THE STAR 10 Fanfic ตอน ๑๕ : เวลากับใจคน...

กระทู้สนทนา

คลับ : The Star Fan Club

หายไปนานต้องขออภัยด้วยครับ... มารับชมกันเลย

ตอนที่ผ่านมาครับ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

บอกกล่าว : นิยายฉบับนี้เกิดจากจินตนาการของผู้แต่ง ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับตัวตนจริงๆของ THE STAR 10 ทั้ง ๘ คนแต่อย่างใด...กรุณารับชม(อ่าน) เพื่อความบันเทิงเท่านั้นนะครับ

--------------------------------
ตอนที่ ๑๔ เวลากับใจคน...
--------------------------------

“เป็นอะไรกั้ง หน้าเครียดเชียว?” เต้ถามขึ้นหลังจากการซ้อมร้องเพลงวันแรกจบลง
“เพลงมันยากน่ะพี่เต้ เลยแอบเครียดนิดหนึ่ง” กั้งพูดพร้อมกับนั่งลงบนเตียงแบบเหนื่อยๆ
“งั้นเอางี้เปล่าล่ะ...นายเอาเพลงพี่ไปร้อง ส่วนพี่ก็เอาเพลงนายมาร้องแทน เพลงนี้พี่ก็ชอบเหมือนกันนะ” เต้แซวทีเล่นทีจริงพร้อมทำหน้าทะเล้น
“ไหนๆ ร้องเพราะขนาดไหนเชียว..โชว์ให้ผมฟังหน่อย” กั้งยุแกมหมั่นใส้นิดหน่อย เต้เลยจัดให้ตามที่น้องชายขอ

“ได้ชิดเพียงลมหายใจ    แค่ได้ใช้เวลาร่วมกัน    แค่เพื่อนเท่านั้น แต่มันเกินห้ามใจ
ที่ค้างในความรู้สึก     ว่าลึกๆเธอคิดยังไง    รักเธอเท่าไร แต่ไม่เคยพูดกัน

อะไรที่อยู่ในใจก็เก็บเอาไว้    มันมีความสุขแค่นี้ก็ดีมากมาย

เธอจะมีใจหรือเปล่า    เธอเคยมองมาที่ฉันหรือเปล่า        ที่เราเป็นอยู่นั้นคืออะไร
เธอจะมีใจหรือเปล่า    มันคือความจริงที่ฉันอยากรู้ติดอยู่ในใจ    แต่ไม่อยากถาม
กลัวว่าเธอเปลี่ยนไป...”

    ตลอดการร้องเพลงของเต้ ทั้งสองคนต่างทำตัวเป็นผู้ชมและผู้ฟังที่ดี ด้วยการมองตาของอีกฝ่ายตลอดเวลา...แววตาของเต้ที่มองมานั้นแฝงความรู้สึกบางอย่างจนกั้งรู้สึกได้และนั่นยังทำให้กั้งรู้สึก ใจสั่น ขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง…

“มากกว่าเพื่อนสนิท แต่คิดไปไกลกว่านี้ก็เป็นไม่ได้
มากกว่านั้นคือผิด ที่เรานั้นมีใครอยู่แล้ว ทั้งสองคน...”

    เสียงเพลงของมุกดังแว่วผ่านความเงียบของห้องเข้ามากระทบโสตประสาทของเต้และกั้ง จนทำให้ทั้งสองคนเกิดความรู้สึก ไม่ถูกต้อง ขึ้นมาในสมอง
“พี่ไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ” เต้พูดขอตัวและเดินออกไปด้วยสีหน้าผิดสังเกต แต่เพราะกั้งเองก็ไม่อยู่ในสภาวะปกติเช่นกัน จึงไม่ทันได้สังเกตความผิดปกติเหล่านั้น

“ทำไมเราชอบคิดอะไรที่มันเป็นไปไม่ได้นะ”

กั้งพูดแล้วก็ถอนหายใจ ก่อนจะทิ้งตัวลงนอนและนึกย้อนกลับไปถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในสองสามวันที่ผ่านมานี้...

“พี่ตั้ม ทำไมมาอยู่เงียบๆคนเดียวล่ะคะ?” มุกที่ลงมาจากชั้นบนเอ่ยทักเมื่อเห็นตั้มนั่งอยู่คนเดียวที่ห้องนั่งเล่น
“เปล่าจ้ะน้องมุก...เจ้าซีดีมันไปหาของกิน เดี๋ยวก็มาแล้วล่ะ” ตั้มตอบด้วยรอยยิ้มให้น้องสาว...แต่มุกก็อดไม่ได้ที่จะเดินมานั่งด้วย และบอกว่า
“ถึงพี่อาเมนจะไม่อยู่แล้ว แต่พี่ตั้มก็ยังมีพวกเราสี่คนนะคะ หนูไม่อยากเห็นพี่ทำหน้าเศร้าๆ เหงาๆ แบบนี้เลย...ถ้าพี่อาเมนดูเดลี่อยู่แล้วเห็นเข้า พี่เค้าจะเสียใจนะ”

มุกเตือนสติตั้มพร้อมกับกุมมือพี่ชายไว้เพื่อให้กำลังใจ ซึ่งก็ทำให้ตั้มรู้สึกดีขึ้น และเห็นด้วยกับคำพูดของมุก
“นั่นสินะ พี่จะมาเศร้าไม่ได้ ต้องยิ้มเยอะๆ เนอะ” ตั้มพูดแล้วก็ยิ้มกว้างให้มุก
“ใช่ค่ะ แบบนี้ล่ะ” มุกเอามือทั้งสองดึงแก้มที่แทบจะปริออกมาของตั้มอย่างหมั่นเขี้ยว พร้อมๆกับยิ้มดีใจไปกับตั้มด้วย

“เอ้าๆ มุก มาจับแก้มพี่ตั้มทำไมเนี่ย หึงนะจะบอกให้” ซีดีที่เดินกลับมาพร้อมของกินเต็มมือเอ่ยแซวทันที
“แหม ทำเป็นหวงนะ... มุกมีของมุกอยู่แล้วไม่ต้องมาหึงหรอกจ้ะ” มุกทำหน้ากวนๆใส่ซีดีก่อนจะย้อนไปว่า “ตัวองก็มีเจ้าของอยู่แล้ว ยังมาทำหวงพี่ตั้มอีกน้า...”
“บ้า! ไม่ใช่ซะหน่อย” ซีดีออกอาการเขินเมื่อโดนแซวเรื่องนี้ ทำให้มุกยิ้มขำก่อนจะปล่อยให้ทั้งสองคนอยู่ตามลำพัง…

“พี่ตั้ม ไหวมั้ยเนี่ย...” ซีดีวางของกินบนโต๊ะและนั่งลงข้างๆตั้ม
“สบายมากน่า มือชั้นนี้แล้ว...” ตั้มพูดในขณะที่มองไปยังจุดๆเดิมที่เค้ามองมาตลอดตั้งแต่ก่อนที่มุกจะเดินเข้ามา
“พี่ตั้มมองเปียโนอีกแล้ว...คิดถึงพี่อาเมนอยู่อีกแล้วสิ” ซีดีถามอย่างรู้ทัน
“ก็คนมันคิดถึงจะให้ทำไงล่ะ...นายเองก็เหมือนกันไม่ใช่เหรอ?” ตั้มพูดพร้อมกับดึงซีดีมาซบไหล่ ในขณะที่ใจก็นึกถึงภาพอดีตในช่วงสองสามอาทิตย์ที่ผ่านมา ตอนที่อาเมนเล่นเปียโน พร้อมกับร้องเพลง ข้างๆหัวใจ ...

“ห้ามให้คิดนั้นลำบาก        หากยังใกล้ชิดกัน
แต่เธอรู้ไหมว่าใจของฉัน    สับสนมากเหลือเกิน

แล้วฉันนั้นสำคัญแค่ไหน    คิดฝันไปได้ไกล เท่าไร
มีโอกาสได้ยืนในหัวใจเธอบ้างไหม

ถอนตัวและถอนใจไม่ทัน    แม้เธอจะมองกันเช่นไร
หากเธอไม่ได้รักเลย         แค่ขอข้างข้างหัวใจ
ให้ฉันได้ยืนต่อไป เพื่อรักเธอ...”

“เพราะอ่ะอาเมน..น่าจะเอาเพลงนี้ร้องเปิดตัวนะเนี่ย” ตั้มปรบมือพร้อมกับยิ้มอย่างชอบใจเมื่ออาเมนร้องจบ
“โหพี่ ไม่ไหวหรอก...พี่กันเค้าร้องไว้เพราะมาก ผมร้องเล่นๆแค่นี้พอแล้ว”
“งั้นพี่ร้องบ้างสิ...นายเล่นให้พี่หน่อยนะ” ว่าแล้วตั้มก็เดินมานั่งเบียดอาเมนที่เก้าอี้เปียโน จนแทบจะรวมเป็นคนๆเดียวกัน
“แล้วฉันนั้นสำคัญแค่ไหน คิดฝันไปได้ไกล เท่าไร  มีโอกาสได้ยืนในหัวใจเธอบ้างมั้ย...”
ตั้มร้องไปพร้อมกับมองหน้าอาเมนไป..และยิ่งกว่านั้นยังโอบอาเมนเอาไว้อีกต่างหาก

ตั้มคิดถึงเวลานั้นด้วยรอยยิ้ม และอดขำแกมสงสารไม่ได้ว่า ในตอนนั้นอาเมนจะทำใจลำบากขนาดไหน ที่จะไม่เผลอใจทำอะไรมากกว่าแค่ มองหน้าเค้า...

“หากเธอไม่ได้รักเลย  แค่ขอข้างข้างหัวใจ ให้ฉันได้ยืนต่อไป เพื่อรักเธอ...” อาเมนเล่นเปียโนและร้องเพลงข้างๆหัวใจอยู่ที่โรงเรียนของเค้า พลางก็คิดถึงความรู้สึกที่เกิดในวันวาน ที่ตั้มมาร้องเพลงนี้อยู่ข้างๆเค้า มองตาเค้าด้วยแววตาที่อบอุ่น พร้อมด้วยมือแกร่งที่โอบไหล่ของเขาไว้อย่างแนบแน่น  จนทำให้อาเมนรู้สึกหวั่นไหว และอยากจะทำอะไรมากกว่าแค่ มองหน้าตั้ม เหลือเกิน

“แล้ววันเสาร์เจอกันนะครับ...” อาเมนจับที่หัวใจของเค้าแล้วมองออกไปด้วยรอยยิ้ม และรอเวลาที่จะได้พบกับตั้ม อีกครั้ง...
----------------------------------------------------------------------------------------------------

จบไปแล้วนะครับกับตอนใหม่ภายหลังจุดเปลี่ยนครั้งใหญ่ของเรื่อง... เกิดอะไรขึ้นกับซีดีและมุก ทำไมถึงบอกว่ามีเจ้าของแล้ว... ทำไมเต้และกั้งต้องรู้สึก ไม่ถูกต้องเมื่อได้ยินเพลงที่มุกร้อง...อะไรที่สิ่งที่ทำให้กั้งพูดว่าเป็นไปไม่ได้มาแล้วหลายครั้ง...และตั้มอาเมนซีดีปรับความเข้าใจกันอย่างไร...เกิดอะไรขึ้นบ้างในช่วงสามสี่วันที่ผ่านมา ติดตามคำตอบเหล่านี้พร้อมเหตุการณ์ที่จะดำเนินไป ในตอนต่อๆไปครับ