เหตุ​ผล​ที่​ระลึก​ถึง​ความ​ตาย​บ่อย​ๆเพื่อ​ให้​เราอยู่กับคว ามจริง​ไม่​คิดเพ้อเจ้อ​

" วันหนึ่ง ๆ
ควรจะระลึกถึงความตาย ในตัวบ้าง
อย่างน้อยวันละ ๕ หนก็ยังดี  จิตใจของเรา
จะได้มีการยับยั้ง จากความฟุ้งเฟ้อเห่อเหิม

ความโลภ    ก็จะไม่มากนัก
ความโกรธ  ก็จะไม่มากนัก
ความหลง    ก็จะไม่มากนัก
เพราะมองเห็นป่าช้า ส่วนมากคนเราไม่มองเห็นป่าช้า  มองเห็นตั้งแต่ดินฟ้า-อากาศ

เหมือนกับว่า...จะเหาะเหินเดินฟ้าได้  
ทั้งๆ ที่ไม่มีปีก  นั้นแล! มันจึงทำตัวให้เพลิด เพลินจนลืมเนื้อ ลืมตัว
ลืมวัย ไม่ทราบว่าเป็นหญิง เป็นชาย เฒ่า แก่ชราขนาดไหน  ลืมไปหมดว่า...
ตั้งแต่จะมีความสุข  ความบันเทิง  ดี ไม่ดี  อยากจะใส่ส้นสูง ขึ้นรำวงกับเขา
เพราะความเพลิดเพลินลืมตัว ไม่มองดูป่าช้า

ฅนเรา...ถ้ามองดูความตาย  
ก็เท่ากับ มองดูป่าช้าเหมือนกับว่า รถมีเบรก
พอถึงสถานที่จะรอ ก็ต้องรอ  ถึงสถานที่ควรจะเร่ง ก็ต้องเร่ง  ถึงสถานที่จะหมุนซ้าย หมุนขวา ไปตามที่เราต้องการ  ด้วยพวงมาลัยนั้น ก็เป็นไปได้
นี่ละ! การขับขี่ตัวเราเอง การดัดแปลงของเราเอง ด้วยหลักธรรม
ให้ทำอย่างนี้ ท่านสอนไว้อย่างนั้น...

รถนั้น...จะเอามาจากอู่ใหม่ๆ ก็ตาม  
จะขับขี่ให้ชนอะไรดะไปหมด ก็ไม่ถึง ๕ นาที แหลกไปเลย ถ้าพยายามขับขี่ ให้ถูกต้อง
ตามกฏของจราจร และมีความระมัดระวัง
รถนั้น...ก็ปลอดภัย  
ส่งบุคคลให้ไปถึงสถานที่ ตามความต้องการได้ เป็นประโยชน์มาก

เราเอง ก็เหมือนกัน
การขับขี่ คือการฝึดหัดอบรม ตนเอง."
_______________________________________
องค์หลวงตามหาบัว   ญาณสัมปันโน.
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่