หลังจาก attack ครั้งที่แล้ว ผ่านไป 2 ปีกว่าน่าจะได้ ซึ่งก็คือเมื่อประมาณต้นปี 2556 นี่แหละ
ครั้งนี้อาการมาแบบเบาๆ คือจากที่เคยเดินได้ค่อนข้างดี หมายถึงเดินได้แข็งแรงขึ้น เซน้อยลง เดินได้ค่อนข้างนาน ก็กลายเป็นเดินได้น้อยลง เดินเซมากขึ้น เดินได้สั้นลง แต่ก็ยังเข้าข้างตัวเอง ยังรอดูอาการอีกสักระยะ เพราะอาจจะเป็นที่อาการล้าก็ได้ เพราะอาการล้าเนี่ย จะทำให้เดินได้น้อยลง เดินเซ ก้าวไม่ค่อยออก (คล้ายกันใช่มั๊ยล่ะ นี่แหละที่ยากก็ตรงเนี้ย แล้วก็อยากเข้าข้างตัวเองด้วยล่ะ ไม่อยากให้เป็น attack นี่นา)
ผลปรากฏว่าหลังจากดูอาการสักระยะแล้ว ก็ยังไม่ดีขึ้น ก็เลยไปหาหมอที่คามิลเลี่ยนก่อน หมอก็ไม่แน่ใจว่าจะใช่อาการ attack หรือเปล่า หมายเหตุนะคะ : หมอท่านนี้จะไม่ค่อยชอบให้สเตียรอยด์เท่าไหร่ ถ้าไม่จำเป็น หมอเลยขอดูอาการต่ออีก 1 อาทิตย์ เพื่อให้แน่ใจก่อนว่าใช่ attack แน่ๆแล้วค่อยให้ยา (เหตุผก็คือผลข้างเคียงของสเตียรอยด์เนี่ย มันไม่คุ้มค่ากัน คือนอกจากมันจะช่วยระงับอาการอักเสบ ณ ตอนนั้นแล้วเนี่ย มันยังทำให้เกิดอาการอ่อนแรงในอนาคตอีกด้วย ก็อย่างที่เคยบอกน่ะค่ะ ว่าโรคนี้ยังไม่มียารักษา ซึ่งมีแต่สเตียรอยด์ที่ไประงับอาการอักเสบขณะที่การ attack เท่านั้น ความหมายก็คือ เหมือนมันกดอาการเอาไว้ ไม่ให้มันออกมา แล้วพอวันนึงไอ้อาการที่ถูกกดไว้เนี่ย มันก็จะออกมาใหม่ แบบรุนแรงกว่าเดิม) ซึ่งตอนนั้น หลังจากที่รออูอาการสักระยะ น่าจะ 3 วันนะ อาการก็ยังไม่ดีขึ้น แต่ก็ไม่แย่ลง
สรุปหมอก็เลยตัดสินใจให้เป็นยากินก่อน คือให้ Prednisolone หรือสเตียรอยด์แบบอ่อนน่ะแหละ หมอบอกขอดูอึกสักอาทิตย์นึง หลังจากกินยา แล้วค่อยมาว่ากัน คือถ้าไม่ใช่ attack ถ้ากินยาไปแล้ว อาการก็น่าจะดีขึ้น
อีก 1 อาทิตย์ก็ไปหาหมออีกครั้ง ปรากฏว่าอาการก็ยังคงที่เหมือนเดิม คือไม่ดีขึ้น แต่ก็ไม่แย่ลง คราวนี้หมอเลยบอกว่า หมอให้ศิริราชเป็นคนพิจารณาแล้วก็ตัดสินใจดีกว่า เพราะทางนั้นจะเป็นหมอทางด้านนี้โดยตรง หมอเลยให้เลื่อนนัดทางนั้นให้เร็วขึ้น (จริงๆแล้ว ก็มีนัดอีก 2 อาทิตย์หลังจากนี้)
เอาล่ะทีนี้เราก็โทรหาศิริราช เพื่อจะขอเลื่อนนัดให้เร็วขึ้น แต่ปรากฏว่าคิวเต็มหมดเลย เลื่อนนัดไม่ได้ ทางนั้นบอกว่ามีแต่หลังจากวันนัด จะเลื่อนมั๊ยคะ (เราเลยคิดในใจ แล้วฉันจะโทรไปขอเลื่อนนัดให้เร็วขึ้นทำไมเนี่ย) สรุปก็เลยเลื่อนนัดไม่ได้ ก็เลยเป็นนัดตามเดิม คือหลังจากนั้นอีก 2 อาทิตย์ หมอก็เลยให้กินยา Prednisolone กันไว้ก่อนจนถึงวันนัด เผื่อเป็นอาการ attack ขึ้นมา จะได้ไม่หนักมาก
พอถึงวันนัด เราก็ไปหาหมอที่ศิริราช ก็เล่าให้หมอฟังว่ามีอาการอ่อนแรงมากขึ้นมาสักระยะนึงแล้ว แต่ไม่มาก แล้วหมอทางคามิลเลี่ยนก็ไม่แน่ใจว่าใช่ attack หรือเปล่า เพราะอาการมันไม่ชัดเจน ก็เลยให้ทาน Prednisolone แล้วให้เลื่อนนัดที่ศิริราชให้เร็ว ขึ้น ให้ทางนี้เป็นคนพิจารณา แต่โทรมาที่นี่แล้ว เจ้าหน้าที่บอกว่าไม่มีคิว คิวเต็มก็เลยเลื่อนนัดไม่ได้ หมอที่นั่นก็เลยให้ทาน Prednisolone จนถึงวันนัด เพราะกลัวว่าจะเป็นอาการ attack
หมอที่ศิริราชก็เลยดุ ว่าทำไมไม่มาแบบฉุกเฉิน รอทำไม แล้วเนี่ยทาน Prednisolone ไปตั้ง 3 อาทิตย์แล้ว เพราะฉะนั้นหมอก็บอกไม่ได้หรอก ว่าใช่ attack หรือเปล่า เพราะฉะนั้นเนี่ย ตอนนี้คุณมีทางเลือก 2 ทางคือ จะเสี่ยงรับยาสเตียรอยด์ เพราะถ้าเป็น attack ก็หมายความว่า มันอาจจะดีขึ้น หรือทรงตัว หรืออีกทางก็คือเสี่ยงไม่รับยา ผลก็คือถ้าใช่ attack มันก็อาจจะแย่ลง ทีนี้หมอจะให้คุณเป็นคนตัดสินใจเอง เอาล่ะสิ....จะตัดสินใจยังไงดีล่ะทีนี้ คิดคิดคิด ????
สรุปเราก็เลยตัดสินใจรับยาดีกว่า เพราะอย่างน้อยถ้าเป็น attack ก็จะได้ไม่แย่ลงมากว่านี้ ก็ไม่อยากเสี่ยงไม่รับยา เผื่ออาการแย่ลงนี่นา เฮ้อ
เฮ้อ....นี่ล่ะน๊าาาา คือผลเสียของการไม่รีบมาหาหมอตั้งแต่แรก เราจะจำไว้เป็นบทเรียนเลยล่ะ จะไม่รอแบบครั้งนี้อีกแระ
เอ้า....พอตัดสินใจรับยา ก็กลับไป admit ที่คามิลเลี่ยนเหมือนเดิม แล้วก็เอาใบสั่ง admit ของหมอที่ศิริราชไปให้ หมอก็บอก "ผมนึกแล้วว่า ทางนั้นจะใช้วิธีนี้" ซึ่งผมไม่ค่อยเห็นด้วยกับการให้สเตียรอยด์ อย่างที่ผมเคยบอกคุณ แต่ก็เอาเถอะ ในเมื่อทางนั้นเค้าสั่งมาแบบนี้ ก็ทำตามนั้นล่ะ คือให้ยา 3 วัน แต่คราวนี้ไม่ต้องกิน Prednisolone ต่อแล้วนะ เพราะกินไปแล้ว
คราวนี้ก็เลยอยู่โรงพยาบาล 4 วัน หมอก็ขึ้นมาดูอาการทุกวันเหมือนเดิม ซึ่งอาการก็ทรงๆ ไม่แย่ลง แต่ก็ดีขึ้นไม่มาก มีกำลังขึ้นมานิดหน่อย
เพราะฉะนั้น เพื่อนๆทุกคนดูไว้เป็นบทเรียนนะจ๊ะ นี่คือผลเสียของการหาหมอหลายที่ แล้วยิ่งความเห็นหมอไม่ตรงกันด้วยล่ะ คนไข้อย่างเราก็เลยเซ็งเลย
ตอนที่ 9 : คราวนี้เพื่อน NMO มาแบบเบาๆ เลยทำให้เราโดนหมอที่ศิริราชดุเลย ที่ไม่รีบมา เฮ้อ....
ครั้งนี้อาการมาแบบเบาๆ คือจากที่เคยเดินได้ค่อนข้างดี หมายถึงเดินได้แข็งแรงขึ้น เซน้อยลง เดินได้ค่อนข้างนาน ก็กลายเป็นเดินได้น้อยลง เดินเซมากขึ้น เดินได้สั้นลง แต่ก็ยังเข้าข้างตัวเอง ยังรอดูอาการอีกสักระยะ เพราะอาจจะเป็นที่อาการล้าก็ได้ เพราะอาการล้าเนี่ย จะทำให้เดินได้น้อยลง เดินเซ ก้าวไม่ค่อยออก (คล้ายกันใช่มั๊ยล่ะ นี่แหละที่ยากก็ตรงเนี้ย แล้วก็อยากเข้าข้างตัวเองด้วยล่ะ ไม่อยากให้เป็น attack นี่นา)
ผลปรากฏว่าหลังจากดูอาการสักระยะแล้ว ก็ยังไม่ดีขึ้น ก็เลยไปหาหมอที่คามิลเลี่ยนก่อน หมอก็ไม่แน่ใจว่าจะใช่อาการ attack หรือเปล่า หมายเหตุนะคะ : หมอท่านนี้จะไม่ค่อยชอบให้สเตียรอยด์เท่าไหร่ ถ้าไม่จำเป็น หมอเลยขอดูอาการต่ออีก 1 อาทิตย์ เพื่อให้แน่ใจก่อนว่าใช่ attack แน่ๆแล้วค่อยให้ยา (เหตุผก็คือผลข้างเคียงของสเตียรอยด์เนี่ย มันไม่คุ้มค่ากัน คือนอกจากมันจะช่วยระงับอาการอักเสบ ณ ตอนนั้นแล้วเนี่ย มันยังทำให้เกิดอาการอ่อนแรงในอนาคตอีกด้วย ก็อย่างที่เคยบอกน่ะค่ะ ว่าโรคนี้ยังไม่มียารักษา ซึ่งมีแต่สเตียรอยด์ที่ไประงับอาการอักเสบขณะที่การ attack เท่านั้น ความหมายก็คือ เหมือนมันกดอาการเอาไว้ ไม่ให้มันออกมา แล้วพอวันนึงไอ้อาการที่ถูกกดไว้เนี่ย มันก็จะออกมาใหม่ แบบรุนแรงกว่าเดิม) ซึ่งตอนนั้น หลังจากที่รออูอาการสักระยะ น่าจะ 3 วันนะ อาการก็ยังไม่ดีขึ้น แต่ก็ไม่แย่ลง
สรุปหมอก็เลยตัดสินใจให้เป็นยากินก่อน คือให้ Prednisolone หรือสเตียรอยด์แบบอ่อนน่ะแหละ หมอบอกขอดูอึกสักอาทิตย์นึง หลังจากกินยา แล้วค่อยมาว่ากัน คือถ้าไม่ใช่ attack ถ้ากินยาไปแล้ว อาการก็น่าจะดีขึ้น
อีก 1 อาทิตย์ก็ไปหาหมออีกครั้ง ปรากฏว่าอาการก็ยังคงที่เหมือนเดิม คือไม่ดีขึ้น แต่ก็ไม่แย่ลง คราวนี้หมอเลยบอกว่า หมอให้ศิริราชเป็นคนพิจารณาแล้วก็ตัดสินใจดีกว่า เพราะทางนั้นจะเป็นหมอทางด้านนี้โดยตรง หมอเลยให้เลื่อนนัดทางนั้นให้เร็วขึ้น (จริงๆแล้ว ก็มีนัดอีก 2 อาทิตย์หลังจากนี้)
เอาล่ะทีนี้เราก็โทรหาศิริราช เพื่อจะขอเลื่อนนัดให้เร็วขึ้น แต่ปรากฏว่าคิวเต็มหมดเลย เลื่อนนัดไม่ได้ ทางนั้นบอกว่ามีแต่หลังจากวันนัด จะเลื่อนมั๊ยคะ (เราเลยคิดในใจ แล้วฉันจะโทรไปขอเลื่อนนัดให้เร็วขึ้นทำไมเนี่ย) สรุปก็เลยเลื่อนนัดไม่ได้ ก็เลยเป็นนัดตามเดิม คือหลังจากนั้นอีก 2 อาทิตย์ หมอก็เลยให้กินยา Prednisolone กันไว้ก่อนจนถึงวันนัด เผื่อเป็นอาการ attack ขึ้นมา จะได้ไม่หนักมาก
พอถึงวันนัด เราก็ไปหาหมอที่ศิริราช ก็เล่าให้หมอฟังว่ามีอาการอ่อนแรงมากขึ้นมาสักระยะนึงแล้ว แต่ไม่มาก แล้วหมอทางคามิลเลี่ยนก็ไม่แน่ใจว่าใช่ attack หรือเปล่า เพราะอาการมันไม่ชัดเจน ก็เลยให้ทาน Prednisolone แล้วให้เลื่อนนัดที่ศิริราชให้เร็ว ขึ้น ให้ทางนี้เป็นคนพิจารณา แต่โทรมาที่นี่แล้ว เจ้าหน้าที่บอกว่าไม่มีคิว คิวเต็มก็เลยเลื่อนนัดไม่ได้ หมอที่นั่นก็เลยให้ทาน Prednisolone จนถึงวันนัด เพราะกลัวว่าจะเป็นอาการ attack
หมอที่ศิริราชก็เลยดุ ว่าทำไมไม่มาแบบฉุกเฉิน รอทำไม แล้วเนี่ยทาน Prednisolone ไปตั้ง 3 อาทิตย์แล้ว เพราะฉะนั้นหมอก็บอกไม่ได้หรอก ว่าใช่ attack หรือเปล่า เพราะฉะนั้นเนี่ย ตอนนี้คุณมีทางเลือก 2 ทางคือ จะเสี่ยงรับยาสเตียรอยด์ เพราะถ้าเป็น attack ก็หมายความว่า มันอาจจะดีขึ้น หรือทรงตัว หรืออีกทางก็คือเสี่ยงไม่รับยา ผลก็คือถ้าใช่ attack มันก็อาจจะแย่ลง ทีนี้หมอจะให้คุณเป็นคนตัดสินใจเอง เอาล่ะสิ....จะตัดสินใจยังไงดีล่ะทีนี้ คิดคิดคิด ????
สรุปเราก็เลยตัดสินใจรับยาดีกว่า เพราะอย่างน้อยถ้าเป็น attack ก็จะได้ไม่แย่ลงมากว่านี้ ก็ไม่อยากเสี่ยงไม่รับยา เผื่ออาการแย่ลงนี่นา เฮ้อ
เฮ้อ....นี่ล่ะน๊าาาา คือผลเสียของการไม่รีบมาหาหมอตั้งแต่แรก เราจะจำไว้เป็นบทเรียนเลยล่ะ จะไม่รอแบบครั้งนี้อีกแระ
เอ้า....พอตัดสินใจรับยา ก็กลับไป admit ที่คามิลเลี่ยนเหมือนเดิม แล้วก็เอาใบสั่ง admit ของหมอที่ศิริราชไปให้ หมอก็บอก "ผมนึกแล้วว่า ทางนั้นจะใช้วิธีนี้" ซึ่งผมไม่ค่อยเห็นด้วยกับการให้สเตียรอยด์ อย่างที่ผมเคยบอกคุณ แต่ก็เอาเถอะ ในเมื่อทางนั้นเค้าสั่งมาแบบนี้ ก็ทำตามนั้นล่ะ คือให้ยา 3 วัน แต่คราวนี้ไม่ต้องกิน Prednisolone ต่อแล้วนะ เพราะกินไปแล้ว
คราวนี้ก็เลยอยู่โรงพยาบาล 4 วัน หมอก็ขึ้นมาดูอาการทุกวันเหมือนเดิม ซึ่งอาการก็ทรงๆ ไม่แย่ลง แต่ก็ดีขึ้นไม่มาก มีกำลังขึ้นมานิดหน่อย
เพราะฉะนั้น เพื่อนๆทุกคนดูไว้เป็นบทเรียนนะจ๊ะ นี่คือผลเสียของการหาหมอหลายที่ แล้วยิ่งความเห็นหมอไม่ตรงกันด้วยล่ะ คนไข้อย่างเราก็เลยเซ็งเลย