กายเคลื่อนไหวจิตผู้รู้เป็นคนรู้ ไม่ใช่ใจเป็นคนดู

ข้อสังเกตเกี่ยวกับคำว่า“สติ” 1  คำแปลของสติคือ“การระลึกรู้” 2  ผู้ที่ระลึกรู้คือ“จิตผู้รู้” 3  สิ่งที่เราระลึกรู้ได้มีสามประการคือ &nb

จริงหรือไม่ท่านว่า พอพูดถึงอริยะเลยคิดว่าจะใช้คำว่าอารยะแทนจะเหมาะสมไหมน่ะท่าน

เห็นภาพ ได้ยินเสืยง แล้วมาดับที่ หทัย รู้สึก มีเวทนา แล้วเคลื่อนมาดับที่ หทัย มีความคิด สัญญา แล้วเคลื่อนมาดับที่ หทัย ถูกเห็นคือ“จิต” ผู้เห็นคือ “สัมมาสติ” แล้วเคลื่อน

ที่เฉลิมศักดิ์ยกมาอ้างที่กระทู้นี้ ผมจะค่อยๆเทียบเคียงให้เห็นว่า วิธีเอาพระไตรปิฎกห่อเขาทำอย่างไร หากไม่พิจารณาให้ดีคิดได้ว่าเป็นพระไตปิฎก เพราะเฉลิมศักดิ์ไม่อ้างอิงผู้แต่ง http://pantip.com/top

การดับ หมายถึง ขันธ์5ดับ จิตที่รู้ หรือตัวรู้ดับ แต่ละขณะที่ดับไปทั้งคู่ จิตใหม่ตัวรู้ใหม่ จะมีกำลังหนักแน่นขึ้น มั่นคงขึ้น เป็นดั่งการลอกคราบ ขัดชำระ สิ่งห่อหุ้มจิต ไปทีละขณะ

ความจริงมันไม่ใช่การปล่อยวาง การปล่อบวางนั้นเป็นผล มันเกิดภายหลังการมีเหตุ เหตุคือจิตวางเฉย เป็นอุเบกขา ต่ออารมณ์ ต่อผัสสะที่มากระทบ อันอารมณ์จาก รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาน ทุกอย่างจึงมีที่มา

​เวลาสวดมนต์ หรือ ทำบุญกุศล ก็จะมีเสียงในใจด่านั่นนี่ ลบหลู่สิ่งต่างๆขึ้นมา โดยไม่สามารถห้ามได้ บางทีทำให้จิตตกม◌ากๆเลย มันเกิดจากอะไรครับทั้งที่เราไม่ได้มีเจตนา แต่มันเป็นเสียงในใจขึ้นมา เหมือนมาร

แยกจิตออกจากจิตได้จะ เกิดช่องว่าง ผู้ดู(จิต)กับ อารมณ์ในขันธ์ทั้ง5(จิต) เป็นคนอีกคนที่ยืนบนฝั่ง ดูกระแสน้ำอารมณ์อันเชี่ยวกราก สังขารุเปกขาญาน

หากแยกรูปนาม แยกจิตได้ จิตใจจะลอยอยู่เหนือศรีษะ เหนือกาย เป็นเหตุให้ที่กายเต็มด้วยอากาส ที่ใจก็เต็มด้วยอากาส อากาสแห่งความเป็นกุศลจิต อากาสที่เป็นกุศลจิตเป็นผล เช่น สุข สงบ สว่าง ใสสะอาด จะเป็นบรรยา