ทะเลาะกับแม่เรื่องงานศพยาย เพราะความรู้สึกไม่ตรงกัน

เรื่องมันเริ่มขึ้นวันที่ 9 กันยายนครับหลังจากการเสียชีวิตของคุณยายคุณแม่ผมโศกเศร้าเสียมากมากครับ ผมยืนปลอดคุณแม่ แต่ในใจผมว่างเปล่าผมไม่ได้เศร้าผมไม่ได้เสียใจ วันแรกของงานผมก็มาช่วงตามปกติ ผมช่วยไปเยอะในระดับนึงและพบว่ามีคนช่วยในงานเยอะมาก พอมาวันที่ 2 ผมเลยบอกคุณแม่ว่าผมจะไม่ไปงาน คุณแม่ก็ออกอาการหัวเสียทันทีแม่พูดว่า "ยายไม่ได้ตายบ่อยๆ ยายตายแค่ครั้งเดียวทำไมทำให้ยายไม่ได้ แล้วไอ้ที่ทำหน้าเศร้าในงานนี้คืออะไร" ผมก็เงียบๆไป ในหัวก็รู้สึกว่าแม่ วันนี้แม่บ่งนะปกติแม่ไม่เป็นแบบนี่แต่ก็เข้าใจว่าแม่เสียใจอยู่แหละ ผมก็เลยไม่อยากเถียงอะไรมาก
.
ขยายความเรื่องยาย
จริงๆที่ไม่รู้สึกอะไรเพราะผมไม่ได้อยู่กับยายจริงๆจังๆผมเลยไม่เคยรู้สึกผูกพันอะไรและอีกสิ่งนึงที่ทำให้ผมกับยายไม่ค่อยได้คุยกันเลยคือเรื่องอาการป่วยของยายที่ทรุดลงในทุกๆปี
.
ในคืนที่2 ผมก็ไปตามที่แม่บอกครับ ก็มีญาติเขามาถามเรื่องแม่และการเสียชีวิตของยายผมก็ตอบไปสักพักผมเริ่มเบื่อเลยออกไปเดินเล่นพร้อมคุยโทรศัพท์กับเพื่อนผมคุยนานไปหน่อยครับโดนแม่ด่าว่าทำไมไม่อยู่ในงานรอบนี้หัวร้อนขึ้นรถมาเลยบอกกับแม่ไปว่ามันไม่ใช่หน้าที่ผมที่ผมจะตอบมาทำในเมื่อไปก็ให้นั่งเฉยๆมีคนช่วยงานต้องเยอะผมก็เลยไปคุยโทณศัพท์กับเพื่อนแม่ก็เลยไม่พอใจบอกว่า"แล้วเพื่อนทำให้โตมาหรอ"ผมไม่ได้ตอบอะไร แม่ก็พูดต่อว่า"แล้วที่ทำหน้าเศร้าในงานคืออะไร" ตรงนี้ผมไม่ได้ตอบแต่ในใจผม คือ แล้วแม่จะให้ผมทำยังไงครับ ให้ผมยืนยิ้มแบบ นางวันพุธเลย ไหม หรือจัด party เลย มันคือเรื่องของมารยาทครับ ถ้าผมไปทำอย่างที่พูดมาไม่โดนตบก็ต้องมีเรื่องมีราวบ้างแหละ