คือมันเริ่มมีอาการแบบนี้มาตั้งแต่เด็กแต่ไม่บ่อยคือร้องไห้แล้วดึงผมตัวเองไม่ดึงก็ทำลายข้าวของพอเริ่มโตไปสักพักก็เริ่มมีอีกเวลาทำอะไรที่ไม่ได้ดั่งใจนิดๆหน่อยๆก็จะโมโหเสียใจมากแล้วก็จะทำลายข้าวของหนักหน่อยก็ทำร้ายตัวเองพอนานๆเข้าจู่ๆก็กังวลรัสีกสติไม่ค่อยอยู่กับเหนื่อยกับตัว ตัวอยู่นิ่งๆไม่ได้เดี่ยวก็ทุบของลงไปร้องไห้กับพื้น มันเป็นอาการที่อธิบายไม่ค่อยถูกเลยมันเริ่มควบคุมตัวเองไม่ค่อยได้ นี่คิดมาตลอดเลยว่าเราเป็นบ้ารึป่าวแต่ก็ไม่กล้าบอกใคร แต่นี่เริ่มทนไม่ไหวจริงๆ อะไรนิดอะไรหน่อยเราก็เหมือนคนคลุ้มคลั่งเลย