อารมณ์แปรปรวน เป็นบ้าไหม

คือเราเป็นพี่คนโต ที่ต้องเลี้ยงน้องตั้งแต่อยู่ป.6 (คนแรกหลาน เลี้ยงตั้งแต่อายุ3เดือน) (คนสอง2น้องชายแท้ๆ เลี้ยงตั้งแต่2เดือนกว่าๆ ตอนนี้เจ็ดขวบแล้ว) (คนที่3ก็เลี้ยงตั้งแต่2เดือนกว่าเหมือนกัน ตอนนี้สองขวบแปดเดือนแล้ว) ตั้งแต่เกิด เราเป็นเด็กค่อนข้างจะอารมณ์ดี ร่าเริงสดใส ปลาสักตัวยังไม่กล้าฆ่า จนกระทั่งมาเลี้ยงเด็กสามคน ตอนแรกก็พอไหว อารมณ์ยังคงที่ คนที่สองก็เช่นกัน จนกระทั่งคนที่สาม จากคนร่างกายแข็งแรง เราก็กลายเป็นคนอ่อนแอ ป่วยง่ชอบเคยช็อคเพราะเป็นผืนทั้งตัว และหาหมอที่คลินิก แต่ร่างเราทานหมไม่ไหว ทั้งที่ยาก็ไม่ได้มากได้หมายอะเราตอนนั้นเราเหมือนได้ปลดล็อก จากเด็กร่าเริก็จู่ๆก็กลายร่างเวลาโมโห ชอบด่าทอ พอไม่ได้ดั้งใจก็มักจะโวยวคนมและชอบทำร้ายตัวเอง (เราควบคุมอารตัวเองไม่ได้เวลาโกรธ
) ชอบกัดแขนจนเลือดซิบ และชอบจิกตัวเองจนหนังหลุด วันไหนเป็นมากๆ ก็คือผมทั้งหัวแทบไม่เหลือ เราพยายาบอกกับึพ่อแม่ และคนที่บ้าน ว่าเราไม่ไหว แล้ว แต่เหมือนเสียงของเราจะไปไม่ถึง (ไม่มีใครสนใจเราเลย) พอบอกก็หาว่าอ่อนแอ คนอย่างจะเป็นอะไรได้ (เราก็มักจะโต้กลับไปว่า คนอย่างกูเจ็บไม่เป็น ตายไม่ได้ใช่ไหม กูเป็นอมตะหรอ) จนเหนื่อยที่จะพูด แต่ก็ไม่กล้าไปหาหมอ (ไปไม่ถูก เพราะไม่เคยอไปไหรเนเลย ออกจากโรงเรียนตอนม.2 ก็ถูกขังให้อยู่แต่บ้านเลี้ยงน้อง) ขนาดตอนป่วย เดินออกจากโรงบาลเรายังหลงทาง ดีที่น้องสาวตามหาเจอ เราเหนื่อยจนไมอยากจะขยับตัว และตื่นขึ้นมา
เหนื่อยจนไม่อยากได้อะไร เคยคิดที่จะไปบวชชีด้วยซ้ำ แต่ก็ถูกรั้งไว้ ไม่อนุญาตให้ไป (เรา21แล้วนะคะ) เราไม่มีเพื่อนให้ปรึกษา เหมือนโตคนเดียว เพราะเป็นพี่สาวคนโตใช่ไหม ภาระทุกอย่างถึงมาตกอยู่ที่เรา หน้าที่การเลี้ยงดูลูกไม่ใช่ของพ่อแม่หรอ สร้างขึ้นมาแล้วทำไมถึงไม่เลี้ยง โยนอะไรให้เรารับไว้นักหนา ป่วยอยู่ในใจก็ไม่มีใครรู้ ไม่สิ เขารู้ เพราะเคยบอกแล้วว่าเราไม่ไหว แต่เขาไม่ได้ยิน อ่อ ก็ไม่ใช่เหมือนเดิม เขาได้ยิน แต่เขาไม่รับฟัง เพราะเขาตัดสินใจไปแล้ว ว่าเราเลี้ยงไหวเราทนได้ มองข้ามเราทุกอย่าง ทั้งการกิน เสื้อผ้า ของใช้ เราต้องเก็บจากค่าขนมที่ทิ้งไว้มาซื้อ โทรศัพทสองพันกว่า เราเก็บอยู่หลายเดือนกว่าจะได้ ในขณะที่น้องชายคนรอง มีไอโฟนใช่ ส่วนน้องชายอีกสองคนก็มีคนล่ะเครื่องสองเครื่อง และไม่ต้องเก็บ ซื้อได้ทันที ความแตกต่างนี้ ราวฟ้ากับเหวลึก จุกจนพูดอะไรไม่ออก ในขณะที่เรามี เราไม่เคยหวงเลย ซื้อให้น้องเสมอ ทั้งของเล่น และขนม

ที่เล่ามาทั้งหมดนี้ เรียกเก็บกดได้ไหมคะ บางครั้งเราโดนดุ น้ำตาไหลไม่หยุดทั้งคืนเลย และเวลาหงุดหงิด โมโห โกรธ ก็อย่างที่บอกไป เราชอบทำร้ายตัวเอง มีครั้งหนึ่งสติหลุด เพราะถูกยายต่อว่า ทั้งที่เราไม่ผิด เราเอายาอะไรก็ไม่รู้ ออกมาหมดขวด และกรอกปากเลย แต่เมื่อเห็นรูปในโทรศัพเราก็ได้สติคืนมา มันคือรูขน้องชายที่เราเลี้ยงมา เรายังอยากเห็นเขาโต แต่ก็มีบางครั้งบางเวลาที่เราทำตัวไม่น่ารัก ดุและตีเขาด้วยความโมโห (เราขอโทษ แต่เราห้ามตัวเองไม่ได้จริงๆ พยายามจะนับ1-10แล้วน) แต่มันก็ไม่ได้ผล และทันทีที่หายบ้า เราก็จะมานั่งเสียใจตลอด ว่าทำไมถึงกลายเป็นคนแบบนี้ เราเป็นบ้าไหมคะ เรากลัวใจตัวเองจริงๆ🥺😭
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่