วจีสุจริต

  
ดิฉันอ่านพบข้อเขียนของคาลิล ยิบราน ที่ให้ความสำคัญกับ “ถ้อยคำ” ว่า
 
ทำให้นึกถึง กุศลกรรมบถ 10  ที่มีหัวข้อธรรมเกี่ยวกับการพูดเป็นจำนวนมาก ด้วยมีจำนวนถึง 4 ข้อ และแจกแจงลงรายละเอียดของการพูด ได้แก่ ไม่พูดเท็จ ไม่พูดส่อเสียด ไม่พูดคำหยาบ และไม่พูดเพ้อเจ้อ
 
ดิฉันเคยคิดสงสัยทำไมจึงมีข้อธรรม “ไม่พูดคำหยาบ” รวมอยู่ในกุศลกรรมบถด้วย  เพราะเป็นเรื่องพื้นฐานทั่วไปที่แต่ละคนได้รับการอบรมสั่งสอนมาแล้วจากบ้านและโรงเรียน
 
แต่พอได้ชมคลิปต่างๆ บนโลกอออนไลน์ ที่มีการใช้ถ้อยคำ/วาจาที่ไม่สุภาพมากบ้างน้อยบ้าง  รู้สึกได้ถึงความระคายโสตประสาท การส่งออกพลังงานเชิงลบจนต้องปิดคลิป  ทำให้เข้าใจอย่างถ่องแท้เลยว่าข้อธรรม “ไม่พูดคำหยาบ”  นี้สำคัญและจำเป็นมาก  เป็นธรรมที่ต้องผ่านการเรียนรู้  ทำเข้าใจและกาลเวลา นับเป็นของขวัญล้ำค่าที่บรรพบุรุษส่งมอบให้อนุชนรุ่นหลัง
 
ดิฉันพบแผนภาพของกรมการศาสนาเชื่อมโยงการนำกุศลกรรมบถมาปรับใช้ในการดำเนินชีวิตที่ดีงาม จึงขออนุญาตนำมาแบ่งปันต่อ
 
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
ที่มาและขอบคุณ
คาลิล ยิบราน  ทรายกับฟองคลื่น  ระวี ภาวิไล แปล  กรุงเทพ สำนักพิมพ์ผีเสื้อ ฉบับพิมพ์ 2567

แผนภาพที่สืบค้นทางอินเทอร์เน็ต :  เพจ คำปู่สอนลูกสอนหลาน  กรมการศาสนา