THE STAR 10 Fanfic ตอน ๑๑ : สัญญา

กระทู้สนทนา

คลับ : The Star Fan Club

จัดไปอีกหนึ่งตอนก่อนวันเสาร์...คราวนี้จะเป็นยังไงบ้างลองอ่านกันครับ

ตอนที่ผ่านมาครับ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

บอกกล่าว : นิยายฉบับนี้เกิดจากจินตนาการของผู้แต่ง ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับตัวตนจริงๆของ THE STAR 10 ทั้ง ๘ คนแต่อย่างใด...กรุณารับชม(อ่าน) เพื่อความบันเทิงเท่านั้นนะครับ

--------------------------------
ตอนที่ ๑๑ สัญญา...
--------------------------------

“พี่อาเมนนนนน” ซีดีส่งเสียงเรียกอาเมนที่เดินอยู่ข้างหน้าเค้า ก่อนที่ทั้งซีดีและตั้มจะเข้าไปกอดไหล่อาเมนทั้งซ้ายและขวา
“น้อยใจอะไรเรา อาทิตย์นี้ก็ได้อันดับสองแล้ว พี่สิอยู่สองคนสุดท้ายเลย”
“เปล่านะพี่ตั้ม..ก็แบบว่าเวลาผมคิดจินตนาการอะไรขึ้นมา คนแรกที่ผมนึกถึงก็คือพี่ตั้มกับซีดี ผมก็เลยพูดไปอย่างนั้นอ่ะ” อาเมนรีบอธิบายอย่างไวเพราะกลัวพี่น้องเข้าใจผิด ส่วนตั้มและซีดี พอได้ยินเช่นนั้น ก็พร้อมใจกันเอาหัวตนเองไปชนหัวอาเมน แล้วขยี้เบาๆด้วยความหมั่นเขี้ยว
การกระทำของพี่ชายน้องชายของเค้า มันทำให้อาเมนตื้นตันใจและมีความสุขมากจนได้แต่ยิ้มกว้างไม่รู้จะพูดอะไร แต่ถ้าจะมีอะไรที่เค้าอยากพูดก็คงมีแต่
“สัญญานะ ว่าเราจะอยู่ด้วยกันจนถึงรอบสามคนสุดท้าย” อาเมนพูดพร้อมมองตาเพื่อขอคำสัญญาจากทั้งสองคน
“พี่สัญญา...ถ้าพี่ไม่เสียงพัง ร้องเพลงไม่ได้จนไม่มีคนโหวตให้พี่นะ”
“ผมก็สัญญาพี่...ถ้าผมไม่ร้องล่มบนเวทีจนมีแต่คนด่านะ”
“สองคนนี้นี่ พูดอะไรก็ไม่รู้...ไม่เอาๆๆ เราต้องอยู่ด้วยกัน” ว่าแล้วอาเมนก็โอบทั้งสองเข้ามาหา ทั้งคู่เลยเอาจมูกมาชนที่แก้มของอาเมน แทนคำสัญญา...

“อาเมนมานั่งกับพี่มา...” เต้เอ่ยชวนอาเมนที่กำลังก้าวขึ้นรถตู้ ทำให้อาเมนที่กำลังจะเข้าไปแถวหลังสุดอย่างเคยต้องหันมาหา และเมื่อเห็นว่าเต้พยักหน้ายืนยัน อาเมนก็เลยเข้าไปนั่งข้างหน้ากับเต้แทน ส่วนตั้มและซีดีก็เข้าไปด้านในตามเดิน โดยที่มีกั้งซึ่งปกตินั่งกับเต้ ไปนั่งข้างๆซีดีแทน

“เป็นไงบ้างเรา เรื่องพี่ตั้มน่ะ?” เต้กระซิบถามอาเมน
“มันก็พูดยากนะพี่เต้ คือบางทีก็ไม่ได้อะไรเลยนะ แต่ผมก็ยังใจเต้นแรงบ้าง เขินบ้าง แต่บางทีใกล้กันสุดๆ แต่ผมก็ไม่คิดอะไรเลยนะนอกจากคำว่า พี่ชาย” อาเมนอธิบายเสียงเบาเช่นกัน เลยทำให้ทั้งสองคนต้องขยับหน้าเข้ามาคุยกันใกล้ๆแบบช่วยไม่ได้
“เฮ้ย ก็ยังดีน่า แสดงว่ามันก็มีพัฒนาการบ้างแหละ ต่อไปมันก็คงโอเคเอง...สู้ๆนะไอ้น้อง” เต้ลูบหัวให้กำลังใจอาเมนเบาๆ เจ้าน้องชายยิ้มขอบคุณก่อนจะถือโอกาสนอนพิงไหล่พี่รองเสียเลย
“ทียังงี้ผมไม่เห็นรู้สึกอะไรเลยล่ะพี่เต้” อาเมนได้โอกาสก็แซวเต้เสียเลย
“ใช่สิๆ พี่มันไม่ใช่พี่ตั้มนี่ ใครจะมาสนใจ” เต้หันมายิ้มกวนๆใส่อาเมน ก่อนที่จะหันออกไปมองข้างนอกด้วยสีหน้าที่หมองลงไปเล็กน้อย...เพราะบางที มันคงเหมือนที่เค้าพูดจริงๆนั่นแหล่ะ
    ส่วนด้านหลังรถ ทั้งตั้ม ซีดี และกั้ง ต่างมองดูเต้และอาเมนแบบสนใจ โดยเฉพาะตั้มและกั้ง ที่ถึงกับคิ้วขมวดเมื่อเห็นเต้ลูบหัวอาเมน และอาเมนนอนซบเต้...

    “เอี๊ยด!!!!”
        “ปึก!!”
ผลของการเบรกรถกะทันหันทำให้แต่ละคนตัวเหวี่ยงกันไปมาตามความแรงของรถ...โชคดีที่ไม่ถึงกับรถชนกัน แต่ก็มีตั้ม ที่เอาหัวไปชนกับกระจกรถเต็มๆ
“อูย” ตั้มทำหน้าเหยเกพร้อมกับเอามือลูบที่หัวตรงที่ชนกระจกป้อยๆ
“พี่เจ็บมากเปล่า?” เสียงซีดีดึงความสนใจตั้มให้หันไปหาน้องชาย...แต่ซีดีไม่ได้พูดกับตั้ม เขาพูดกับกั้งที่โดนหัวของเขาขนเข้าเต็มๆแก้มต่างหาก
“เจ็บนะเนี่ยซีดี หัวแข็งชะมัดเลย!” กั้งพูดพร้อมทำหน้าบูด
“ผมขอโทษๆ ผมไม่ได้ตั้งใจนะ”
“แน่ใจนะว่าไม่ได้ตั้งใจ เมื่อวานก็ชมพี่ล้ม วันนี้ก็เอาหัวชนแก้มพี่อีก...ตั้งใจแกล้งพี่เปล่าเนี่ย?!”
“ฮึ่ย! เปล่านะพี่ ผมไม่ได้แกล้งพี่นะ” ซีดีทำหน้าตกใจแบบจริงจังสุดๆ ทำให้กั้งที่ว่าจะแกล้งต่อ แต่พอเห็นหน้าเด็กน้อยของซีดีแล้ว ก็เกิดใจอ่อนจนได้
“โอเคๆ พี่เชื่อๆ ไม่ต้องทำหน้าหมาหงอยใส่พี่ก็ได้” กั้งพูดไปก็จับที่คางน้องไปอย่างหมั่นเขี้ยวปนเอ็นดู

ตั้มมองดูซีดีและกั้งกระหนุงกระหนิง(?)แล้วก็ทำหน้าเซ็งๆ ก่อนที่จะหันออกไปมองข้างนอกแทนโดยที่มือยังคงลูบๆอยู่ตรงที่เพิ่งชนกระจกไป

เมื่อกลับมาถึงบ้าน ทั้งเจ็ดคนก็แยกย้ายกันไปทำภารกิจของตนเอง โดยกั้งนั้นขึ้นไปยังห้องนอนเพื่อล้างหน้าล้างตา ครั้นพอเดินออกมาจากห้องน้ำก็พบเต้ยืนรอเขาอยู่ข้างๆประตู
“เดี๋ยวนี้อยู่กับซีดีตลอดเลยนะกั้ง” เต้เปิดประเด็น
“ผมก็ทำตามแผนไงพี่...ที่จะดึงซีดีออกมาจากพี่ตั้ม จนกว่าซีดีจะเลิกคิดกับพี่ตั้มเกินพี่น้อง” กั้งพูดพลางเดินมานั่งที่เตียงของเขา
“แล้วเราละกั้ง เลิกคิดแล้วหรือยัง?” เต้ยิงคำถามกระแทกใจกั้ง แต่กั้งก็ยังยิ้มออก และตอบว่า
“ผมโอเคแล้วพี่ ถึงจะมีรู้สึกอะไรบ้างตอนพี่ตั้มมาอยู่ใกล้ๆ แต่ก็แค่นิดหน่อย...สบายมาก”
“แล้วกับซีดีล่ะกั้ง?” เต้ถามแทงใจดำน้องชายอีกครั้ง
“ก็ไม่มีอะไรนี่พี่ ทำไมพี่ถามยังงั้นล่ะ” กั้งตอบปฏิเสธ แต่สีหน้าเหมือนไม่มั่นใจนัก และเต้เองก็มองออกเช่นกัน..เขาจึงเขยิบเข้ามาข้างกั้งๆ แล้วเอ่ยปากขออะไรบางอย่าง
“สัญญากับพี่ได้มั้ยกั้ง...ถ้าซีดีมันเลิกชอบพี่ตั้มไม่ได้ แล้วเรากลับเริ่มชอบซีดีซะเอง เราต้องถอยออกมานะ...พี่ไม่อยากเห็นกั้งเสียใจอีก”
เต้มองกั้งด้วยสายตาที่เป็นห่วงอย่างมากมาย พลอยทำให้กั้งรู้สึกอบอุ่นใจขึ้นมาอย่างประหลาด...กระนั้น คำขอของเต้ก็ทำให้กั้งลำบากใจไม่น้อย แต่ในท้ายที่สุดกั้งก็ยอมรับคำขอของเต้
“ผมสัญญาครับพี่เต้”
คำสัญญาของกั้งทำให้เต้รู้สึกคลายกังวลไปได้บ้าง แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังอดห่วงไม่ได้ เต้จึงตัดสินใจดึงกั้งเข้ามากอดเสียแน่นเพื่อให้กำลังใจ และกั้งเองก็กอดตอบพี่ชายแทนคำยืนยันในสัญญาที่ได้ให้ไว้เช่นกัน

“พี่ตั้ม เห็นพี่เต้กับพี่กั้งมั้ยคะ?” มุกถามขึ้นเมื่อเห็นตั้มนั่งอยู่คนเดียว
“ไม่รู้เหมือนกันจ้ะ แต่กั้งคงอยู่กับซีดี ส่วนเต้ก็อยู่กับอาเมนล่ะมั้ง” ตั้มตอบหน้าเฉยๆ แต่น้ำเสียงเหมือนนอยด์ๆ มุกเลยแกล้งแซว
“อ้าว เดี๋ยวนี้พี่ตั้มตกกระป๋องแล้วเหรอเนี่ย เมื่อก่อนเห็นซีดีกับพี่อาเมนตัวติดกับพี่ตลอดๆ”
“สงสัยจะใช่นะ...แล้วมุกละ พี่ตกกระป๋องไปยัง”
“ขอโทษทีนะคะพี่ตั้ม แต่คำตอบคือใช่ค่ะ” มุกแกล้งตอบตั้มไปอย่างนั้นแบบขำๆ
“จ้า...แล้วจะเอาคนไหนดีละ จับปลาสองมือมันไม่ดีน้า”
“เอ...มุกก็ไม่รู้สิ สงสัยต้องขอไปดูปลาซะหน่อยละ เผื่อจะตัดสินใจได้” มุกทำท่าบ๊ายบายตั้มแล้วก็ออกเดินตามหาหนุ่มๆทั้งสองคนอีกครั้ง...ทิ้งให้ตั้มนั่งหน้าเศร้าอยู่คนเดียว

“เป็นแบบนี้ก็ดีแล้วล่ะ...ถ้าเราออกไปตอนนี้จะได้ไม่ต้องเสียใจกัน...”

จนกระทั่งเวลาเข้านอน ตั้มก็งานเข้าอีกรอบ เมื่อน้องๆอีกสี่คนบอกว่า อยากสลับคู่กันนอนอีก และคราวนี้ก็กลายเป็นตั้มที่ต้องนอนคนเดียว ส่วนซีดีนอนกับกั้ง และเต้นอนกับอาเมน
“โห ไรอ่ะ พี่ต้องนอนคนเดียวเฉยเลย” ตั้มบ่นกระปอดกระแปด
“พี่ตั้มคร้าบ อาเมนมันนอนคนเดียวมาเกือบทุกคืนมันไม่เห็นจะบ่นเลยพี่ ให้มันมีคู่บ้างเหอะ” เต้พูดดักคอพี่ชายเสียจนตั้มไปไม่เป็นเลยทีเดียว
“ก็ได้ๆๆๆ งั้นพี่นอนละนะ เชิญทั้งสองคู่ตามสบายเลย” ตั้มพูดแล้วก็ลงไปนอนคลุมโปงเหมือนงอนๆ ทำให้ทั้งสี่คนพากันขำกับท่าทีของพี่ชายใหญ่

ที่เตียงของกั้งและซีดี...เจ้าน้องเล็กนั้นหลับไปแล้ว แต่ตัวพี่ชายนี่สิยังไม่หลับ แถมยังนอนมองหน้าอีกฝ่ายอยู่นานสองนานแล้ว
“ผมสัญญาครับพี่เต้” คำพูดที่กั้งให้ไว้กับเต้ดังขึ้นมาในความคิดของกั้งอีกครั้ง ในช่วงเวลาที่เค้าเฝ้ามองใบหน้าขาวๆของเด็กน้อย และเริ่มรู้ตัวว่าตัวเองเริ่มรู้สึกอะไรบางอย่างขึ้นมาจริงๆเสียแล้ว
“หรือว่าประวัติศาสตร์จะซ้ำรอยอีกนะกั้ง” ชายหนุ่มบอกกับตัวเองเบาๆ ก่อนที่จะหลับตาลงและปล่อยให้ตัวเองหลับไป ก่อนที่จะคิดอะไรมากไปกว่านี้

“พี่เต้...พี่ว่าพี่ตั้มเค้างอนจริงมั้ยอ่ะ” อาเมนถามขึ้นก่อนที่จะเข้านอน
“พี่ตั้มคงไม่คิดมากขนาดนั้นหรอกมั้ง...แต่ถ้านายกลัวจริงๆ ก็ไปนอนกับพี่ตั้มสิ”
“จะดีเหรอพี่เต้?” อาเมนยังไม่แน่ใจ เต้เลยพยักหน้าแล้วบอกว่า “ถือซะว่าชดเชยคราวที่แล้ว ที่เราหนีพี่ตั้มมานอนกับพี่ก็แล้วกัน”

เจอเหตุผลนี้เข้าก็ทำให้อาเมนเห็นด้วยขึ้นมาในทันที ชายหนุ่มจึงบอกราตรีสวัสดิ์เต้ แล้วค่อยๆย่องขึ้นไปนอนบนเตียง ตรงข้างๆพี่ชายตั้ม...และนั่น ก็ทำให้อาเมนโดนตั้มคว้าหมับเอาไปกอดในทันที!
อาเมนพยายามจะแกะมือตั้มออกไปจากตัวเขา แต่ก็ไม่เป็นผลเพราะอีกฝ่ายกอดแน่นมาก ชนิดที่ว่าถ้าจะดิ้นให้หลุดคงจะเป็นการปลุกให้อีกฝ่ายตื่นขึ้นมาด้วยแน่นอน
ในที่สุดอาเมนก็ยอมให้ตั้มนอนกอดเค้าแต่โดยดี อันที่จริงอาเมนก็คิดว่านี่ก็เป็นอีกหนึ่งบททดสอบที่ดีสำหรับเค้าด้วย...หากจะกลัวอะไรก็คงมีแต่ว่า ถ้าตั้มตื่นขึ้นมาล่ะก็ คงสัมผัสได้ถึงหัวใจของเขาที่กำลังเต้นระรัวแน่ๆ เพราะตอนนี้หน้าอกของทั้งสองคนนั้น แนบชิดกันเหลือเกิน...
----------------------------------------------------------------------

จบแล้วครับผม เป็นไงบ้างครับกับตอนนี้ มาเม้าท์ให้ผมฟังหน่อย...
ว่าแต่ คุณพี่ตั้มคิดมากจริงมั้ย แล้วที่กอดเนี่ย ตั้งใจหรือคิดว่าเป็นตุ๊กตาตัวใหญ่ที่เคยกอดทุกคืนกันแน่นะ ???