จ่ายเงินเสร็จ ซักพักเดินเข้าร้านมาพร้อมกับเพื่อนชาย ซึ่งเพื่อนชายของเธอก็มาอธิบายแบบเดียวกันกับเธอเด๊ะ ว่าที่สมัครงานของเค้าน่ะต้องการให้แสกนรูปและให้ติดในใบสมัครงานทางเนท
ดิฉัน : คืออย่างนี้ค่ะน้องๆเข้าใจไหมคะ ว่ามันคือรูปๆเดียวกัน คือพี่ให้ไฟล์ตัวจริงกับน้องเพราะว่าร้านพี่ใจดีกว่าที่อื่นไงคะ ถ้าเป็นที่อื่นเค้าอาจไม่ให้หรือว่าต้องซื้อไฟล์ แต่พี่ไม่เข้าใจว่าน้องงงอะไรกันคะเนี่ย
และน้องทั้ง 2 ก็ทำท่ามึนงงเดินออกจากร้านไป
มาย้ำเรื่อง.....เหตุการณ์ของ นศ. ญ คนเดียวกันอีกทีค่ะ ดูท่าว่าอนาคตการทำงานของเธอจะลำบากเพราะว่าเรียนรู้ยากเหลือเกิน