ผมผิดไหมที่เกลียดพ่อของตัวเอง

ตอนนี้ผมอาจจะยังไม่โตมากพอที่จะแยกแยะอะไรได้อย่างเต็มที่ แต่ความรู้สึกที่ผมมีตอนนี้มันชัดเจน ผมเกลียดพ่อ พ่อของผมเป็นคนอารมณ์ร้อนเข้าข้างตัวเองเสมอและชอบโทษคนอื่นโดยเฉพาะแม่ของผม เขามักจะพูดโดยไม่คิดเสมอซึ่งทำให้ผมเสียใจหลายครั้งแต่เขาก็ไม่เคยขอโทษผม เขาชอบพูดทำร้ายจิตใจทุกคนยกเว้นเพื่อนของเขาเอง ผมกับแม่เหนื่อยกับพฤติกรรมของพ่อมากแต่แม่ก็เลิกกับพ่อไม่ได้เพราะปัญหาเรื่องเงิน ผมกับแม่อยากจะคุยกับพ่อให้พ่อแก้ไขแต่ผมก็รู้ดีแก่ใจว่าพูดไปก็มีแต่สร้างปัญหาทำพ่ออารมณ์ร้อนมากขึ้น ดีไม่ดีวันนึงเขาอาจจะทำร้ายผมด้วยซ้ำ ผมรู้ตัวอย่างชัดเจนว่าเกลียดพ่อก็ตอนไม่กี่เดือนก่อนที่นกของผมบาดเจ็บแต่ก็ไม่มากพอที่จะต้องไปโรงพยาบาล ผมเป็นห่วงมันมากคอยกอดมันตลอดแต่สิ่งที่พ่อผมพูดก็คือ ยังไม่ตายอีกหรอ? ถ้ามันรอดไปจนถึงพรุ่งนี้ก็หายแล้วล่ะ คือคุณคิดว่ามันสมควรพูดไหม? แล้วผมก็ยังไม่โตขนาดที่ผมจะสามารถทำเป็นไม่สนใจคำพูดไร้ค่านั้น แค่นกผมบาดเจ็บผมก็เสียใจมากพอแล้วผมยังต้องมาเจอคำพูดแย่ๆของคนเป็นพ่ออีก วันนี้ก็เช่นกัน ผมยืนถือชามของผมอยู่เฉยๆพ่อก็มาชนและต่อว่าผม ผมขอโทษไปแล้วแต่เขาก็ไม่หยุดด่าผม ผมได้แต่เงียบแล้วก็ทนฟัง ผมรู้ว่ายังมีครอบครัวที่ลำบากกว่าผมมากกว่านี้ แต่ผมแค่อยากเขียนกระทู้ระบายและอยากให้ผู้อ่านกระทู้นี้ทุกท่านแสดงความคิดเห็นว่าผมผิดไหมที่เกลียดพ่อ แต่ไม่ใช่ว่าผมเกลียดพ่อเพราะแค่เรื่องนกนะ แต่มันสะสมมาตั้งแต่เด็กแล้วทั้งการที่เขาชอบพูดจาไม่ดีใส่แม่และทำให้ผมติดนิสัยเสียจากเขาซึ่งผมกำลังแก้ไขอยู่ และอื่นๆอีกมากมายแต่ผมก็ไม่เคยโต้ตอบพ่อเลยเพราะกลัวเขาจะทำร้ายผม เพราะฉนั้นกรุณาคอมเมนต์อย่างสุภาพนะครับ🙏🏻