#จะปฏิบัติธรรมอย่างไร
"คนเราไม่รู้จัก...
นึกว่า การเดินจงกรม
นึกว่า การฟังธรรม
นึกว่า การนั่งสมาธิ
เป็นการปฏิบัติ นั่น! เป็นส่วนน้อย
ก็จริงอยู่...แต่มันเป็นเปลือกของมัน
การปฏิบัติจริงๆ...
ก็ปฏิบัติเมื่อประสพกับอารมณ์ นั่นแหละ!
การปฏิบัติแล้ว ที่มันประสพอารมณ์ อยู่นั้น...
เช่นมีอะไร มีคนมาพูดไม่ถูกใจนะ
เราเป็นทุกข์ขึ้นมา
ถ้าคนพูดให้ถูกใจเรา เราก็เป็นสุข
ตรงนี้แหละ...ตรงที่จะปฏิบัติ
เราจะปฏิบัติอย่างไร อันนี้! สำคัญ
ถ้าเราไปวิ่งกับสุข ไปวิ่งกับทุกข์
มัวไปวิ่งกับสุข ไปวิ่งกับทุกข์อยู่นั่น
จะวิ่งตลอดจนถึงวันตาย ก็ไม่พบธรรมะ
นี่! ก็อยู่ไม่ได้ เมื่อรู้จักสุขทุกข์ ทั้งสองนี้
ขึ้นมาเมื่อไร เราจะแก้ไขปัญหาอย่างไร
โดยธรรมะ นี่คือ...การปฏิบัติ
โดยมากคนที่ได้ของ ที่ไม่ชอบใจ
ไม่อยากจะพิจารณา อย่างคนนินทา
ว่าเรา "อย่ามาว่าฉัน มาว่าฉันทำไม"
นี่คือ...คนปิดตัวไว้ ตรงนั้นแหละต้องปฏิบัติ
ถ้าเขาว่าเรา ไม่ดี เขานินทาเรา นี่! ควรฟัง
"เขาว่าถูก หรือผิดอะไรหนอ"
ไม่ดีตรงไหน เราควรรับฟังไม่ต้องปิด
ปล่อย...เข้ามาให้ดูไว้
บางทีก็มีนะ ที่เราไม่ดีนั่นน่ะ เขาว่าถูก
ยังไปโทษเขาอีก!
นี่ทีนี้! เรามาดูตัวเรา เราเห็นที่ไหน
มันไม่ค่อยดี เราก็เขี่ยมันออกเสีย เขี่ยโดย
ไม่ให้ใครรู้จัก นั่นแหละ...เขี่ยสิ่งที่ไม่ดี
ออกเสีย มันก็ดีขึ้นมาอีก นี่คือ...คนมีปัญญา
สิ่งที่มันวุ่นวาย สิ่งที่มันไม่สงบ
อยู่...ตรงนั้นแหละ มันเป็นเหตุสิ่งที่สงบอยู่
ก็ตรงนั้นเอง."
เราเอามันแทนที่ เข้าไปที่มันไม่สงบนั่นไง
นี่บางคนไม่รับฟัง ทิฐิมันแรง
เราทำอย่างนั้น...จริงๆ ก็ไปเถียงเขาอีกนะ
ยิ่งกับลูกเราแล้ว ความเป็นจริงบางอย่าง
มันถูกของเขา แต่เราเข้าใจว่า...เราเป็นแม่
เขาไม่ยอมมัน อย่างนี้ ก็มี
อย่างเราเป็นครูคนนี่!
บางที ลูกศิษย์เขาพูดถูก แต่ว่าเราไม่ยอม
มันทำไม เพราะว่า...เราเป็นครูเขา
เขาจะเถียงเราได้อย่างไร นี่คือ...อย่างนี้
มันคิดไม่ถูก."
หลวงพ่อชา สุภัทโท วัดหนองป่าพง
หลวงพ่อชาสอนการปฏิบัติธรรมที่แท้จริง ที่ไม่ใช่เดินจงกรมฟังธรรมนั่งสมาธิ
"คนเราไม่รู้จัก...
นึกว่า การเดินจงกรม
นึกว่า การฟังธรรม
นึกว่า การนั่งสมาธิ
เป็นการปฏิบัติ นั่น! เป็นส่วนน้อย
ก็จริงอยู่...แต่มันเป็นเปลือกของมัน
การปฏิบัติจริงๆ...
ก็ปฏิบัติเมื่อประสพกับอารมณ์ นั่นแหละ!
การปฏิบัติแล้ว ที่มันประสพอารมณ์ อยู่นั้น...
เช่นมีอะไร มีคนมาพูดไม่ถูกใจนะ
เราเป็นทุกข์ขึ้นมา
ถ้าคนพูดให้ถูกใจเรา เราก็เป็นสุข
ตรงนี้แหละ...ตรงที่จะปฏิบัติ
เราจะปฏิบัติอย่างไร อันนี้! สำคัญ
ถ้าเราไปวิ่งกับสุข ไปวิ่งกับทุกข์
มัวไปวิ่งกับสุข ไปวิ่งกับทุกข์อยู่นั่น
จะวิ่งตลอดจนถึงวันตาย ก็ไม่พบธรรมะ
นี่! ก็อยู่ไม่ได้ เมื่อรู้จักสุขทุกข์ ทั้งสองนี้
ขึ้นมาเมื่อไร เราจะแก้ไขปัญหาอย่างไร
โดยธรรมะ นี่คือ...การปฏิบัติ
โดยมากคนที่ได้ของ ที่ไม่ชอบใจ
ไม่อยากจะพิจารณา อย่างคนนินทา
ว่าเรา "อย่ามาว่าฉัน มาว่าฉันทำไม"
นี่คือ...คนปิดตัวไว้ ตรงนั้นแหละต้องปฏิบัติ
ถ้าเขาว่าเรา ไม่ดี เขานินทาเรา นี่! ควรฟัง
"เขาว่าถูก หรือผิดอะไรหนอ"
ไม่ดีตรงไหน เราควรรับฟังไม่ต้องปิด
ปล่อย...เข้ามาให้ดูไว้
บางทีก็มีนะ ที่เราไม่ดีนั่นน่ะ เขาว่าถูก
ยังไปโทษเขาอีก!
นี่ทีนี้! เรามาดูตัวเรา เราเห็นที่ไหน
มันไม่ค่อยดี เราก็เขี่ยมันออกเสีย เขี่ยโดย
ไม่ให้ใครรู้จัก นั่นแหละ...เขี่ยสิ่งที่ไม่ดี
ออกเสีย มันก็ดีขึ้นมาอีก นี่คือ...คนมีปัญญา
สิ่งที่มันวุ่นวาย สิ่งที่มันไม่สงบ
อยู่...ตรงนั้นแหละ มันเป็นเหตุสิ่งที่สงบอยู่
ก็ตรงนั้นเอง."
เราเอามันแทนที่ เข้าไปที่มันไม่สงบนั่นไง
นี่บางคนไม่รับฟัง ทิฐิมันแรง
เราทำอย่างนั้น...จริงๆ ก็ไปเถียงเขาอีกนะ
ยิ่งกับลูกเราแล้ว ความเป็นจริงบางอย่าง
มันถูกของเขา แต่เราเข้าใจว่า...เราเป็นแม่
เขาไม่ยอมมัน อย่างนี้ ก็มี
อย่างเราเป็นครูคนนี่!
บางที ลูกศิษย์เขาพูดถูก แต่ว่าเราไม่ยอม
มันทำไม เพราะว่า...เราเป็นครูเขา
เขาจะเถียงเราได้อย่างไร นี่คือ...อย่างนี้
มันคิดไม่ถูก."
หลวงพ่อชา สุภัทโท วัดหนองป่าพง