สิ่งนึงที่ต้องไม่ลืม ผู้ป่วยอัลไซเมอร์ไม่ได้พิการทางร่างกาย

ตอนไปนอนโรงพยาบาล
พยาบาลจะคอยเตือนเราว่า
ต้องคอยยกที่กั้นข้างเตียงคนไข้ด้วยนะคะ
กันคนไข้ตก
แต่เราก็จะบอกว่า แม่ไม่เคยพลิกตัว หรือลุกขึ้นเองเลย เค้าลุกไม่ไหว ขยับเองไม่ไหว

หลายครั้งที่เราเห็นว่า แม่ลุกนั่งเองไม่ได้ พลิกตัวเองไม่ได้ บางทีแทบไม่ยืดแขนขาเอง ไม่หันหัวซ้ายขวาเองก็แทบไม่ได้ ต้องคอยนวดคอ จับพลิก ไม่ยอมขยับใดๆ
จนนานๆหลายเดือน เราก็จะลืมไปว่า การที่ไม่ยอมทำ ไม่ใช่ทำไม่ได้

ย้อนนึกไปถึง ปีก่อน
วันนึงที่ อยู่ๆ เค้านึกอยากจะลุกเดินไปหาเราตอนอยู่ในครัว
แล้วก็ยืนขึ้นมาแบบ เหมือนคนปกติ และก้าวพร้อมจะเดิน
แต่เพราะความไม่เคยได้ลุกยืนเอง ปกติเราจะคอยพยุง และการทรงตัวเองได้ไม่ดี
จังหวะก้าว คือ เซล้มทันที วิ่งมาแทบไม่ทัน

อย่างช่วงก่อน ติดเตียง ไม่ยอมขยับ เรียก กระตุ้นหันหน้าก็ไม่หัน ไม่พลิกตัว ไม่ยื่นแขนขา เหมือนคนที่ขยับไม่ได้
แต่สัปดาห์นี้ กลับ ขยับมือตลอดเวลา ยอมยื่นมือ เกาหน้า เกาก้นเอง หันหน้ามองซ้ายขวาเอง พลิกตัวเอง จากเดิมต้องคอยช่วยยืดแขนขา ขยับเข่าไปมา พลิกตะแคงให้
ช่วงนี้ี้ก็ขยับยืดขาเองบ้าง (แอบดีใจ)

การที่เราไม่อยู่ จึงต้องคอยดึงที่กั้นเตียงไว้ตลอด เพราะไม่รู้ว่า ถ้าเค้ามองไม่เห็นเรา
เผื่ออยากจะลุกขึ้นมา นี่ก็ ตกเตียงกันได้เลยนะ
อยากเตือนผู้ดูแล ไม่อยากให้ประมาท ตามคำเตือนที่พยาบาลเคยเตือนเรามา

ลุกไม่ได้ ขยับไม่ได้
แต่ถ้าไม่ได้พิการทางร่างกาย
ไม่ได้หมายความว่า
เค้าจะไม่มีวันลุกขึ้นมาด้วยตัวเองได้อีก
อย่าประมาทค่ะ