สวัสดีค่ะเพื่อนๆชาวพันทิป ครั้งนี้เป็นครั้งแรกเลยค่ะในการเล่นพันทิปมาหลายปีและอยากตั้งกระทู้ระบายความรู้สึกบางอย่าง ปกติเราจะถนัดอ่านมากกว่าค่ะ นานๆจะแสดงความเห็นซักที
ช่วงนี้รู้สึกภายในใจมันอ่อแอยังไงไม่รู้ค่ะ แต่ต้องทำหน้าตาให้ร่าเริงมีความสุข ทั้งที่บางครั้งในใจเราทั้งเหนื่อย และล้ามาก งานก็หนักขึ้น เครียดขึ้น บางวันกลับถึงบ้าน แทบไม่อยากพูดกะใคร แต่ต้องทำเป็นว่าไม่มีอะไร เพราะไม่อยากให้คนที่บ้านเป็นห่วง จะเล่าให้ฟังก็ไม่รู้จะเล่ายังไง ไม่อยากเอาเรื่องไม่สบายใจไปให้แม่ต้องเครียดเพราะเราอีก แค่ปัญหาพี่ชายทำตัวแย่ๆสร้างปัญหาให้แม่ไม่หยุดหย่อนก็มากพอแล้ว บางทีเราก็เหนื่อยนะ งานนอกบ้านก็ต้องรับ ก็เครียดละ บางทีกลับมาบ้าน แม่ก็ต้องการที่พึ่งทางใจอีก จะทำตัวอ่อนแอให้แม่เห็นไม่ได้อีก แต่เราก็มนุษย์ธรรมดาอ่ะนะ เราเองก็อยากมีคนที่มารับฟังความอ่อนล้าของเราบ้าง บางทีเวลาอยู่คนเดียวมันก็มีเหงา มีเหนื่อยๆบ้างค่ะ แต่ก็ยังดีที่งานเยอะ และค่อนข้างหนัก ทำให้เราต้องทุ่มเวลากับสมองให้งานทำให้ไม่คิดอะไรมาก แต่พอกลับบ้าน ความรู้สึกแบบนี้มันก็กลับมาอีก
ที่เรารู้สึกเหงา ส่วนหนึ่งอาจจะเป็นเพราะกลุ่มเพื่อนเราทยอยแต่งงานกันเกือบหมดแล้วมั้งคะ เวลาเจอกันหรือแม้แต่คุยในไลน์ ก็คุยกันแต่เรื่องครอบครัว ลูก ท้อง การเป็นคุณแม่มือใหม่ เลี้ยงลูก อ้าว.....แล้วเราล่ะ เรารู้สึกเหมือนเป็นคนแปลกหน้าที่คุยกับเพื่อนร่วมก๊วนที่เคยคุยกันได้ทุกเรื่องแต่มาวันนี้ เราคุยกับพวกเค้าไม่รู้เรื่อง
เพื่อนแต่งงานเราดีใจมากนะ ยินดีกับความสุขของเพื่อน ยินดีกับชีวิตใหม่ของเพื่อน แต่ก็ยอมรับค่ะว่ามันก็มีจุดที่แอบนอยด์บ้าง เพราะเพื่อนเค้าก็มีครอบครัวของเค้า มีความภาระความรับผิดชอบอีกแบบ เข้าใจนะว่าเพื่อนจะมาลั้นลากะเพื่อนๆเหมือนเดิมไม่ได้อีก เคยนัดเจอกันแล้ว คนนั้นไปไม่ได้ คนนี้ต้องรีบกลับ มีลูกกวนตัวมีสามีกวนใจ ฮ่าๆๆ จะมาคุยเม้ามอยกันดึกๆ เพราะกว่าจะเลิกงานอ่ะนะเลยต้องเม้ากันดึกๆ มันก็ไม่ได้ โทรไปหาบางครั้งคิดถึงอยากคุยด้วย คุยได้แปปเดียว แก...ชั้นต้องวางละ ลูกหิวนม ลูกจะนอน สามีกลับมาละเดี๋ยวต้องไปเตรียมอาหาร และอีกมากมาย หลังๆเลยขี้เกียจโทรค่ะ
เคยคิดอยากขับรถไปไหนไกลๆคนเดียวอยากหนีจากสภาพนี้บ้าง แต่ก็รู้ว่าแม่เป็นห่วง แม่ต้องโทรตามแน่ ไม่ดีกว่าไม่อยากร้อนหูและทำให้แม่เป็นห่วง จะชวนพวกพี่ๆน้องๆญาติๆที่สนิทกันไปเที่ยว ก็ว่างไม่ค่อยจะตรงกันอีก อยากไปเที่ยวคนเดียว แม่ไม่โอเค คนที่เคยคบกันหลายปี ก็ห่างๆกันไปแบบ ไม่รู้ว่าเธอจะเอายังไงแน่ เหอๆๆ ช่างเถอะค่ะ อย่าวิจารณ์บุคคลที่สามเลยเนอะ
เราอยากเป็นคนโสดที่มีความสุข อยากไปไหนก็ไป อยากทำอะไรก็ทำ มีงานทำมีเงินใช้ ตอนนี้ก็มีแต่ข้อหลังนี่แหละที่มี สองข้อแรก ยังทำได้ไม่เต็มที่ อย่างน้อยเราก็ไม่มีปัญหาครอบครัวละเหี่ยใจมาให้หนักหัว ยังไม่ต้องรับผิดชอบดูแลชีวิตใคร (ดูแลแม่คนเดียว) ยังทำตัวเป็นน้องให้พี่ๆต้องเอาใจบ้างเป็นบางครั้งได้ ฮ่าๆๆ
จบมันแบบนี้แหละ ฮ่าๆๆ ไม่รู้จะเขียนอะไรต่อแล้ว
เมื่อความเหงาเกาะกินหัวใจ
ช่วงนี้รู้สึกภายในใจมันอ่อแอยังไงไม่รู้ค่ะ แต่ต้องทำหน้าตาให้ร่าเริงมีความสุข ทั้งที่บางครั้งในใจเราทั้งเหนื่อย และล้ามาก งานก็หนักขึ้น เครียดขึ้น บางวันกลับถึงบ้าน แทบไม่อยากพูดกะใคร แต่ต้องทำเป็นว่าไม่มีอะไร เพราะไม่อยากให้คนที่บ้านเป็นห่วง จะเล่าให้ฟังก็ไม่รู้จะเล่ายังไง ไม่อยากเอาเรื่องไม่สบายใจไปให้แม่ต้องเครียดเพราะเราอีก แค่ปัญหาพี่ชายทำตัวแย่ๆสร้างปัญหาให้แม่ไม่หยุดหย่อนก็มากพอแล้ว บางทีเราก็เหนื่อยนะ งานนอกบ้านก็ต้องรับ ก็เครียดละ บางทีกลับมาบ้าน แม่ก็ต้องการที่พึ่งทางใจอีก จะทำตัวอ่อนแอให้แม่เห็นไม่ได้อีก แต่เราก็มนุษย์ธรรมดาอ่ะนะ เราเองก็อยากมีคนที่มารับฟังความอ่อนล้าของเราบ้าง บางทีเวลาอยู่คนเดียวมันก็มีเหงา มีเหนื่อยๆบ้างค่ะ แต่ก็ยังดีที่งานเยอะ และค่อนข้างหนัก ทำให้เราต้องทุ่มเวลากับสมองให้งานทำให้ไม่คิดอะไรมาก แต่พอกลับบ้าน ความรู้สึกแบบนี้มันก็กลับมาอีก
ที่เรารู้สึกเหงา ส่วนหนึ่งอาจจะเป็นเพราะกลุ่มเพื่อนเราทยอยแต่งงานกันเกือบหมดแล้วมั้งคะ เวลาเจอกันหรือแม้แต่คุยในไลน์ ก็คุยกันแต่เรื่องครอบครัว ลูก ท้อง การเป็นคุณแม่มือใหม่ เลี้ยงลูก อ้าว.....แล้วเราล่ะ เรารู้สึกเหมือนเป็นคนแปลกหน้าที่คุยกับเพื่อนร่วมก๊วนที่เคยคุยกันได้ทุกเรื่องแต่มาวันนี้ เราคุยกับพวกเค้าไม่รู้เรื่อง
เพื่อนแต่งงานเราดีใจมากนะ ยินดีกับความสุขของเพื่อน ยินดีกับชีวิตใหม่ของเพื่อน แต่ก็ยอมรับค่ะว่ามันก็มีจุดที่แอบนอยด์บ้าง เพราะเพื่อนเค้าก็มีครอบครัวของเค้า มีความภาระความรับผิดชอบอีกแบบ เข้าใจนะว่าเพื่อนจะมาลั้นลากะเพื่อนๆเหมือนเดิมไม่ได้อีก เคยนัดเจอกันแล้ว คนนั้นไปไม่ได้ คนนี้ต้องรีบกลับ มีลูกกวนตัวมีสามีกวนใจ ฮ่าๆๆ จะมาคุยเม้ามอยกันดึกๆ เพราะกว่าจะเลิกงานอ่ะนะเลยต้องเม้ากันดึกๆ มันก็ไม่ได้ โทรไปหาบางครั้งคิดถึงอยากคุยด้วย คุยได้แปปเดียว แก...ชั้นต้องวางละ ลูกหิวนม ลูกจะนอน สามีกลับมาละเดี๋ยวต้องไปเตรียมอาหาร และอีกมากมาย หลังๆเลยขี้เกียจโทรค่ะ
เคยคิดอยากขับรถไปไหนไกลๆคนเดียวอยากหนีจากสภาพนี้บ้าง แต่ก็รู้ว่าแม่เป็นห่วง แม่ต้องโทรตามแน่ ไม่ดีกว่าไม่อยากร้อนหูและทำให้แม่เป็นห่วง จะชวนพวกพี่ๆน้องๆญาติๆที่สนิทกันไปเที่ยว ก็ว่างไม่ค่อยจะตรงกันอีก อยากไปเที่ยวคนเดียว แม่ไม่โอเค คนที่เคยคบกันหลายปี ก็ห่างๆกันไปแบบ ไม่รู้ว่าเธอจะเอายังไงแน่ เหอๆๆ ช่างเถอะค่ะ อย่าวิจารณ์บุคคลที่สามเลยเนอะ
เราอยากเป็นคนโสดที่มีความสุข อยากไปไหนก็ไป อยากทำอะไรก็ทำ มีงานทำมีเงินใช้ ตอนนี้ก็มีแต่ข้อหลังนี่แหละที่มี สองข้อแรก ยังทำได้ไม่เต็มที่ อย่างน้อยเราก็ไม่มีปัญหาครอบครัวละเหี่ยใจมาให้หนักหัว ยังไม่ต้องรับผิดชอบดูแลชีวิตใคร (ดูแลแม่คนเดียว) ยังทำตัวเป็นน้องให้พี่ๆต้องเอาใจบ้างเป็นบางครั้งได้ ฮ่าๆๆ
จบมันแบบนี้แหละ ฮ่าๆๆ ไม่รู้จะเขียนอะไรต่อแล้ว