กระทู้นี้ขอแบ่งปันสิ่งที่เจอมาค่ะ อยากแชร์ประสบการณ์ จริงๆคือบ่นนั่นแหละ
เรื่องมีอยู่ว่า
เย็นวันอาทิตย์วันนี้ ชิลๆ ฉันและแฟนไปทานร้านอาหารฝรั่งที่เป็นขาประจำทุกเดือน
ร้านหรูหน่อยๆ เล็กๆ เงียบๆ อาหารอร่อย เข้าไปนั่ง สั่งเมนูประจำเสร็จ
มีเจ๊คนนึง(เรารู้จักหล่อนผ่านๆแต่หล่อนไม่รู้จักเรา เราเคยเห็นว่าเป็นรุ่นพี่ของเพื่อน)
มากับเพื่อนชายเข้ามานั่งโต๊ะติดหลังเรา ห่างไม่ถึงครึ่งเมตร ในเวลาไล่เลี่ยกัน
พูดตรงๆเรากับพวกเค้าก็มาพร้อมๆกัน เริ่มทานอาหารพร้อมๆกัน
ตลอดการรับประทาน ....พี่แกกับเพื่อน คุยกันเสียงดังฟังชัด (โต๊ะติดกันด้วย)
เรื่องสนทนาประดุจดั่งท่านสองคนเป็นผู้ใหญ่บ้านกับนายตำรวจ แล้วค่อยๆไต่เต้าเป็นโฆษกพรรคการเมืองต่างพรรคกัน
ไม่รู้จะสาระเอาเครียดแค้นอะไรนักหนา ประชันความรู้อะไรกันหรอ?
ตั้งแต่ปัญหาท้องถิ่นถึงระดับเศรษฐศาสตร์ของประเทศไทย ตลอดการทานอาหาร
ตัวอย่างที่จำได้นะ คุยเรื่องปัญหาหมอกควัน (อยู่เชียงใหม่ค่ะ)
A: ก็เนี่ย สมมติกุเป็นชาวบ้านที่ไม่สนอะไรเลย กุจะเผาป่าเผาหญ้า เห็ดเผาะจะได้ขึ้น กุขายได้ตังค์ อากาศไม่ดีชั่งแมร่ง กุไม่สนนักท่องเที่ยว กุได้ประโยชน์ล้วนๆ
B: กุจะสั่งสำรวจเลย เห็นแล้วปรับแมร่งอย่างเดียว กำหนดเลย 20000บาท กุไม่สนใจ ถ้าเผาอีกจะให้มะเร็งแดรกตาย
......ปัญหาท้องถิ่นจนถึงระดับชาติ
A: รัฐบาลสมัยไหนแมร่งก็เหมือนกัน .... ...บลาๆ
B: ถ้ากุเป็นฝ่ายค้านนะ ......บลา บลาา
ประชันความรู้เถียงกันทันเหตุการณ์สุดๆ
ดิฉันได้ยินทุกคำพูด เพลงที่ร้านเปิดก็ไม่ช่วยอะไร มันไม่อยากฟังแต่มันได้ยินชัด ให้ทำไงเล่า
นังแฟนที่อยู่ข้างหน้าก็ก้มหน้าก้มตากินอย่างเดียว ไม่ชวนคุยเลย
มีช่วงที่พยายามให้เข้าหูซ้ายทะลุหูขวาคือชวนแฟนตัวเองคุย กับตั้งใจฟังเพลงที่ร้านเปิด
ดิฉันพลอยเครียดไปมากกว่าพวกเค้าซะอีก อารมณ์ไม่ได้คล้อยตามแต่มันได้ยินสิ่งที่มีสาระเกินไป
ชัดเจนเกินที่พยายามจะไม่รับฟัง ตลอด1ชั่วโมงของการดินเนอร์
ประเด็นคือ พวกคุณจะคุยสาระๆก็ได้ แต่ขอเปลี่ยนเรื่องบ้างไรบ้าง จะนินทาใครแบบไร้สาระก็ได้
เย็นวันอาทิตย์ใครๆก็อยากผ่อนคลายกันทั้งนั้น อาหารฝรั่งมันเลี่ยนนะ แต่อร่อย กินทุกครั้ง แฮปปี้ทุกครั้ง
ดิฉันเข้าใจกลไกของร่างกายในภาวะเครียดดี จากปกติกินได้เยอะกลายเป็นอิ่มเร็ว กระเพาะไม่รับอาหารแล้ว ยัดเข้าไปไม่ไหวแล้ว
ปกติสปาเกตตี้กินตั้งสามจาน(กับแฟนด้วยนะ ไม่ใช่คนเดียว) วันนี้กลายเป็นต้องขอห่อกลับ
ขนมบราวนี่ที่กินแล้วหอมหวานแทบทะลุย้อน เป็นอันต้องหยุด
สรุปดินเนอร์ครั้งนี้ไม่ประทับใจเพราะลูกค้าโต๊ะติดกันทำลายบรรยากาศ ก็เข้าใจสิทธิส่วนบุคคลนะคะ
แต่อยากให้ถูกกาลเทศะ ร้านมันเล็กด้วย ห่างสองโต๊ะยังได้ยิน ไม่รู้พี่แกสองคนนั่นจะเครียดไปไหน นี่ขนาดกินอาหารชิลๆ เป็นห่วงสุขภาพจิตค่ะ
ดิฉันก็พยายามไม่ฟัง ชวนแฟนคุยที่สุดแล้ว แต่มันดั้งดัง เฮ้อออ ท้องไส้ปั่นป่วนไปโม้ดดด
อยากลุกไปบอกร้านอาหารฝรั่งค่ะ ไม่ใช่ร้านน้ำเต้าหู้ตอนเช้าตรู่ แต่ก็กลัวเจ๊จะตบ แงๆๆๆๆ
ไปนอนล้ะ จขกท ปล่อยวางดีกว่า พิมมาย้าวยาว ขอบคุณค่ะ แวะมาเล่า(บ่นอ่ะอิอิ)
แทบอ้วกแตกในร้านอาหารฝรั่ง ไม่ใช่เพราะอาหารหรือบริการแต่เป็น...
เรื่องมีอยู่ว่า
เย็นวันอาทิตย์วันนี้ ชิลๆ ฉันและแฟนไปทานร้านอาหารฝรั่งที่เป็นขาประจำทุกเดือน
ร้านหรูหน่อยๆ เล็กๆ เงียบๆ อาหารอร่อย เข้าไปนั่ง สั่งเมนูประจำเสร็จ
มีเจ๊คนนึง(เรารู้จักหล่อนผ่านๆแต่หล่อนไม่รู้จักเรา เราเคยเห็นว่าเป็นรุ่นพี่ของเพื่อน)
มากับเพื่อนชายเข้ามานั่งโต๊ะติดหลังเรา ห่างไม่ถึงครึ่งเมตร ในเวลาไล่เลี่ยกัน
พูดตรงๆเรากับพวกเค้าก็มาพร้อมๆกัน เริ่มทานอาหารพร้อมๆกัน
ตลอดการรับประทาน ....พี่แกกับเพื่อน คุยกันเสียงดังฟังชัด (โต๊ะติดกันด้วย)
เรื่องสนทนาประดุจดั่งท่านสองคนเป็นผู้ใหญ่บ้านกับนายตำรวจ แล้วค่อยๆไต่เต้าเป็นโฆษกพรรคการเมืองต่างพรรคกัน
ไม่รู้จะสาระเอาเครียดแค้นอะไรนักหนา ประชันความรู้อะไรกันหรอ?
ตั้งแต่ปัญหาท้องถิ่นถึงระดับเศรษฐศาสตร์ของประเทศไทย ตลอดการทานอาหาร
ตัวอย่างที่จำได้นะ คุยเรื่องปัญหาหมอกควัน (อยู่เชียงใหม่ค่ะ)
A: ก็เนี่ย สมมติกุเป็นชาวบ้านที่ไม่สนอะไรเลย กุจะเผาป่าเผาหญ้า เห็ดเผาะจะได้ขึ้น กุขายได้ตังค์ อากาศไม่ดีชั่งแมร่ง กุไม่สนนักท่องเที่ยว กุได้ประโยชน์ล้วนๆ
B: กุจะสั่งสำรวจเลย เห็นแล้วปรับแมร่งอย่างเดียว กำหนดเลย 20000บาท กุไม่สนใจ ถ้าเผาอีกจะให้มะเร็งแดรกตาย
......ปัญหาท้องถิ่นจนถึงระดับชาติ
A: รัฐบาลสมัยไหนแมร่งก็เหมือนกัน .... ...บลาๆ
B: ถ้ากุเป็นฝ่ายค้านนะ ......บลา บลาา
ประชันความรู้เถียงกันทันเหตุการณ์สุดๆ
ดิฉันได้ยินทุกคำพูด เพลงที่ร้านเปิดก็ไม่ช่วยอะไร มันไม่อยากฟังแต่มันได้ยินชัด ให้ทำไงเล่า
นังแฟนที่อยู่ข้างหน้าก็ก้มหน้าก้มตากินอย่างเดียว ไม่ชวนคุยเลย
มีช่วงที่พยายามให้เข้าหูซ้ายทะลุหูขวาคือชวนแฟนตัวเองคุย กับตั้งใจฟังเพลงที่ร้านเปิด
ดิฉันพลอยเครียดไปมากกว่าพวกเค้าซะอีก อารมณ์ไม่ได้คล้อยตามแต่มันได้ยินสิ่งที่มีสาระเกินไป
ชัดเจนเกินที่พยายามจะไม่รับฟัง ตลอด1ชั่วโมงของการดินเนอร์
ประเด็นคือ พวกคุณจะคุยสาระๆก็ได้ แต่ขอเปลี่ยนเรื่องบ้างไรบ้าง จะนินทาใครแบบไร้สาระก็ได้
เย็นวันอาทิตย์ใครๆก็อยากผ่อนคลายกันทั้งนั้น อาหารฝรั่งมันเลี่ยนนะ แต่อร่อย กินทุกครั้ง แฮปปี้ทุกครั้ง
ดิฉันเข้าใจกลไกของร่างกายในภาวะเครียดดี จากปกติกินได้เยอะกลายเป็นอิ่มเร็ว กระเพาะไม่รับอาหารแล้ว ยัดเข้าไปไม่ไหวแล้ว
ปกติสปาเกตตี้กินตั้งสามจาน(กับแฟนด้วยนะ ไม่ใช่คนเดียว) วันนี้กลายเป็นต้องขอห่อกลับ
ขนมบราวนี่ที่กินแล้วหอมหวานแทบทะลุย้อน เป็นอันต้องหยุด
สรุปดินเนอร์ครั้งนี้ไม่ประทับใจเพราะลูกค้าโต๊ะติดกันทำลายบรรยากาศ ก็เข้าใจสิทธิส่วนบุคคลนะคะ
แต่อยากให้ถูกกาลเทศะ ร้านมันเล็กด้วย ห่างสองโต๊ะยังได้ยิน ไม่รู้พี่แกสองคนนั่นจะเครียดไปไหน นี่ขนาดกินอาหารชิลๆ เป็นห่วงสุขภาพจิตค่ะ
ดิฉันก็พยายามไม่ฟัง ชวนแฟนคุยที่สุดแล้ว แต่มันดั้งดัง เฮ้อออ ท้องไส้ปั่นป่วนไปโม้ดดด
อยากลุกไปบอกร้านอาหารฝรั่งค่ะ ไม่ใช่ร้านน้ำเต้าหู้ตอนเช้าตรู่ แต่ก็กลัวเจ๊จะตบ แงๆๆๆๆ
ไปนอนล้ะ จขกท ปล่อยวางดีกว่า พิมมาย้าวยาว ขอบคุณค่ะ แวะมาเล่า(บ่นอ่ะอิอิ)