มีใครที่ชอบนั่งสมาธิ ชอบอยู่สงบเงียบๆ แต่ก็กลัวตนเองกลายเป็นคนขี้เกียจบ้างไหม

ตามกระทู้เลยค่ะ เดิมเราเป็นคนทำงานเยอะ แต่ด้วยปัญหาในการทำงานกับครอบครัว  เราเลยถอยออกมา  ตอนนี้ก็ว่างมากขึ้น ทำงานน้อยลง แต่ใช้เวลาในการดูแลคุณพ่อคุณแม่ซึ่งเริ่มแก่มากขึ้นแล้ว   ช่วงวิกฤตในการทำงานกับครอบครัวที่ผ่านมา เราเริ่มเรียนรู้ที่จะเข้าถึงการนั่งสมาธิและวิปัสสนา ทำให้รู้สึกถึงความสงบ ตอนนี้เราชอบอยู่คนเดียวมากๆ  พอเริ่มต้องดีลกับคนเยอะ ๆ (ซึ่งรวมถึงคนในบ้านด้วย) เราก็จะเริ่มอยากปลีกวิเวก หนีไปอยู่คนเดียว บางที 10-15 นาที เป็นชั่วโมงบ้าง รู้สึกว่าสงบในใจ และมีความสุข  แต่ใจนึงก็รู้สึกขัดแย้งในตัวเอง กลัวว่าถ้าให้มีความรู้สึกแบบนี้บ่อยๆ เราจะกลายเป็นคนขี้เกียจหรือเปล่า (อาจจะไปเปรียบเทียบกับที่เราเคยทำงานมากๆๆก่อนหน้านี้)

ขอฟังความเห็นสมาชิกหน่อยค่ะ ว่าที่เรารู้สึกนี้แปลกไหม