THE STAR 10 Fanfic ตอน ๑๓ : มันไม่ง่าย...

กระทู้สนทนา

คลับ : The Star Fan Club

ก้าวมาึถึงตอนเลขสวยแล้ว เรื่องราวจะเป็นยังไงบ้างน้า...

ตอนที่ผ่านมาครับ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

บอกกล่าว : นิยายฉบับนี้เกิดจากจินตนาการของผู้แต่ง ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับตัวตนจริงๆของ THE STAR 10 ทั้ง ๘ คนแต่อย่างใด...กรุณารับชม(อ่าน) เพื่อความบันเทิงเท่านั้นนะครับ

--------------------------------
ตอนที่ ๑๓ มันไม่ง่าย...
--------------------------------

“ซีดี ยังไม่ขึ้นไปอีกเหรอ..วันนี้คิวนายไปนอนกับน้องมุกนี่” กั้งทักขึ้นเมื่อเจอซีดีที่ห้องครัวพอดี
“ผมลงมากินน้ำอ่ะพี่ เดี๋ยวก็ไปหาน้องแล้ว” ซีดีตอบแล้วก็เดินเลี่ยงๆกั้งไปเพื่อจะขึ้นชั้นบน แต่ก็เป็นกั้งที่ดึงแขนซีดีเอาไว้ก่อน
“เป็นอะไรไป เดี๋ยวนี้เงียบๆกับพี่ ไม่เหมือนซีดีคนเดิมเลยนะ”
“ผมก็คงไม่เหมือนเดิมแล้วไงพี่” ซีดีพูดพร้อมมองหน้ากั้ง และแววตากึ่งเศร้ากึ่งสับสนของซีดีทำให้กั้งรู้สึกเห็นใจ และเปลี่ยนจากจับที่แขน มาเป็นจับที่คางของซีดีแทน

“พี่กั้ง...” น้องเล็กเรียกชื่อกั้งอย่างไม่เข้าใจ และไม่แน่ใจในการกระทำของอีกฝ่าย ส่วนกั้งเองก็ไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่มองตาซีดีนิ่งๆแล้วเชิดคางของน้องชายขึ้นมาอีกนิด

“อะแฮ่ม!” เสียงกระแอมของเต้ดังขึ้นขัดจังหวะ ซีดีจึงรีบถอยห่างแล้วเดินหนึขึ้นไปชั้นสอง ในขณะที่เต้เดินเข้ามาหากั้ง แล้วถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“กั้ง เราคิดจะทำอะไรกันแน่น่ะ?”
“ผมไม่ได้ทำอะไรซะหน่อย” กั้งตอบ แต่สายตามองต่ำแบบไม่กล้าสู้หน้า เต้เลยต้องจับหน้าทั้งสองข้างของกั้งให้เงยหน้าขึ้นมาพูดกับเค้า
“ถ้านายไม่คิดอะไรกับน้อง นายต้องเลิกทำแบบนี้...ไม่งั้นนายจะกลายเป็นคนที่ทำร้ายทุกคน ไม่ใช่แค่ซีดี”
“พี่เต้หมายถึงใครน่ะ?” กั้งถามอย่างสงสัย ทำให้เต้ปล่อยมือจากใบหน้าของกั้ง แล้วหันหน้าหนีเหมือนไม่อยากจะพูด
“พี่เต้...พี่หมายถึงพี่เองเหรอครับ?”

“ไม่ใช่!....พี่หมายถึง... มุกต่างหากล่ะ”
“มุกเนี่ยนะพี่!” กั้งถามอย่างไม่เชื่อหู แต่เต้ก็พยักหน้ายืนยัน
“กั้งต้องบอกมุกนะ มุกจะได้รู้ว่าสิ่งที่เธอคิดมันเป็นไปไม่ได้” เต้ขอร้องกั้งด้วยแววตาที่น่าสงสาร จนกั้งต้องจับมือเต้ไว้แล้วตอบตกลงในทันที
“ขอบใจมากนะกั้ง” พี่ชายคนรองยิ้มออกมาอย่างดีใจที่กั้งยอมทำตามที่เค้าขอ
“ป่ะ ขึ้นไปนอนกันเหอะ”
“เดี๋ยวผมตามไปครับ พี่ไปนอนก่อนเถอะ” กั้งบอกไปอย่างนั้น เต้เลยตกลงจะขึ้นไปก่อน แต่ก็ไม่ลืมที่จะตบไหล่กั้งเบาๆแทนคำขอบคุณ

“ทำไมเรื่องของเรามันมีแต่คำว่า เป็นไปไม่ได้นะ” กั้งพูดกับตัวเองเบาๆ ก่อนทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาแบบคนหมดแรง

“จะว่าไป...พี่อาเมนกับซีดีนี่เก่งจังเลยนะ” มุกที่นั่งคุยกับอาเมนและซีดีอยู่บนเตียง จู่ๆก็พูดชมทั้งสองคนขึ้นมา
“หมายถึงเรื่องอะไรเหรอมุก เพราะเราเก่งกันหลายเรื่อง” พูดแล้วสองหนุ่มก็กอดคอแล้วมองหน้ากันแบบชอบใจ
“ก็เรื่องพี่ตั้มไงคะ เป็นมุก มุกคงต้องอยู่ห่างๆพี่ตั้ม ตอนรู้ว่าพี่เค้ามีแฟนแล้ว เพราะมุกคงเปลี่ยนความรู้สึกตัวเองไม่ได้ถ้ายังอยู่ใกล้ๆพี่เค้าอยู่”
อ๋อ... ก็นะ มันก็ไม่ง่ายหรอก แต่มันก็ต้องทำแหละ ไม่งั้นก็คงไม่กล้าอยู่ใกล้ๆพี่เค้าตลอดหรอก เนอพี่อาเมน” ซีดีพูดพร้อมกับลูบไหล่อาเมนเป็นเชิงหาพวก อาเมนเลยต้องรีบเออออไปด้วย
“ใช่ๆ อาจจะใช้เวลาหน่อย แต่ก็โอเคแล้ว” อาเมนตอบแบบยิ้มแหยๆ เพราะรู้ว่าที่พูดไปมันไม่จริงเลย

มุกทำหน้างงๆกับท่าทีทั้งสองหนุ่มนิดหน่อย แต่ก็ไม่ติดใจอะไร จากนั้นมุกก็ลุกขึ้นจากเตียงแล้วบอกกับพวกเค้าว่า
“มุกไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ อย่าเพิ่งนอนกันก่อนล่ะ”
“จ้า...” อาเมนและซีดีประสานเสียงรับคำมุก ก่อนที่จะหันมาคุยกันเองด้วยเสัยงกระซิบกระซาบ
“นี่นายด้วยเหรอซีดี?” อาเมนถามด้วยสีหน้าประหลาดใจ ซึ่งซีดีเองก็พยักหน้าแทนคำตอบ และมีสีหน้าแปลกใจไม่แพ้กัน ทำเอาอาเมนถึงกับต้องหงายหลังลงไปนอนแล้วบอกว่า
“นี่ถ้าพี่ตั้มรู้ เค้าจะว่ายังไงนะเนี่ย”
“เราไม่บอกแล้วพี่เค้าจะรู้ได้ไงล่ะ...อีกอย่าง พี่ก็มีคนคอยช่วยอยู่แล้วนี่...ผมเห็นนะ พี่กับพี่เต้น่ะ เดี๋ยวนี้ตัวติดกันบ่อยๆนะ”
“บ้า!...ไม่ใช่อย่างที่นายคิดหรอก... แล้วที่จริง นายก็มีกั้งเหมือนกันนี่” อาเมนได้ทีจึงแซวกลับไปบ้าง ทำเอาซีดีต้องทิ้งตัวลงมานอนข้างๆ แล้วตอบไปว่า “ถ้าช่วยจริงๆก็ดีสิครับ”
อาเมนทำหน้าสงสัยเมื่อเห็นสีหน้าของน้องชาย แต่ว่ามุกออกมาจากห้องน้ำพอดี เขาเลยต้องเก็บความสงสัยนี้เอาไว้ก่อน...สักหนึ่งคืน

“ตื่นได้แล้ววววว!” เสียงที่คุ้นเคยพร้อมกับร่างหนักที่โถมลงบนตัวของอาเมนและซีดี ทำให้ทั้งสองคนจะดุ้งตื่นขึ้นมาทันที
พี่ตั้ม!!!” สองพี่น้องประสานเสียงเรียกชื่อพี่ใหญ่ที่ตอนนี้นอนยิ้มแฉ่งอยู่บนตัวทั้งสองคนอย่างชอบใจ
“พี่ตั้ม หนักนะเนี่ย...ลุกไปเลยๆ” ซีดีโวยวาย ในขณะที่อาเมนมัวแต่อึ้งอยู่ เพราะกล้ามอกแน่นๆของตั้มที่อยู่บนตัวของเค้า และใบหน้าเข้มๆที่อยู่ใกล้กับหน้าของเขาเสียจนไรหนวดแทบจะสัมผัสกัน ก็ทำให้อาเมนมีอาการใจเต้นแรงขึ้นมาอย่างไม่อาจควบคุมได้
“พี่ตั้มลุกไปได้แล้ว ไม่งั้นผมจะจับกอดแล้วนะ” อาเมนเมื่อได้สติก็ยื่นคำขาดทันที ส่วนตั้มก็ไม่ได้มีท่าทีสนใจคำขู่นั้นเท่าไหร่ แต่ก็ยอมลุกขึ้นตามคำขอของอาเมน
“เร็วๆนะ พี่รอกินข้าวอยู่” ตั้มบอกอีกครั้งแล้วจึงเดินออกจากห้องไป และทันทีที่ประตูปิด ทั้งอาเมนและซีดีต่างก็เด้งตัวขึ้นมาจากเตียงทันที
อาเมนจับที่หัวใจของตัวเองที่ยังเต้นแรงพอๆกับใจเค้าที่ยังสั่นอยู่ ครั้นพอหันไปมองซีดี ก็พบว่าน้องชายเองก็มีอาการหน้าแดงระเรื่อเหมือนกัน
“ผมก็นึกว่าผมโอเคขึ้นมากแล้วนะ ...ตอนนี้รู้เลยว่ามันไม่ใช่” ซีดีมองหน้ากับอาเมนอย่างรู้กันว่า การจะไม่คิดอะไรเลยนั้น มันไม่ง่ายเลยจริงๆ

“ปึก!!”
“พี่เต้ ไปหาเรื่องตู้มันทำไมน่ะ” มุกที่เข้ามาช่วยเต้ในครัวแซวพี่ชายเมื่อเห็นเต้เอาหัวไปชนกับตู้เก็บของที่เป็นชั้นลอย แต่พอเห็นเต้ทำท่าว่าจะเจ็บจริง เธอก็รีบเข้าไปดูอาการทันที
“พี่เต้เอามือออกสิ ขอมุกดูหน่อย” สาวน้อยใช้มือนุ่มของตัวเองแกะมือของเต้ที่จับหน้าผากตัวเองอยู่ เพื่อจะดูว่าเป็นอย่างไรบ้าง
“ก็ไม่ถลอกไม่อะไรนี่นา พี่เต้อย่าทำให้มุกตกใจสิ” มุกตีที่แขนเต้โทษฐานทำให้เธอเป็นห่วงหนึ่งที
“แต่พี่เจ็บจริงๆนี่นา มุกใจร้ายจัง” เต้ทำเสียงออดอ้อน แต่มุกก็ไม่ใจอ่อน และเดินออกไปพร้อมจานชามสำหรับมือเช้าวันนี้
“รีบตามมานะพี่เต้...”

มุกเดินออกไปโดยที่ไม่รู้เลยว่า เต้มองตามหลังไปด้วยสีหน้าที่แอบเสียใจอยู่ลึกๆ
“พี่เต้ มีอะไรให้ผมช่วยเปล่า?” อาเมนเดินเข้ามาหาเต้ถึงในครัวเอ่ยทักขึ้น
“ก็...ไม่มีอะไรแล้วนะ ยกชุดนี้ไปก็ครบหมดแล้ว” เต้ตอบด้วยสีหน้าที่ยังไม่ปกตินัก จนอาเมนสังเกตเห็นได้
“พี่เต้เป็นอะไรเปล่าพี่ ทำไมทำหน้าแบบนั้น...” อาเมนถามพร้อมกับเดินเข้าไปหาใกล้ๆ เลยทำให้ได้เห็นว่า ตรงหน้าผากของเต้เริ่มมีรอยแดงๆขึ้นมานิดหนึ่ง
“พี่เต้ไปโดนอะไรมาครับเนี่ย หน้าผากแดงเลย” อาเมนจับที่หน้าเต้แล้วมองสำรวจด้วยความเป็นห่วง เต้เองเมื่อได้เห็นอาเมนมีท่าทีห่วงใยเค้าแบบนี้ ก็ทำให้เค้ายิ้มขึ้นมาได้
“พี่ไม่เป็นหรอกอาเมน ขอบใจนะ...ว่าแต่เราเถอะ ไหวมั้ย” เต้ที่ดึงมืออาเมนลงมาและจับค้างไว้เช่นนั้น เอ่ยถามขึ้นอย่างรู้กันว่า หมายถึงเรื่องอะไร
“มันไม่ง่ายเลยพี่เต้ ยิ่งตอนนี้ผมอยู่กลับไปอยู่ใกล้ๆพี่ตั้มเหมือนเดิมแล้ว พี่เค้าก็ยิ่งทำอะไรให้ผมรู้สึกมากขึ้นไปอีก...” อาเมนพูดถึงตรงนี้แล้วก็นิ่งไปนิดหนึ่ง ก่อนที่เค้าจะตัดสินใจเอ่ยขอความช่วยเหลือ
“พี่เต้คงต้องช่วยๆกันพี่ตั้มออกไปให้ผมบ้างนะ”
“ได้สิ” เต้รับคำด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะดึงน้องชายเข้ามากอดเป็นการให้กำลังใจ...ในขณะเดียวกัน ที่ด้านนอกห้องครัว ตั้มที่ไม่รู้อยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ก็กำลังแอบมองทั้งสองคนอยู่ ด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก...
---------------------------------------------------------

กั้งจะบอกกับมุกแบบไหน แล้วมุกจะเป็นยังไงนะ...เต้จะกันตั้มออกไปยังไง แล้วตั้ม ได้ยินอะไรแค่ไหนกัน และเค้าจะทำยังไงต่อไปน้า...และอีกหลายอย่างที่ซ่ิอนอยู่... เรื่องราวจงดราม่าขึ้นๆๆๆ (ว่าแต่ จะติดเรตขึ้นอีกนิดดีมั้ยนะ...เพื่อนๆว่าไงครับ)

แก้ไขข้อความเมื่อ