ย้อนไปเมื่อ 15 ปีที่แล้ว
หน่วยสืบราชการลับแห่งสภาความมั่นคงแห่งชาติ ได้มีการจัดตั้งหน่วยงาน MIS เพื่อพัฒนาศักยภาพของสายลับที่ต้อง
เข้ามาปฏิบัติการในอนาคต หน่วยงานนี้ได้มีการคัดสรรเด็กขึ้นมา 12 คน จากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า เด็กทั้ง 12 คน ถูกลบประวัติทั้งหมด
นับตั้งแต่เข้ามาอยู่ในหน่วยงาน เด็ก 12 คน ถูกฝึกฝนมาอย่างหนัก ทั้งภาคปฏิบัติ และ ทฤษฏี ทั้ง 12 คน รักกันและผูกพันธ์กันมาก
สิ่งที่ หัวหน้า กังวลใจมากที่สุด คือ ความรักที่ลึกซึ้งเกินกว่าคำว่าเพื่อนเพราะอาจจะทำให้ 12 คนเกิดการขัดแย้งกัน
15 ปีผ่านไป
ทั้ง 12 คน บรรลุนิติภาวะกันหมดแล้ว การฝึกครั้งสุดท้าย หัวหน้าให้ทั้ง 12 คนได้มีโอกาสให้เลือกก่อนที่จะฝึก เพราะการฝึกครั้ง
สุดท้ายนี้โหดมาก คือ ภารกิจ "ระวังหลัง" นั่นหมายความว่า ตัวเราต้องยอมตายได้ เพื่อให้คนที่เรา "ระวังหลัง" นั้นรอด ทั้ง 12 คน
มองหน้ากัน และเลือกที่จะฝึกภารกิจนี้ด้วยความเต็มใจ หัวหน้า รู้สึกภูมิใจเป็นอย่างมาก ที่เห็นทั้ง 12 คน เป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน
จนเมื่อภารกิจเสร็จสิ้น หัวหน้า ได้ประกาศให้ทั้ง 12 คน ผ่านการทดสอบ และเริ่มทำงานทันที
ทั้ง 12 คน ไม่มีชื่อจริง ไม่มีนามสกุล ไม่มีครอบครัว และไม่มีแม้กระทั่งประวัติ มีแต่ชื่อเรียกกันในนาม ของ
"กลุ่ม 12 เดือน"
คือ
มกรา (ชาย) = ถนัดด้านแม่นปืน
กุมภา(หญิง) = ถนัดด้านเทคโนโลยี
มีนา (หญิง) = Spy 1 หัวหน้ากลุ่ม - นางเอก
เมษา (ชาย) = ถนัดด้านการสืบสวนคดี
พฤษ (ชาย) = แพทย์ประจำกลุ่ม
มิถุนา (ชาย) = ถนัดด้านแม่นปืน
กรกฏา(หญิง) = แพทย์หญิง
สิงหา (ชาย) = Spy 3 รองหัวหน้ากลุ่ม - แอบรักนางเอก ผ่านการฝึก "ระวังหลัง" ให้นางเอก
กันยา (หญิง) = นักวางแผน ผู้ทรยศและออกจากกลุ่มเป็นคนแรก
ตุลา (ชาย) = ถนัดด้านเทคโนโลยี
พฤจิกา (หญิง) = ถนัดด้านการสืบสวนคดี -หลงรักพระเอก - เพื่อนรักนางเอก - ผ่านการฝึก "ระวังหลัง" ให้พระเอก
ธันวา (ชาย) = Spy 2 รองหัวหน้ากลุ่ม - พระเอก -ปกป้องนางเอกทุกอย่างถึงแม้จะมีความผิดก็ตาม
SPY TEAM (Series) โดย Na Patchara #1
http://pantip.com/topic/30720874
SPY TEAM (Series) โดย Na Patchara #2
http://pantip.com/topic/30730969
เมื่อ SPY 1 รู้สึกตัว เริ่มสังเกตุสิ่งปกติรอบข้าง โดษเฉพาะที่ข้อมือของเธอมีกุญแจมือ คล้องอยู่เพื่อยึดไว้กับเตียง
"นี่มันอะไร" SPY1 ถามขึ้นทันทีที่ พฤษ เดินเข้ามาตรวจอาการของเธอ
"เราทำตามหน้าที่ ต้องขอโทษด้วย"
"ฉันไม่เข้าใจ" SPY1 บอกก่อนที่จะ เคาะกุญแจมือกับขอบเหล็กของเตียง ก่อนที่จะพลิกมือไปมา ก็สามารถสะเดาะกุญแจข้อมือออกมาได้
"ก็ กะแล้ว ว่ากุญแจมือทำอะไร SPY1 ไม่ได้ งั้นก็อย่าคิดหนีแล้วกัน ฉันขอร้อง" พฤษ บอกอย่างเหนื่อยใจ
"งั้นก็ช่วยเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฉันฟัง" SPY1 ออกคำสั่ง พฤษ จำใจเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟังในฐานะเพื่อน เมื่อ SPY1 เข้าใจทุกอย่างแล้ว
เธออดหนักใจไม่ได้ เพราะเธอพลาดจากภารกิจครั้งนี้ ทั้งที่เธอทุ่มเทให้กับมันมาก
"นอนพักสักหน่อย อย่าเพิ่งคิดอะไรมาก" พฤษ บอกด้วยความเป็นห่วงเพราะอาการของเธอยังไม่ดีขึ้นสักเท่าไหร่
"แล้ว SPY2 หละ" SPY1 ถามอย่างไม่เต็มเสียง
"รายนั้นยิ่งแล้ว SPY2 เข้าไปคุยกับหัวหน้า ใช้ตำแหน่งเป็นประกัน ว่า SPY1 ไม่คิดหนี เพื่อไม่ให้เธอต้องถูกจับกุมเพื่อสอบสวน"
พฤษ บอก SPY1 ก้มหน้านิ่ง นี่เธอควรจะดีใจหรือเสียใจดี พฤษ เดินเข้ามาตบบ่าเพื่อให้กำลังใจ
"ฉันก็อีกคน เชื่อมั่นในความเป็น SPY1 เพราะงั้น อย่าคิดที่จะทำลายมมันซะหละ" พฤษ บอกก่อนที่จะเดินออกจากห้องไป
SPY3 เข้ามาเยี่ยมเธอพร้อมดอกไม้
"รู้ว่าไม่ชอบ แต่ก็ซื้อมางั้นแหละ พอเป็นพิธี" SPY3 พูดแก้เก้อ
"ชอบสิ มีผู้หญิงที่ไหนบ้าง ไม่ชอบดอกไม้"
"เคยคิดว่าตัวเองเป็นผู้หญิงด้วยหรือไง นี่ครั้งแรกเลยมั้ง ที่เจ็บหนักขนาดนี้"
"ไม่ไปช่วยแล้วจะยังมาพูดอีก"
"ก็หัวหน้า ส่ง SPY2 ไปแล้ว ส่วนผมก็ยังสำรวจพื้นที่ไม่เสร็จ ใครจะกล้าขัดคำสั่ง"
"แผนการยังดำเนินต่อไปมั้ย"
"ทุกอย่างยังเหมือนเดิม แค่เปลี่ยนหัวหน้าทีมหนะ"
"SPY2 งั้นสิ"
SPY3 ไม่ตอบได้แต่พยักหน้า
"เขาเพราะสมแล้วหละ ไว้ใจได้" SPY1 บอกอย่างจริงจัง
"พฤจิกา ได้เลื่อนขั้น เป็น SPY สำรอง แต่ใช้ผลงานครั้งนี้เป็นตัวตัดสิน" SPY3 ตัดสินใจบอกเพราะไม่อยากให้เธอรู้เรื่องนี้ทีหลัง
"ก็ดีแล้วนี่" SPY1 บอกทั้งที่รู้สึก หน่วงๆที่ใจ
"แม่พระ" SPY3 ประชด SPY1 มองค้อนใส่เพราะเข้าใจความหมายในการเหน็บแหนมครั้งนี้ดี
SPY1 แวะเข้าไปหา กรกฏา ที่หน่วยชันสูตร
"ฉันไม่ชอบที่นี่เลยให้ตาย" SPY1 บอกกับ กรกฏา
"ก็เกือบจะได้มาอยู่หน่วยนี้แล้วไม่ใช่หรอ"
"เพราะงั้น ฉันถึงต้องฝึกตัวเองให้มากขึ้น เพื่อที่จะได้เป็น SPY1 แทนไง"
"ไม่ง่ายเลยนะที่เธอได้ ตำแหน่งนี้" กรกฏา บอกเพื่อนอย่างจริงใจ เพราะรู้ว่าเธอผ่านอะไรมาบ้าง
"นั้นสิไม่ง่าย และก็ไม่ ยาก ที่จะเสียมันไป" SPY1 พูดขึ้นเพื่อเตือนใจตัวเอง
"ผลการสอบสวนยังไม่จบนี่ ฉันเชื่อมั่นในตัวเธอนะ"
"ขอบใจนะ ถ้าอย่างนั้นฉันขอร้องเธอหน่อยได้มั้ย"
"เรื่องอะไร"
"กระเป๋าสีดำใบที่ฉันเก็บมาจากลูกน้องของ ฮังหลง ฉันรู้เธอเก็บไว้ จะเป็นไปได้มั้ย ที่ฉันจะขอดู"
SPY1 มองหน้า กรกฏา อย่างจริงจัง กรกฏาลังเลใจอยู่ไม่น้อย ก่อนจะตัดสินใจให้กระเป๋าใบนั้นกับ SPY1 ไป
พฤจิกา หลังจากประชุมเสร็จก็กลับที่พัก SPY1 ดักรออยู่
"ละอายใจจนไม่กล้าจะทักกันเลยหรือไง ทั้งที่ก่อนหน้านี้เราสนิทกันจะตาย" SPY1 พูดขึ้น เมื่อเห็น พฤจิกา จะเลี่ยงไปอีกทาง
"ฉันขอโทษ" พฤจิกาบอกอย่างสำนึกผิด SPY1 ไม่ได้สนใจ ก่อนจะบอกเรื่องที่เธอต้องการให้อีกฝ่ายรู้
"บอกทีม ทำเหมือนไม่เกิดอะไรขึ้น ให้เหมือนว่าไม่มีภารกิจ ทั้งที่ยังมี" SPY1 บอกเพื่อจะเตือนเรื่องเกลือเป็นหนอน
"เธอมาบอกฉันทำไม" พฤจิกา ถามด้วยความสงสัย
SPY1 ไม่ตอบ เลือกที่จะเดินออกไปจากตรงนั้นจะดีกว่า
"เดี๋ยว" พฤจิกา เรียก
"อาการเธอเป็นอย่างไรบ้าง เรากลับมาเป็นเพื่อนกันอย่างเดิมได้มั้ย" พฤจิกา ถามอย่างกล้าๆ กลัวๆ
"มันจะไม่มากไปหน่อยหรอ ได้ทั้งเพื่อน และ ผู้ชายของเพื่อน" SPY1 ประชดทั้งที่ไม่หันหลังกลับมาดูอีกฝ่าย
"ฉันรักเค้า ฉันขอโทษที่รักเค้า และเต็มใจที่จะเป็นของเค้า" พฤจิกาตัดสินใจสารภาพ
SPY1 รู้สึกเจ็บที่ใจ เธอมักจะอ่อนแอให้กับเรื่องแบบนี้เสมอ
"ทำหน้าที่ของเธอให้ดีแล้วกัน" SPY1 บอกอย่างแฝงความนัย แล้วก็เดินจากไป
พฤจิกา ได้แต่ก้มหน้านิ่งร้องไห้ เธอเหมือนผู้ชนะทั้งที่เธอเป็นผู้แพ้
"มันจะมีประโยชน์อะไรในเมื่อเขาไม่เคยรักฉัน" พฤจิกาได้แต่บอกกับตัวเองเพื่อตอกย้ำความเป็นผู้แพ้ของเธอ
ก่อนที่ภารกิจกำลังจะเริ่ม SPY2 และมาหา SPY1 เพื่อขอกำลังใจ แม้ไม่ได้พูดก็ขอเห็นหน้าก็ยังดี
SPY1 ลุกขึ้นเพื่อจะเดินหนี
"นี่เป็นครั้งแรกที่ผมทำงานแล้วไม่มีคุณอยู่ด้วย" SPY2 ตัดสินใจพูดขึ้น
"คุณมีทีมงานที่ดีอยู่แล้ว ไม่เห็นต้องกลัวอะไร"
ทั้งคู่มองหน้ากัน สายตาของ SPY2 เว้าวอนเธอมาก SPY1 จำต้องหันหน้าหนีไปทางอื่นเพื่อไม่ให้เขาเห็นความอ่อนแอในใจของเธอ
"คุณทำหน้าที่ของคุณได้ดีเสมอ SPY2" SPY1 บอกด้วยท่าทีที่เย็นชา
แต่สำหรับ SPY2 แค่นี้ก็เกินพอแล้วที่อีกฝ่ายยอมพูดด้วยเช่นนี้
"ขอบใจนะ" SPY2 บอกก่อนที่จะออกไปทำภารกิจในครั้งนี้ร่วมกับทีม และ กรมตำรวจ
SPY1 พยายามหาข้อมูลจากเอกสารที่ได้มาจากกระเป๋าสีดำใบนั้น เธอจดรายละเอียกต่างๆ เหมือนรู้ชะตากรรมตนเอง
เธอพยายามหาหลักฐานให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้
กันยา อาศัยช่วงที่ทีม กลุ่ม 12 เดือนออกปฎิบัติภารกิจ ส่งลูกน้องของ ฮังหลง มารื้อหน่วยชันสูตรเพื่อหาเอกสาร
กรกฏา ที่คุมหน่วยอยู่ในตอนนั้น ต่อสู้กับลูกน้องของ ฮังหลง จนได้รับบาดเจ็บ
SPY1 ผ่านมาเพื่อจะเอากระเป๋ามาคืน กรกฏา ได้เห็นเหตุการณ์ จึงรีบเข้าช่วยเหลือ จนอีกฝ่ายต้องหนีไปและไม่ได้อะไรไปจากหน่วยเลย
"ฉันต้องห้ามเลือดเธอก่อน" SPY1 บอกกับ กรกฎา ที่นอนอยู่กับพื้น
"ฉันเป็นหมอ ฉันรู้ดีว่าฉันไม่รอดหรอก"
"ไม่ต้องพูดอะไร เธอลืมไปแล้วหรอ ฉันฝึกให้เป็นหมอแทนเธอได้เหมือนกัน เพราะงั้นตอนนี้ฉันเป็นหมอ ฉันบอกว่ารอดก็ต้องรอด"
SPY1 บอกอย่างจริงจังก่อนจะผ่าตัดกระสุนออกจากจุดที่สำคัญด้วยเครื่องมือที่เธอจะหาได้ในนั้น
"พวกมันต้องการกระเป๋า" กรกฎา บอกก่อนที่สติจะดับวูบไป
SPY1 ใส่เครื่องช่วยหายใจให้ กรกฎา รุ่นน้องที่หน่วยที่คอยเป็นลูกมือให้เธอได้แต่มองเธอด้วยความทึ่งในความเป็น SPY1 ของเธอ
SPY 1 ส่งข้อความให้หัวหน้าเรื่องหน่วยชันสูตรถูกจู่โจม โชคยังดีที่เธอเตรียมแผนการไว้บางอย่างเรียบร้อยแล้ว
SPY1 กลับมาที่พัก ทันทีเธอเปิดระตูเข้าห้อง เธอก็ทรุดลงกับพื้นทันที เพราะถูกยิงที่ขา
กันยา ผู้มีรหัสเข้าที่พักได้ ใช้ปืนจ่อมาที่ SPY1 ก่อนจะตัดสินใจใช้กระบอกปืนฟาดไปที่ศีรษะของ SPY1 จนสลบไป
"เป็นผู้ต้องหาอย่างสมบูณ์แบบสักทีนะ SPY1" กันยาบอกกับลูกน้องที่ซ่อนอยู่ให้อุ้ม SPY1 ออกไป
ก่อนที่กันยาจะตามลูกน้องออกไป เธอได้ปรับระบบกล้องวงจรปิดให้กลับมาเป็นเหมือนเดิมตามปกติ
SPY2 กับมาที่หน่วย ภารกิจครั้งนี้ผ่านไปได้ด้วยดี
"ต้องขอบคุณนายมากนะ SPY3 เส้นทางของนายแม่นยำมาก" SPY2 บอกอย่างชื่นชม
"SPY1 ต่างหาก วันนั้นฉันไปกับเค้า" SPY3 บอกความจริง
"เพราะงั้น เขาถึงได้เป็น SPY1 ไง" SPY2 บอกตามความรู้สึกของเขา
"จะมาพูดถึงคนที่ไม่อยู่ตรงนี้ทำไม นี่ พฤจิกา ถ้าไม่ได้เธอช่วยซ้อนแผน จนอีกฝ่ายตายใจนะ เรื่องคงไม่จบง่ายอย่างนี้หรอก" มิถุนา บอก
"นั่นสินะ ขอบใจมากนะ พฤจิกา" SPY2 บอกในฐานะผู้นำ พฤจิกา ยิ้มรับอย่างละอายใจเพราะจริงๆแล้วแผนการนี้มากจาก SPY1
"SPY2 และ SPY 3 หัวหน้าเรียกประชุมด่วน" มกรา เดินเข้ามาบอกด้วยสีหน้าที่ตึงเครียด
"SPY1หนีไปแล้ว เป็นไปไม่ได้" SPY2 เถียงขึ้นหลังจากได้ยินเรื่องจากหัวหน้า
"SPY1 สร้างสถานะการณ์ และหลักฐานที่หน่วยหายไป"
"ไม่ใช่ฝีมือ SPY1 แน่ผมรับรอง" SPY3 ช่วยเถียงอีกแรง
"SPY1 ไม่ได้ลงมือแค่คนเดียว แต่มี กันยา คอยช่วยเหลือ ซึ่ง กันยา เป็นคนที่หน่วยสงสัยมาตั้งแต่ต้นแล้ว แต่ที่ไม่น่าเชื่อคงเป็น SPY1"
หัวหน้าบอกอย่างหนักใจ ก่อนจะพูดต่อ
"หลักฐานมัดตัว SPY1แน่นมากเหลือเกิน ตอนนี้ กรกฎา ก็ยังไมฟื้น เรายังช่วยอะไร SPY1 ไม่ได้ในตอนนี้"
"แต่รุ่นน้องที่หน่วยก็ให้ข้อมูลที่ตรงกันว่า SPY1 วันเป็นฝ่ายเข้าช่วยเหลือนี่ครับ" SPY2 เข้าข้างอย่างเต็มที่
"เพราะอย่างนั้น ถึงได้บอกว่า SPY1 สร้างสถานะการณ์ไง ทางผู้ใหญ่ประชุมกันแล้ว ยากที่จะแก้ตัวอะไรแล้วหละ" หัวหน้าบอก
"ถ้า SPY1 กลับมาก็ไม่เป็นผลหรอครับ" SPY3 ถามอย่างหวั่นใจ
"สายไปแล้ว" หัวหน้าบอกอย่างจริงจัง
"หัวหน้าฝึกเธอมา หัวหน้าคงทราบดีมากกว่าพวกผม ว่า SPY1 เป็นคนอย่างไร" SPY2 ถามหยั่งเชิง
หัวหน้าได้แต่มองหน้าลูกน้องทั้งสอง ก่อนจะเดินมาตบบ่า SPY2
"ทางผู้ใหญ่พอใจผลงานในภารกิจครั้งนี้ของเธอมาก ทางเรากำลังคุยกันเรื่อง จะให้เธอเป็น SPY1 ของกลุ่มแทน มีนา"
SPY2 และ SPY3 มองหน้ากัน
"ผมไม่ต้องการครับหัวหน้า ผมยังคงเชื่อมั่นในตัวหัวหน้าทีมของเราอยู่" SPY2 บอกตามตรง
"มติของผู้ใหญ่ เปลี่ยนแปลงไม่ได้หรอก" หัวหน้าบอก ก่อนที่จะเดินมาทาง SPY3
"ผมยังคงเชื่อมั่นในตัว SPY1 เช่นกันครับ" SPY3 บอกก่อนที่หัวหน้าจะพูดอะไร เขารู้ดีว่าเขาก็ได้เลื่อนขั้น แต่เขาไม่ต้องการมันเช่นกัน
"ผมยังคงเชื่อมั่นในตัว SPY1 เช่นกันครับ"
SPY TEAM (Series) โดย Na Patchara #3
หน่วยสืบราชการลับแห่งสภาความมั่นคงแห่งชาติ ได้มีการจัดตั้งหน่วยงาน MIS เพื่อพัฒนาศักยภาพของสายลับที่ต้อง
เข้ามาปฏิบัติการในอนาคต หน่วยงานนี้ได้มีการคัดสรรเด็กขึ้นมา 12 คน จากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า เด็กทั้ง 12 คน ถูกลบประวัติทั้งหมด
นับตั้งแต่เข้ามาอยู่ในหน่วยงาน เด็ก 12 คน ถูกฝึกฝนมาอย่างหนัก ทั้งภาคปฏิบัติ และ ทฤษฏี ทั้ง 12 คน รักกันและผูกพันธ์กันมาก
สิ่งที่ หัวหน้า กังวลใจมากที่สุด คือ ความรักที่ลึกซึ้งเกินกว่าคำว่าเพื่อนเพราะอาจจะทำให้ 12 คนเกิดการขัดแย้งกัน
15 ปีผ่านไป
ทั้ง 12 คน บรรลุนิติภาวะกันหมดแล้ว การฝึกครั้งสุดท้าย หัวหน้าให้ทั้ง 12 คนได้มีโอกาสให้เลือกก่อนที่จะฝึก เพราะการฝึกครั้ง
สุดท้ายนี้โหดมาก คือ ภารกิจ "ระวังหลัง" นั่นหมายความว่า ตัวเราต้องยอมตายได้ เพื่อให้คนที่เรา "ระวังหลัง" นั้นรอด ทั้ง 12 คน
มองหน้ากัน และเลือกที่จะฝึกภารกิจนี้ด้วยความเต็มใจ หัวหน้า รู้สึกภูมิใจเป็นอย่างมาก ที่เห็นทั้ง 12 คน เป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน
จนเมื่อภารกิจเสร็จสิ้น หัวหน้า ได้ประกาศให้ทั้ง 12 คน ผ่านการทดสอบ และเริ่มทำงานทันที
ทั้ง 12 คน ไม่มีชื่อจริง ไม่มีนามสกุล ไม่มีครอบครัว และไม่มีแม้กระทั่งประวัติ มีแต่ชื่อเรียกกันในนาม ของ
"กลุ่ม 12 เดือน"
คือ
มกรา (ชาย) = ถนัดด้านแม่นปืน
กุมภา(หญิง) = ถนัดด้านเทคโนโลยี
มีนา (หญิง) = Spy 1 หัวหน้ากลุ่ม - นางเอก
เมษา (ชาย) = ถนัดด้านการสืบสวนคดี
พฤษ (ชาย) = แพทย์ประจำกลุ่ม
มิถุนา (ชาย) = ถนัดด้านแม่นปืน
กรกฏา(หญิง) = แพทย์หญิง
สิงหา (ชาย) = Spy 3 รองหัวหน้ากลุ่ม - แอบรักนางเอก ผ่านการฝึก "ระวังหลัง" ให้นางเอก
กันยา (หญิง) = นักวางแผน ผู้ทรยศและออกจากกลุ่มเป็นคนแรก
ตุลา (ชาย) = ถนัดด้านเทคโนโลยี
พฤจิกา (หญิง) = ถนัดด้านการสืบสวนคดี -หลงรักพระเอก - เพื่อนรักนางเอก - ผ่านการฝึก "ระวังหลัง" ให้พระเอก
ธันวา (ชาย) = Spy 2 รองหัวหน้ากลุ่ม - พระเอก -ปกป้องนางเอกทุกอย่างถึงแม้จะมีความผิดก็ตาม
SPY TEAM (Series) โดย Na Patchara #1 http://pantip.com/topic/30720874
SPY TEAM (Series) โดย Na Patchara #2 http://pantip.com/topic/30730969
เมื่อ SPY 1 รู้สึกตัว เริ่มสังเกตุสิ่งปกติรอบข้าง โดษเฉพาะที่ข้อมือของเธอมีกุญแจมือ คล้องอยู่เพื่อยึดไว้กับเตียง
"นี่มันอะไร" SPY1 ถามขึ้นทันทีที่ พฤษ เดินเข้ามาตรวจอาการของเธอ
"เราทำตามหน้าที่ ต้องขอโทษด้วย"
"ฉันไม่เข้าใจ" SPY1 บอกก่อนที่จะ เคาะกุญแจมือกับขอบเหล็กของเตียง ก่อนที่จะพลิกมือไปมา ก็สามารถสะเดาะกุญแจข้อมือออกมาได้
"ก็ กะแล้ว ว่ากุญแจมือทำอะไร SPY1 ไม่ได้ งั้นก็อย่าคิดหนีแล้วกัน ฉันขอร้อง" พฤษ บอกอย่างเหนื่อยใจ
"งั้นก็ช่วยเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฉันฟัง" SPY1 ออกคำสั่ง พฤษ จำใจเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟังในฐานะเพื่อน เมื่อ SPY1 เข้าใจทุกอย่างแล้ว
เธออดหนักใจไม่ได้ เพราะเธอพลาดจากภารกิจครั้งนี้ ทั้งที่เธอทุ่มเทให้กับมันมาก
"นอนพักสักหน่อย อย่าเพิ่งคิดอะไรมาก" พฤษ บอกด้วยความเป็นห่วงเพราะอาการของเธอยังไม่ดีขึ้นสักเท่าไหร่
"แล้ว SPY2 หละ" SPY1 ถามอย่างไม่เต็มเสียง
"รายนั้นยิ่งแล้ว SPY2 เข้าไปคุยกับหัวหน้า ใช้ตำแหน่งเป็นประกัน ว่า SPY1 ไม่คิดหนี เพื่อไม่ให้เธอต้องถูกจับกุมเพื่อสอบสวน"
พฤษ บอก SPY1 ก้มหน้านิ่ง นี่เธอควรจะดีใจหรือเสียใจดี พฤษ เดินเข้ามาตบบ่าเพื่อให้กำลังใจ
"ฉันก็อีกคน เชื่อมั่นในความเป็น SPY1 เพราะงั้น อย่าคิดที่จะทำลายมมันซะหละ" พฤษ บอกก่อนที่จะเดินออกจากห้องไป
SPY3 เข้ามาเยี่ยมเธอพร้อมดอกไม้
"รู้ว่าไม่ชอบ แต่ก็ซื้อมางั้นแหละ พอเป็นพิธี" SPY3 พูดแก้เก้อ
"ชอบสิ มีผู้หญิงที่ไหนบ้าง ไม่ชอบดอกไม้"
"เคยคิดว่าตัวเองเป็นผู้หญิงด้วยหรือไง นี่ครั้งแรกเลยมั้ง ที่เจ็บหนักขนาดนี้"
"ไม่ไปช่วยแล้วจะยังมาพูดอีก"
"ก็หัวหน้า ส่ง SPY2 ไปแล้ว ส่วนผมก็ยังสำรวจพื้นที่ไม่เสร็จ ใครจะกล้าขัดคำสั่ง"
"แผนการยังดำเนินต่อไปมั้ย"
"ทุกอย่างยังเหมือนเดิม แค่เปลี่ยนหัวหน้าทีมหนะ"
"SPY2 งั้นสิ"
SPY3 ไม่ตอบได้แต่พยักหน้า
"เขาเพราะสมแล้วหละ ไว้ใจได้" SPY1 บอกอย่างจริงจัง
"พฤจิกา ได้เลื่อนขั้น เป็น SPY สำรอง แต่ใช้ผลงานครั้งนี้เป็นตัวตัดสิน" SPY3 ตัดสินใจบอกเพราะไม่อยากให้เธอรู้เรื่องนี้ทีหลัง
"ก็ดีแล้วนี่" SPY1 บอกทั้งที่รู้สึก หน่วงๆที่ใจ
"แม่พระ" SPY3 ประชด SPY1 มองค้อนใส่เพราะเข้าใจความหมายในการเหน็บแหนมครั้งนี้ดี
SPY1 แวะเข้าไปหา กรกฏา ที่หน่วยชันสูตร
"ฉันไม่ชอบที่นี่เลยให้ตาย" SPY1 บอกกับ กรกฏา
"ก็เกือบจะได้มาอยู่หน่วยนี้แล้วไม่ใช่หรอ"
"เพราะงั้น ฉันถึงต้องฝึกตัวเองให้มากขึ้น เพื่อที่จะได้เป็น SPY1 แทนไง"
"ไม่ง่ายเลยนะที่เธอได้ ตำแหน่งนี้" กรกฏา บอกเพื่อนอย่างจริงใจ เพราะรู้ว่าเธอผ่านอะไรมาบ้าง
"นั้นสิไม่ง่าย และก็ไม่ ยาก ที่จะเสียมันไป" SPY1 พูดขึ้นเพื่อเตือนใจตัวเอง
"ผลการสอบสวนยังไม่จบนี่ ฉันเชื่อมั่นในตัวเธอนะ"
"ขอบใจนะ ถ้าอย่างนั้นฉันขอร้องเธอหน่อยได้มั้ย"
"เรื่องอะไร"
"กระเป๋าสีดำใบที่ฉันเก็บมาจากลูกน้องของ ฮังหลง ฉันรู้เธอเก็บไว้ จะเป็นไปได้มั้ย ที่ฉันจะขอดู"
SPY1 มองหน้า กรกฏา อย่างจริงจัง กรกฏาลังเลใจอยู่ไม่น้อย ก่อนจะตัดสินใจให้กระเป๋าใบนั้นกับ SPY1 ไป
พฤจิกา หลังจากประชุมเสร็จก็กลับที่พัก SPY1 ดักรออยู่
"ละอายใจจนไม่กล้าจะทักกันเลยหรือไง ทั้งที่ก่อนหน้านี้เราสนิทกันจะตาย" SPY1 พูดขึ้น เมื่อเห็น พฤจิกา จะเลี่ยงไปอีกทาง
"ฉันขอโทษ" พฤจิกาบอกอย่างสำนึกผิด SPY1 ไม่ได้สนใจ ก่อนจะบอกเรื่องที่เธอต้องการให้อีกฝ่ายรู้
"บอกทีม ทำเหมือนไม่เกิดอะไรขึ้น ให้เหมือนว่าไม่มีภารกิจ ทั้งที่ยังมี" SPY1 บอกเพื่อจะเตือนเรื่องเกลือเป็นหนอน
"เธอมาบอกฉันทำไม" พฤจิกา ถามด้วยความสงสัย
SPY1 ไม่ตอบ เลือกที่จะเดินออกไปจากตรงนั้นจะดีกว่า
"เดี๋ยว" พฤจิกา เรียก
"อาการเธอเป็นอย่างไรบ้าง เรากลับมาเป็นเพื่อนกันอย่างเดิมได้มั้ย" พฤจิกา ถามอย่างกล้าๆ กลัวๆ
"มันจะไม่มากไปหน่อยหรอ ได้ทั้งเพื่อน และ ผู้ชายของเพื่อน" SPY1 ประชดทั้งที่ไม่หันหลังกลับมาดูอีกฝ่าย
"ฉันรักเค้า ฉันขอโทษที่รักเค้า และเต็มใจที่จะเป็นของเค้า" พฤจิกาตัดสินใจสารภาพ
SPY1 รู้สึกเจ็บที่ใจ เธอมักจะอ่อนแอให้กับเรื่องแบบนี้เสมอ
"ทำหน้าที่ของเธอให้ดีแล้วกัน" SPY1 บอกอย่างแฝงความนัย แล้วก็เดินจากไป
พฤจิกา ได้แต่ก้มหน้านิ่งร้องไห้ เธอเหมือนผู้ชนะทั้งที่เธอเป็นผู้แพ้
"มันจะมีประโยชน์อะไรในเมื่อเขาไม่เคยรักฉัน" พฤจิกาได้แต่บอกกับตัวเองเพื่อตอกย้ำความเป็นผู้แพ้ของเธอ
ก่อนที่ภารกิจกำลังจะเริ่ม SPY2 และมาหา SPY1 เพื่อขอกำลังใจ แม้ไม่ได้พูดก็ขอเห็นหน้าก็ยังดี
SPY1 ลุกขึ้นเพื่อจะเดินหนี
"นี่เป็นครั้งแรกที่ผมทำงานแล้วไม่มีคุณอยู่ด้วย" SPY2 ตัดสินใจพูดขึ้น
"คุณมีทีมงานที่ดีอยู่แล้ว ไม่เห็นต้องกลัวอะไร"
ทั้งคู่มองหน้ากัน สายตาของ SPY2 เว้าวอนเธอมาก SPY1 จำต้องหันหน้าหนีไปทางอื่นเพื่อไม่ให้เขาเห็นความอ่อนแอในใจของเธอ
"คุณทำหน้าที่ของคุณได้ดีเสมอ SPY2" SPY1 บอกด้วยท่าทีที่เย็นชา
แต่สำหรับ SPY2 แค่นี้ก็เกินพอแล้วที่อีกฝ่ายยอมพูดด้วยเช่นนี้
"ขอบใจนะ" SPY2 บอกก่อนที่จะออกไปทำภารกิจในครั้งนี้ร่วมกับทีม และ กรมตำรวจ
SPY1 พยายามหาข้อมูลจากเอกสารที่ได้มาจากกระเป๋าสีดำใบนั้น เธอจดรายละเอียกต่างๆ เหมือนรู้ชะตากรรมตนเอง
เธอพยายามหาหลักฐานให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้
กันยา อาศัยช่วงที่ทีม กลุ่ม 12 เดือนออกปฎิบัติภารกิจ ส่งลูกน้องของ ฮังหลง มารื้อหน่วยชันสูตรเพื่อหาเอกสาร
กรกฏา ที่คุมหน่วยอยู่ในตอนนั้น ต่อสู้กับลูกน้องของ ฮังหลง จนได้รับบาดเจ็บ
SPY1 ผ่านมาเพื่อจะเอากระเป๋ามาคืน กรกฏา ได้เห็นเหตุการณ์ จึงรีบเข้าช่วยเหลือ จนอีกฝ่ายต้องหนีไปและไม่ได้อะไรไปจากหน่วยเลย
"ฉันต้องห้ามเลือดเธอก่อน" SPY1 บอกกับ กรกฎา ที่นอนอยู่กับพื้น
"ฉันเป็นหมอ ฉันรู้ดีว่าฉันไม่รอดหรอก"
"ไม่ต้องพูดอะไร เธอลืมไปแล้วหรอ ฉันฝึกให้เป็นหมอแทนเธอได้เหมือนกัน เพราะงั้นตอนนี้ฉันเป็นหมอ ฉันบอกว่ารอดก็ต้องรอด"
SPY1 บอกอย่างจริงจังก่อนจะผ่าตัดกระสุนออกจากจุดที่สำคัญด้วยเครื่องมือที่เธอจะหาได้ในนั้น
"พวกมันต้องการกระเป๋า" กรกฎา บอกก่อนที่สติจะดับวูบไป
SPY1 ใส่เครื่องช่วยหายใจให้ กรกฎา รุ่นน้องที่หน่วยที่คอยเป็นลูกมือให้เธอได้แต่มองเธอด้วยความทึ่งในความเป็น SPY1 ของเธอ
SPY 1 ส่งข้อความให้หัวหน้าเรื่องหน่วยชันสูตรถูกจู่โจม โชคยังดีที่เธอเตรียมแผนการไว้บางอย่างเรียบร้อยแล้ว
SPY1 กลับมาที่พัก ทันทีเธอเปิดระตูเข้าห้อง เธอก็ทรุดลงกับพื้นทันที เพราะถูกยิงที่ขา
กันยา ผู้มีรหัสเข้าที่พักได้ ใช้ปืนจ่อมาที่ SPY1 ก่อนจะตัดสินใจใช้กระบอกปืนฟาดไปที่ศีรษะของ SPY1 จนสลบไป
"เป็นผู้ต้องหาอย่างสมบูณ์แบบสักทีนะ SPY1" กันยาบอกกับลูกน้องที่ซ่อนอยู่ให้อุ้ม SPY1 ออกไป
ก่อนที่กันยาจะตามลูกน้องออกไป เธอได้ปรับระบบกล้องวงจรปิดให้กลับมาเป็นเหมือนเดิมตามปกติ
SPY2 กับมาที่หน่วย ภารกิจครั้งนี้ผ่านไปได้ด้วยดี
"ต้องขอบคุณนายมากนะ SPY3 เส้นทางของนายแม่นยำมาก" SPY2 บอกอย่างชื่นชม
"SPY1 ต่างหาก วันนั้นฉันไปกับเค้า" SPY3 บอกความจริง
"เพราะงั้น เขาถึงได้เป็น SPY1 ไง" SPY2 บอกตามความรู้สึกของเขา
"จะมาพูดถึงคนที่ไม่อยู่ตรงนี้ทำไม นี่ พฤจิกา ถ้าไม่ได้เธอช่วยซ้อนแผน จนอีกฝ่ายตายใจนะ เรื่องคงไม่จบง่ายอย่างนี้หรอก" มิถุนา บอก
"นั่นสินะ ขอบใจมากนะ พฤจิกา" SPY2 บอกในฐานะผู้นำ พฤจิกา ยิ้มรับอย่างละอายใจเพราะจริงๆแล้วแผนการนี้มากจาก SPY1
"SPY2 และ SPY 3 หัวหน้าเรียกประชุมด่วน" มกรา เดินเข้ามาบอกด้วยสีหน้าที่ตึงเครียด
"SPY1หนีไปแล้ว เป็นไปไม่ได้" SPY2 เถียงขึ้นหลังจากได้ยินเรื่องจากหัวหน้า
"SPY1 สร้างสถานะการณ์ และหลักฐานที่หน่วยหายไป"
"ไม่ใช่ฝีมือ SPY1 แน่ผมรับรอง" SPY3 ช่วยเถียงอีกแรง
"SPY1 ไม่ได้ลงมือแค่คนเดียว แต่มี กันยา คอยช่วยเหลือ ซึ่ง กันยา เป็นคนที่หน่วยสงสัยมาตั้งแต่ต้นแล้ว แต่ที่ไม่น่าเชื่อคงเป็น SPY1"
หัวหน้าบอกอย่างหนักใจ ก่อนจะพูดต่อ
"หลักฐานมัดตัว SPY1แน่นมากเหลือเกิน ตอนนี้ กรกฎา ก็ยังไมฟื้น เรายังช่วยอะไร SPY1 ไม่ได้ในตอนนี้"
"แต่รุ่นน้องที่หน่วยก็ให้ข้อมูลที่ตรงกันว่า SPY1 วันเป็นฝ่ายเข้าช่วยเหลือนี่ครับ" SPY2 เข้าข้างอย่างเต็มที่
"เพราะอย่างนั้น ถึงได้บอกว่า SPY1 สร้างสถานะการณ์ไง ทางผู้ใหญ่ประชุมกันแล้ว ยากที่จะแก้ตัวอะไรแล้วหละ" หัวหน้าบอก
"ถ้า SPY1 กลับมาก็ไม่เป็นผลหรอครับ" SPY3 ถามอย่างหวั่นใจ
"สายไปแล้ว" หัวหน้าบอกอย่างจริงจัง
"หัวหน้าฝึกเธอมา หัวหน้าคงทราบดีมากกว่าพวกผม ว่า SPY1 เป็นคนอย่างไร" SPY2 ถามหยั่งเชิง
หัวหน้าได้แต่มองหน้าลูกน้องทั้งสอง ก่อนจะเดินมาตบบ่า SPY2
"ทางผู้ใหญ่พอใจผลงานในภารกิจครั้งนี้ของเธอมาก ทางเรากำลังคุยกันเรื่อง จะให้เธอเป็น SPY1 ของกลุ่มแทน มีนา"
SPY2 และ SPY3 มองหน้ากัน
"ผมไม่ต้องการครับหัวหน้า ผมยังคงเชื่อมั่นในตัวหัวหน้าทีมของเราอยู่" SPY2 บอกตามตรง
"มติของผู้ใหญ่ เปลี่ยนแปลงไม่ได้หรอก" หัวหน้าบอก ก่อนที่จะเดินมาทาง SPY3
"ผมยังคงเชื่อมั่นในตัว SPY1 เช่นกันครับ" SPY3 บอกก่อนที่หัวหน้าจะพูดอะไร เขารู้ดีว่าเขาก็ได้เลื่อนขั้น แต่เขาไม่ต้องการมันเช่นกัน
"ผมยังคงเชื่อมั่นในตัว SPY1 เช่นกันครับ"