คนสมัยก่อนรู้ได้ยังไงว่า " ชะอม " กินได้และมีประโยชน์ครับ

เพราะชะอมกินได้แค่ส่วนยอดและต้องเป็นยอดอ่อนอีกต่างหากซึ่งก็มีแค่อย่างละนิดอย่างละหน่อย ยอดหนึ่งก็ได้มาแค่หลอมแหลม แถมต้นมันและยอดมันก็มีหนามด้วย เอาจริงๆก็ดูไม่คุ้มเท่าไรที่จะไปเก็บกินหรือสรรหามากิน อีกอย่างชะอมมีรสขมถึงขมมาก คนสมัยก่อนเขาไม่คิดบ้างหรอว่ากินมากๆอาจจะตายได้หรือเป็นพิษอะไรแบบนี้อะครับ

พูดง่ายๆ ชะอมนั้นดูแล้วไม่มีวี่แววเลยว่าจะเป็นอาหารชั้นเลิศได้ เพราะกินได้แค่บางส่วนจริงๆซึ่งก็มีไม่เยอะ การกินก็ยากเพราะต้องฝ่าดงหนาม แถมมีรสขมอีกแต่คนสมัยก่อนเขารู้ได้ยังไงว่ามันกินได้และกินแล้วดีครับ