[มุมของวีระ]
เสียงฝนเคาะหน้าต่างไม้เก่าเบาๆ ขณะที่วีระกำลังเอนตัวลงบนฟูกบางๆ ที่วางบนพื้นของห้องไม้เล็กๆ ในบ้านเด็กกำพร้า
เขาหลับตาลง...หายใจลึกหนึ่งครั้ง
“ปุ้งงง!”
เสียงระเบิดเบาๆ ดังขึ้นแทรกเสียงฝน
เขาลืมตาทันที — หันไปมองที่หน้าต่าง
สายตาเห็นแสงส้มวาบๆ จากไกลๆ แฝงอยู่ในม่านฝน
ควันดำลอยขึ้นจากแนวตึกแถวอีกฝั่งของเขตอุตสาหกรรม
>“เขาลุกขึ้นนั่งช้าๆ”
วีระหยิบเสื้อคลุมกันฝนเก่าๆ แล้วรีบเดินออกจากห้องอย่างเงียบๆ กลัวจะปลุกเด็กๆ ที่นอนด้านล่าง
วิระ (เดินไปอย่างระแวงระวัง)
> “ระบบทำงานหนักไปหรือเปล่า? ก็คงต้องตรวจเช็คสภาพก่อน”
[มุมของ Duval]
ภายในรถตำรวจกลางดึก เสียงฝนดังสม่ำเสมอจากใบปัดน้ำฝน
รถคันหนึ่งเคลื่อนตัวไปบนถนนเลียบแม่น้ำ เส้นทางเปลี่ยว
ร้อยตำรวจตรี Marcus (เสียงเรียบแต่มีน้ำหนัก):
เราอยู่ห่างไม่กี่บล็อกทางถนน ทราบแล้วเปลี่ยน
Taylor:
ทราบเราใกล้ถึงที่หมายแล้ว ระวังไว้—
“Duval เฮ้ย ยังไหวเปล่า?”
Duval (กำลังวิตกกวนหายใจแรง):
ยังไหวๆ
Taylor
อยู่นั้น รถเป้าหมาย (เปิดวิทยุ) “27-Alpha ถึงศูนย์,เรามาถึงจุดตกของรถเป้าหมายแล้ว กำลังสแกนโดยรอบบริเวณและขออนุญาตใช้อาวุธหนักถ้ามีเหตุจำเป็น
ศูนย์:
>“รับทราบ 27-Alpha, อนุมัติจัดการตามเห็นสมควร
Duval: (มองดูจอมอนิเตอร์)
“เจอตัวแล้ว! พวกเขายังมีชีวิตอยู่กำลังยิงกับกลุ่มติดอาวุธ จำนวน 9 คน”
ศูนย์:
>“รับทราบ 27-Alpha,รีบทำการช่วยเหลือโดยเร็ว
Taylor:
“โอเค… ตอนนี้ล่ะ”
[Duval กับ Taylor เปิดประตูลงอย่างรีบเร่งพร้อมเข้าปะทะ]
[มุมของ Katerina]
เสียงรองเท้ากระทบพื้นเปียกดังปั้ก ๆ ไม่หยุด ฝนตกไม่แรง แต่พอจะทำให้สายตามัวมัว มือที่เคยจับเอกสารงบประมาณพันล้าน วันนี้กลับต้องวิ่งหนีตาย
Katerina:
“ให้ตายเถอะ...พวกบ้านั่นมันบ้าไปแล้ว…”
> “เบื้องหลังมีเสียงคนวิ่งไร้มาหุ่นบอดี้การ์ด 01 ถือ VX-Pulse SMG ลั่นกระสุนยิง ร่วงไปหนึ่งชายที่อยู่ข้างหลังยิง หมายเลข 01”
ตูม!!
หุ่นบอดี้การ์ด 01 โดนยิงกระแทกกลางตัว ไฟแลบออกจากจุดเชื่อมข้อต่อ หุ่นสะบัดเหมือนโดนแรงระเบิดแต่ยังคุมสมดุลไว้ได้ ยังคงยิงปะทะเป็นแนวหน้า
เรย์น:
> “หุ่นโดน EMP Shot!! เปลี่ยนแนวรุกเป็นจู่โจมเร็ว!! ห้ามชนซ้ำจุดเดิม!”
เรย์นยิงด้วย AR แบบกลไกไฟฟ้า ลูกกระสุนจริงที่เสริมแรงแม่เหล็กวิ่งด้วยความเร็วเหนือเสียง แรงกระแทกชัดเจน ฝ่ายตรงข้ามหลบไม่ทัน โดนลูกหนึ่งกระแทกข้างไหล่ กลิ้งลงมานอนกับพื้นน้ำ
(Katerina หมอบอยู่หลังกล่องในซอกของอุตสาหกรรม
เรย์น: (พูดสถานการณ์และมองรอบๆ)
พวกเราเด่นสะดุดตาไปเป็นงี้ต่อโดนจับแน่ “หยิบผ้าเก่าๆจากแถวนั้นมาคุมตัว Katerina ทาคราบน้ำมันไปที่หน้าเพื่อให้ดูเหมือนคนจรจัด” ฟังผมนะคุณ Katerina ผ่านลูกกรงตรงนี้ จะสามารถตรงไปทางเมืองได้ หาที่ซ่อน จนกว่าหน่วยสนับสนุนจะมาถึง security guard 02 เปิดทางหน่อย
Katerina: (พูดเป็นครั้งสุดท้าย)
ขอบคุณ
เรย์น:
พยักหน้าเข้าใจ “ก่อนจะหันกลับไปยิงอีกครั้ง„
> “หุ่นตัวลุยหน้าแงะลูกกรงให้เป็นทางเล็กๆให้พอข้ามผ่านไปได้”
วีระ
ไม่ได้เข้าไปยืนดูห่างๆ)
ไอ้เราก็นึกว่ามีอะไรระเบิด
ยิงกันนี่เอง...เอาไงดีวะเรา
วีระ: (หลีตามอง)
ผู้หญิงเหรอ!!?...เอาไงดีวะตามไปดีไหมเนี่ย!
เปรี้ยง! ปัง!ๆ
Duval: (ยิงสู้)
พวกนี้เป็นใครกันแน่วะเนี่ย!
Taylor: (ยิงสู้)
ไม่รู้ โว้ยยย...แต่มันใช้อาวุธ เกรดทหาร— “เปรี้ยงๆ!”— เป็นไปไม่ได้ที่คนไม่ใช่ทหารจะมีไว้ครอบครอง
จากนั้น Taylor ให้สัญญาณ กองกำลังนุด ปาระเบิดสร้างพลังงานกระแทก
Taylor:
เข้าไปๆ!!!— จำมันร็อคกุญแจ
Duval: สัญญาณหายหนึ่ง อีกหนึ่งไปเขตชานเมืองผู้อพยพ
Taylor:
คิดว่าใช่ Katerina ไหมว่ะ
Duval:
ก็หวังว่าจะใช่
>“เสียงปืนดังขึ้น ทุกคนหาที่หลบ ตำรวจคนหนึ่งโดนยิงล้มบาดเจ็บหนักและยิงซ้ำ ผู้ก่อการร้าย การ์ดยิงด้วยกระสุนหนัก”
Taylor (ยิงจากที่กำบัง):
นายล่วงหน้าไปก่อนเลยฉันจัดการมันเอง
Duval
แต่ว่า—
Taylor
ไม่ต้องห่วง ไปซะ
>“Duval กัดฝันหันหน้าไปทางเป้าหมาย”
“แปะๆ เสียงวิ่งกลางสายฝน”
้> หลังจาก Katerina หลบหนีออกจากเขตอุตสาหกรรมด้วยความช่วยเหลือของเรย์น เธอวิ่งฝ่าฝนลัดเลาะผ่านซอยเปลี่ยวในเขตคนไร้บ้านของเมือง
เสียงฝนตกกระทบพื้นดินโคลน แฉะ ๆๆๆ
กลิ่นขยะหมัก น้ำเน่าจากท่อน้ำที่แตก
เธอหาที่รบซ่อน
เสียงใครบางคนไออย่างแรงอยู่ในเงามืด...
Katerina (เสียงหอบ ร่างกายสั่นเทา)
“...ใครก็ได้… ช่วยด้วย…”
เธอเดินเข้าไปในซอยที่มีไฟกระพริบ พยายามหาทางขอความช่วยเหลือ
มีชายสามคนในเงามืดนั่งดื่มเหล้าอยู่ข้างกองถังเหล็กที่มีไฟจุดอยู่
ชายขี้เมาคนหนึ่ง (ยิ้มแปลก ๆ):
“เฮ้ย...ดูสิ ผู้หญิงหลงมาในเขตเรา…” (กลิ่นเหล้าลอยมาชัดเจน)
ชายอีกคน: “ แม่หนูหนีออกจากบ้านมาหรือจ้าาา… มาหลบฝนกับพวกเรามั้ยล่ะ ฮ่าๆๆ”
ชายอีกคนยิ้มแสยะ
“หรือให้พวกพี่ช่วยพาหาทางกลับบ้าน ฮ่าๆๆ
Katerina (ถอยหลัง):
“อย่าเข้ามานะ…!!”
>ชายหนึ่งคนจับมือเธอไว้แน่นพร้อมดึงผ้าห่มเก่าๆออก!!!
ชายขี้เมา (มองไปที่ชุดแต่งกายอย่างสงสัย):
หย้ๆ นี่มันอะไรกันเนี่ย เธอเป็นคนจากข้างบนหรอนี่...เรานี่ช่างโชคดีจริงๆ (เสียงหัวเราะ)—ไอ้พวกข้างบนที่มองพวกเราเหมือนหนอนแมลงไล่ลงมาข้างล่างนี้ เธอนี่หน้าตาดีน่าจะขายได้ราคาดีแต่ก่อนหน้านั้น...พวกเราขอเล่นสนุกก่อนละกัน!!
Katerina พยายามใช้แรงสลัดให้หลุดและตบหน้าชายขี้เมา
ชายขี้เมา:
"อีห่า! ตบกูเหรอ! อย่าทำตัวหยิ่งนักเลย…”
> พวกมันเริ่มเข้าประชิด จับแขนเธอลากเข้าไปในซอกมืดของซอย
เธอพยายามดิ้นร้อง แต่ไม่มีใครช่วย — เสียงฝนกลบทุกอย่าง เขากระชากผมเธอแล้วผลักเธอล้มกับพื้น Katerina เตะเข้าเป้าชายที่จับเธอ – “อั่ก!” – เขาทรุด แต่ยังไม่หยุด แต่ก็กระตุ้นความโกรธยิ่งกว่าเดิม
ชายขี้เมา (พูดด้วยน้ำเสียงก้าวร้าว):
“มันดื้อ! งั้นก็อย่าหาว่ากูไม่เตือน!”
>เขาตบไปที่หน้าเธอและต่อยท้องเธอสองสามหมัดอย่างแรง– “อั่ก!” – ร่างเธองอเหมือนจะอาเจียน ชายสามคนเข้าจับเธอพยายามฉีกเสื้อเธอออก — จากนั้นรั้วแรงเธอก็ค่อยๆหายไป Katerina นิ่งไปไม่มีแรงจะขยับอีก———!!!
“เคร้ง!”
ชายขี้เมาถูกไม้ตีที่ศีรษะเลือดออก
วีระ (ตะโกนสุดเสียง):
“ปล่อยเธอ!!”
ชายขี้เมาคนแรกหันมา ต่อยใส่วีระ — ทั้งสองเริ่มแลกหมัดกัน ก่อนชายขี้เมาสองจะเข้าไปจับวีระ
ชายชี้เมาคนแรก(โกรธสุดขีด):
เป็นใคร เข้ามา
คนกำลังเข้าได้เข้าเข็ม โดน!!!(ต่อยท้องรุมกระทืบ)
Katerina ยังคงนอนนิ่ง
น้ำฝนไหลผ่านหน้าเธอ ผสมกับเลือดจากมุมปาก
เธอได้ยินเสียงอะไรไม่ชัด — ทุกอย่างเหมือนเบาและไกลออกไปเรื่อย ๆ
“ปัง!” ดังขึ้น
หนึ่งในพวกมันทรุดลงไปกองกับพื้น
>Duval เดินเข้ามาพร้อมปืนลูกโม่
Duval (เสียงนิ่งและเย็น):
มีใครอยากโดนอีกไหม!?
> ชายเมาสองคนวิ่งหนีอีกคนนอนเจ็บวีระนอนจุกพิงกำแพง
Duval:
มีใครบอกฉันได้ไหมว่าเกิด
อะไรขึ้น
จบตอนที่1
project c ตอนที่ 4
เสียงฝนเคาะหน้าต่างไม้เก่าเบาๆ ขณะที่วีระกำลังเอนตัวลงบนฟูกบางๆ ที่วางบนพื้นของห้องไม้เล็กๆ ในบ้านเด็กกำพร้า
เขาหลับตาลง...หายใจลึกหนึ่งครั้ง
“ปุ้งงง!”
เสียงระเบิดเบาๆ ดังขึ้นแทรกเสียงฝน
เขาลืมตาทันที — หันไปมองที่หน้าต่าง
สายตาเห็นแสงส้มวาบๆ จากไกลๆ แฝงอยู่ในม่านฝน
ควันดำลอยขึ้นจากแนวตึกแถวอีกฝั่งของเขตอุตสาหกรรม
>“เขาลุกขึ้นนั่งช้าๆ”
วีระหยิบเสื้อคลุมกันฝนเก่าๆ แล้วรีบเดินออกจากห้องอย่างเงียบๆ กลัวจะปลุกเด็กๆ ที่นอนด้านล่าง
วิระ (เดินไปอย่างระแวงระวัง)
> “ระบบทำงานหนักไปหรือเปล่า? ก็คงต้องตรวจเช็คสภาพก่อน”
[มุมของ Duval]
ภายในรถตำรวจกลางดึก เสียงฝนดังสม่ำเสมอจากใบปัดน้ำฝน
รถคันหนึ่งเคลื่อนตัวไปบนถนนเลียบแม่น้ำ เส้นทางเปลี่ยว
ร้อยตำรวจตรี Marcus (เสียงเรียบแต่มีน้ำหนัก):
เราอยู่ห่างไม่กี่บล็อกทางถนน ทราบแล้วเปลี่ยน
Taylor:
ทราบเราใกล้ถึงที่หมายแล้ว ระวังไว้—
“Duval เฮ้ย ยังไหวเปล่า?”
Duval (กำลังวิตกกวนหายใจแรง):
ยังไหวๆ
Taylor
อยู่นั้น รถเป้าหมาย (เปิดวิทยุ) “27-Alpha ถึงศูนย์,เรามาถึงจุดตกของรถเป้าหมายแล้ว กำลังสแกนโดยรอบบริเวณและขออนุญาตใช้อาวุธหนักถ้ามีเหตุจำเป็น
ศูนย์:
>“รับทราบ 27-Alpha, อนุมัติจัดการตามเห็นสมควร
Duval: (มองดูจอมอนิเตอร์)
“เจอตัวแล้ว! พวกเขายังมีชีวิตอยู่กำลังยิงกับกลุ่มติดอาวุธ จำนวน 9 คน”
ศูนย์:
>“รับทราบ 27-Alpha,รีบทำการช่วยเหลือโดยเร็ว
Taylor:
“โอเค… ตอนนี้ล่ะ”
[Duval กับ Taylor เปิดประตูลงอย่างรีบเร่งพร้อมเข้าปะทะ]
[มุมของ Katerina]
เสียงรองเท้ากระทบพื้นเปียกดังปั้ก ๆ ไม่หยุด ฝนตกไม่แรง แต่พอจะทำให้สายตามัวมัว มือที่เคยจับเอกสารงบประมาณพันล้าน วันนี้กลับต้องวิ่งหนีตาย
Katerina:
“ให้ตายเถอะ...พวกบ้านั่นมันบ้าไปแล้ว…”
> “เบื้องหลังมีเสียงคนวิ่งไร้มาหุ่นบอดี้การ์ด 01 ถือ VX-Pulse SMG ลั่นกระสุนยิง ร่วงไปหนึ่งชายที่อยู่ข้างหลังยิง หมายเลข 01”
ตูม!!
หุ่นบอดี้การ์ด 01 โดนยิงกระแทกกลางตัว ไฟแลบออกจากจุดเชื่อมข้อต่อ หุ่นสะบัดเหมือนโดนแรงระเบิดแต่ยังคุมสมดุลไว้ได้ ยังคงยิงปะทะเป็นแนวหน้า
เรย์น:
> “หุ่นโดน EMP Shot!! เปลี่ยนแนวรุกเป็นจู่โจมเร็ว!! ห้ามชนซ้ำจุดเดิม!”
เรย์นยิงด้วย AR แบบกลไกไฟฟ้า ลูกกระสุนจริงที่เสริมแรงแม่เหล็กวิ่งด้วยความเร็วเหนือเสียง แรงกระแทกชัดเจน ฝ่ายตรงข้ามหลบไม่ทัน โดนลูกหนึ่งกระแทกข้างไหล่ กลิ้งลงมานอนกับพื้นน้ำ
(Katerina หมอบอยู่หลังกล่องในซอกของอุตสาหกรรม
เรย์น: (พูดสถานการณ์และมองรอบๆ)
พวกเราเด่นสะดุดตาไปเป็นงี้ต่อโดนจับแน่ “หยิบผ้าเก่าๆจากแถวนั้นมาคุมตัว Katerina ทาคราบน้ำมันไปที่หน้าเพื่อให้ดูเหมือนคนจรจัด” ฟังผมนะคุณ Katerina ผ่านลูกกรงตรงนี้ จะสามารถตรงไปทางเมืองได้ หาที่ซ่อน จนกว่าหน่วยสนับสนุนจะมาถึง security guard 02 เปิดทางหน่อย
Katerina: (พูดเป็นครั้งสุดท้าย)
ขอบคุณ
เรย์น:
พยักหน้าเข้าใจ “ก่อนจะหันกลับไปยิงอีกครั้ง„
> “หุ่นตัวลุยหน้าแงะลูกกรงให้เป็นทางเล็กๆให้พอข้ามผ่านไปได้”
วีระ
ไอ้เราก็นึกว่ามีอะไรระเบิด
วีระ: (หลีตามอง)
ผู้หญิงเหรอ!!?...เอาไงดีวะตามไปดีไหมเนี่ย!
เปรี้ยง! ปัง!ๆ
Duval: (ยิงสู้)
พวกนี้เป็นใครกันแน่วะเนี่ย!
Taylor: (ยิงสู้)
ไม่รู้ โว้ยยย...แต่มันใช้อาวุธ เกรดทหาร— “เปรี้ยงๆ!”— เป็นไปไม่ได้ที่คนไม่ใช่ทหารจะมีไว้ครอบครอง
จากนั้น Taylor ให้สัญญาณ กองกำลังนุด ปาระเบิดสร้างพลังงานกระแทก
Taylor:
เข้าไปๆ!!!— จำมันร็อคกุญแจ
Duval: สัญญาณหายหนึ่ง อีกหนึ่งไปเขตชานเมืองผู้อพยพ
Taylor:
คิดว่าใช่ Katerina ไหมว่ะ
Duval:
ก็หวังว่าจะใช่
>“เสียงปืนดังขึ้น ทุกคนหาที่หลบ ตำรวจคนหนึ่งโดนยิงล้มบาดเจ็บหนักและยิงซ้ำ ผู้ก่อการร้าย การ์ดยิงด้วยกระสุนหนัก”
Taylor (ยิงจากที่กำบัง):
นายล่วงหน้าไปก่อนเลยฉันจัดการมันเอง
Duval
แต่ว่า—
Taylor
ไม่ต้องห่วง ไปซะ
>“Duval กัดฝันหันหน้าไปทางเป้าหมาย”
“แปะๆ เสียงวิ่งกลางสายฝน”
้> หลังจาก Katerina หลบหนีออกจากเขตอุตสาหกรรมด้วยความช่วยเหลือของเรย์น เธอวิ่งฝ่าฝนลัดเลาะผ่านซอยเปลี่ยวในเขตคนไร้บ้านของเมือง
เสียงฝนตกกระทบพื้นดินโคลน แฉะ ๆๆๆ
กลิ่นขยะหมัก น้ำเน่าจากท่อน้ำที่แตก
เธอหาที่รบซ่อน
เสียงใครบางคนไออย่างแรงอยู่ในเงามืด...
Katerina (เสียงหอบ ร่างกายสั่นเทา)
“...ใครก็ได้… ช่วยด้วย…”
เธอเดินเข้าไปในซอยที่มีไฟกระพริบ พยายามหาทางขอความช่วยเหลือ
มีชายสามคนในเงามืดนั่งดื่มเหล้าอยู่ข้างกองถังเหล็กที่มีไฟจุดอยู่
ชายขี้เมาคนหนึ่ง (ยิ้มแปลก ๆ):
“เฮ้ย...ดูสิ ผู้หญิงหลงมาในเขตเรา…” (กลิ่นเหล้าลอยมาชัดเจน)
ชายอีกคน: “ แม่หนูหนีออกจากบ้านมาหรือจ้าาา… มาหลบฝนกับพวกเรามั้ยล่ะ ฮ่าๆๆ”
ชายอีกคนยิ้มแสยะ
“หรือให้พวกพี่ช่วยพาหาทางกลับบ้าน ฮ่าๆๆ
Katerina (ถอยหลัง):
“อย่าเข้ามานะ…!!”
>ชายหนึ่งคนจับมือเธอไว้แน่นพร้อมดึงผ้าห่มเก่าๆออก!!!
ชายขี้เมา (มองไปที่ชุดแต่งกายอย่างสงสัย):
หย้ๆ นี่มันอะไรกันเนี่ย เธอเป็นคนจากข้างบนหรอนี่...เรานี่ช่างโชคดีจริงๆ (เสียงหัวเราะ)—ไอ้พวกข้างบนที่มองพวกเราเหมือนหนอนแมลงไล่ลงมาข้างล่างนี้ เธอนี่หน้าตาดีน่าจะขายได้ราคาดีแต่ก่อนหน้านั้น...พวกเราขอเล่นสนุกก่อนละกัน!!
Katerina พยายามใช้แรงสลัดให้หลุดและตบหน้าชายขี้เมา
ชายขี้เมา:
"อีห่า! ตบกูเหรอ! อย่าทำตัวหยิ่งนักเลย…”
> พวกมันเริ่มเข้าประชิด จับแขนเธอลากเข้าไปในซอกมืดของซอย
เธอพยายามดิ้นร้อง แต่ไม่มีใครช่วย — เสียงฝนกลบทุกอย่าง เขากระชากผมเธอแล้วผลักเธอล้มกับพื้น Katerina เตะเข้าเป้าชายที่จับเธอ – “อั่ก!” – เขาทรุด แต่ยังไม่หยุด แต่ก็กระตุ้นความโกรธยิ่งกว่าเดิม
ชายขี้เมา (พูดด้วยน้ำเสียงก้าวร้าว):
“มันดื้อ! งั้นก็อย่าหาว่ากูไม่เตือน!”
>เขาตบไปที่หน้าเธอและต่อยท้องเธอสองสามหมัดอย่างแรง– “อั่ก!” – ร่างเธองอเหมือนจะอาเจียน ชายสามคนเข้าจับเธอพยายามฉีกเสื้อเธอออก — จากนั้นรั้วแรงเธอก็ค่อยๆหายไป Katerina นิ่งไปไม่มีแรงจะขยับอีก———!!!
“เคร้ง!”
ชายขี้เมาถูกไม้ตีที่ศีรษะเลือดออก
วีระ (ตะโกนสุดเสียง):
“ปล่อยเธอ!!”
ชายขี้เมาคนแรกหันมา ต่อยใส่วีระ — ทั้งสองเริ่มแลกหมัดกัน ก่อนชายขี้เมาสองจะเข้าไปจับวีระ
ชายชี้เมาคนแรก(โกรธสุดขีด):
เป็นใคร เข้ามา
Katerina ยังคงนอนนิ่ง
น้ำฝนไหลผ่านหน้าเธอ ผสมกับเลือดจากมุมปาก
เธอได้ยินเสียงอะไรไม่ชัด — ทุกอย่างเหมือนเบาและไกลออกไปเรื่อย ๆ
“ปัง!” ดังขึ้น
หนึ่งในพวกมันทรุดลงไปกองกับพื้น
>Duval เดินเข้ามาพร้อมปืนลูกโม่
Duval (เสียงนิ่งและเย็น):
มีใครอยากโดนอีกไหม!?
> ชายเมาสองคนวิ่งหนีอีกคนนอนเจ็บวีระนอนจุกพิงกำแพง
Duval:
มีใครบอกฉันได้ไหมว่าเกิด
จบตอนที่1