คำว่า ดับเย็น ไม่เป็นความจริง เกี่ยวกับ นิพพาน

นิพพาน ที่แปลว่า ดับเย็น นั้นไม่เป็นความจริง
ดับเย็น นั้น ไม่ถูกต้องตามความเป็นจริง
เพราะว่าเมื่อสิ่งที่ นิพพานไปแล้ว สิ่งนั้นดับไปแล้ว ไม่มีอยู่แล้ว
การที่จะวัดค่าสิ่งนั้น (ร้อน เย็น) จึงเป็นไปไม่ได้ เพราะไม่มีสิ่งนั้นให้วัดค่าได้อีกแล้ว

เพราะว่า เมื่ออวิชชาดับ
โผฏฐัพพะ ก็ดับตามไปด้วย
(​โผฏฐัพพะ คือ สิ่งที่มาถูกต้องกาย, สิ่งที่กายสัมผัสแตะต้องได้ ได้แก่ อารมณ์หรือสัมผัสที่มีลักษณะ แข็ง นิ่ม ตึง หย่อน ร้อน เย็น เคลื่อนไหว หยุดนิ่ง เจ็บ ปวด เมื่อย ชา คัน เป็นต้น ซึ่งมากระทบหรือสัมผัสกับกาย และกายสามารถรู้สึกได้ถึงลักษณะนั้น เช่น น้ำกระเซ็นมาถูกแขน แขนก็รู้สึกถึงสิ่งที่มาถูกนั้น)
https://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B9%82%E0%B8%9C%E0%B8%8F%E0%B8%90%E0%B8%B1%E0%B8%9E%E0%B8%9E%E0%B8%B0

ดังนั้น คำว่า ดับเย็น จึงเป็นคำแต่งใหม่
และคำว่า ดับเย็น ไม่มีในพระไตรปิฎก
ดังนั้น ดับเย็น จึงไม่ตรงตามความเป็นจริงเกี่ยวกับ นิพพาน ทุกประการ(สมมติสัจจะ,ปรมัตสัจจะ)

อุปมาเปรียบเสมือน ไฟที่ดับไป ไฟที่ดับไปนั้นจะมีให้วัดค่าใดๆได้อย่างไร