…จะเพราะโชคหรือ ช่างกระไร มิใคร่หา…

..เจ้างามไว้ ใคร่ประดับ ให้กับโลก
จะเพราะโชคหรือ ช่างกระไร มิใคร่หา
ข้าสืบพบ สบประทิ่น เจ้ากลิ่นมา
จึ่งได้พา พึงประทับ เข้ากับใจ

แผ่นผิวกร้าว ร้าวกร้าน ลานคอนกรีต
ลึกจารีต แรงสันดาน เจ้าต้านไว้
ไร้น้ำราด ธาตุเท เคมีใด
ใครฟูมฟัก ก็หาไม่ ไกลดูแล

เจ้าผุดอยู่ หลืบน้อย จ้อยกระจิริด
กลับผลิต ดอกก้าน รากฐานแผ่
เจ้ามุ่งมั่น ชันชู มิเชือนแช
และไม่แคร์ ยศถา ค่ารางวัล

คงความงาม ยามประดับ ไว้กับโลก
มิใช่โชค แน่เทียว อย่าเที่ยวหวั่น
ว่าอับโชค โรครา จะพร่าพลัน
“…ก็แค่ฉัน ทำหน้าที่ ที่มีมา…”