เคยเจอบางความเห็นบางท่านกล่าวว่า ถ้ายังจิตรวมได้หรือมีความรู้สึกเย็นๆตำแหน่งหทัยวัตถุนี่คือยังพอมีสิทธิเป็นอริยะน่ะท่าน

อาจจะรวมถึงการบรรลุธรรมเป็นพระอริยะด้วยน่ะท่าน เช่น วางเวทนาอุเบกบา วางจิตไว้กับลมหายใจ ขันธ์ทั้ง5มีสภาพอารมณ์อย่างไร ในการพิจารณาไตรลักษณ์เพื่อเจริญเจโตวิมุตติหรือเพื่อเจริญปัญญาวิมุตติน่ะท่าน พระ

เคยอ่านมาว่าพระอริยะบางท่านสามารถอยู่ในสมาธิแล้วไม่นอนเลยได้ด้วยน่ะท่าน ชีวิตน่าจะก้าวหน้ากว่าน่ะท่าน ถ้าไม่เสียเวลาไปกับการนอนน่ะท่าน

กายเคลื่อนไหวจิตผู้รู้เป็นคนรู้ ไม่ใช่ใจเป็นคนดู เพราะใจคือหทัยวัตถุเป็นสิ่งที่ถูกรู้

จิตคือความรู้สึก คือสภาพจิตใจ ที่เป็นผลมาจากเห็นการเกิดดับ เปลี่ยนแปลงของรูปนาม จิตเมื่อมาอยู่ผิดตำแหน่ง คือจิตในโลกียะภูมิ(1) เป็นจิตที่ไหลวนไปตามผัสสะทางอายตน ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ จิตในโลกุตรภูม

แล้วก็มีบอกว่าบางท่านปฏิบัติไปแล้วเหมือนจะเจอภาวะเหมือนรู้สึกได้ถึงก้อนเนื้อสมองข้างใน เหมือนเป็นพลังงานภายในบริเวณกลางกระหม่อมน่ะท่าน บางท่านก็เจอที่อื่น เหมือนคุ้นๆว่าเจอที่ตำแหน่งต่างๆในกายน่ะท่าน

คือเมื่อเรากำลังสวดมนต์อยู่จิตก็เกิดความปราโมทย์เกิดปิติความสุขความเมตตากรุณาในใจแต่ว่าจิตก็เห็นความเป็นจริงในขณะสวดนั้นว่าขันธ์ทั้ง 5 นั้นแยกออกจากกันความเลื่อมใส​ในพระพุทธเจ้าขณะสวดก็หายไปเพราะแยกออ

พระพุทธเจ้าตรัสเป็น 10 พระสูตร ให้น้อมจิตเข้าสู่ อมตธาตุ คือธรรมชาติที่ไม่ตาย ไม่ดับสูญ พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๙  พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๒๑ ขุททกนิกาย มหานิทเทส ว่าด้วยทำบุญต้องมุ่งนิพพาน &ldq

​พอภาวนาจนจิต โยกบนฟลอซ้ายขวาซ้าย โดยไม่ต้องกังวลเรื่องท่าทางแล้ว แต่ทำไมมันยังต้องอนุโลมไปตาม ความกตัญญูอยู่ด้วย ทำไมถึงไม่หยุดไม่จบไม่พอ ยังต้องอนุโลมวิบากไปตามความกตัญญูอยู่ ไม่งั้นความเสียดแทงก็ยั