มีคนเล่านิทาน ภาษีให้ฟังว่า . Eu 20% India 26% Japan 24% ......ไทย ไม่น่า 20 นะ....เขาว่า ไทย 36%

Thai 36 % ???

กินน้อยๆ นอนเยอะๆ
มีเวลา นั่งเขียนใส่กระดาษไว้ว่า แต่ละเดือน จ่าย อะไรบ้าง

อะไร ลด/ละ/เลิก รีบทำ

หนี้ ....เป็น หนี้ต้องจ่าย คือ สิ่งที่ถูกสอนมาว่าต้องทำแบบนั้น

แต่ ในแวดวง นักธุรกิจ กลับตรงข้าม
คนที่รวยมากๆ ใช้ การล้มละลาย ล้างหนี้ ล้มบนฟูกมากันเยอะแยะ

ผมไม่ได้ ยุ  ให้ใครเบี้ยวหนี้

แต่
ผมเห็นถึงความบิดเบี้ยวของ หนี้ เพราะ ความโหดของหนี้ มักจะแปรผันตรงข้ามกับมูลค่าหนี้



ในระดับชาวบ้าน หนี้หลักพัน หลักหมื่น .............ถึงกับฆ่ากันตาย

ในระดับคนชั้นกลาง หนี้ระดับแสน ระดับล้าน ..................ถึงกับ ฆ่าตัวตาย ฆ่ารมควันล้างครัว

แต่ในระดับบนๆ
หนี้พันล้าน หมื่นล้าน แสนล้าน  เขากลับสบายๆ............................ ไม่มี ไม่หนี ไม่จ่าย

เป็น Bank เอง ที่ตกในความทุกข์
คนระดับ ผู้จัดการภาค ต้อง ผงกๆ ให้ ลูกหนี้ มาหาถึงที่ เสนอทางออก การประนอมหนี้
มาทุกอาทิตย์ หน้าตา ผู้จัดการแบงค์เศร้าหมอง แต่ เฮีย ชิวๆ

แถม เฮีย ยังตะล่อม ผจก ว่า
นี้นะ หากให้กู้เพิ่ม อีก 100 ล้าน จะเอาไปทำนั้นนี้ จะได้มีกำไร มาผ่อนแบงค์
.
.
.


เป็นงั้นไปได้

หลังจากนี้ ใครเป็นหนี้ เพราะ ภาวะเศรษฐกิจจากภาษี ท่านลองศึกษา How To แบบนี้ไว้บ้าง
เพราะในความเป็นจริง
ในเมื่อ ข้าวยังแทบไม่มีกิน แล้วจะให้ เอาอะไรมาจ่ายหนี้

และ

ท่องไว้ ว่า ผลกระทบจาก ภาษี นี้
อย่าให้ ใครยืม อย่า ค้ำประกัน ให้ใคร /  อย่าให้ ใครยืม อย่า ค้ำประกัน ให้ใคร /  อย่าให้ ใครยืม อย่า ค้ำประกัน ให้ใคร.