เคยเรียกพี่ ว่าน้าหงา

เมื่อก่อนนี้ เคยเรียกพี่ ว่าน้าหงา
เดี๋ยวนี้เรียก ว่าพี่หมา หน้าติดหอ
เรียกพี่ม๋า คาราวาน นั้นไม่พอ
เรียกพี่หมา หน้าหม้อ คงเหมาะดี

หมดแล้วพี่ ที่คุณค่า หงาคนเก่ง
เป็นเพียงเฒ่า เก๋าเจ๊ง เล็งหอยหมี
หมดคุณค่า หมาไม่เห่า เฒ่าอับ....
เหยียดสตรี คนหนีห้า หมดค่าชาย

สมองพี่ ดีกว่านาง กระนั้นหรือ
จึงเอาชื่อ เอาหน้า พี่มาขาย
หรือพี่อิ่ม ลิ้มให้หญ้า มามากมาย
พี่จึงกลาย เป็นคนต่ำ ย่ำโคลนตม

เป็นผู้เฒ่า อย่างไร ไร้คุณค่า
หรือเอาหน้า ซุกหม้อ ล่อหอยขม
สมองหมา ปีญญานิ่ม อิ่มอาจม
กลายเป็นหมา หงาโสมม ดมขี้เอย//



...........................................................................

เพื่งดูบอล คู่สมุทรสงคราม-บุรีรัมย์จบ  เปิดเข้ามาเจอทู้พูดถึงหงาด้านล่าง
เลยเขียนกลอนแบบไม่ได้กลั่นกรองความสวยงามเท่าไหร่

กลอนนี้เกิดตามความรู้สึก...ที่หมดศรัทธาต่อชราเฒ่าผู้นั้นมานานแล้วครับ