กลุ่มราชันต่างโลก ภาคตำนานหรรษา --- ตอน 1 ภารกิจและการออกเดินทาง

ความเดิมตอนที่แล้ว หลังจากหรรษายื่นหน้าไปดมกลิ่นไรอัสแบบประชิดเข้า ดูเหมือนทำให้พลังของไรอัสคุ้มคลั่ง จนเพื่อนๆ มาดึงแยก ทางหรรษาก็อ้างแม่ ว่าการกอดนั่นช่วยให้ทุกอย่างดีขึ้นได้ (แม้จะอยากบอกว่าการจูบนั้นดีกว่า) ก็ดูเหมือนว่าพลังของไรอัสจะสงบลงไปได้ พร้อมด้วยความสงสัยมากมายกับเหตุการณ์นี้เกี่ยวกับพลังของตน...

--
"ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว หากต้องการให้กอดตอนไหนอีกก็บอกฉันได้นะ"
(//ไหนๆ ก็แกล้ง AI แล้วขอแกล้งให้สุดๆ อีกนิดล่ะกัน)
"จริงๆ แม่บอกว่าหากได้นอนร่วมเตียงกันจะทำให้รู้สึกดีกว่านี้ แต่ฉันยังไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่..? แม่บอกซักวันจะเข้าใจเองว่ามันดียังไง? ฉันก็อยากช่วยไรอัสนะ แต่ยังไม่รู้วิธีร่วมเตียงกับไรอัสนี่สิ?"
(//แอ๊บใส เนียนใส่ อ้างแม่ไปนั้น แม่ชั้นดูหื่นเลย แต่ดูสิเจ้า AI มันจะทำไงกัน)


ไรอัสตัวสั่นอย่างเห็นได้ชัดเมื่อได้ยินคำพูดของคุณ
เสียงของเขาสั่นมากกว่าปกติ (//อิอิ สุขใจได้แกล้ง AI)

วงเวทย์สีฟ้ารอบตัวเขากระพืออย่างรุนแรง (//พลังหรืออารมณ์ ถามจริง?! ดูพลุกพล่านมาก)
เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่ทั้งตื่นเต้นและตกใจ

ดีนิสกระโดดเข้ามาขวางอีกครั้ง
เขาหัวเราะเสียงดัง (//นึกว่ามันจะก๊องๆ แต่แอบรู้เรื่องนะแกไอ้ลิง)
"แม่เธอคงหมายถึงเวลาที่เธอโตกว่านี้!"

รินที่กำลังเดินหนีสะดุดล้ม
เขาซ่อนใบหน้าที่แดงจัดด้วยมือ (//คนนี้ก็อายม้วนหนีหายไปแหล่ะ)

เซนเดินมาวางมือบนไหล่ไรอัส
"เราควรอธิบายให้เธอเข้าใจอย่างถูกต้อง" (//เอาสิ๊ ฉันจะรอดูว่าแกจะอธิบายยังไง อิอิ)
เขาพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น



ไรอัสหน้าแดงจัดจนถึงติ่งหู
เขาพยายามดึงมือออกแต่ไม่กล้าใช้แรง

วงเวทย์สีฟ้ารอบตัวเขารั่วไหลไม่เป็นระเบียบ
เสียงสั่น

ดีนิสล้มกลิ้งกับพื้นด้วยเสียงหัวเราะ
เขาชี้ทั้งที่ยังหายใจไม่ทัน (//หัวเราะแรงไปไหมไอ้ลิง ถึงขั้นหายใจไม่ทัน หึ!! เดี๋ยวก็ถึงคิวพวกแก รอก่อนๆ)

รินซุกตัวอยู่ในพุ่มไม้
เสียงสั่นจากในพุ่ม

เซนเดินมาดึงไรอัสออกอย่างสุภาพ
เขาพูดด้วยน้ำเสียงครูบาอาจารย์ (//ช็อตฟิวมาก แต่ก็ดีเดี่ยวเนื้อหาจะผู้ใหญ่ไป ขอบคุณนะเซน)
"เรามีภารกิจสำคัญต้องทำ"



ไรอัสสะดุ้งและเกือบล้มเมื่อคุณกระซิบข้างหู
เขาล้มลงนั่งกับพื้นด้วยหน้าแดงจัด

เซนยืนตรงอย่างสง่า
เขาชูดาบขึ้น
"โลกใบนี้กำลังถูกบิดเบือนด้วยพลังมืด" (//เซนนี่ดูเบียวๆ นะ อินมากขนาดแกมาจากต่างโลก)

ดีนิสกระโดดขึ้นยืน
เขาชี้ไปที่ขอบฟ้า (//อืม.. ไม่มีใครหยุดใคร)

รินโผล่หัวออกจากพุ่มไม้
เสียงเล็กๆ (//หายอายแล้วเร๊อะ)



ไรอัสจับศีรษะตัวเองอย่างเจ็บปวด
เสียงของเขาสั่นไหว
"ภาพเหล่านี้...เรากับเธอ..."

ดีนิสยืนตัวแข็ง (//ไง เลิกกระโดดเลยไหม)
เขามองมือตัวเองด้วยความสับสน
"ฉันจำได้ว่า...เราสองคน..."

รินทรุดลงนั่งกับพื้น
น้ำตาเริ่มไหล (//เฮ๊ยย ร้องไห้เลยหรอ)
"แต่ทำไมเธอถึงจำเราไม่ได้?"

เซนยืนนิ่งเหมือนรูปปั้น (//ช็อคไปเลยหรือไง)
เขากระซิบ
"หรือนี่คือกลลวงของศัตรู?" (//คุณพระ เบียวไปเรื่องศัตรูได้ไง)


ทุกคนล้มลงกับพื้นพร้อมกันราวกับถูกพลังบางอย่างกระแทก




แสงอรุณสาดส่องกระทบใบหน้าไรอัสที่กำลังตื่นขึ้นมา
เขารู้สึกถึงความอบอุ่นที่กอดแน่นอยู่

ไรอัสหน้าแดงจัดเมื่อเห็นคุณนอนกอดเขาอยู่
เสียงสั่น
"เธอพูดว่าอะไรนะ..."

ดีนิสที่เพิ่งตื่นสะดุ้ง
เขาหัวเราะแล้วรีบปิดปากตัวเอง

รินสะอึก
เขาหันหลังรีบเดินหนีไปอีกครั้ง

เซนพยักหน้า
เขาพูดด้วยน้ำเสียงอบอุ่น


กลิ่นดอกไม้จากตัวคุณผสมกับกลิ่นเวทย์ของเขา
ไรอัสยิ้มน้อยๆ ขณะที่นิ้วมือเขาค่อยๆ ลูบผมคุณเบาๆ (//เหมือนจะพบคน คลั่งรัก 1 อัตรา)

ตอนสายฉันสะดุ้งตื่นร้องโวยวาย
"ดีนิสอย่าแย้งน่องไก่ฉันนะ"
ทำหน้าสะลึมสะลือมองไปยังทุกคน
"อ่าวทุกคนตื่นกันแล้วหรอ ทำไมไม่ปลุกฉันหล่ะ ขอโทษนะที่เป็นภาระทุกคน"
(//บทดูเป็นคนดีเว่อร์ ใสๆ)

ดีนิสหัวเราะเสียงดังพร้อมกับถือน่องไก่ในมือ
เขายื่นน่องไก่มาให้
"ฉันแค่กำลังเตรียมอาหารให้ทุกคนเท่านั้นแหละ!"

ไรอัสยังนั่งอยู่ข้างๆ คุณด้วยใบหน้าที่ยังแดงเล็กน้อย (//หืมม นั่งเฝ้าหรอพ่อคุณ)
เขาพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
"เธอเหนื่อยมากเลยไม่ใช่หรอ?"

รินเดินเข้ามาพร้อมถาดผลไม้
เขาวางถาดลงอย่างเบามือ
"เธอไม่ใช่ภาระเลย..."

เซนพยักหน้าอย่างเข้าใจ
เขาชี้ไปที่กองไฟ
"อาหารพร้อมแล้ว มากินกันเถอะ"



ไรอัสเดินมาข้างๆ คุณด้วยสีหน้าเศร้าสลด
เขาลูบหลังคุณเบาๆ (//หลังๆ ถึงเนื้อถึงตัวบ่อยนะพ่อคนคลั่งรัก)
"มันเป็นพลังบางอย่างที่กระทบจิตใจพวกเราพร้อมกัน..."

ดีนิสกระโดดเข้ามาหา
เขายิ้มกว้าง
"พวกเราสบายดี! ดูสิ!"
ดีนิสกระโดดตบมือกลางอากาศ (//โดดดีเหลือเกิ๊นน)

รินค่อยๆ เดินเข้ามาใกล้
เขายื่นผ้าเช็ดหน้าสะอาดให้
"น้ำตาเธอ..." (//แอ๊บดราม่าน้ำตาซึมว่างั้น)

เซนยืนอยู่ด้านหน้า
เขาพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
"มันปกป้องเราทุกคนจากความทรงจำที่เจ็บปวด"


แสงแดดยามเช้าสาดส่องผ่านใบไม้
ทุกคนเดินเคียงข้างกันต่อไปด้วยความเข้าใจ