ปมในใจวัยมัธยมต้น

ตอนม.1 เราได้เป็นหัวหน้าห้องแล้วได้บอกทำความเคารพตลอด แต่จะมีวิชานึงที่เราไม่ชอบ(ครู) เขาชอบล้อชอบแซวนักเรียน(ไม่ใช่เราคนเดียว) มีวันนึงตอนเรียนพละเสร็จ เราก็ออกไปบอกทำความเคารพปกติหน้าชั้น แต่เขาแซวสำเนียงเรา พูดไม่ชัดงี้ แซวเสร็จเพื่อนก็ขำกัน ก็เลยไม่กล้าพูดหน้าห้องตั้งแต่นั้นมา ทำให้เป็นอุปสรรคต่อการพรีเซ้นมาก เกือบๆแพนิคแหละเวลาอยู่หน้าห้อง ตัวสั่นมาก เหงื่อออกมือเลยแหละ พยายามคุมตัวเองแต่ไม่รู้จะหายตอนไหน

อาจจะคิดว่ามันเป็นเรื่องเล็กๆ แต่มันก็เป็นปมใหญ่ของเด็กม.1 คนนึงเลยนะ


ขอบคุณที่เข้ามาอ่านเรื่องราวชีวิตของเราค่ะ