ภาวนานั้นต้องมีทั้งฌานและญาน
ภาวนาที่เริ่มจากฌานนั้นช้ามาก หรือ อาจทำไม่ได้เลย
ภาวนาจะให้เกิดฌานและญานเร็ว ให้ทั้งฌานและญานเกิดได้พร้อมกันไป
ด้วยการให้มี “ผู้ดู” ขึ้นมาก่อน
มีผู้ดูเกิดได้เริ่มจากแยกรูปนาม ด้วยการน้อมจิตจากที่ว่างๆข้างหน้า หน้ากาย เข้ามาหาตัว(ขณิกสมาธิ)
ที่ตัวจะเต็ม เต็มจนล้นออกไป จะเกิดความรู้สึกตัวทั่วพร้อมทันที  เป็นการยกจิตขึ้นสู่ฌาน2ได้ทันที
ต่อจากนั้นในชีวิตประจำวัน “ระลึกรู้ขึ้นมาเมื่อไร” จะขึ้นสู่ฌาน2และฌานลำดับต่อไปได้โดยง่าย

เมื่อยกจิตขึ้นสู่ฌานได้แล้ว ต่อจากนั้นให้มองอาการต่างๆที่ปรากฏ(ขันธ์5) ด้วยความเป็นอนัตตา (การเกิดดับ)
เมื่อมีวิริยะ ทั้งฌานและญานก็มีความก้าวหน้า เลื่อนเป็นลำดับ