สมถะนำวิปัสสนา / วิปัสสนานำสมถะ / สมถะด้วยวิปัสสนาด้วยเคียงคู่กันไป ....?

พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๔ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๖ มัชฌิมนิกาย อุปริปัณณาสก์ เมื่อบุคคลนั้นเจริญอัฏฐังคิกมรรคอันประเสริฐนี้อยู่อย่างนี้ ชื่อว่ามีสติปัฏฐาน ๔ สัมมัปปธาน ๔ อิทธิบาท ๔ อินทรีย์ ๕ พละ ๕ โพ

๘๓๑] เมื่อบุคคลนั้นเจริญอัฏฐังคิกมรรคอันประเสริฐอยู่อย่างนี้ ชื่อว่า มีสติปัฏฐาน ๔ สัมมัปปธาน ๔ อิทธิบาท ๔ อินทรีย์ ๕ พละ ๕ โพชฌงค์ ๗ ถึงความเจริญสมบูรณ์ บุคคลนั้นย่อมมีธรรมทั้งสองดังนี้ คือ สมถะและป

ธรรมที่ควรกำหนดรู้, ควรละ, ควรทำให้แจ้ง, ควรทำให้เจริญ ( นัยที่ ๑ ) ภิกษุ ท. ! ธรรม ๔ ประการเหล่านี้คือ ธรรมที่รู้ยิ่งด้วยปัญญาแล้ว พึงกำหนดรู้ ก็มี, ธรรมที่รู้ยิ่งด้วยปัญญาแล้ว พึงละเสีย ก็มี, ธรร

วิปัสสนา คือ การมีสติรู้ชัดถึงสภาวะธรรมที่เกิดขึ้น ในปัจจุบันขณะ ตามความเป็นจริง ด้วยใจที่เป็นกลาง สมถะและวิปัสสนา เป็นของคู่กัน ในสมถะ จึงมีวิปัสสนาเกิดร่วมเสมอ ตราบใดที่ มีสติในปัจจุบันขณะ

ในการใช้ชีวิตปัจจุบันสมถะกรรมฐานและวิปัสสนากรรมฐานมีประโยชน์และใช้ได้อย่างไร

กราบสวัสดียามเย็นเพื่อนๆที่รักทุกท่านขอรับ กระผมขออนุญาติตอบท่าน 766315 ในกระทู้ที่ท่านได้ตั้งไว้ก่อนหน้านี้ (กระผมตอบไม่ได้เพราะต้องใส่รหัสอะไรไม่รู้) ประเด็น - เจริญสติ แบบวิปัสสนานำ แต่ได้ผลเป็น

เมื่อบุคคลนั้นเจริญอัฏฐังคิกมรรคอันประเสริฐนี้อยู่อย่างนี้ ชื่อว่ามี สติปัฏฐาน ๔ สัมมัปปธาน ๔ อิทธิบาท ๔ อินทรีย์ ๕ พละ ๕ โพชฌงค์ ๗ ถึงความเจริญบริบูรณ์ บุคคลนั้นย่อมมีธรรมทั้งสองดังนี้ คือ สมถะและ