คนที่เกิดยุคก่อนกับยุคนี้กับการบรรลุธรรม

ปฏิปทาเพื่อบรรลุมรรคผล ของบุคคลทั่วไป (นัยที่ ๑) "ภิกษุทั้งหลาย ! บุคคลใดบุคคลหนึ่ง จะเป็นภิกษุหรือภิกษุณีก็ตาม เจริญกระทำให้มาก ซึ่งธรรม ๕ ประการ; ผู้นั้น...พึงหวังผลอย่างใดอย่างหนึ่งได้ ใน

ถ้าเราได้ศึกษาประวัติของพระพุทธเจ้า เราจะพบว่าในยุคพุทธกาลการสอนศาสนาพุทธ ผู้ที่ทำการสอนต้องเป็นผู้ที่ปฏิบัติได้จริง บรรลุธรรมจริง ถ้าผู้ใดยังปฏิบัติไม่ได้หรือยังไม่บรรลุธรรมเค้าก็จะไม่สอน คือมีความละ

ในแง่ การปฏิบัติธรรมนะ เราเชื่อไตรลักษณ์ เพราะเราปฏิบัติธรรม แล้วเราสามารถเห็นจริงได้ "เลยเชื่อ" นำไปสู่กับ เกิดปัญญาเห็นธรรม พาไปสู่กับบรรลุธรรม แต่เราไม่เห็นบาปกรรม เราไม่สามารถเชื่อแบบเห็

โพธิปัฏขิยธรรม ๓๗ ประการ หาใช่เพียง แต่รู้เฉยๆ  หรือสักแต่ปล่อยวาง แลัวจะเจริญขี้นได้ ยกเว้นแต่ผู้ที่ผู้ที่เจริญถึงพร้อมอยู่แล้ว อย่างเข่นพระพาหิยะ  ด้วยการสั่งบารมีมาอย่างยาวนานถึง แสน

การเห็นแต่ละหนึ่ง ที่ไม่ปะปนกันเลย ไม่มีแสดงในพระสูตร แล้วที่ปฏิบัติตามๆพระสอนกันนั้น จะสามารถบรรลุธรรมได้ไง

ข้ออ้างที่ไม่ยอมบรรลุธรรมมีเยอะเหลือเกิน - ฉันเป็นฆราวาส มีภาระเยอะ ไม่รู้จะได้บวชหรือเปล่า - ฉันเป็นผู้หญิง ไม่มีโอกาสบวช รอเกิดชาติหน้าเป็นผู้ชายแล้วกัน - บ้านไม่ใช่สถานที่ปฏิบัติธรรม ต้องนุ่งขาวถื

พอกำหนดรู้ไป อาศัย อนุโลมตามไก็เห็นว่าธรรมทั้งหลายมันเป็นสภาพคู่ ต่อกันไปเรื่อยๆเป็นอนัตตา ก็กำหนดรู้ กำหนดรู้ยิ่ง กำหนดรู้ กำหนดรู้ยิ่ง จิตจึงเห็นว่าการกำหนดรู้เองก็เป็นตัวทุกข์ ต่อให้กำหนดรู้แค่ไห

สมัยก่อนเมื่อประมาณ พ.ศ 2510 ทุกที่ทุกชนบทต่างขอรับบริจาก หนังสือเพื่ออ่านเพื่อศึกษาให้กับเด็กๆ ได้อ่านได้ศึกษากัน. ผมเองในสมัยนั้นยังเป็นเด็ก ก็เห็นว่าการอ่านการศึกษาหาความรู้ ความสามารถ และปัญญา เ