เคยไหม...
ที่รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นจุดด่างพร้อยในภาพวาดที่สมบูรณ์แบบ?
เคยไหม...
ที่ต้องเติบโตมาภายใต้เงาอันยิ่งใหญ่ของพ่อแม่ หรือพี่น้องที่ประสบความสำเร็จ จนเสียงชื่นชมพวกเขากลายเป็นเสียงกดดันที่กระซิบข้างหูเราว่า
....
"ทำไมแกถึงทำไม่ได้แบบเขาล่ะ?"
ฉันใช้ชีวิตอยู่กับความรู้สึกนั้นมาตลอด จนกระทั่งได้มาเจอนิยายเรื่องนึง
.
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้"อภินิหาร หนึ่งราชันหมื่นอัตลักษณ์"
.
ในหน้ากระดาษเหล่านั้น ฉันได้พบกับ
"หลี่ลั่ว" นายน้อยแห่งตระกูลที่ยิ่งใหญ่ พ่อแม่เป็นตำนานผู้เก่งกาจเหนือใคร
แต่ตัวเขาเองกลับถูกตราหน้าว่าเป็น "ขยะ"
เพียงเพราะเขาเกิดมาพร้อมกับ "ขุมพลังที่ว่างเปล่า" ไม่สามารถฝึกยุทธ์ตามวิถีปกติได้เหมือนคนอื่น
วินาทีที่อ่านเจอประโยคที่คนดูถูกหลี่ลั่ว น้ำตาฉันแทบไหลออกมา... ไม่ใช่เพราะสงสารตัวละคร
แต่เพราะมันเหมือนฉันกำลังส่องกระจก ฉันเห็นตัวเองที่พยายามแทบตาย แต่ผลลัพธ์กลับไม่เข้าตาใคร
ฉันเห็นสายตาผิดหวังของคนรอบข้างที่มองมา เหมือนจะบอกว่าฉัน "ไร้ความสามารถ"
แต่แล้ว หลี่ลั่วก็สอนให้ฉันรู้ความจริงข้อหนึ่ง
ความ "ว่างเปล่า" ของเขา แท้จริงแล้วไม่ใช่ความไร้ค่า แต่มันคือ
"พื้นที่ของความเป็นไปได้ที่ไร้ขีดจำกัด" เพราะเขามีขุมพลังที่ว่างเปล่า
เขาจึงสามารถบรรจุธาตุอะไรลงไปก็ได้ตามที่ใจต้องการ
ในขณะที่คนอื่นถูกจำกัดด้วยกรอบที่ธรรมชาติสร้างมา
หลี่ลั่วกลับมีสิทธิ์เลือกเส้นทางของตัวเองได้ 100%
นิยายเรื่องนี้ตบหน้าฉันฉาดใหญ่ เพื่อบอกว่า... จริงๆ แล้ว ฉันอาจจะไม่ได้ "ไม่เก่ง" ฉันแค่ "ไม่เหมือน" พวกเขา
คนอื่นอาจจะมองว่าฉันล้มเหลวในเส้นทางที่พวกเขาขีดไว้ให้ (เช่น การเรียน หรืออาชีพที่สังคมยอมรับ)
แต่พวกเขามองไม่เห็น "อัตลักษณ์" ที่ซ่อนอยู่ข้างในตัวฉัน
บางทีพรสวรรค์ของฉันอาจจะไม่ใช่สิ่งที่วัดค่าได้ด้วยเกรด หรือเงินเดือนในตอนนี้
แต่มันอาจจะเป็นความคิดสร้างสรรค์ ศิลปะ ความอดทน หรือมุมมองที่แตกต่าง... สิ่งเหล่านี้คือ "ขุมพลังอัตลักษณ์"
ของฉันที่รอกาลเวลาและการขัดเกลา
หลี่ลั่วเลือกที่จะเดิมพันด้วยอายุขัย 5 ปี เพื่อพิสูจน์ให้โลกเห็นว่าเขาคือราชัน
วันนี้ ฉันเองก็ได้รับพลังใจนั้นมาเช่นกัน ฉันจะไม่ยอมให้คำดูถูกของใครมาเป็นตัวตัดสินชีวิตอีกต่อไป
ฉันจะเลิกเปรียบเทียบตัวเองกับเงาของพ่อแม่ และจะเริ่มสร้าง "ตำนาน" ในแบบฉบับของตัวเอง
ถึงฉันจะดูเหมือน "ขุมพลังที่ว่างเปล่า" ในสายตาใครๆ แต่ขอให้รอดูเถอะ... สักวันหนึ่ง ความว่างเปล่านี้ จะถูกเติมเต็มด้วยความสำเร็จที่พวกคุณคาดไม่ถึง
ขอบคุณนะหลี่ลั่ว ที่ทำให้ฉันกล้าที่จะเป็นตัวเอง.
เมื่อชีวิตจริงของฉันทับซ้อนกับ "หลี่ลั่ว": แด่ทุกคนที่ถูกตราหน้าว่า "ไม่เก่งเหมือนพ่อแม่"
ที่รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นจุดด่างพร้อยในภาพวาดที่สมบูรณ์แบบ?
เคยไหม...
ที่ต้องเติบโตมาภายใต้เงาอันยิ่งใหญ่ของพ่อแม่ หรือพี่น้องที่ประสบความสำเร็จ จนเสียงชื่นชมพวกเขากลายเป็นเสียงกดดันที่กระซิบข้างหูเราว่า
...."ทำไมแกถึงทำไม่ได้แบบเขาล่ะ?"
ฉันใช้ชีวิตอยู่กับความรู้สึกนั้นมาตลอด จนกระทั่งได้มาเจอนิยายเรื่องนึง
.
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
.
ในหน้ากระดาษเหล่านั้น ฉันได้พบกับ "หลี่ลั่ว" นายน้อยแห่งตระกูลที่ยิ่งใหญ่ พ่อแม่เป็นตำนานผู้เก่งกาจเหนือใคร
แต่ตัวเขาเองกลับถูกตราหน้าว่าเป็น "ขยะ"
เพียงเพราะเขาเกิดมาพร้อมกับ "ขุมพลังที่ว่างเปล่า" ไม่สามารถฝึกยุทธ์ตามวิถีปกติได้เหมือนคนอื่น
วินาทีที่อ่านเจอประโยคที่คนดูถูกหลี่ลั่ว น้ำตาฉันแทบไหลออกมา... ไม่ใช่เพราะสงสารตัวละคร
แต่เพราะมันเหมือนฉันกำลังส่องกระจก ฉันเห็นตัวเองที่พยายามแทบตาย แต่ผลลัพธ์กลับไม่เข้าตาใคร
ฉันเห็นสายตาผิดหวังของคนรอบข้างที่มองมา เหมือนจะบอกว่าฉัน "ไร้ความสามารถ"
แต่แล้ว หลี่ลั่วก็สอนให้ฉันรู้ความจริงข้อหนึ่ง
ความ "ว่างเปล่า" ของเขา แท้จริงแล้วไม่ใช่ความไร้ค่า แต่มันคือ "พื้นที่ของความเป็นไปได้ที่ไร้ขีดจำกัด" เพราะเขามีขุมพลังที่ว่างเปล่า
เขาจึงสามารถบรรจุธาตุอะไรลงไปก็ได้ตามที่ใจต้องการ
ในขณะที่คนอื่นถูกจำกัดด้วยกรอบที่ธรรมชาติสร้างมา
หลี่ลั่วกลับมีสิทธิ์เลือกเส้นทางของตัวเองได้ 100%
นิยายเรื่องนี้ตบหน้าฉันฉาดใหญ่ เพื่อบอกว่า... จริงๆ แล้ว ฉันอาจจะไม่ได้ "ไม่เก่ง" ฉันแค่ "ไม่เหมือน" พวกเขา
คนอื่นอาจจะมองว่าฉันล้มเหลวในเส้นทางที่พวกเขาขีดไว้ให้ (เช่น การเรียน หรืออาชีพที่สังคมยอมรับ)
แต่พวกเขามองไม่เห็น "อัตลักษณ์" ที่ซ่อนอยู่ข้างในตัวฉัน
บางทีพรสวรรค์ของฉันอาจจะไม่ใช่สิ่งที่วัดค่าได้ด้วยเกรด หรือเงินเดือนในตอนนี้
แต่มันอาจจะเป็นความคิดสร้างสรรค์ ศิลปะ ความอดทน หรือมุมมองที่แตกต่าง... สิ่งเหล่านี้คือ "ขุมพลังอัตลักษณ์"
ของฉันที่รอกาลเวลาและการขัดเกลา
หลี่ลั่วเลือกที่จะเดิมพันด้วยอายุขัย 5 ปี เพื่อพิสูจน์ให้โลกเห็นว่าเขาคือราชัน
วันนี้ ฉันเองก็ได้รับพลังใจนั้นมาเช่นกัน ฉันจะไม่ยอมให้คำดูถูกของใครมาเป็นตัวตัดสินชีวิตอีกต่อไป
ฉันจะเลิกเปรียบเทียบตัวเองกับเงาของพ่อแม่ และจะเริ่มสร้าง "ตำนาน" ในแบบฉบับของตัวเอง
ถึงฉันจะดูเหมือน "ขุมพลังที่ว่างเปล่า" ในสายตาใครๆ แต่ขอให้รอดูเถอะ... สักวันหนึ่ง ความว่างเปล่านี้ จะถูกเติมเต็มด้วยความสำเร็จที่พวกคุณคาดไม่ถึง
ขอบคุณนะหลี่ลั่ว ที่ทำให้ฉันกล้าที่จะเป็นตัวเอง.