ย้อนไปเมื่อ 15 ปีที่แล้ว
หน่วยสืบราชการลับแห่งสภาความมั่นคงแห่งชาติ ได้มีการจัดตั้งหน่วยงาน MIS เพื่อพัฒนาศักยภาพของสายลับที่ต้อง
เข้ามาปฏิบัติการในอนาคต หน่วยงานนี้ได้มีการคัดสรรเด็กขึ้นมา 12 คน จากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า เด็กทั้ง 12 คน ถูกลบประวัติทั้งหมด
นับตั้งแต่เข้ามาอยู่ในหน่วยงาน เด็ก 12 คน ถูกฝึกฝนมาอย่างหนัก ทั้งภาคปฏิบัติ และ ทฤษฏี ทั้ง 12 คน รักกันและผูกพันธ์กันมาก
สิ่งที่ หัวหน้า กังวลใจมากที่สุด คือ ความรักที่ลึกซึ้งเกินกว่าคำว่าเพื่อนเพราะอาจจะทำให้ 12 คนเกิดการขัดแย้งกัน
15 ปีผ่านไป
ทั้ง 12 คน บรรลุนิติภาวะกันหมดแล้ว การฝึกครั้งสุดท้าย หัวหน้าให้ทั้ง 12 คนได้มีโอกาสให้เลือกก่อนที่จะฝึก เพราะการฝึกครั้ง
สุดท้ายนี้โหดมาก คือ ภารกิจ "ระวังหลัง" นั่นหมายความว่า ตัวเราต้องยอมตายได้ เพื่อให้คนที่เรา "ระวังหลัง" นั้นรอด ทั้ง 12 คน
มองหน้ากัน และเลือกที่จะฝึกภารกิจนี้ด้วยความเต็มใจ หัวหน้า รู้สึกภูมิใจเป็นอย่างมาก ที่เห็นทั้ง 12 คน เป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน
จนเมื่อภารกิจเสร็จสิ้น หัวหน้า ได้ประกาศให้ทั้ง 12 คน ผ่านการทดสอบ และเริ่มทำงานทันที
ทั้ง 12 คน ไม่มีชื่อจริง ไม่มีนามสกุล ไม่มีครอบครัว และไม่มีแม้กระทั่งประวัติ มีแต่ชื่อเรียกกันในนาม ของ
"กลุ่ม 12 เดือน"
คือ
มกรา (ชาย) = ถนัดด้านแม่นปืน
กุมภา(หญิง) = ถนัดด้านเทคโนโลยี
มีนา (หญิง) = Spy 1 หัวหน้ากลุ่ม - นางเอก
เมษา (ชาย) = ถนัดด้านการสืบสวนคดี
พฤษ (ชาย) = แพทย์ประจำกลุ่ม
มิถุนา (ชาย) = ถนัดด้านแม่นปืน
กรกฏา(หญิง) = แพทย์หญิง
สิงหา (ชาย) = Spy 3 รองหัวหน้ากลุ่ม - แอบรักนางเอก ผ่านการฝึก "ระวังหลัง" ให้นางเอก
กันยา (หญิง) = นักวางแผน ผู้ทรยศและออกจากกลุ่มเป็นคนแรก
ตุลา (ชาย) = ถนัดด้านเทคโนโลยี
พฤจิกา (หญิง) = ถนัดด้านการสืบสวนคดี -หลงรักพระเอก - เพื่อนรักนางเอก - ผ่านการฝึก "ระวังหลัง" ให้พระเอก
ธันวา (ชาย) = Spy 2 รองหัวหน้ากลุ่ม - พระเอก -ปกป้องนางเอกทุกอย่างถึงแม้จะมีความผิดก็ตาม
หลายเดือนผ่านไป "กลุ่ม 12 เดือน" ทำงานได้อย่างเป็นที่น่าพอใจ ของหน่วยงาน MIS
ในงานเลี้ยงฉลองความสำเร็จของภารกิจที่เพิ่งผ่านพ้นไป ธันวาอาศัยช่วยเวลาที่เพื่อนคนอื่นกำลังสนุกสนาน นั่งลงข้างๆ มีนา
เพื่อกระซิบบอกความในใจของเขา
"ผมรักคุณ" ทั้งคู่มองหน้ากัน ความรู้สึกผูกพันธ์และความใกล้ชิดที่ผ่านมาของทั้งคู่ การเป็น Spy 1 และ Spy 2 ทำให้ทั้งคู่ผ่านความ "เป็น"
ความ "ตาย" ด้วยกันและอยู่เคียงข้างกันเสมอ มีนาเองก็รู้สึกกับธันวา มากกว่าคำว่าเพื่อน เธอกลายเป็นผู้หญิงที่อ่อนแอทันที่
ที่ได้รู้ความจริงว่าธันวาเองก็คิดเหมือนกับเธอ
"อยากตายหรือไง" เธอพูดแก้เขิน แต่ยังคงวางท่าความเป็น Spy 1
"ยอมตาย" ธันวาตอบเธออย่างจริงใจโดยไม่มีมาดอะไรเลย
ความรู้สึกของทั้งคู่เป็นไปอย่าง "รักที่ซึมลึก" ช้าๆ แต่มั่นคง พฤจิกาแอบมองภาพนั้นอย่างเจ็บปวด ในขณะที่ สิงหา ได้แต่ยิ้ม
ทั้งที่เขานั้นเศร้าใจแต่ต้องยอมรับ เขาได้แต่หวังว่าคนที่เขาแอบรักนั้นจะมีความสุขในรักครั้งนี้
ผู้ทรงอิทธิพลทางเกาะฮ่องกง ต้องการมาขยายอำนาจในประเทศไทย อำนาจเงินทำให้ ฮังหลง สามารถขยายอำนาจได้ในไม่ช้า
ทั้งธุรกิจฟอกเงิน ค้าอาวุธ และ ยาเสพติด ถึงแม้ทางหน่วยงานของ MIS ได้มีการสงสัย และ พยายามสืบอยู่หลายครั้ง
แต่่ยังคงหาหลักฐานที่ชัดเจนไม่ได้
"กลุ่ม 12 เดือน" ประชุมกันเครียด ความคิดเห็นของ กันยา เริ่มขัดแย้งกับเพื่อนคนอื่น มีนาใช้อำนาจในการเป็นหัวหน้ากลุ่มของเธอ
ยุติการโต้แย้งในครั้งนี้ กันยา ไม่พอใจ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้
"ถ้าเธอควบคุมอารมณ์ไม่ได้ ภารกิจนี้ เธอต้องพิจารณาตัวเองนะ ว่าสมควรทำมันต่อไปหรือเปล่า"
มีนา หรือ SPY 1 เตือนสติ กันยา ก่อนที่จะแยกย้ายออกจากห้องประชุมไป
มีนา กลับมาที่ห้องพักอย่างเหนื่อยล้าและปวดหัวมาก กรกฏา เห็นอาการไม่ค่อยดี จึงฉีดยาคลายเครียดให้
"มีเพื่อนเป็นหมอ มันดีอย่างนี้นี่เองนะ" มีนาบอก
"หลับไป หลับไป" กรกฏาบอกกับเพื่อนของเธอก่อนที่จะเดินออกจากห้องไป
พฤจิกา มาดูของเพื่อนด้วยความเป็นห่วง เธอเหลือบไปเห็นรูปถ่าย ของมีนาและธันวาที่หัวเตียง ทำให้เธอรู้สึกตัวชาทันที
"ถ้าฉันบอกว่าขอ คนคนนี้ เธอจะให้ ฉันได้มั้ย" พฤจิกา เอ่ยถามในขณะที่มีนายังคงหลับเพราะฤทธิ์ยา
พฤจิกา นึกย้อนไปถึงภารกิจสุดท้าย "ระวังหลัง" เธอเสี่ยงชีวิตไปช่วยมีนาทั้งที่ไม่ใช่หน้าที่ของเธอแต่เพราะสัญชาตญาณ
ความเป็น "เพื่อน"ทำให้เธอเลือกที่จะทำในสิ่งนั้น
"ไม่ได้หรอก" ธันวาที่เดินเข้ามาได้ยินคำพูดนั้นพอดี เขาพูดขึ้น จน พฤจิกา หน้าเสีย
"ผมรู้ว่าคุณสองคนมีสัญญาใจต่อกัน และที่ผมเชื่ออย่างมั่นใจ ถ้าคุณขอผมกับมีนา
เค้าคงเลือกเป็นฝ่ายตัดใจจากเรื่องนี้แน่ๆ ผมหวังว่าคุณคงไม่พูดเรื่องนี้กับเธอ"
"คุณนี่เป็นคนตรงจริงๆเลยนะ" พฤจิกา ถามด้วยความเจ็บปวดในใจแต่ยังคงซ่อนอาการไว้
"ผมแค่ชัดเจน" ธันวาบอกตามตรง
"บางครั้งคุณควรพูดรักษาน้ำใจ คนฟังบ้างก็ดีนะ" พฤจิกา ขอร้อง
"อย่าดีกว่า ถ้าทำอย่างนั้น มันจะเป็นการให้ความหวังคุณไม่ใช่หรอ เราเหมาะที่จะเพื่อนกันอย่างนี้ดีแล้วนะ พฤจิกา"
ธันวาพูดพร้อมกับเดินเข้าไปนั่งที่เตียงพร้อมกับใช้ฝ่ามือจับหน้าผากมีนาด้วยความเป็นห่วง พฤจิกาทนดูไม่ได้จึงเดินเลี่ยงออกไป
"เชื่อมั่นในตัวผม เหมือนที่ผมเชื่อมั่นในตัวคุณนะ"
ธันวาบอกพร้อมกับจับมือมีนาไว้เขาหวังเหลือเกินว่าเธอจะรับรู้ถึงความรู้สึกที่จริงใจของเขา
พฤจิกา ออกมายืนทำใจหน้าห้องของมีนา กันยา ที่แอบฟังเรื่องราวทั้งหมด ได้แต่ยืนยิ้มอย่างมีแผนการบางอย่าง
เมษา นักสืบสวนคดีของทีม "12เดือน" ได้เบาะแสที่หน้าเชื่อถือได้ หัวหน้า เรียกกลุ่ม "12 เดือนเข้ามาประชุมทันที"
SPY 1 ทำหน้าที่รับผิดชอบการสั่งการทั้งหมด
หลังจากเลิกประชุม SPY 1 ยังคงนั่ง อยู่กับ SPY 2
"เผื่อว่าฉันพลาด คุณอาจต้องใช้มัน" มีนาส่งแผนการสำรองให้ SPY 2
ธันวามองหน้าเธออย่างสื่อความหมาย
"ถ้าผมยังอยู่ คุณไม่มีโอกาสพลาดแน"
"ไม่อยากเป็น SPY 1 แทนฉันหรือยังไง" มีนาแกล้งแหย่
"นั่นคือสิ่งที่ผมไม่เคยคิดเลยเชื่อมั้ย"
"ฉันรู้" มีนา มองหน้า ธันวา อย่างเข้าใจ ก่อนจะยัดแผ่นดิส ลงที่กระเป๋าเสื้อ ให้ ธันวา ไป
"แต่ด้วยหน้าที่ บางทีฉันอาจไม่รอด เราถูกฝึกให้ชินกับความตาย จนมองว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาไปแล้ว
คนไม่มีพันธะทางสังคมอย่างพวกเรา หน้าที่่ที่ต้องรับใช้ชาติ คือจุดประสงค์เดียวที่พวกเราทั้ง 12 คนมีชีวิตอยู่"
"แต่ไม่ใช่ผม 2 สิ่งที่ทำให้ผมมีชีวิตอยู่ได้ คือหน้าที่ แล้วก็ คุณ" ธันวาบอกความรู้สึกของเขา มีนามองหน้าธันวาอย่างเข้าใจ
แต่หน้าที่ของ SPY 1 ค้ำคอเธออยู่ ทำให้เธอแสดงความรู้สึกออกมาทั้งหมดไม่ได้
"ขอบใจนะ" มีนาเดินเข้ามาตบบ่าธันวา ก่อนที่จะเดินออกจากห้องไปทำหน้าที่ของเธอต่อ
สิงหา ที่แอบฟัง อยู่เดินเข้ามาเตือนสติ ธันวา
"ถ้าหัวหน้ารู้เรื่องนี้เข้า นายรู้ใช่มั้ย SPY 2 ว่า SPY 1 จะเป็นอย่างไร"
"นี่นายถามในฐานะเพื่อน หรือ SPY 3"
"ถ้าเราบอกนายว่าไม่ใช่ทั้ง 2 อย่างหละ"
"ฉันรู้" ธันวาบอกพร้อมกับจ้องหน้า สิงหา
"นายรู้อะไร"
"รู้ว่านายรู้สึกอย่างไร กับ SPY 1"
"ยังไง" สิงหา จ้องตา ธันวา อย่างไม่ลดละ
"เพราะสายตาของนาย มันเหมือนกับฉันไงหละ ถ้านายถามในฐานะ SPY 3
ฉันขอตอบนายตรงนี้ ว่าทั้งฉันและ SPY 1 แยกแยะออกว่าหน้าที่ต้องมาก่อนความรู้สึก
แต่ถ้านายถามในฐานะอื่น ฉันก็จะบอกนาย ว่าไม่ว่าจะเกิดอะไร ฉันจะปกป้องเค้าอย่างถึงที่สุด"
สิงหา มองหน้า ธันวา อย่างจำนนเพราะเขาเป็นผู้แพ้ทั้ง "หน้าที่"และ "เรื่องส่วนตัว"
"ดี ฉันหวังว่านายจะรักษาคำพูดด้วยแล้วกัน"
ภารกิจในครั้งนี้ของ "กลุ่ม 12 เดือน" คือการ "จับเป็น" ลูกน้องคนสำคัญของ "ฮังหลง" ทุกอย่างเป็นไปตามแผนการ จน
ทีม 12 เดือนสามารถ ต้อนลูกน้องคนนี้จน จนมุมได้ SPY 1 ยังคงใช้ปืนจ่อที่ศีรษะของลูกน้องคนนั้นเพื่อไม่ให้ขยับไปไหน
SPY 1 รู้สึกสังหรณ์ใจอย่างบอกไม่ถูกที่ภารกิจในครั้งนี้ถึงจบง่ายนัก ไม่ทันที่เธอคิดอะไรได้ไปมากกว่านี้ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
พร้อมกับปืนของเธอนั้นลั่นไก ใส่ลูกน้องคนน้ันทันที แรงกระสุนทำให้คนที่อยู่ตรงหน้าหงายหลังร่างกระแทกพื้น พฤษ รีบเดินเข้ามาจับชีพจร
พร้อมกับส่ายหน้า ให้รู้ว่า ลูกน้องคนนั้นได้ขาดใจตายไปแล้ว
"ภารกิจล้มเหลว" กันยาพูดใส่ไมค์ที่ติดอยู่ที่ปกเสื้อ เพื่อรายงานเรื่องที่เกิดขึ้นไปยังหน่วยบัญชาการ กุมภา และ ตุลา ที่ประสานงานอยู่
ที่หน่วยรีบรายงานต่อหัวหน้าทันที
SPY 1 ยังคงงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น SPY 2 คว้าปืนของ SPY 1 มาเก็บไว้
"กลับไปคุณต้องถูกสอบสวน" SPY 2 บอกเธอตาม "หน้าที่" ทั้งที่ใจของเขานั้น "เป็นห่วงเธอหรือเกิน"
SPY 2 สั่งการเคลียร์พื้นที่ ต่อจาก SPY 1 ทันที
SPY 3 เดินเข้ามาหา SPY 1 ด้วยความเป็นห่วง
"ฉันไม่ได้ทำ ฉันไม่ได้ลั่นไกปืนด้วยซ้ำ" SPY1 บอกกับเพื่อนของเธอ
"ผมเชื่อ คุณอย่าเพิ่งพูดอะไรตอนนี้ดีกว่า กลับหน่วยกัน ผมจะพาคุณกลับ" SPY 3 บอกพร้อมกับเดินนำหน้าไป SPY 1 เดินตามหลังไปติดๆ
SPY 2 ได้แต่มองตามภาพนั้นอย่างเจ็บใจ แต่เพราะด้วยหน้าที่ทำให้เขาออกไปจากตรงนี้ยังไม่ได้
การสอบสวนเป็นไปอย่างตึงเครียด หัวหน้าหน่วย และ หัวหน้ากลุ่ม 12 เดือน ( SPY 1,2,3) อยู่กันครบ
SPY 1 ให้การปฏิเสธ ทุกข้อกล่าวหา
SPY 3 พยายามช่วยแก้ต่างให้ SPY 1
SPY 2 กับรู้สึกว่า มันไม่ช่วยให้ SPY 1 ดูดีขึ้นมานอกจากเหมือนการแก้ตัวไปเท่านั้น
"นายควรหยุดพูด และฟังหัวหน้าว่า จะทำอย่างไรดีกว่า" SPY 2 บอกกับ SPY 3 เหมือนไม่แคร์ความรู้สึกของ SPY 1
หัวหน้าชื่นชมในภาวะผู้นำของ SPY 2 ก่อนจะบอกในที่ประชุมว่า
"ทางฝ่าย ฮังหลง มีการเก็บหลักฐานทุกอย่าง ทำให้เรา เหมือนเป็นฝ่าย กล่าวหา และ จงใจฆ่าลูกน้องของเขา"
"และหลักฐานที่เรามีอยู่หละค่ะ หัวหน้า" SPY 1 ถามด้วยความสงสัย
"เราถูกซ้อนแผน" หัวหน้าตอบอย่างจริงจัง
"เกลือเป็นหนอน" SPY 2 พูดขึ้น
"ใช่และคนที่ ตกเป็นผู้ต้องสงสัยที่สุด ตอนนี้ก็คือเธอ" หัวหน้าบอก
SPY ทั้งสามมองหน้ากัน SPY 3 มองด้วยสายตาที่เป็นห่วง ในขณะที่ SPY 2 เลือกที่จะหลบสายตา เพราะเขาอยากให้เธอเข้มแข็ง
เขาเชื่อว่ายิ่งเธอเห็นสายตาของเขา จะยิ่งทำให้เธออ่อนแอ เขารู้จักนิสัยของ SPY 1 ดี
"บ้าเอ้ย" SPY 1 อุธานออกมาอย่างเจ็บใจ เพราะเธอถูกมองว่าเป็นคนผิดไปซะแล้ว
ที่ระเบียงบ้านพัก สิงหา (SPY 3) เห็น มีนา (SPY 1) นั่งอยู่ที่ระเบียง เขาส่งเบียร์ให้เธอหนึ่งกระป๋อง
"แก้กลุ้ม" เขาบอกกับเธอ ในเวลานี้ คนที่เธอต้องการมากที่สุดคือ ธันวา เธออดน้อยใจไม่ได้ที่ เวลานี้เขากลับหายหน้าไป
ธันวา (SPY 2) ไปที่ผับกับ เพื่อนๆกลุ่มที่เหลือเพื่อพยายามหาเบาะแส เรื่อง "เกลือเป็นหนอน" แต่เขากลับถูกเพื่อนมอมเหล้าแทน
"ตอนนี้ไม่ใช่เวลาเครียด พรุ่งนี้เวลางานค่อยเครียด" ตุลาบอกอย่างไม่คิดอะไร ธันวา จึงยกแก้วขึ้นมาดื่มจนหมดแก้ว เพื่อไม่ต้องการให้
เพื่อนคนอื่นสงสัย แต่อาจจะมากเกินกว่าที่ร่างกายเขาจะรับไหว ทำให้เขาเมาไม่ได้สติ
พฤจิกา อาสาที่จะไปส่ง กันยา ยิ้มอย่างพอใจ ที่ทุกอย่างเป็นไปตามแผน
พฤจิกา ไปส่ง ธันวา ที่ห้องของเขา ธันวาคิดว่า พฤจิกาเป็นมีนา ทำให้เขาเผลอจูบเธอ พฤจิการู้สึกกับธันวาเกินกว่าคำว่าเพื่อน
อยู่แล้วเลยปล่อยให้ทุกอย่างเลยตามเลย เธอจะแกล้งลืมว่าธันวารักมีนาและเห็นเธอเป็นแค่ตัวแทนเท่านั้น
SPY TEAM (Series) โดย Na Patchara #1
หน่วยสืบราชการลับแห่งสภาความมั่นคงแห่งชาติ ได้มีการจัดตั้งหน่วยงาน MIS เพื่อพัฒนาศักยภาพของสายลับที่ต้อง
เข้ามาปฏิบัติการในอนาคต หน่วยงานนี้ได้มีการคัดสรรเด็กขึ้นมา 12 คน จากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า เด็กทั้ง 12 คน ถูกลบประวัติทั้งหมด
นับตั้งแต่เข้ามาอยู่ในหน่วยงาน เด็ก 12 คน ถูกฝึกฝนมาอย่างหนัก ทั้งภาคปฏิบัติ และ ทฤษฏี ทั้ง 12 คน รักกันและผูกพันธ์กันมาก
สิ่งที่ หัวหน้า กังวลใจมากที่สุด คือ ความรักที่ลึกซึ้งเกินกว่าคำว่าเพื่อนเพราะอาจจะทำให้ 12 คนเกิดการขัดแย้งกัน
15 ปีผ่านไป
ทั้ง 12 คน บรรลุนิติภาวะกันหมดแล้ว การฝึกครั้งสุดท้าย หัวหน้าให้ทั้ง 12 คนได้มีโอกาสให้เลือกก่อนที่จะฝึก เพราะการฝึกครั้ง
สุดท้ายนี้โหดมาก คือ ภารกิจ "ระวังหลัง" นั่นหมายความว่า ตัวเราต้องยอมตายได้ เพื่อให้คนที่เรา "ระวังหลัง" นั้นรอด ทั้ง 12 คน
มองหน้ากัน และเลือกที่จะฝึกภารกิจนี้ด้วยความเต็มใจ หัวหน้า รู้สึกภูมิใจเป็นอย่างมาก ที่เห็นทั้ง 12 คน เป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน
จนเมื่อภารกิจเสร็จสิ้น หัวหน้า ได้ประกาศให้ทั้ง 12 คน ผ่านการทดสอบ และเริ่มทำงานทันที
ทั้ง 12 คน ไม่มีชื่อจริง ไม่มีนามสกุล ไม่มีครอบครัว และไม่มีแม้กระทั่งประวัติ มีแต่ชื่อเรียกกันในนาม ของ
"กลุ่ม 12 เดือน"
คือ
มกรา (ชาย) = ถนัดด้านแม่นปืน
กุมภา(หญิง) = ถนัดด้านเทคโนโลยี
มีนา (หญิง) = Spy 1 หัวหน้ากลุ่ม - นางเอก
เมษา (ชาย) = ถนัดด้านการสืบสวนคดี
พฤษ (ชาย) = แพทย์ประจำกลุ่ม
มิถุนา (ชาย) = ถนัดด้านแม่นปืน
กรกฏา(หญิง) = แพทย์หญิง
สิงหา (ชาย) = Spy 3 รองหัวหน้ากลุ่ม - แอบรักนางเอก ผ่านการฝึก "ระวังหลัง" ให้นางเอก
กันยา (หญิง) = นักวางแผน ผู้ทรยศและออกจากกลุ่มเป็นคนแรก
ตุลา (ชาย) = ถนัดด้านเทคโนโลยี
พฤจิกา (หญิง) = ถนัดด้านการสืบสวนคดี -หลงรักพระเอก - เพื่อนรักนางเอก - ผ่านการฝึก "ระวังหลัง" ให้พระเอก
ธันวา (ชาย) = Spy 2 รองหัวหน้ากลุ่ม - พระเอก -ปกป้องนางเอกทุกอย่างถึงแม้จะมีความผิดก็ตาม
หลายเดือนผ่านไป "กลุ่ม 12 เดือน" ทำงานได้อย่างเป็นที่น่าพอใจ ของหน่วยงาน MIS
ในงานเลี้ยงฉลองความสำเร็จของภารกิจที่เพิ่งผ่านพ้นไป ธันวาอาศัยช่วยเวลาที่เพื่อนคนอื่นกำลังสนุกสนาน นั่งลงข้างๆ มีนา
เพื่อกระซิบบอกความในใจของเขา
"ผมรักคุณ" ทั้งคู่มองหน้ากัน ความรู้สึกผูกพันธ์และความใกล้ชิดที่ผ่านมาของทั้งคู่ การเป็น Spy 1 และ Spy 2 ทำให้ทั้งคู่ผ่านความ "เป็น"
ความ "ตาย" ด้วยกันและอยู่เคียงข้างกันเสมอ มีนาเองก็รู้สึกกับธันวา มากกว่าคำว่าเพื่อน เธอกลายเป็นผู้หญิงที่อ่อนแอทันที่
ที่ได้รู้ความจริงว่าธันวาเองก็คิดเหมือนกับเธอ
"อยากตายหรือไง" เธอพูดแก้เขิน แต่ยังคงวางท่าความเป็น Spy 1
"ยอมตาย" ธันวาตอบเธออย่างจริงใจโดยไม่มีมาดอะไรเลย
ความรู้สึกของทั้งคู่เป็นไปอย่าง "รักที่ซึมลึก" ช้าๆ แต่มั่นคง พฤจิกาแอบมองภาพนั้นอย่างเจ็บปวด ในขณะที่ สิงหา ได้แต่ยิ้ม
ทั้งที่เขานั้นเศร้าใจแต่ต้องยอมรับ เขาได้แต่หวังว่าคนที่เขาแอบรักนั้นจะมีความสุขในรักครั้งนี้
ผู้ทรงอิทธิพลทางเกาะฮ่องกง ต้องการมาขยายอำนาจในประเทศไทย อำนาจเงินทำให้ ฮังหลง สามารถขยายอำนาจได้ในไม่ช้า
ทั้งธุรกิจฟอกเงิน ค้าอาวุธ และ ยาเสพติด ถึงแม้ทางหน่วยงานของ MIS ได้มีการสงสัย และ พยายามสืบอยู่หลายครั้ง
แต่่ยังคงหาหลักฐานที่ชัดเจนไม่ได้
"กลุ่ม 12 เดือน" ประชุมกันเครียด ความคิดเห็นของ กันยา เริ่มขัดแย้งกับเพื่อนคนอื่น มีนาใช้อำนาจในการเป็นหัวหน้ากลุ่มของเธอ
ยุติการโต้แย้งในครั้งนี้ กันยา ไม่พอใจ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้
"ถ้าเธอควบคุมอารมณ์ไม่ได้ ภารกิจนี้ เธอต้องพิจารณาตัวเองนะ ว่าสมควรทำมันต่อไปหรือเปล่า"
มีนา หรือ SPY 1 เตือนสติ กันยา ก่อนที่จะแยกย้ายออกจากห้องประชุมไป
มีนา กลับมาที่ห้องพักอย่างเหนื่อยล้าและปวดหัวมาก กรกฏา เห็นอาการไม่ค่อยดี จึงฉีดยาคลายเครียดให้
"มีเพื่อนเป็นหมอ มันดีอย่างนี้นี่เองนะ" มีนาบอก
"หลับไป หลับไป" กรกฏาบอกกับเพื่อนของเธอก่อนที่จะเดินออกจากห้องไป
พฤจิกา มาดูของเพื่อนด้วยความเป็นห่วง เธอเหลือบไปเห็นรูปถ่าย ของมีนาและธันวาที่หัวเตียง ทำให้เธอรู้สึกตัวชาทันที
"ถ้าฉันบอกว่าขอ คนคนนี้ เธอจะให้ ฉันได้มั้ย" พฤจิกา เอ่ยถามในขณะที่มีนายังคงหลับเพราะฤทธิ์ยา
พฤจิกา นึกย้อนไปถึงภารกิจสุดท้าย "ระวังหลัง" เธอเสี่ยงชีวิตไปช่วยมีนาทั้งที่ไม่ใช่หน้าที่ของเธอแต่เพราะสัญชาตญาณ
ความเป็น "เพื่อน"ทำให้เธอเลือกที่จะทำในสิ่งนั้น
"ไม่ได้หรอก" ธันวาที่เดินเข้ามาได้ยินคำพูดนั้นพอดี เขาพูดขึ้น จน พฤจิกา หน้าเสีย
"ผมรู้ว่าคุณสองคนมีสัญญาใจต่อกัน และที่ผมเชื่ออย่างมั่นใจ ถ้าคุณขอผมกับมีนา
เค้าคงเลือกเป็นฝ่ายตัดใจจากเรื่องนี้แน่ๆ ผมหวังว่าคุณคงไม่พูดเรื่องนี้กับเธอ"
"คุณนี่เป็นคนตรงจริงๆเลยนะ" พฤจิกา ถามด้วยความเจ็บปวดในใจแต่ยังคงซ่อนอาการไว้
"ผมแค่ชัดเจน" ธันวาบอกตามตรง
"บางครั้งคุณควรพูดรักษาน้ำใจ คนฟังบ้างก็ดีนะ" พฤจิกา ขอร้อง
"อย่าดีกว่า ถ้าทำอย่างนั้น มันจะเป็นการให้ความหวังคุณไม่ใช่หรอ เราเหมาะที่จะเพื่อนกันอย่างนี้ดีแล้วนะ พฤจิกา"
ธันวาพูดพร้อมกับเดินเข้าไปนั่งที่เตียงพร้อมกับใช้ฝ่ามือจับหน้าผากมีนาด้วยความเป็นห่วง พฤจิกาทนดูไม่ได้จึงเดินเลี่ยงออกไป
"เชื่อมั่นในตัวผม เหมือนที่ผมเชื่อมั่นในตัวคุณนะ"
ธันวาบอกพร้อมกับจับมือมีนาไว้เขาหวังเหลือเกินว่าเธอจะรับรู้ถึงความรู้สึกที่จริงใจของเขา
พฤจิกา ออกมายืนทำใจหน้าห้องของมีนา กันยา ที่แอบฟังเรื่องราวทั้งหมด ได้แต่ยืนยิ้มอย่างมีแผนการบางอย่าง
เมษา นักสืบสวนคดีของทีม "12เดือน" ได้เบาะแสที่หน้าเชื่อถือได้ หัวหน้า เรียกกลุ่ม "12 เดือนเข้ามาประชุมทันที"
SPY 1 ทำหน้าที่รับผิดชอบการสั่งการทั้งหมด
หลังจากเลิกประชุม SPY 1 ยังคงนั่ง อยู่กับ SPY 2
"เผื่อว่าฉันพลาด คุณอาจต้องใช้มัน" มีนาส่งแผนการสำรองให้ SPY 2
ธันวามองหน้าเธออย่างสื่อความหมาย
"ถ้าผมยังอยู่ คุณไม่มีโอกาสพลาดแน"
"ไม่อยากเป็น SPY 1 แทนฉันหรือยังไง" มีนาแกล้งแหย่
"นั่นคือสิ่งที่ผมไม่เคยคิดเลยเชื่อมั้ย"
"ฉันรู้" มีนา มองหน้า ธันวา อย่างเข้าใจ ก่อนจะยัดแผ่นดิส ลงที่กระเป๋าเสื้อ ให้ ธันวา ไป
"แต่ด้วยหน้าที่ บางทีฉันอาจไม่รอด เราถูกฝึกให้ชินกับความตาย จนมองว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาไปแล้ว
คนไม่มีพันธะทางสังคมอย่างพวกเรา หน้าที่่ที่ต้องรับใช้ชาติ คือจุดประสงค์เดียวที่พวกเราทั้ง 12 คนมีชีวิตอยู่"
"แต่ไม่ใช่ผม 2 สิ่งที่ทำให้ผมมีชีวิตอยู่ได้ คือหน้าที่ แล้วก็ คุณ" ธันวาบอกความรู้สึกของเขา มีนามองหน้าธันวาอย่างเข้าใจ
แต่หน้าที่ของ SPY 1 ค้ำคอเธออยู่ ทำให้เธอแสดงความรู้สึกออกมาทั้งหมดไม่ได้
"ขอบใจนะ" มีนาเดินเข้ามาตบบ่าธันวา ก่อนที่จะเดินออกจากห้องไปทำหน้าที่ของเธอต่อ
สิงหา ที่แอบฟัง อยู่เดินเข้ามาเตือนสติ ธันวา
"ถ้าหัวหน้ารู้เรื่องนี้เข้า นายรู้ใช่มั้ย SPY 2 ว่า SPY 1 จะเป็นอย่างไร"
"นี่นายถามในฐานะเพื่อน หรือ SPY 3"
"ถ้าเราบอกนายว่าไม่ใช่ทั้ง 2 อย่างหละ"
"ฉันรู้" ธันวาบอกพร้อมกับจ้องหน้า สิงหา
"นายรู้อะไร"
"รู้ว่านายรู้สึกอย่างไร กับ SPY 1"
"ยังไง" สิงหา จ้องตา ธันวา อย่างไม่ลดละ
"เพราะสายตาของนาย มันเหมือนกับฉันไงหละ ถ้านายถามในฐานะ SPY 3
ฉันขอตอบนายตรงนี้ ว่าทั้งฉันและ SPY 1 แยกแยะออกว่าหน้าที่ต้องมาก่อนความรู้สึก
แต่ถ้านายถามในฐานะอื่น ฉันก็จะบอกนาย ว่าไม่ว่าจะเกิดอะไร ฉันจะปกป้องเค้าอย่างถึงที่สุด"
สิงหา มองหน้า ธันวา อย่างจำนนเพราะเขาเป็นผู้แพ้ทั้ง "หน้าที่"และ "เรื่องส่วนตัว"
"ดี ฉันหวังว่านายจะรักษาคำพูดด้วยแล้วกัน"
ภารกิจในครั้งนี้ของ "กลุ่ม 12 เดือน" คือการ "จับเป็น" ลูกน้องคนสำคัญของ "ฮังหลง" ทุกอย่างเป็นไปตามแผนการ จน
ทีม 12 เดือนสามารถ ต้อนลูกน้องคนนี้จน จนมุมได้ SPY 1 ยังคงใช้ปืนจ่อที่ศีรษะของลูกน้องคนนั้นเพื่อไม่ให้ขยับไปไหน
SPY 1 รู้สึกสังหรณ์ใจอย่างบอกไม่ถูกที่ภารกิจในครั้งนี้ถึงจบง่ายนัก ไม่ทันที่เธอคิดอะไรได้ไปมากกว่านี้ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
พร้อมกับปืนของเธอนั้นลั่นไก ใส่ลูกน้องคนน้ันทันที แรงกระสุนทำให้คนที่อยู่ตรงหน้าหงายหลังร่างกระแทกพื้น พฤษ รีบเดินเข้ามาจับชีพจร
พร้อมกับส่ายหน้า ให้รู้ว่า ลูกน้องคนนั้นได้ขาดใจตายไปแล้ว
"ภารกิจล้มเหลว" กันยาพูดใส่ไมค์ที่ติดอยู่ที่ปกเสื้อ เพื่อรายงานเรื่องที่เกิดขึ้นไปยังหน่วยบัญชาการ กุมภา และ ตุลา ที่ประสานงานอยู่
ที่หน่วยรีบรายงานต่อหัวหน้าทันที
SPY 1 ยังคงงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น SPY 2 คว้าปืนของ SPY 1 มาเก็บไว้
"กลับไปคุณต้องถูกสอบสวน" SPY 2 บอกเธอตาม "หน้าที่" ทั้งที่ใจของเขานั้น "เป็นห่วงเธอหรือเกิน"
SPY 2 สั่งการเคลียร์พื้นที่ ต่อจาก SPY 1 ทันที
SPY 3 เดินเข้ามาหา SPY 1 ด้วยความเป็นห่วง
"ฉันไม่ได้ทำ ฉันไม่ได้ลั่นไกปืนด้วยซ้ำ" SPY1 บอกกับเพื่อนของเธอ
"ผมเชื่อ คุณอย่าเพิ่งพูดอะไรตอนนี้ดีกว่า กลับหน่วยกัน ผมจะพาคุณกลับ" SPY 3 บอกพร้อมกับเดินนำหน้าไป SPY 1 เดินตามหลังไปติดๆ
SPY 2 ได้แต่มองตามภาพนั้นอย่างเจ็บใจ แต่เพราะด้วยหน้าที่ทำให้เขาออกไปจากตรงนี้ยังไม่ได้
การสอบสวนเป็นไปอย่างตึงเครียด หัวหน้าหน่วย และ หัวหน้ากลุ่ม 12 เดือน ( SPY 1,2,3) อยู่กันครบ
SPY 1 ให้การปฏิเสธ ทุกข้อกล่าวหา
SPY 3 พยายามช่วยแก้ต่างให้ SPY 1
SPY 2 กับรู้สึกว่า มันไม่ช่วยให้ SPY 1 ดูดีขึ้นมานอกจากเหมือนการแก้ตัวไปเท่านั้น
"นายควรหยุดพูด และฟังหัวหน้าว่า จะทำอย่างไรดีกว่า" SPY 2 บอกกับ SPY 3 เหมือนไม่แคร์ความรู้สึกของ SPY 1
หัวหน้าชื่นชมในภาวะผู้นำของ SPY 2 ก่อนจะบอกในที่ประชุมว่า
"ทางฝ่าย ฮังหลง มีการเก็บหลักฐานทุกอย่าง ทำให้เรา เหมือนเป็นฝ่าย กล่าวหา และ จงใจฆ่าลูกน้องของเขา"
"และหลักฐานที่เรามีอยู่หละค่ะ หัวหน้า" SPY 1 ถามด้วยความสงสัย
"เราถูกซ้อนแผน" หัวหน้าตอบอย่างจริงจัง
"เกลือเป็นหนอน" SPY 2 พูดขึ้น
"ใช่และคนที่ ตกเป็นผู้ต้องสงสัยที่สุด ตอนนี้ก็คือเธอ" หัวหน้าบอก
SPY ทั้งสามมองหน้ากัน SPY 3 มองด้วยสายตาที่เป็นห่วง ในขณะที่ SPY 2 เลือกที่จะหลบสายตา เพราะเขาอยากให้เธอเข้มแข็ง
เขาเชื่อว่ายิ่งเธอเห็นสายตาของเขา จะยิ่งทำให้เธออ่อนแอ เขารู้จักนิสัยของ SPY 1 ดี
"บ้าเอ้ย" SPY 1 อุธานออกมาอย่างเจ็บใจ เพราะเธอถูกมองว่าเป็นคนผิดไปซะแล้ว
ที่ระเบียงบ้านพัก สิงหา (SPY 3) เห็น มีนา (SPY 1) นั่งอยู่ที่ระเบียง เขาส่งเบียร์ให้เธอหนึ่งกระป๋อง
"แก้กลุ้ม" เขาบอกกับเธอ ในเวลานี้ คนที่เธอต้องการมากที่สุดคือ ธันวา เธออดน้อยใจไม่ได้ที่ เวลานี้เขากลับหายหน้าไป
ธันวา (SPY 2) ไปที่ผับกับ เพื่อนๆกลุ่มที่เหลือเพื่อพยายามหาเบาะแส เรื่อง "เกลือเป็นหนอน" แต่เขากลับถูกเพื่อนมอมเหล้าแทน
"ตอนนี้ไม่ใช่เวลาเครียด พรุ่งนี้เวลางานค่อยเครียด" ตุลาบอกอย่างไม่คิดอะไร ธันวา จึงยกแก้วขึ้นมาดื่มจนหมดแก้ว เพื่อไม่ต้องการให้
เพื่อนคนอื่นสงสัย แต่อาจจะมากเกินกว่าที่ร่างกายเขาจะรับไหว ทำให้เขาเมาไม่ได้สติ
พฤจิกา อาสาที่จะไปส่ง กันยา ยิ้มอย่างพอใจ ที่ทุกอย่างเป็นไปตามแผน
พฤจิกา ไปส่ง ธันวา ที่ห้องของเขา ธันวาคิดว่า พฤจิกาเป็นมีนา ทำให้เขาเผลอจูบเธอ พฤจิการู้สึกกับธันวาเกินกว่าคำว่าเพื่อน
อยู่แล้วเลยปล่อยให้ทุกอย่างเลยตามเลย เธอจะแกล้งลืมว่าธันวารักมีนาและเห็นเธอเป็นแค่ตัวแทนเท่านั้น