🌤️ กลอนสิบ — แสงแรกแห่งวันใหม่

แสงสุรีย์ฉายทาบระนาบฟ้า
ลมอุษาพาใจให้ปลุกฝัน
ก้าวออกบ้านด้วยจิตมุ่งสร้างวัน
แม้ทางนั้นมีขวากก็ยิ้มเดิน

งานคือครูสอนคนให้รู้ค่า
ทุกหยาดเหงื่อคือฟ้าอีกขั้นเขิน
อย่าท้อแท้ต่อแรงที่เผชิญ
เพียงใจเกินเหนื่อยล้าอย่าหยุดยืน

อย่าลืมมองดอกไม้ริมทางเล็ก
ให้จิตเอกเย็นอ่อนเหมือนสายฝนชื้น
โลกของงานอาจหมุนด้วยกลมกลืน
แต่ใจตื่นเพราะรักที่ยังงาม 🌿

⸻

☕ “เช้านี้…อย่าลืมยิ้มให้ตัวเอง
และให้เหตุผลดี ๆ หนึ่งข้อที่ยังอยากให้พรุ่งนี้มาทำงานอีกครั้ง”