SPY TEAM (Series) โดย Na Patchara #2

ย้อนไปเมื่อ 15 ปีที่แล้ว
          หน่วยสืบราชการลับแห่งสภาความมั่นคงแห่งชาติ ได้มีการจัดตั้งหน่วยงาน MIS เพื่อพัฒนาศักยภาพของสายลับที่ต้อง
เข้ามาปฏิบัติการในอนาคต หน่วยงานนี้ได้มีการคัดสรรเด็กขึ้นมา 12 คน จากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า เด็กทั้ง 12 คน ถูกลบประวัติทั้งหมด
นับตั้งแต่เข้ามาอยู่ในหน่วยงาน เด็ก 12 คน ถูกฝึกฝนมาอย่างหนัก ทั้งภาคปฏิบัติ และ ทฤษฏี ทั้ง 12 คน รักกันและผูกพันธ์กันมาก
สิ่งที่ หัวหน้า กังวลใจมากที่สุด คือ ความรักที่ลึกซึ้งเกินกว่าคำว่าเพื่อนเพราะอาจจะทำให้ 12 คนเกิดการขัดแย้งกัน

15 ปีผ่านไป
          ทั้ง 12 คน บรรลุนิติภาวะกันหมดแล้ว การฝึกครั้งสุดท้าย หัวหน้าให้ทั้ง 12 คนได้มีโอกาสให้เลือกก่อนที่จะฝึก เพราะการฝึกครั้ง
สุดท้ายนี้โหดมาก คือ ภารกิจ "ระวังหลัง" นั่นหมายความว่า ตัวเราต้องยอมตายได้ เพื่อให้คนที่เรา "ระวังหลัง" นั้นรอด ทั้ง 12 คน
มองหน้ากัน และเลือกที่จะฝึกภารกิจนี้ด้วยความเต็มใจ หัวหน้า รู้สึกภูมิใจเป็นอย่างมาก ที่เห็นทั้ง 12 คน เป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน

          จนเมื่อภารกิจเสร็จสิ้น หัวหน้า ได้ประกาศให้ทั้ง 12 คน ผ่านการทดสอบ และเริ่มทำงานทันที
ทั้ง 12 คน ไม่มีชื่อจริง ไม่มีนามสกุล ไม่มีครอบครัว และไม่มีแม้กระทั่งประวัติ มีแต่ชื่อเรียกกันในนาม ของ
"กลุ่ม 12 เดือน"
คือ
มกรา (ชาย) = ถนัดด้านแม่นปืน
กุมภา(หญิง) = ถนัดด้านเทคโนโลยี
มีนา (หญิง) = Spy 1 หัวหน้ากลุ่ม - นางเอก
เมษา (ชาย) = ถนัดด้านการสืบสวนคดี
พฤษ (ชาย) = แพทย์ประจำกลุ่ม
มิถุนา (ชาย) = ถนัดด้านแม่นปืน
กรกฏา(หญิง) = แพทย์หญิง
สิงหา (ชาย) = Spy 3 รองหัวหน้ากลุ่ม - แอบรักนางเอก ผ่านการฝึก "ระวังหลัง" ให้นางเอก
กันยา (หญิง) = นักวางแผน ผู้ทรยศและออกจากกลุ่มเป็นคนแรก
ตุลา (ชาย) = ถนัดด้านเทคโนโลยี
พฤจิกา (หญิง) = ถนัดด้านการสืบสวนคดี -หลงรักพระเอก - เพื่อนรักนางเอก - ผ่านการฝึก "ระวังหลัง" ให้พระเอก
ธันวา (ชาย) = Spy 2 รองหัวหน้ากลุ่ม - พระเอก -ปกป้องนางเอกทุกอย่างถึงแม้จะมีความผิดก็ตาม

SPY TEAM (Series) โดย Na Patchara #1  http://pantip.com/topic/30720874

SPY TEAM (Series) #2

          SPY1 เตรียมแผนการสำรองไว้ เธอเชื่อว่าการสอบสวนครั้งนี้เธอเป็นฝ่ายเสียเปรียบ เธอจึงเตรียมทุกอย่างไว้ให้ SPY2
เพราะเธอเชื่อมั่นว่า SPY2 จะสามารถพาทีมผ่านภารกิจในครั้งนี้ไปได้   SPY1 ตัดสินใจเอาแผนงานไปให้ SPY2 ตั้งแต่เช้า
ก่อนที่จะเข้าประชุมกับหัวหน้า

          SPY1 ยืนลังเลใจอยู่ที่หน้าประตูคิดอยู่ว่าจะเปิดเข้าไปดีมั้ย เพราะอีกฝ่ายอาจยังนอนอยู่ก็ได้
"ประตูไม่ได้ล๊อค แต่คิดให้ดีก่อนจะเปิดนะ" กันยาพูดขึ้นจากด้านหลัง  SPY1 หันมามอง กันยา อย่างสงสัย กันยาเองไม่ได้พูดต่อ
นอกจากเดินจากไป
          SPY1 รู้สึกเอะใจ แต่เพราะเรื่องงานด่วน ทำให้เธอเปิดประตูเข้าไป
"ตื่นได้แล้ว SPY2 ฉันมีงานให้ทำแต่เช้านะ" SPY 1 พูดยังไม่ทันจบก็ต้องตกตะลึงกับสิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้า เธอแทบหยุดหายใจ
"พฤจิกา ธันวา" SPY1 อุธานขึ้น พฤจิกาสะดุ้งตื่น ในขณะที่ธันวายังคงงัวเงียเพราะยังไมสร่างจากความเมาเท่าไหร่นัก
ธันวาขยี้ตา เพื่อให้เขาแน่ใจกับสิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้า เขายิ้มออกทันที เพราะยังจำเรื่องเมื่อคืนไม่ได้
"มีนา" เขาเรียกเธอยังดีใจที่เห็นเธอแต่เช้า แต่สายตาของอีกฝ่ายทำให้เขาเริ่มเอะใจ เขาเริ่มรู้สึกตัวว่าเขาไม่ได้ใส่เสื้อผ้า แล้วก็แทบช็อค
ที่เห็น พฤจิกา นอนอยู่ข้างๆเขา เขาหันกับมามอง SPY1 อย่างรู้สึกผิดเป็นที่สุด ที่เขาทำลายความเชื่อใจของอีกฝ่ายไปแล้ว
          SPY1 พยายามข่มอารมณ์ตัวเองให้เหมือนว่าไม่รู้สึกอะไร ทั้งที่เธอไม่เคยเจ็บปวดกับการกระทำของใครเท่านี้มาก่อน แต่นี่
ทั้งเพื่อน และ คนที่เธอ "รัก"
"ใส่เสื้อผ้าซะ SPY2 เช้านี้เรามีงานต้องทำอีกมาก" SPY1 ฝืนความรู้สึกก่อนจะออกคำสั่ง แล้วเดินจากไป
เพื่อไม่ให้ทั้งคู่ เห็นร่องรอยของความอ่อนแอ ที่กำลังไหลรินออกมา

"ฉันขอโทษ ทีไม่หักห้ามใจตัวเอง ปล่อยเรื่องให้มาไกลจนถึงขั้นนี้" พฤจิกาสารภาพอย่างสำนึกผิด
ขณะที่ ธันวา เริ่มเข้าใจเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดแล้ว เขาควานหาเสื้อผ้าส่งให้ พฤจิกา
"ผมจะอธิบายเรื่องนี้กับ SPY1 เอง" ธันวาบอกก่อนจะลุกขึ้นไปจัดการธุระของตัวเองในห้องน้ำ
          ธันวา ออกมาจากห้องน้ำ พฤจิกา ใส่เสื้อผ้าแล้วแต่ยังคงนั่งอยู่ที่เตียง ธันวาเดินเข้าไปหยิบปืนที่ข้างเตียงมาเหน็บไว้
ก่อนที่จะหันมามองหน้าเธอ
"ผมต้องขอโทษ ที่เมื่อคืนผมขาดสติ"
"ฉันเข้าใจ" พฤจิกา ตอบอย่างน้อยใจ

"และผมมีอีกเรื่องที่ต้องขอโทษคุณ ฟังอาจจะดูแย่นะ คือผมรับผิดชอบคุณในฐานะของลูกผู้ชายคนหนึ่งไม่ได้
แต่ผมจะชดใช้สิ่งที่เกิดขึ้นนี้ด้วยในฐานะเพื่อนร่วมงาน ผมจะทำตามคำสั่งคุณ ถ้าเรื่องนั้นไม่ใช่เรื่องร้ายแรงอะไร"

พฤจิกาไม่อาจทนต่อความรู้สึกที่หมางเมินของอีกฝ่ายได้ เธอร้องไห้ออกมาอย่างเสียใจ ธันวา หันมาจะปลอบใจ
แต่เลือกที่จะไม่ทำ เพราะไม่อยากให้ความหวังอีกฝ่ายไปมากกว่านี้ เขาเลือกที่จะเดินออกจากห้องดีกว่า
"ถ้าฉันสั่งให้คุณรักฉันบ้างหละ" พฤจิกาพูดขึ้น
"คุณก็รู้ ว่ามันไม่มีทางเป็นไปได้" ธันวาตอบโดยไม่หันกลับมามอง พฤจิกา อีกเลย

          SPY2 มาเจอ SPY1 ที่ห้องทำงาน  SPY1 แจกแจงรายละเอียดของแผนการสำรองที่จะเกิดขึ้น โดยที่เธอแสร้งทำว่าไม่รู้สึกอะไร
เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น SPY2 สังเกตได้ถึงความ "ห่างเหิน"
"ถ้าไม่มีอะไรพลาด แผนการทุกอย่างจะเป็นไปตามนี้" SPY1 บอกสรุป อีกฝ่ายพยักหน้ารับทราบ
"ดี" SPY1 ตอบห้วนๆ
"เรื่องงานจบแล้วใช่มั้ย" SPY2 ถาม
"ใช่......เชิญ" SPY1 ตอบพร้อมกับส่งสายตาเหมือนกับไล่ทางอ้อม
"คุยกันก่อนได้มั้ย มีนา อย่าทำแบบนี้ ยิ่งคุณเป็นแบบนี้ ผมยิ่งรู้สึกแย่ ฟังผมอธิบายก่อนนะ"
"คนที่ดีมักจะแก้ไข้ ไม่ใช่การแก้ตัว" SPY1 บอกอย่างเฉยชา
"ผมผิดที่ผมเมา แล้วขาดสติ มันไม่ได้เกิดขึ้นจากความตั้งใจ" SPY2 สารภาพ
"หรอ" SPY1 พูดก่อนจะถอดสายบอกตำแหน่งที่คล้องคอออกวางไว้บนโต๊ะ
เธอเดินเข้ามาหา SPY2 แล้วกระชากสายตำแหน่งของเขาจนขาดออกมาเช่นกัน
          SPY2 ไม่เข้าใจการกระทำของอีกฝ่ายแต่ยังไม่ทันที่เขาจะคิดอะไรเพิ่ม SPY1 ง้างหมัดต่อยหน้าเขาจนสุดแรง
SPY2 เซไปตามแรง ก่อนจะสะบัดหน้าเพราะความมึน แต่เขาเลือกที่จะไม่ตอบโต้อะไร
"คนที่คุณกำลังพูดถึง คนนั้น คือเพื่อนของฉัน หน้าที่ของลูกผู้ชายคือรับผิดชอบ ไม่ใช่การปัดภาระแบบนี้" SPY1 บอกด้วยความโกรธ
"แต่ผมทำไม่ได้" SPY2 ตอบอย่างหนักแน่น
"คุณอยากโดนฉันฆ่าตายใช่มั้ย"

"ก็ฆ่าผมสิ ในเวลานี้ผมห่วงแค่ความรู้สึกคุณ เรื่องมันเกิดขึ้นไปแล้ว ผมยอมรับผิดทุกอย่าง
แต่ผมอยากให้คุณรู้ไว้ ว่าความรู้สึกที่ผมมีต่อคุณยังคง...เหมือนเดิม"

ทั้งคู่มองหน้ากัน มีนาอยากจะร้องไห้ เธอได้แต่เบือนหน้าหนี
"ผมรู้ว่าคุณเจ็บปวดที่เห็นผม..มีอะไรกับใคร แต่คุณเคยคิดไหมว่าผมจะเสียใจหรือเปล่า ที่คุณผลักไสผมให้...คนอื่น"
"มันสายไปแล้วธันวา นี่ฉันพูดกับเธอในฐานะ ..คนที่เคย รู้สึกดีต่อกัน ฉันไม่อาจเชื่อใจคุณได้อีก"
มีนาพูดก่อนจะเดินไปหยิบตำแหน่งกับมาคล้องที่คอเหมือนเดิม
"แต่ในฐานะ เพื่อนร่วมงาน ฉันยังคงเชื่อว่า คุณยังคงเป็น SPY2 ที่ฉันยังไว้ใจและวางใจได้" SPY1 อดกลั้นความรู้สึกที่แท้จริงไว้
"มีนา" SPY2 เรียกเธออย่างเสียใจ
"SPY1 จะดีกว่า" เธอพูดในภาวะของผู้นำ
"ผมขอโทษ" SPY2 บอกก่อนจะก้มเก็บสายคล้องตำแหน่งที่พื้น แล้วเงยหน้ามอง SPY1 อย่างเจ็บปวดใจ ที่เขานั้นได้ "เสียเธอไปแล้ว"

"ผมขอโทษ"

"ทีม 12 เดือน" ได้เบาะแสการเคลื่อนย้าย ยาเสพติดครั้งใหญ่ ในครั้งนี้มีการวางแผนรวมกับกรมตำรวจ
SPY1 กระจายงานให้ทุกคน
"SPY3 คุณมากับฉัน" SPY1  ออกคำสั่ง ทำให้เพื่อนในกลุ่มอดสงสัยไม่ได้ เพราะหน้าที่นั้นต้องเป็นของ SPY2
SPY1 และ SPY3 ออกมาดูเส้นทางหากมีการหลบหนีจะได้หาทางไล่จับคนร้ายได้
SPY3 รู้เรื่องของ SPY1 กับ SPY2 แล้วแต่เค้าเลือกที่จะไม่ถาม SPY3 รู้สึกได้ว่าการทำงานของ SPY1 วันนี้ดู Drop ลง
"พักก่อนไหม" เขาถามเธอด้วยความเป็นห่วง
"อย่าเลยเรามีเวลาไม่มาก" SPY1 บอก
"งั้นผมจะลงไปทางตามซอกตึกด้านโน้น คุณรอผมอยู่ในรถนี่แหละ"
"กล้าออกคำสั่งหรอ"
"แล้วจะทำตามไหมหละ" SPY3 พูดพร้อมกับยิ้มให้เธอ มิตรภาพคำว่าเพื่อนไม่ต้องพูดอะไรมาก แต่เธอก็รับรู้ได้ดี
          กันยา แทรกสัญญาณส่งข้อมูลให้ SPY1 เรื่องที่เก็บหลักฐาน ของลูกน้องของ ฮังหลง ที่เธอฆ่าตาย
SPY1 เห็นเป็นสัญญาณที่ออกมาจากหน่วยทำให้เธอ ขับรถตาม คลื่นดาวเทียมที่ส่งมาถึงแหล่งที่ซ่อน
"SPY1 ขับรถออกนอกเส้นทางคะ หัวหน้า" กุมภาบอกกับหัวหน้าหน่วย ที่ฐานบัญชาการ
"เปิดกล้องดูตามเส้นทางสิ ตุลา" หัวหน้าออกคำสั่ง
"ส่งข่าวหา SPY2 ให้ตาม SPY1 ไป" หัวหน้าออกคำสั่ง ตุลาและกุมภาได้แต่มองหน้ากัน คิดถึงแต่เรื่อง "เกลือเป็นหนอน"

          SPY1 ได้รับข้อมูลผิดจากคลื่นความถี่ของ กันยา ที่แทรกเข้ามา เป็นการล่อเสือออกจากถ้ำ ฮังหลงต้องการกำจัด SPY1
เพราะเขารู้จาก กันยา ว่า SPY1 รู้ความลับของเขามากเกินไป และ เป็นคนที่เขาไม่สามารถซื้อมาอยู่ข้างเขาได้ เหมือน "กันยา"
"น่าเสียดายฝีมือ" ฮังหลงบอกกับลูกน้อง ก่อนจะส่งสัญญาณให้ "จัดการได้"
"ขอเส้นทางด้วย" SPY1 พูดใส่ไมค์ที่ติดอยู่ เพื่อส่งข้อความไปยังศูนย์ แต่ กันยาดักทางไว้แล้ว ทำให้ SPY1 ได้รับเส้นทางที่เป็นทางตัน
         SPY2 ขับรถตาม เส้นทาง ที่ ตุลา คอยส่งสัญญาณให้
"รถของ SPY1 หายไปแล้ว" ตุลาบอก พร้อมกับพยายามกู้ข้อมูล
"บ้าเอ้ย" SPY2 สบถก่อนจะเร่งสปีดของรถให้ไวขึ้น
"บอกตำแหน่งสุดท้ายของ SPY1" SPY2 สั่งการไปยังตุลา ตุลารีบส่งข้อมูลให้ทันที
         สัญญาณที่หูฟังของ SPY1 หายไปเฉยๆ
"เรียกศูนย์ตอบด้วย" SPY1 ส่งสัญญาณผ่านเครื่องมือของเธอ แต่ดูเหมือนว่ามีกระแสไฟขัดข้อง รถตู้สีดำขับมาด้วยความเร็วสูง
พยายามเบียดรถของเธอ SPY1 เริ่มรู้ตัวว่าเธอโดนหลอก และถูกเป็นเป้าของ อีกฝ่าย
SPY1 ประคองรถให้นิ่ง ก่อนจะใช้ปืนยิงที่ล้อของรถตู้อย่างแม่นยำ ยางรถระเบิดทันที รถตู้เสียหลัก ก่อนจะขนาบข้างเพื่อใหคนที่อยู่
บนรถยิงสวนกับ SPY1
         SPY2 ใช้หลักความน่าจะเป็น ถึงเส้นทาง ของ SPY1 ที่ขับออกไป
"เขาเชื่อในสัญชาตญาณของตนเองเสมอ"
ไม่นานนักเขาเริ่มเห็นสิ่งผิดปกติตามเส้นทาง เป็นรอยยางรถยนต์ ที่เกิดจากการ Drift รถ
เขาสามารถรับรู้ได้ทันทีว่านั่นคือ ร่องรอย ของ SPY1 ทิ้งไว้เป็น "รหัสลับ"
        SPY1 พยายามประคองรถให้ถึงที่สุด แต่เธอรับรู้ได้ว่าอีกไม่นานถังน้ำมันจะระเบิด เธอตัดสินใจทิ้งรถ แล้วเหวี่ยงตัวเองออกมา
รถของ SPY1 กระแทรกกับที่กั้นถนน ก่อนจะระเบิดขึ้น ลูกน้องของ ฮังหลง ที่ขับตามมา ลงมาจากรู้เพื่อดูให้แน่ใจว่า
SPY1 ถูกกำจัดไปแล้วจริงๆ SPY1 ที่เหวี่ยงตัวเองออกมาแล้ว มอบหลบอยู่ไหล่ทาง แต่เพราะแรงกระแทกและเสียดสี ทำให้เธอบาดเจ็บไม่น้อย
ลูกน้องอีกคนหันมาเจอ SPY1 พอดี เขาใช้ปืนเร่งไปที่เธอเพื่อต้องการจะยิง
"ปังงงงง" กระสุนปืนเจาะกระโหลกอย่างแม่นยำ แต่เป็นลูกปืนที่ออกมาจาก กระบอกปืน ของ SPY2 ที่เขามาได้จังหวะพอดี
เกิดการยิงต่อสู้ SPY2 พยายามประคอง ร่างของ SPY1 ไปยังที่ปลอดภัย
SPY2 จัดการปักเข็มฉีดยาไปที่บ่าของ SPY1 ทันที
"มอร์ฟีน คุณต้องใช้มัน"
SPY2 บอกก่อนจะไปจัดการกับลูกน้องของ ฮังหลง อย่างผู้ที่ผ่านการฝึกมาเหนือกว่า ในที่สุดเขาก็สามารถจัดการได้

SPY1 ประคองร่างของเธอไปที่รถตู้สีดำเพื่อหาหลักฐาน เธอเห็นกระเป๋าใบหนึ่ง เธอจึงเข้าไปในรถเพื่อเก็บมันไว้
ลูกน้องของ ฮังหลง คนหนึ่งยังไม่สิ้นสติ ใช้ปืนยิงไปที่ถังน้ำมัน ของรถตู้คันนั้น
SPY2 เห็นเหตุการณ์ รีบตะโกนบอก ให้ SPY1 รู้ ทำให้เธอสามารถออกมาจากรถได้ อย่างฉิวเฉียด
แต่เธอก็ไม่สามารถ หลบสะเก็ตระเบิดได้หมด ทำให้ SPY1 ได้รับบาดเจ็บมากขึ้น
SPY2 จัดการกับลูกน้องคนนั้น ก่อนจะรีบมาดูอาการของ SPY1 ด้วยความเป็นห่วง