“เดี๋ยวเขาจะคิดว่า.....” คือ ความหนักใจในที่สุด

ผมเคยคิดว่า...
ชีวิตที่เหนื่อย คือเพราะงานหนัก หรือของเยอะ

เลยพยายามลดสิ่งรอบตัว
จัดบ้านใหม่ ทิ้งของ ใช้ชีวิตให้เรียบง่าย
แต่สุดท้าย...
กลับยังรู้สึกหนักในใจ

จนได้ยินคำ ๆ หนึ่งในหัวตัวเองบ่อยมาก
“เดี๋ยวเขาจะคิดว่า...”
เดี๋ยวเขาจะคิดว่าเราเปลี่ยนไป
เดี๋ยวเขาจะคิดว่าเราไม่ใส่ใจ
เดี๋ยวเขาจะคิดว่าเราหยิ่ง ห่างเหิน เห็นแก่ตัว

ผมถึงได้เข้าใจว่า
ความเหนื่อยที่สุด...
คือการ แบกความคิดของคนอื่นไว้ในใจเราตลอดเวลา

พอผมเริ่มวางลง
ไม่ใช่แบบประชดโลก
แต่ในแบบที่ “เคารพใจตัวเองพอ ๆ กับใจคนอื่น”
ชีวิตก็เริ่มเบาขึ้นอย่างแปลกประหลาด
เราไม่ได้ต้องหนีจากคน
แค่หยุดแบก...
“ใจของเขา” มาทับ “ใจของเรา”

คุณล่ะครับ…
เคยเงียบไป
เพราะกลัวว่า “เขาจะคิดว่า...” ไหม?
แล้วสุดท้าย... มันหนักกับหัวใจของใครมากกว่ากัน?

แชร์ประสบการณ์ได้นะครับ
ขอบคุณมากๆ ครับ