กรุงเทพนี่พยายามแก้ปัญหารถติดมาตลอด ทั้งการสร้างทางด่วนและรถไฟฟ้าให้ครอบคลุมทั่วกรุงเทพ แต่ไม่ว่าจะสร้างเท่าไร สุดท้ายก็เจอปัญหารถติดแบบเดิมๆ เพราะสิ่งที่เป็นปัจจัยสำคัญที่จะชี้วัดว่า รถจะติดหรือไม่ติด ไม่ใช่ถนนหนทางที่มีมาก ไม่ใช่การเดินทางได้รวดเร็วอย่างรถไฟฟ้า แต่สิ่งที่เป็นปัจจัยหลักที่จะทำให้รถติดหรือไม่ติด ก็คือแหล่งงานแหล่งเงิน แหล่งงานแหล่งเงินจะเป็น center ที่ดึงให้คนเข้ามาอยู่อาศัยและสัญจรเดินทางอย่างมากในเมืองนั้นๆ
ถ้าเมืองไหนไม่ค่อยมีแหล่งงานแหล่งเงิน คนก็จะไม่ค่อยไปอยู่ ทำให้เกิดการสัญจรเดินทางในเมืองนั้นน้อย การจราจรจึงเบาบาง ชนบทห่างไกลตามต่างจังหวัดจึงไม่มีปัญหารถติด แม้ไม่มีทั้งทางด่วนและรถไฟฟ้า
ส่วนกรุงเทพฯสร้างสะพาน,อุโมงค์,รถไฟฟ้ามากขนาดไหน ปัจจุบันและอนาคตรถก็ยังติดเหมือนเดิม เพราะคนจำนวนมากจะวิ่งเข้าหา
แหล่งทำมาหากินเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
การสร้างรถไฟฟ้าในเมือง ทำให้คนต่างจังหวัดเข้ามาอยู่กรุงเทพง่ายขึ้น เพราะเมืองที่มีแหล่งงานแหล่งเงินมากที่สุดก็คือกรุงเทพ แถมมีรถไฟฟ้าไว้เดินทางอีก
นึกดู เมื่อก่อนกรุงเทพที่ยังไม่มีรถไฟฟ้า หรือมีรถไฟฟ้าน้อยสาย รถไฟฟ้าไม่ค่อยครอบคลุม การเดินทางในกรุงเทพนั้นยากลำบาก ทำให้คนต่างจังหวัดต้องพิจารณากับการมาทำงานในกรุงเทพว่า
ถึงแม้กรุงเทพจะเป็นแหล่งงานแหล่งเงินชั้นดี แต่มีการเดินทางที่ยากลำบาก เวลาชีวิตต้องหมดไปกับปัญหารถติดอยู่มาก
ทุกวันนี้ กรุงเทพมีรถไฟฟ้าเปิดบริการหลายสายมาก กรุงเทพจึงน่าอยู่ขึ้น เพราะแหล่งงานแหล่งเงินก็รวมอยู่ในกรุงเทพ แถมการเดินทางในตัวกรุงเทพทุกวันนี้ก็สะดวกสบายมาก จะเดินทางไปไหนก็รวดเร็ว สบายกว่าเดินทางตามต่างจังหวัดหลายแห่งอีก งานมีให้เลือกเยอะ แถมจะไปไหนก็เดินทางได้เร็ว คนต่างจังหวัดจึงสนใจมาอยู่กรุงเทพมากขึ้น
การแก้ปัญหารถติดจึงควรเน้นรถไฟชานเมืองให้มากขึ้นควบคู่ไปกับการทำรถไฟในเมือง ต้องสร้างรถไฟในเมืองอย่าง bts,mrt ควบคู่รถไฟชานเมืองสายสีแดงซึ่งช่วยขนคนไปทำงานนอกเมืองได้อย่างดึ
ต่อให้ในเมืองมีบริการขนส่งด้วยรถเมล์อย่างดี แต่ยังไงก็ไม่ดีเท่ารถไฟ นึกภาพดูว่า ถ้าคนใช้ขนส่งสาธารณะอย่างรถเมล์เยอะๆ รถเมล์ก็ต้องเพิ่มจำนวนคันลงมาวิ่งบนถนนมากขึ้น ถนนก็เท่าเดิม แต่มีรถเมล์มากขึ้น การจราจรก็แออัดขึ้น รถเมล์ก็เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้บนถนนมีรถติดร่วมกันกับรถส่วนตัว
รถส่วนตัวที่จะช่วยทำให้ปัญหารถติดน้อยลงได้ ก็คงมีแค่จักรยานไฟฟ้ากับมอเตอร์ไซด์
รถไฟฟ้า bts,mrt มีความยืดหยุ่นในการแก้ไขปัญหาจราจรกว่ารถเมล์มาก เพราะสามารถเพิ่มจำนวนตู้ต่อขบวน เพิ่มความถี่ในการวิ่งรับผู้โดยสารได้ ไม่ต้องลงไปเดือดร้อนกับการวิ่งบนถนนเหมือนขนส่งสาธารณะรูปแบบอื่น เพราะวิ่งบนรางของตัวเอง
แต่ถึงยังไง การแก้ปัญหารถติดในกรุงเทพ ก็ต้องให้ความสำคัญกับรถไฟชานเมืองและการกระจายแหล่งทำงานหาเงินให้อยู่ตามแนวของสถานีรถไฟชานเมือง ตลอดจนจัดระบบขนส่งสาธารณะรอบรัศมี 3-5 กิโลเมตรจากสถานีรถไฟฟ้าให้ดีด้วย
ยกตัวอย่างว่า สายสีแดงขยายไปถึงบางปะอิน มีบริษัทหรือโรงงานไปตั้งอยู่ใกล้กับสถานีรถไฟบางปะอิน ซึ่งจะต้องมีพนักงานของบริษัทหรือของโรงงานมาทำงานให้ด้วย พนักงานก็ต้องมีที่พักอาศัยอยู่ไม่ไกลจากที่ทำงาน อาจจะห่างจากที่ทำงานซัก 3-4 กิโลเมตร ซึ่งก็ควรมีขนส่งสาธารณะเข้าถึงที่ทำงานสะดวก เขาถึงจะเลือกอยู่อาศัย
หลักการสำคัญคือว่า ถ้าแหล่งทำงานหาเงินยังอยู่ในกลางเมืองมากกว่าชานเมือง รถไฟชานเมืองก็จะเป็นยานพาหนะขนคนจำนวนมากจากชานเมืองเข้ามาสู่ใจกลางเมือง ซึ่งลักษณะนี้ต่อให้ต่อขยายรถไฟชานเมืองไปไกลขนาดไหน ก็แก้ปัญหารถติดในเมืองได้น้อย เพราะคนยังเลือกเดินทางสัญจรมายังใจกลางเมืองมากกว่านอกเมือง
ถ้าแหล่งทำงานหาเงินที่อยู่ใจกลางเมืองมีจำนวนพอๆกับแหล่งที่อยู่ชานเมือง รถไฟชานเมืองก็จะขนคนจากใจกลางเมืองไปสู่ชานเมือง และขนคนจากชานเมืองสู่ใจกลางเมืองในจำนวนที่พอๆกัน
ถ้าแหล่งทำงานหาเงินอยู่ที่ชานเมืองมากกว่าใจกลางเมือง รถไฟชานเมืองจะขนคนจำนวนมากจากใจกลางเมืองไปสู่ชานเมือง ซึ่งจะช่วยแก้ปัญหาการจราจรได้ดีที่สุด
การที่รัฐเวนคืนสัมปทานรถไฟฟ้ากลับมานั้น เป็นเรื่องที่ดีมากๆ ไม่ต้องไปมองอย่างที่ผ่านมาว่ารถไฟฟ้าเป็นธุรกิจที่เอกชนลงทุน ก็ควรให้เอกชนดูแลกิจการตัวเองไป แต่มองว่ารถไฟฟ้าคือเครื่องมือพัฒนาเศรษฐกิจของภาครัฐ เหมือนกับการที่รัฐลงทุนสร้างรถไฟความเร็วสูงก็ยังทำได้ ถ้ารัฐลงทุนซื้อรถไฟฟ้ากลับมา เป็นการลงทุนรูปแบบนึงของรัฐเหมือนกัน ลงทุนพัฒนาเศรษฐกิจชั้นดี
ควรเอาเงินที่ตั้งใจจะสร้างทางด่วนหลายแห่งในกรุงเทพฯ มาสร้างรถไฟชานเมืองให้ถึงอยุธยาและนครปฐม แล้วกระจายแหล่งทำงานหาเงินไปตามแนวสถานีชานเมืองพวกนี้จะดีกว่า ช่วยระบายคนออกจากเมืองได้อย่างดี
อย่าไปเอื้อนายทุนมาก จะสร้างทางด่วน 2 ชั้น หรือทางด่วนแถวม.เกษตรก็ไม่ได้ช่วยแก้ปัญหารถติดหรอก ยิ่งทำ รถก็ยิ่งติด เพราะแหล่งหาเงินซึ่งเป็นแม่เหล็กดึงดูดคนยังอยู่ที่ใจกลางเมือง
ที่ดร.เอ้.มีนโยบายให้ไทยสรัางทางด่วนแบบอุโมงค์ชั้นใต้ดินแบบญี่ปุ่นก็น่าสนับสนุนอยู่ แต่ต้องไม่ลืมข้อนึงว่า ญี่ปุ่นเขามีระบบขนส่งสาธารณะที่พร้อมกว่าไทยมาก คนญี่ปุ่นนิยมนั่งรถไฟกันเยอะมาก ใช้รถส่วนตัวน้อยกว่าไทย หากไทยสร้างอุโมงค์ทางด่วนตามที่แนะดร.เอ้แนะแล้ว แต่ยังไม่กระจายแหล่งทำงานหาเงินไปอยู่ชานเมือง,นอกเมือง ก็จะเป็นการแก้ปัญหาเฉพาะหน้า แก้ปัญหาแค่ระยะสั้นๆ ต่อไปอนาคตรถก็ยังจะติด
เหมือนเดิม
ถ้าไทยจะทำอุโมงค์ทางด่วนแบบญี่ปุ่น ก็ควรมีนโยบายกระจายแหล่งทำงานหาเงินไปยังบริเวณทางออกจากอุโมงค์ทางด่วนใต้ดินด้วย
แล้วที่มีคนกลุ่มนึงบอกว่าตามต่างจังหวัดก็มีความเจริญอยู่ ส่วนมากความเจริญก็จะอยู่แค่ในตัวอำเภอเมืองของจังหวัดเท่านั้น อำเภออื่นที่ไม่ใช่อำเภอเมืองไม่เจริญเท่าไรหรอก ควรทำให้ต่างอำเภอมีความเจริญ คมนาคมสะดวก ขนส่งสาธารณะพร้อม ก็จะช่วยให้มีนายทุนไปเปิดโรงงาน,ห้างร้าน,บริษัทตามต่างอำเภอนั่นเอง เหมือนกับการสร้างรถไฟฟ้าในกรุงเทพ ก็ทำให้นายทุนไปเปิดตึกคอนโด,แหล่งทำงานใหญ่ตามแนวสถานีรถไฟฟ้า
ส่วนทางด่วนที่จะเชื่อมวงแหวนตะวันตก-ตะวันออกที่คมนาคมคิดจะทำ ตอนนี้ก็มีรถไฟฟ้าที่จะสร้างเร็วๆนี้สามารถเชื่อมการเดินทางระหว่างฝั่งตะวันตกและตะวันออกได้อยู่
รถไฟฟ้า 3 เส้นทางที่เชื่อมฝั่งตะวันตก-ตะวันออกได้ดี
ศาลายา-สุวินทวงศ์ สายสีแดง+สายสีส้ม ขอให้ทำทางเชื่อมต่อระหว่างสายให้ดี
บางใหญ่-หัวหมาก สายสีม่วง+สายสีน้ำตาล+สายสีเหลือง ขอให้ทำทางเชื่อมต่อระหว่างสายสีน้ำตาลกับอีก 2 สายให้ดี
อนาคตอีกพักใหญ่ๆ ก็จะเป็นพุทธมณฑลสาย 4-ลาดกระบัง สายสีน้ำเงิน+แอร์พอร์ตลิงค์
น่าเร่งโครงการรถไฟฟ้าสายสีน้ำเงินช่วงหลักสอง-พุทธมณฑลสาย 4 ให้เกิดเร็วๆนี้
สายสีน้ำตาลจะมีส่วนช่วยแก้ปัญหารถติดได้ดี ดูอย่างถนนลาดพร้าว-ศรีนครินทร์ พอมีสายสีเหลืองมา การจราจรก็คล่องตัวขึ้น เพราะคนกลุ่มนึงเลือกเดินทางด้วยรถไฟฟ้าแทนรถเมล์และรถส่วนตัว ทำให้การจราจรด้วยรถบนถนนเบาบางลง
ส่วนโครงการทางด่วนพระราม 9-งามวงศ์วาน ก็น่าจะส่งเสริมขนส่งสาธารณะ มีรถตู้หรือมินิบัสพิเศษที่วิ่งบนทางด่วนจากพระราม 9 ถึงงามวงศ์วานโดยเฉพาะ คอยส่งคนที่ต้องการเดินทางระหว่างพระราม 9 กับงามวงศ์วาน
รถตู้หรือรถมินิบัสนี้ จะจอดรับคนอยู่ใต้สถานี arl มักกะสัน คนนั่งรถไฟฟ้าสายสีน้ำเงินและแอร์พอร์ตลิงค์เข้าถึงง่าย เดินทางมาขึ้นง่าย วิ่งขึ้นทางด่วนจากตรงนั้นมาลงงามวงศ์วาน แล้ววิ่งไปส่งถึงศูนย์ราชการฯนนทบุรี ซึ่งเป็นจุดที่มีสายสีม่วงกับ
สายสีชมพูอยู่ ช่วยให้การเดินทางระหว่างพระราม 9 ถึงงามวงศ์วานง่ายขึ้น ลดการใช้รถส่วนตัว การจราจรบนทางด่วนก็จะดีขึ้นเอง แล้วก็จะทำให้การเดินทางจากตะวันตก-ตะวันออกรวดเร็วด้วย สายสีม่วงคลองบางไผ่ก็คือตะวันตก-แอร์พอร์ตลิงค์ลาดกระบังก็คือฝั่งตะวันออก มีรถตู้คอยเชื่อมการเดินทางระหว่างรถไฟฟ้า
รถตู้คอยให้บริการทุก 15 นาที ก็ทำให้การเดินทางระหว่างพระราม 9-งามวงศ์วานรวดเร็วสะดวกสบาย
วันนี้ ที่คิดจะสร้างทางด่วนเกษตรบ้าง ทางด่วนพระราม 9-งามวงศ์วาน 2 ชั้นบ้าง
ไม่ได้ช่วยแก้ปัญหารถติดจริงๆ ถ้าแหล่งงานแหล่งเงินยังอยู่ในโซนเมืองกรุงเทพมากกว่าโซนนอกกรุงเทพ ต่อไปก็คงจะได้สร้างทางด่วนเษตร 2 ชั้น ทางด่วนพระราม 9-งามวงศ์วาน 3 ชั้น จึงควรเน้นนโยบายที่แก้ปัญหาที่ยั่งยืนอย่างที่บอกมา
สร้างทางด่วนและรถไฟฟ้าแล้ว กรุงเทพยังรถติดเหมือนเดิม ควรเน้นรถไฟชานเมือง แล้วกระจายแหล่งหาเงินให้อยู่ตามแนวสถานี
ถ้าเมืองไหนไม่ค่อยมีแหล่งงานแหล่งเงิน คนก็จะไม่ค่อยไปอยู่ ทำให้เกิดการสัญจรเดินทางในเมืองนั้นน้อย การจราจรจึงเบาบาง ชนบทห่างไกลตามต่างจังหวัดจึงไม่มีปัญหารถติด แม้ไม่มีทั้งทางด่วนและรถไฟฟ้า
ส่วนกรุงเทพฯสร้างสะพาน,อุโมงค์,รถไฟฟ้ามากขนาดไหน ปัจจุบันและอนาคตรถก็ยังติดเหมือนเดิม เพราะคนจำนวนมากจะวิ่งเข้าหาแหล่งทำมาหากินเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
การสร้างรถไฟฟ้าในเมือง ทำให้คนต่างจังหวัดเข้ามาอยู่กรุงเทพง่ายขึ้น เพราะเมืองที่มีแหล่งงานแหล่งเงินมากที่สุดก็คือกรุงเทพ แถมมีรถไฟฟ้าไว้เดินทางอีก
นึกดู เมื่อก่อนกรุงเทพที่ยังไม่มีรถไฟฟ้า หรือมีรถไฟฟ้าน้อยสาย รถไฟฟ้าไม่ค่อยครอบคลุม การเดินทางในกรุงเทพนั้นยากลำบาก ทำให้คนต่างจังหวัดต้องพิจารณากับการมาทำงานในกรุงเทพว่า
ถึงแม้กรุงเทพจะเป็นแหล่งงานแหล่งเงินชั้นดี แต่มีการเดินทางที่ยากลำบาก เวลาชีวิตต้องหมดไปกับปัญหารถติดอยู่มาก
ทุกวันนี้ กรุงเทพมีรถไฟฟ้าเปิดบริการหลายสายมาก กรุงเทพจึงน่าอยู่ขึ้น เพราะแหล่งงานแหล่งเงินก็รวมอยู่ในกรุงเทพ แถมการเดินทางในตัวกรุงเทพทุกวันนี้ก็สะดวกสบายมาก จะเดินทางไปไหนก็รวดเร็ว สบายกว่าเดินทางตามต่างจังหวัดหลายแห่งอีก งานมีให้เลือกเยอะ แถมจะไปไหนก็เดินทางได้เร็ว คนต่างจังหวัดจึงสนใจมาอยู่กรุงเทพมากขึ้น
การแก้ปัญหารถติดจึงควรเน้นรถไฟชานเมืองให้มากขึ้นควบคู่ไปกับการทำรถไฟในเมือง ต้องสร้างรถไฟในเมืองอย่าง bts,mrt ควบคู่รถไฟชานเมืองสายสีแดงซึ่งช่วยขนคนไปทำงานนอกเมืองได้อย่างดึ
ต่อให้ในเมืองมีบริการขนส่งด้วยรถเมล์อย่างดี แต่ยังไงก็ไม่ดีเท่ารถไฟ นึกภาพดูว่า ถ้าคนใช้ขนส่งสาธารณะอย่างรถเมล์เยอะๆ รถเมล์ก็ต้องเพิ่มจำนวนคันลงมาวิ่งบนถนนมากขึ้น ถนนก็เท่าเดิม แต่มีรถเมล์มากขึ้น การจราจรก็แออัดขึ้น รถเมล์ก็เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้บนถนนมีรถติดร่วมกันกับรถส่วนตัว
รถส่วนตัวที่จะช่วยทำให้ปัญหารถติดน้อยลงได้ ก็คงมีแค่จักรยานไฟฟ้ากับมอเตอร์ไซด์
รถไฟฟ้า bts,mrt มีความยืดหยุ่นในการแก้ไขปัญหาจราจรกว่ารถเมล์มาก เพราะสามารถเพิ่มจำนวนตู้ต่อขบวน เพิ่มความถี่ในการวิ่งรับผู้โดยสารได้ ไม่ต้องลงไปเดือดร้อนกับการวิ่งบนถนนเหมือนขนส่งสาธารณะรูปแบบอื่น เพราะวิ่งบนรางของตัวเอง
แต่ถึงยังไง การแก้ปัญหารถติดในกรุงเทพ ก็ต้องให้ความสำคัญกับรถไฟชานเมืองและการกระจายแหล่งทำงานหาเงินให้อยู่ตามแนวของสถานีรถไฟชานเมือง ตลอดจนจัดระบบขนส่งสาธารณะรอบรัศมี 3-5 กิโลเมตรจากสถานีรถไฟฟ้าให้ดีด้วย
ยกตัวอย่างว่า สายสีแดงขยายไปถึงบางปะอิน มีบริษัทหรือโรงงานไปตั้งอยู่ใกล้กับสถานีรถไฟบางปะอิน ซึ่งจะต้องมีพนักงานของบริษัทหรือของโรงงานมาทำงานให้ด้วย พนักงานก็ต้องมีที่พักอาศัยอยู่ไม่ไกลจากที่ทำงาน อาจจะห่างจากที่ทำงานซัก 3-4 กิโลเมตร ซึ่งก็ควรมีขนส่งสาธารณะเข้าถึงที่ทำงานสะดวก เขาถึงจะเลือกอยู่อาศัย
หลักการสำคัญคือว่า ถ้าแหล่งทำงานหาเงินยังอยู่ในกลางเมืองมากกว่าชานเมือง รถไฟชานเมืองก็จะเป็นยานพาหนะขนคนจำนวนมากจากชานเมืองเข้ามาสู่ใจกลางเมือง ซึ่งลักษณะนี้ต่อให้ต่อขยายรถไฟชานเมืองไปไกลขนาดไหน ก็แก้ปัญหารถติดในเมืองได้น้อย เพราะคนยังเลือกเดินทางสัญจรมายังใจกลางเมืองมากกว่านอกเมือง
ถ้าแหล่งทำงานหาเงินที่อยู่ใจกลางเมืองมีจำนวนพอๆกับแหล่งที่อยู่ชานเมือง รถไฟชานเมืองก็จะขนคนจากใจกลางเมืองไปสู่ชานเมือง และขนคนจากชานเมืองสู่ใจกลางเมืองในจำนวนที่พอๆกัน
ถ้าแหล่งทำงานหาเงินอยู่ที่ชานเมืองมากกว่าใจกลางเมือง รถไฟชานเมืองจะขนคนจำนวนมากจากใจกลางเมืองไปสู่ชานเมือง ซึ่งจะช่วยแก้ปัญหาการจราจรได้ดีที่สุด
การที่รัฐเวนคืนสัมปทานรถไฟฟ้ากลับมานั้น เป็นเรื่องที่ดีมากๆ ไม่ต้องไปมองอย่างที่ผ่านมาว่ารถไฟฟ้าเป็นธุรกิจที่เอกชนลงทุน ก็ควรให้เอกชนดูแลกิจการตัวเองไป แต่มองว่ารถไฟฟ้าคือเครื่องมือพัฒนาเศรษฐกิจของภาครัฐ เหมือนกับการที่รัฐลงทุนสร้างรถไฟความเร็วสูงก็ยังทำได้ ถ้ารัฐลงทุนซื้อรถไฟฟ้ากลับมา เป็นการลงทุนรูปแบบนึงของรัฐเหมือนกัน ลงทุนพัฒนาเศรษฐกิจชั้นดี
ควรเอาเงินที่ตั้งใจจะสร้างทางด่วนหลายแห่งในกรุงเทพฯ มาสร้างรถไฟชานเมืองให้ถึงอยุธยาและนครปฐม แล้วกระจายแหล่งทำงานหาเงินไปตามแนวสถานีชานเมืองพวกนี้จะดีกว่า ช่วยระบายคนออกจากเมืองได้อย่างดี
อย่าไปเอื้อนายทุนมาก จะสร้างทางด่วน 2 ชั้น หรือทางด่วนแถวม.เกษตรก็ไม่ได้ช่วยแก้ปัญหารถติดหรอก ยิ่งทำ รถก็ยิ่งติด เพราะแหล่งหาเงินซึ่งเป็นแม่เหล็กดึงดูดคนยังอยู่ที่ใจกลางเมือง
ที่ดร.เอ้.มีนโยบายให้ไทยสรัางทางด่วนแบบอุโมงค์ชั้นใต้ดินแบบญี่ปุ่นก็น่าสนับสนุนอยู่ แต่ต้องไม่ลืมข้อนึงว่า ญี่ปุ่นเขามีระบบขนส่งสาธารณะที่พร้อมกว่าไทยมาก คนญี่ปุ่นนิยมนั่งรถไฟกันเยอะมาก ใช้รถส่วนตัวน้อยกว่าไทย หากไทยสร้างอุโมงค์ทางด่วนตามที่แนะดร.เอ้แนะแล้ว แต่ยังไม่กระจายแหล่งทำงานหาเงินไปอยู่ชานเมือง,นอกเมือง ก็จะเป็นการแก้ปัญหาเฉพาะหน้า แก้ปัญหาแค่ระยะสั้นๆ ต่อไปอนาคตรถก็ยังจะติดเหมือนเดิม
ถ้าไทยจะทำอุโมงค์ทางด่วนแบบญี่ปุ่น ก็ควรมีนโยบายกระจายแหล่งทำงานหาเงินไปยังบริเวณทางออกจากอุโมงค์ทางด่วนใต้ดินด้วย
แล้วที่มีคนกลุ่มนึงบอกว่าตามต่างจังหวัดก็มีความเจริญอยู่ ส่วนมากความเจริญก็จะอยู่แค่ในตัวอำเภอเมืองของจังหวัดเท่านั้น อำเภออื่นที่ไม่ใช่อำเภอเมืองไม่เจริญเท่าไรหรอก ควรทำให้ต่างอำเภอมีความเจริญ คมนาคมสะดวก ขนส่งสาธารณะพร้อม ก็จะช่วยให้มีนายทุนไปเปิดโรงงาน,ห้างร้าน,บริษัทตามต่างอำเภอนั่นเอง เหมือนกับการสร้างรถไฟฟ้าในกรุงเทพ ก็ทำให้นายทุนไปเปิดตึกคอนโด,แหล่งทำงานใหญ่ตามแนวสถานีรถไฟฟ้า
ส่วนทางด่วนที่จะเชื่อมวงแหวนตะวันตก-ตะวันออกที่คมนาคมคิดจะทำ ตอนนี้ก็มีรถไฟฟ้าที่จะสร้างเร็วๆนี้สามารถเชื่อมการเดินทางระหว่างฝั่งตะวันตกและตะวันออกได้อยู่
รถไฟฟ้า 3 เส้นทางที่เชื่อมฝั่งตะวันตก-ตะวันออกได้ดี
ศาลายา-สุวินทวงศ์ สายสีแดง+สายสีส้ม ขอให้ทำทางเชื่อมต่อระหว่างสายให้ดี
บางใหญ่-หัวหมาก สายสีม่วง+สายสีน้ำตาล+สายสีเหลือง ขอให้ทำทางเชื่อมต่อระหว่างสายสีน้ำตาลกับอีก 2 สายให้ดี
อนาคตอีกพักใหญ่ๆ ก็จะเป็นพุทธมณฑลสาย 4-ลาดกระบัง สายสีน้ำเงิน+แอร์พอร์ตลิงค์
น่าเร่งโครงการรถไฟฟ้าสายสีน้ำเงินช่วงหลักสอง-พุทธมณฑลสาย 4 ให้เกิดเร็วๆนี้
สายสีน้ำตาลจะมีส่วนช่วยแก้ปัญหารถติดได้ดี ดูอย่างถนนลาดพร้าว-ศรีนครินทร์ พอมีสายสีเหลืองมา การจราจรก็คล่องตัวขึ้น เพราะคนกลุ่มนึงเลือกเดินทางด้วยรถไฟฟ้าแทนรถเมล์และรถส่วนตัว ทำให้การจราจรด้วยรถบนถนนเบาบางลง
ส่วนโครงการทางด่วนพระราม 9-งามวงศ์วาน ก็น่าจะส่งเสริมขนส่งสาธารณะ มีรถตู้หรือมินิบัสพิเศษที่วิ่งบนทางด่วนจากพระราม 9 ถึงงามวงศ์วานโดยเฉพาะ คอยส่งคนที่ต้องการเดินทางระหว่างพระราม 9 กับงามวงศ์วาน
รถตู้หรือรถมินิบัสนี้ จะจอดรับคนอยู่ใต้สถานี arl มักกะสัน คนนั่งรถไฟฟ้าสายสีน้ำเงินและแอร์พอร์ตลิงค์เข้าถึงง่าย เดินทางมาขึ้นง่าย วิ่งขึ้นทางด่วนจากตรงนั้นมาลงงามวงศ์วาน แล้ววิ่งไปส่งถึงศูนย์ราชการฯนนทบุรี ซึ่งเป็นจุดที่มีสายสีม่วงกับสายสีชมพูอยู่ ช่วยให้การเดินทางระหว่างพระราม 9 ถึงงามวงศ์วานง่ายขึ้น ลดการใช้รถส่วนตัว การจราจรบนทางด่วนก็จะดีขึ้นเอง แล้วก็จะทำให้การเดินทางจากตะวันตก-ตะวันออกรวดเร็วด้วย สายสีม่วงคลองบางไผ่ก็คือตะวันตก-แอร์พอร์ตลิงค์ลาดกระบังก็คือฝั่งตะวันออก มีรถตู้คอยเชื่อมการเดินทางระหว่างรถไฟฟ้า
รถตู้คอยให้บริการทุก 15 นาที ก็ทำให้การเดินทางระหว่างพระราม 9-งามวงศ์วานรวดเร็วสะดวกสบาย
วันนี้ ที่คิดจะสร้างทางด่วนเกษตรบ้าง ทางด่วนพระราม 9-งามวงศ์วาน 2 ชั้นบ้าง ไม่ได้ช่วยแก้ปัญหารถติดจริงๆ ถ้าแหล่งงานแหล่งเงินยังอยู่ในโซนเมืองกรุงเทพมากกว่าโซนนอกกรุงเทพ ต่อไปก็คงจะได้สร้างทางด่วนเษตร 2 ชั้น ทางด่วนพระราม 9-งามวงศ์วาน 3 ชั้น จึงควรเน้นนโยบายที่แก้ปัญหาที่ยั่งยืนอย่างที่บอกมา