http://pantip.com/topic/31047711/comment5
http://pantip.com/topic/31051514/comment5
http://pantip.com/topic/31055132
===================================
“พี่นิ่ม! พรุ่งนี้หนุ่มต้องพายายไปหาหมอแล้วนะ”
“เดี๋ยวพี่จะออกไปโอนเงินให้นะจ้ะ งั้นแค่นี้ก่อนนะ ดูแลยายให้ดีๆ นะหนุ่มแล้วก็ตั้งใจเรียนด้วย”
กัณหารีบปิดแท็ปเลสแล้วคว้ากระเป๋าสตางค์เดินออกไปยังทิศทางที่คิดว่ามีประตูตามที่ชายปากร้ายเคยบอกไว้ในวันแรกที่มาถึง นอกจากจะต้องโอนเงินให้น้องแล้ว ก็จะได้ซื้อของสดมาไว้ทำอาหารด้วย เพราะที่พ่อซื้อมาไว้ให้นั้นร่อยหลอลงแล้ว หลังผ่านไปอาทิตย์หนึ่งเต็มๆ
อีกอย่างก็จะได้ซื้อเสื้อผ้าสำหรับเอาไว้ใส่ออกนอกบ้านให้มันรัดกุมมากกว่ากางเกงขาสั้นกับเสื้อกล้ามที่คุณหนูมิวตัวจริงชอบใส่นักด้วย กว่าจะเดินถึงประตูก็ไกลโขจนต้องหันกลับไปมองว่าบ้านหลังนี้มีเนื้อที่กี่ไร่กันแน่ ทำไมถึงได้ใหญ่โตและกว้างขวางนัก
เมื่อออกไปข้างนอกได้แล้วก็ไม่รู้ว่าจะเลี้ยวซ้ายหรือขวา ไม่มีผู้คนผ่านมาให้ถามนอกจากถนนโล่งอีกฝั่งเป็นที่ว่างมีต้นโสนกับหญ้าขึ้นปกคลุมหนองน้ำไว้ จึงเลือกเลี้ยวไปทางซ้ายซึ่งเป็นฝั่งเดียวกับประตูหน้าของคฤหาสน์เริดหรู ซึ่งน่าจะเป็นซอยใหญ่กว่านี้และจะต้องมีถนนใหญ่อยู่ไม่ไกลแน่
แต่ก็หลายเมตรจากตรงนั้นมาหาซอยหน้าคฤหาสน์ หนึ่งกิโลเมตรจะเป็นถนนใหญ่ และอีกเกือบแปดร้อยเมตรสำหรับเดินไปตลาดที่โชคดีมีตู้เอทีเอ็มอยู่ด้านหน้าโดยไม่ต้องเปลืองแรงเดินอีก ไข่ไก่ ปลากระป๋อง บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป รวมทั้งหมูเห็ดเป็ดไก่สารพัดถูกจับจ่ายมาไว้กะให้พอเป็นอาทิตย์
เมื่อเห็นว่าตลาดอยู่ไกลพอควร เสื้อยืดตัวละเจ็ดสิบกับกางเกงขาสามส่วนห้าส่วนถูกซื้อมาอย่างละสาม น้ำผลไม้ปั่นหนึ่งแก้วเพื่อเรียกพลังตอนเดินกลับ เพราะแดดร้อนกว่าที่คิดไว้ นี่ถ้าไม่รีบโอนเงินให้น้องก็คงจะรอให้บ่ายคล้อยก่อนได้ เพราะความห่วงจึงต้องจัดการให้เสร็จ
ขากลับกัณหาเลือกเดินเลาะตามรั้วคอนกรีตสูงสองเมตรอีกด้านของคฤหาสน์ จะได้ไม่ต้องออกด้านหน้าให้เมื่อย และคิดว่าระยะทางน่าจะสั้นกว่า เป็นจริงอย่างที่คิดไว้ไม่มีผิด ร่างในชุดกางเกงขาสั้นเสื้อกล้ามถึงกับนั่งหอบเมื่อเข้าไปนั่งตากพัดลมในบ้านแล้ว
“คุณท่านให้ขึ้นไปหาบนตึก เดี๋ยวนี้!”
คนนั่งร้อนๆ ถึงกับสะดุ้งเมื่อจู่ๆ มีเสียงดังเข้ามาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย เด็กสาววันที่ยกพัดลมมานั่นเอง ยังไม่ทันจะได้ถามอะไรด้วยซ้ำ ร่างเล็กๆ กับเครื่องแต่งกายเหมือนสาวเกาหลีก็เดินหนีไปแล้ว กัณหาจึงรีบหิ้วถุงของสดไปยัดใส่ตู้เย็นไว้ก่อน แล้วรีบเดินไปหน้าตึก
“คุณท่านรออยู่ที่ห้องรับแขกรีบๆ หน่อยสิ” เจ้าเดิมส่งเสียงมาบอกเมื่อก้าวพ้นบันไขขั้นที่ห้าขึ้นมา
“มาแล้วเหรอ เชิญ!”
กัณหาตัดสินใจไม่ได้ว่าจะนั่งไหนระหว่างบนชุดรับแขกกับพื้น แต่พอเห็นเจ้าของบ้านปรายตาไปหาพื้น จึงนั่งพับเพียบลงอย่างไม่เดือดร้อนนัก กรองแก้วมองแล้วให้แปลกใจไม่น้อยที่คุณหนูขาวีนหัวสูงยอมนั่งพื้นได้ง่ายดายนัก แต่นั่นก็ไม่มีคะแนนสงสารเพิ่มให้ จึงนั่งตัวตรงหน้าตั้งคอแข็งใส่อย่างเกลียดชังคู่อริอยู่ดี
“นี่คุณปิ๋วเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน และนั่นก็คุณแป้ง”
กัณหายกมือไหว้หญิงท่าทางภูมิฐานเพียงคนเดียว เพราะเดาได้ว่าสาวน้อยตรงหน้านั้นคงจะอายุอานามเท่ากันหรือไม่อาจจะน้อยกว่าด้วยซ้ำ
“ที่เรียกมาก็แค่จะบอกว่า ทีหลังถ้าจะออกไปข้างนอกช่วยกรุณาแต่งตัวให้มันมิดชิดมากกว่านี้ด้วย อย่าลืมว่าที่นี่เมืองไทยไม่ใช่เมืองนอกเมืองนาที่เธอจะใส่สั้นๆ ไปอ่อยใครต่อใครได้ แถวนี้มีข่าวฆ่าข่มขืนบ่อย ฉันกลัวว่าเธอจะอยู่ได้ไม่ถึงสองปีเลยเรียกมาบอกไว้ก่อน
อ้อ!!! อีกเรื่อง หนูแป้งคือผู้หญิงที่ดีและงามพร้อมทั้งนอกใน และฉันจองไว้สำหรับตำแหน่งสะใภ้คนเดียวของฉัน อีกไม่นานตา
ับหนูแป้งก็จะหมั้นหรือแต่งกันแล้ว แต่ความจริงน่าจะเกิดขึ้นปีนี้ด้วยซ้ำ ถ้าไม่มีเธอเข้ามาเกี่ยวข้องก่อน ฉันแค่จะบอกให้เธอรู้ไว้ว่า การที่ได้นอนกับลูกฉันถึงสองปี
ไม่ได้หมายความว่าเธอจะมีสิทธิ์ในตัวเขานะ ก็อย่างที่บอกเธอมันก็แค่คู่นอน แค่นางบำเรอ แค่ลูกหนี้ หรือถ้าอยากจะยกตัวเองเป็นเมียขึ้นมา ก็เป็นได้แค่เมียเก็บ เมียลับๆ แต่ฉันไม่คิดว่าลูกฉันจะใจดียกคำนี้ให้เธอใช้ได้หรอก เพราะผู้หญิงอย่างเธอแค่นางบำเรอก็หรูเกินพอแล้ว ฉันมีเรื่องจะคุยด้วยแค่นี้ล่ะ เชิญ!”
กัณหาลุกออกมาด้วยอาการงุนงงไม่น้อยกับธุระของเจ้าบ้าน ในใจนั้นก็อยากจะบอกออกไปนักว่า คงจะดีหากพ่อลูกชายปากร้ายจะรีบหมั้นรีบแต่งไป เวลาที่จะเหลือมาระรานนางบำเรออย่างคุณหนูมิวกำมะลอคงจะลอดน้อยลงด้วยเป็นแน่
“คุณให้เลขาโทรไปตามผมเหรอครับ”
วิโรจน์ถูกเรียกตัวมาแทบจะทันทีที่ประธานคนใหม่เข้ามานั่งได้ยังไม่ถึงสิบนาทีด้วยซ้ำ
“ใช่! เชิญนั่งสิ”
ชาครีย์ไม่ได้ละสายตาจากเอกสารบนโต๊ะเลยด้วยซ้ำขณะตอบ ปาร์คเกอร์ถูกวงกลมในเอกสารไว้หลายต่อหลายที่เมื่อเห็นว่าไม่ถูกต้องหรือไม่ถูกใจ หรือบางทีก็เขียนโน๊ตกำกับไว้อย่างชัดเจน แล้วเรียกเลขาเอาไปส่งให้ทัตเทพที่ตอนนี้ต้องรับหน้าที่ดูแลบริษัทส่งออกอาหารกระป๋องของวิโรจน์เพิ่มขึ้นนับตั้งแต่ยึดมาได้แล้ว
“ในฐานะที่คุณเป็นเจ้าของบริษัทเก่า”
แล้วเขาก็เงยขึ้นไปมองคนตรงหน้า พร้อมกับนั่งเอนหลังไปกับพนักเก้าอี้ยกขาขึ้นไขว้ห้างอย่างสบายอารมณ์
“ผมอยากได้รายงานจากคุณแบบละเอียดยิบ หนึ่งคือทำไมผลประกอบการถึงขาดทุนทุกปี และเราจะต้องทำยังไงให้มีกำไรขึ้นมา สองคุณช่วยลิสลูกค้ารายใหญ่ๆ ที่คุณเคยมีสัมพันที่ดีแต่ตอนนี้เขาหันไปอุดหนุนเจ้าอื่นแล้วมาให้ผมด้วย พร้อมทั้งชี้แจงเหตุผลว่าทำไมลูกค้าถึงหนีไป
แล้วช่วยนัดให้ผม ทัตเทพ และคุณด้วย ผมอยากจะสานสัมพันต่อ ตารางงานผมเช็คจากนายทัตได้ มะรืนรายงานทั้งหมดควรจะวางบนโต๊ะผมแล้ว ผมไม่ชอบโทรตาม ไม่ชอบคนทำงานไม่จริง และไม่ชอบเห็นผู้บริหารระดับสูงอย่างคุณดอดหนีเข้าบ่อนหรือไปเล่นจ้ำจี้กับอีหนูคนไหนในเวลางานด้วย แค่นี้ล่ะ เชิญ!”
วิโรจน์ลุกพรวดขึ้นทันทีด้วยความโกรธ เมื่อถูกเจ้านายรุ่นลูกและเป็นคู่อริรู้ทัน แม้จะพยายามควบคุมอารมณ์เอาไว้แค่ไหนแต่ชาครีย์ก็สังเกตเห็นอยู่ดี และนั่นทำให้เขานึกสนุกอยากจะเห็นคู่อริกระอักเลือดตายตรงหน้าให้ได้
“อ้อ! ลืมถาม”
“อะไรครับ” วิโรจน์รีบหันกลับมาหาด้วยท่าทีเรียบขรึม กลับเห็นอีกคนส่งยิ้มอย่างมีเลศนัยมาหา
“คุณรักเมียมากมั้ย” แม้จะงวยงงกับคำถามนอกรอบนี้ แต่วิโรจน์ก็ตอบโดยไม่ได้คิดอะไร
“รักมาก คุณถามทำไม” พอเข้าแผนชาครีย์จึงลุกขึ้นยืนกอดอกมองคนตรงหน้าก่อนจะ
“ไม่มีอะไรหร๊อก ผมแค่พอจะเดาออกว่าการที่คุณรักเมียมากนั้นเป็นเพราะอะไร ลูกสาวคุณคงจะมีคุณสมบัติไม่หนีแม่นะ ขนาดคืนแรกเล่นผมซะฟ้าเหลืองเลยล่ะ จุ๊ๆๆ นี่ขนาดอายุไม่เท่าไหร่ยังถึงใจได้ขนาดนี้ แล้วถ้าเป็นพวกขิงแก่ๆ อย่างเมียคุณจะเด็ดแค่ไหน แต่ไม่เป็นไรหรอกเด็กๆ นี่ล่ะสอนง่ายดี ให้ทำอะไร ท่าไหน ยังไงก็ตามใจหมด ทีแรกผมก็เสียดายเงินหลายสิบล้านแทบแย่ แต่แค่ได้ลองอาทิตย์เดียวเท่านั้นล่ะ...”
“ถ้าหมดธุระเรื่องงานแล้วผมขอตัว”
วิโรจน์ไม่สนใจจะข่มอารมณ์เอาไว้อีกต่อไปแล้ว จึงรีบสวนกลับแล้วเดินออกจากห้องไปทันที ทิ้งให้หนุ่มร่างสูงผิวเข้มพอๆ กับความหล่อยิ้มตามหลังด้วยความสะใจอยู่เป็นนาน ถึงได้โทรตามทัตเทพให้เข้ามารายงานความคืบหน้า เพราะมีเวลาให้กับบริษัทคู่อริแค่อาทิตย์ละไม่กี่วันเท่านั้น
อาญาซาตาน-กรงเล็บซาตาน(กันเกรา)
http://pantip.com/topic/31051514/comment5
http://pantip.com/topic/31055132
===================================
“พี่นิ่ม! พรุ่งนี้หนุ่มต้องพายายไปหาหมอแล้วนะ”
“เดี๋ยวพี่จะออกไปโอนเงินให้นะจ้ะ งั้นแค่นี้ก่อนนะ ดูแลยายให้ดีๆ นะหนุ่มแล้วก็ตั้งใจเรียนด้วย”
กัณหารีบปิดแท็ปเลสแล้วคว้ากระเป๋าสตางค์เดินออกไปยังทิศทางที่คิดว่ามีประตูตามที่ชายปากร้ายเคยบอกไว้ในวันแรกที่มาถึง นอกจากจะต้องโอนเงินให้น้องแล้ว ก็จะได้ซื้อของสดมาไว้ทำอาหารด้วย เพราะที่พ่อซื้อมาไว้ให้นั้นร่อยหลอลงแล้ว หลังผ่านไปอาทิตย์หนึ่งเต็มๆ
อีกอย่างก็จะได้ซื้อเสื้อผ้าสำหรับเอาไว้ใส่ออกนอกบ้านให้มันรัดกุมมากกว่ากางเกงขาสั้นกับเสื้อกล้ามที่คุณหนูมิวตัวจริงชอบใส่นักด้วย กว่าจะเดินถึงประตูก็ไกลโขจนต้องหันกลับไปมองว่าบ้านหลังนี้มีเนื้อที่กี่ไร่กันแน่ ทำไมถึงได้ใหญ่โตและกว้างขวางนัก
เมื่อออกไปข้างนอกได้แล้วก็ไม่รู้ว่าจะเลี้ยวซ้ายหรือขวา ไม่มีผู้คนผ่านมาให้ถามนอกจากถนนโล่งอีกฝั่งเป็นที่ว่างมีต้นโสนกับหญ้าขึ้นปกคลุมหนองน้ำไว้ จึงเลือกเลี้ยวไปทางซ้ายซึ่งเป็นฝั่งเดียวกับประตูหน้าของคฤหาสน์เริดหรู ซึ่งน่าจะเป็นซอยใหญ่กว่านี้และจะต้องมีถนนใหญ่อยู่ไม่ไกลแน่
แต่ก็หลายเมตรจากตรงนั้นมาหาซอยหน้าคฤหาสน์ หนึ่งกิโลเมตรจะเป็นถนนใหญ่ และอีกเกือบแปดร้อยเมตรสำหรับเดินไปตลาดที่โชคดีมีตู้เอทีเอ็มอยู่ด้านหน้าโดยไม่ต้องเปลืองแรงเดินอีก ไข่ไก่ ปลากระป๋อง บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป รวมทั้งหมูเห็ดเป็ดไก่สารพัดถูกจับจ่ายมาไว้กะให้พอเป็นอาทิตย์
เมื่อเห็นว่าตลาดอยู่ไกลพอควร เสื้อยืดตัวละเจ็ดสิบกับกางเกงขาสามส่วนห้าส่วนถูกซื้อมาอย่างละสาม น้ำผลไม้ปั่นหนึ่งแก้วเพื่อเรียกพลังตอนเดินกลับ เพราะแดดร้อนกว่าที่คิดไว้ นี่ถ้าไม่รีบโอนเงินให้น้องก็คงจะรอให้บ่ายคล้อยก่อนได้ เพราะความห่วงจึงต้องจัดการให้เสร็จ
ขากลับกัณหาเลือกเดินเลาะตามรั้วคอนกรีตสูงสองเมตรอีกด้านของคฤหาสน์ จะได้ไม่ต้องออกด้านหน้าให้เมื่อย และคิดว่าระยะทางน่าจะสั้นกว่า เป็นจริงอย่างที่คิดไว้ไม่มีผิด ร่างในชุดกางเกงขาสั้นเสื้อกล้ามถึงกับนั่งหอบเมื่อเข้าไปนั่งตากพัดลมในบ้านแล้ว
“คุณท่านให้ขึ้นไปหาบนตึก เดี๋ยวนี้!”
คนนั่งร้อนๆ ถึงกับสะดุ้งเมื่อจู่ๆ มีเสียงดังเข้ามาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย เด็กสาววันที่ยกพัดลมมานั่นเอง ยังไม่ทันจะได้ถามอะไรด้วยซ้ำ ร่างเล็กๆ กับเครื่องแต่งกายเหมือนสาวเกาหลีก็เดินหนีไปแล้ว กัณหาจึงรีบหิ้วถุงของสดไปยัดใส่ตู้เย็นไว้ก่อน แล้วรีบเดินไปหน้าตึก
“คุณท่านรออยู่ที่ห้องรับแขกรีบๆ หน่อยสิ” เจ้าเดิมส่งเสียงมาบอกเมื่อก้าวพ้นบันไขขั้นที่ห้าขึ้นมา
“มาแล้วเหรอ เชิญ!”
กัณหาตัดสินใจไม่ได้ว่าจะนั่งไหนระหว่างบนชุดรับแขกกับพื้น แต่พอเห็นเจ้าของบ้านปรายตาไปหาพื้น จึงนั่งพับเพียบลงอย่างไม่เดือดร้อนนัก กรองแก้วมองแล้วให้แปลกใจไม่น้อยที่คุณหนูขาวีนหัวสูงยอมนั่งพื้นได้ง่ายดายนัก แต่นั่นก็ไม่มีคะแนนสงสารเพิ่มให้ จึงนั่งตัวตรงหน้าตั้งคอแข็งใส่อย่างเกลียดชังคู่อริอยู่ดี
“นี่คุณปิ๋วเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน และนั่นก็คุณแป้ง”
กัณหายกมือไหว้หญิงท่าทางภูมิฐานเพียงคนเดียว เพราะเดาได้ว่าสาวน้อยตรงหน้านั้นคงจะอายุอานามเท่ากันหรือไม่อาจจะน้อยกว่าด้วยซ้ำ
“ที่เรียกมาก็แค่จะบอกว่า ทีหลังถ้าจะออกไปข้างนอกช่วยกรุณาแต่งตัวให้มันมิดชิดมากกว่านี้ด้วย อย่าลืมว่าที่นี่เมืองไทยไม่ใช่เมืองนอกเมืองนาที่เธอจะใส่สั้นๆ ไปอ่อยใครต่อใครได้ แถวนี้มีข่าวฆ่าข่มขืนบ่อย ฉันกลัวว่าเธอจะอยู่ได้ไม่ถึงสองปีเลยเรียกมาบอกไว้ก่อน
อ้อ!!! อีกเรื่อง หนูแป้งคือผู้หญิงที่ดีและงามพร้อมทั้งนอกใน และฉันจองไว้สำหรับตำแหน่งสะใภ้คนเดียวของฉัน อีกไม่นานตา
ไม่ได้หมายความว่าเธอจะมีสิทธิ์ในตัวเขานะ ก็อย่างที่บอกเธอมันก็แค่คู่นอน แค่นางบำเรอ แค่ลูกหนี้ หรือถ้าอยากจะยกตัวเองเป็นเมียขึ้นมา ก็เป็นได้แค่เมียเก็บ เมียลับๆ แต่ฉันไม่คิดว่าลูกฉันจะใจดียกคำนี้ให้เธอใช้ได้หรอก เพราะผู้หญิงอย่างเธอแค่นางบำเรอก็หรูเกินพอแล้ว ฉันมีเรื่องจะคุยด้วยแค่นี้ล่ะ เชิญ!”
กัณหาลุกออกมาด้วยอาการงุนงงไม่น้อยกับธุระของเจ้าบ้าน ในใจนั้นก็อยากจะบอกออกไปนักว่า คงจะดีหากพ่อลูกชายปากร้ายจะรีบหมั้นรีบแต่งไป เวลาที่จะเหลือมาระรานนางบำเรออย่างคุณหนูมิวกำมะลอคงจะลอดน้อยลงด้วยเป็นแน่
“คุณให้เลขาโทรไปตามผมเหรอครับ”
วิโรจน์ถูกเรียกตัวมาแทบจะทันทีที่ประธานคนใหม่เข้ามานั่งได้ยังไม่ถึงสิบนาทีด้วยซ้ำ
“ใช่! เชิญนั่งสิ”
ชาครีย์ไม่ได้ละสายตาจากเอกสารบนโต๊ะเลยด้วยซ้ำขณะตอบ ปาร์คเกอร์ถูกวงกลมในเอกสารไว้หลายต่อหลายที่เมื่อเห็นว่าไม่ถูกต้องหรือไม่ถูกใจ หรือบางทีก็เขียนโน๊ตกำกับไว้อย่างชัดเจน แล้วเรียกเลขาเอาไปส่งให้ทัตเทพที่ตอนนี้ต้องรับหน้าที่ดูแลบริษัทส่งออกอาหารกระป๋องของวิโรจน์เพิ่มขึ้นนับตั้งแต่ยึดมาได้แล้ว
“ในฐานะที่คุณเป็นเจ้าของบริษัทเก่า”
แล้วเขาก็เงยขึ้นไปมองคนตรงหน้า พร้อมกับนั่งเอนหลังไปกับพนักเก้าอี้ยกขาขึ้นไขว้ห้างอย่างสบายอารมณ์
“ผมอยากได้รายงานจากคุณแบบละเอียดยิบ หนึ่งคือทำไมผลประกอบการถึงขาดทุนทุกปี และเราจะต้องทำยังไงให้มีกำไรขึ้นมา สองคุณช่วยลิสลูกค้ารายใหญ่ๆ ที่คุณเคยมีสัมพันที่ดีแต่ตอนนี้เขาหันไปอุดหนุนเจ้าอื่นแล้วมาให้ผมด้วย พร้อมทั้งชี้แจงเหตุผลว่าทำไมลูกค้าถึงหนีไป
แล้วช่วยนัดให้ผม ทัตเทพ และคุณด้วย ผมอยากจะสานสัมพันต่อ ตารางงานผมเช็คจากนายทัตได้ มะรืนรายงานทั้งหมดควรจะวางบนโต๊ะผมแล้ว ผมไม่ชอบโทรตาม ไม่ชอบคนทำงานไม่จริง และไม่ชอบเห็นผู้บริหารระดับสูงอย่างคุณดอดหนีเข้าบ่อนหรือไปเล่นจ้ำจี้กับอีหนูคนไหนในเวลางานด้วย แค่นี้ล่ะ เชิญ!”
วิโรจน์ลุกพรวดขึ้นทันทีด้วยความโกรธ เมื่อถูกเจ้านายรุ่นลูกและเป็นคู่อริรู้ทัน แม้จะพยายามควบคุมอารมณ์เอาไว้แค่ไหนแต่ชาครีย์ก็สังเกตเห็นอยู่ดี และนั่นทำให้เขานึกสนุกอยากจะเห็นคู่อริกระอักเลือดตายตรงหน้าให้ได้
“อ้อ! ลืมถาม”
“อะไรครับ” วิโรจน์รีบหันกลับมาหาด้วยท่าทีเรียบขรึม กลับเห็นอีกคนส่งยิ้มอย่างมีเลศนัยมาหา
“คุณรักเมียมากมั้ย” แม้จะงวยงงกับคำถามนอกรอบนี้ แต่วิโรจน์ก็ตอบโดยไม่ได้คิดอะไร
“รักมาก คุณถามทำไม” พอเข้าแผนชาครีย์จึงลุกขึ้นยืนกอดอกมองคนตรงหน้าก่อนจะ
“ไม่มีอะไรหร๊อก ผมแค่พอจะเดาออกว่าการที่คุณรักเมียมากนั้นเป็นเพราะอะไร ลูกสาวคุณคงจะมีคุณสมบัติไม่หนีแม่นะ ขนาดคืนแรกเล่นผมซะฟ้าเหลืองเลยล่ะ จุ๊ๆๆ นี่ขนาดอายุไม่เท่าไหร่ยังถึงใจได้ขนาดนี้ แล้วถ้าเป็นพวกขิงแก่ๆ อย่างเมียคุณจะเด็ดแค่ไหน แต่ไม่เป็นไรหรอกเด็กๆ นี่ล่ะสอนง่ายดี ให้ทำอะไร ท่าไหน ยังไงก็ตามใจหมด ทีแรกผมก็เสียดายเงินหลายสิบล้านแทบแย่ แต่แค่ได้ลองอาทิตย์เดียวเท่านั้นล่ะ...”
“ถ้าหมดธุระเรื่องงานแล้วผมขอตัว”
วิโรจน์ไม่สนใจจะข่มอารมณ์เอาไว้อีกต่อไปแล้ว จึงรีบสวนกลับแล้วเดินออกจากห้องไปทันที ทิ้งให้หนุ่มร่างสูงผิวเข้มพอๆ กับความหล่อยิ้มตามหลังด้วยความสะใจอยู่เป็นนาน ถึงได้โทรตามทัตเทพให้เข้ามารายงานความคืบหน้า เพราะมีเวลาให้กับบริษัทคู่อริแค่อาทิตย์ละไม่กี่วันเท่านั้น