ตามหัวข้อเลยค่ะ แค่อยากระบายหาที่พักพิงจิตใจ ตอนนี้ถ้ามีอะไรสะกิดโดนต่อมความรู้สึกนี้เมื่อไหร่พร้อมจะร้องไห้ออกมากทุกครั้งเลยค่ะ อยากรู้ว่าแบบนี้สามารถปรึกษาจิตแพทย์ได้มั้ยคะ


ปีนี้อายุ18ค่ะ ใกล้จะเข้ามหาลัยแล้ว เครียดทั้งเรื่องสอบเรื่องที่บ้าน ปกติเป็นคนร่าเริงนะคะเป็นเสียงหัวเราะในกลุ่มเลย แต่มีปัญหาที่บ้านค่ะ พ่อกับแม่เลิกกันแต่ยังอยู่บ้านหลังเดียวกัน แม่ยังอยู่เพราะต้องหาเงินส่งบ้านส่งรถจ่ายค่าน้ำค่าไฟและต้องดูแลเรา แม่เป็นเสาหลักของบ้านเพราะพ่อตกงานมานานเเล้ว พอจะหางานก็ติดที่อายุเยอะเขาไม่ค่อยรับ แม่เลยรับค่าใช้จ่ายเต็มๆคนเดียว


ปัญหามีมาเรื้อรังจนถึงช่วงนี้ แม่ตัดสินใจจะย้ายไปอยู่ที่อื่น เรารู้ว่าต่อให้แม่ไปแต่เขาก็จะส่งเสียเรา แต่มันรู้สึกผิดกับตัวเองอยู่ในใจค่ะว่าเราเป็นอีกหนึ่งสาเหตุที่ทำให้แม่อยากย้ายออก เราทำให้แม่ผิดหวังมีหลายๆครั้งที่เราคิดว่าเราไร้ประโยชน์มากถ้าแม่ไม่มีเราแม่คงสบายกว่านี้คงไม่ต้องเหนื่อยขนาดนี้ พยายามจะช่วยในสิ่งที่พอจะช่วยได้แต่ก็เหมือนไม่ได้ช่วยอะไร เรากลัวสักวันแม่จะทำกับเราแบบที่ทำกับพ่อ รู้ว่าเขาไม่ทำแต่ใจมันกลัวค่ะ ถ้าแม่ไม่มีเราแม่ยังอยู่ได้แต่ถ้าเราไม่มีแม่เราคิดไม่ออกจริงๆว่าเราจะอยู่ยังไงทั้งชีวิตเรามีแต่พ่อกับแม่ค่ะ เรามีความคิดไม่อยากมีชีวิตอยู่บางครั้งแต่ก็ทำไม่ลงค่ะกลัวแม่จะเสียใจไม่อยากให้แม่ทุกข์ไปกว่านี้ ค่าทำศwมันแพงค่ะ