บันทึก ประสบการณ์ทางจิต

ผมอยากขอความคิดเห็นจากท่านผู้รู้และผู้ปฏิบัติจริงจังหน่อยครับ ช่วงหลายปีที่ผ่านมา ผมพยายามปฏิบัติธรรมอย่างสม่ำเสมอ แนวทางที่ผมเคยใช้ 1. การกำหนดลมหายใจเข้าออก มีทั้งบริกรรมว่า พุท-โธ /กำหนดว่า เข้าออ

สมาธิภาวนา หรือการเจริญสมาธิ เป็นหัวใจสำคัญในการปฏิบัติธรรมในพระพุทธศาสนา โดยพระผู้มีพระภาคเจ้าได้ทรงแสดงแนวทางการพัฒนาสมาธิไว้หลายนัย ซึ่งในสังคีติสูตร (ทีฆนิกาย ปาฏิกวรรค) และสมาธิสูตร (อังคุตตรนิกา

ผู้ปฏิบัติ สมาธิ เห็น นิมิต จิตเริ่มเป็นฌาน นิมิต จึงจะเกิดได้ จืตมีสติที่นิ่ง จึงเกิดนิมิต นิมิตเป็นประโยชน์ เป็นครู อันดับแรกของผู้ปฏิบัติธรรม นิมิตมีทั้งที่เป็นรูปธรรม และเป็นนามธรรม ถ้าตนปฏิบัติไ

การทำ สมาธิลืมตา "เพียงแต่... กำหนดให้เอาใจไว้ในกาย ทำใจให้รู้ว่า...หายใจได้อยู่เท่านั้น พอจิตส่งไปรับอารมณ์ภายนอกเข้ามา ก็ให้รู้เท่าว่า... จิตออกนอกกาย ให้มีสติกำหนดรู้... ทุกอิริยาบถ."

ดับสังขาร ก็จะเป็นสภาวะนิโรธ ฌาน1-8 เป็นเจตสิก เป็นสังขารตัวที่ประกอบกับจิต สติปัฐฐาน ในปรมัตถธรรม จึงต้องเห็นการดำเนินไปของฌาน 1-8 อันเป็นการดำเนินไปของเจตสิก จึงจะรู้ชัดในเจตสิก เมื่อรู้ชัดในเจตส