วันนี้ครึ้มอกครึ้มใจ เก็บกวาดตู้เก็บของเก่าๆสมัยยังเด็ก หยิบแต่ละชิ้นออกมา มีแต่ความทรงจำวัยเด็กทั้งนั้น
ของชิ้นนั้นร้องไห้แทบตายกว่าแม่จะซื้อให้ ของชิ้นนี้แม่ซื้อมาให้ แต่เราไม่เล่น (แม่บอกว่า ยัยนี่มันน่าตีตั้งแต่มันเกิดเลยล่ะ ^ ^" )

รื้อไปรื้อมา แล้วได้นั่งคุยกับแม่ไปด้วย
เลยทำให้นึกถึงเรื่องเก่าๆสมัยยังเด็กๆ ที่โดนแม่หลอกไม่รู้ตัว  


เช่น


ตอนเด็ก ไม่ยอมกินผักกินผลไม้ แต่ตอนนั้นเห็นญาติกินแอปเปิ้ล เลยอยากกินมั่ง

แม่ : แม่บอกความลับให้ เนี่ยนะ ถ้าเรากินมะเขือเทศกับสัปปะรดพร้อมกัน จะเหมือนเรากินแอปเปิ้ลเลย  ยิ่งแช่เย็นๆนะ ยิ่งอร่อย"
เรา (ช่างเถียงแต่เด็ก) : ไม่จริงหรอก มะเขือเทศไม่อร่อย กินด้วยกันแล้วจะอร่อยได้ไง
แม่ : ไม่เชื่อลองดูสิ แต่ไม่ต้องลองก็ได้นะ ความลับนี้คนรู้ไม่เยอะ ถ้าคนรู้เยอะ มันจะไม่อร่อย

ได้ยินอย่างนั้น เราบอกให้แม่ซื้อมะเขือเทศกับสับปะรดเลย
แม่น่ารักมาก ล้างหั่นให้อย่างดี แช่เย็นให้ด้วย

เรา : (กินคำแรก) ไม่เห็นเหมือนแอปเปิ้ลเลย
แม่ : คำแรกๆนะ จะยังไม่เหมือนหรอก เพราะเรายังติดรสมะเขือเทศกับสับปะรดแบบเดิมอยู่ (แน้... นางมีเหตุผล)
       ต้องกินหลายๆที ยิ่งหลับตากินนะ (นางทำให้ดูเป็นตัวอย่าง) โห! ไม่เชื่อลองเลย เหมือนจริงๆด้วย



เราโดนหลอกให้กินมะเขือเทศกับแอปเปิ้ลอยู่นาน กว่าจะรู้ว่ากินกี่คำๆ กี่ทีๆ ก็ไม่เหมือนแอปเปิ้ล ^ ^


มานึกย้อนทีหลัง เออ... ตรูโง่แฮะ....

แม่บอกว่า "แน่สิ ถ้าชั้นไม่ฉลาดกว่าเธอ ชั้นจะเป็นแม่เธอได้เหรอ" (^ ^ )