ตอนที่ 5: เรื่องเก่า เล่าใหม่ 🎧📷
เสียงชัตเตอร์กล้องฟิล์มดัง “แชะ” อยู่หลายครั้งที่มุมคาเฟ่ อชิยืนอยู่ตรงกระจกหน้าร้าน ถ่ายภาพแสงแดดที่ตกกระทบแก้วกาแฟในมือของมีนา
“เธอทำงานพาร์ตไทม์อยู่ที่นี่จริง ๆ เหรอ?” อชิถามขณะยกกล้องลง ยิ้มบาง ๆ
“จริงสิคะ ถึงจะเป็นงานที่ไม่ได้จบมา แต่รู้สึกว่าที่นี่...ก็มีความสุขดีเหมือนกัน 😊” มีนายิ้มแล้วจิบกาแฟเงียบ ๆ
“แล้วพี่กับคุณพลอย...คงไม่ได้เจอกันนาน?” คำถามของมีนาเบา แต่มีน้ำหนักพอจะทำให้คนฟังชะงัก
อชิถอนหายใจ “นานพอที่จะลืม...แต่ไม่เคยลืมจริง ๆ หรอก”
ขณะเดียวกันในอีกฝั่งของร้าน พลอยนั่งเปิดโน้ตบุ๊กทำงานอยู่คนเดียว ธันวาเดินเอาอเมริกาโน่มาวางให้
“ไม่สั่งก็รู้ว่าชอบแบบเดิม…” เขาพูดเรียบ ๆ พลอยเงยหน้าขึ้นมอง
“นายยังจำได้อีกเหรอ?”
“บางอย่างมันจำได้แม้จะไม่อยากจำ” เขาตอบ แล้วกำลังจะหันหลังกลับ แต่เสียงของพลอยรั้งไว้
“วันนั้น...ฉันไม่ได้ตั้งใจจะหายไปแบบนั้นนะ”
“ฉันไม่เคยรอคำอธิบายจากเธอ” ธันวาพูดพร้อมเดินกลับหลังเคาน์เตอร์
แต่พลอยกลับมองเขาอย่างรู้ทัน “แต่มีคนอื่นอาจจะเคยรอ…มากกว่านายด้วยซ้ำ” สายตาเธอเหลือบไปที่อชิ
ช่วงบ่ายของวันนั้น มีนาหยุดพักอยู่หลังร้าน ธันวาเดินเอาขนมเค้กมาให้ชิ้นหนึ่ง วางไว้ตรงหน้า
“ของเหลือ?” เธอถามยิ้ม ๆ
“เค้กวันเกิด” เขาตอบ
“หืม? วันเกิดใคร?”
“…ของฉัน”
มีนาชะงัก “วันนี้วันเกิดคุณ?! ทำไมไม่บอกคะ!”
“ไม่มีใครบอกวันเกิดตัวเองตอนโตแล้วหรอก” เขาตอบเรียบ ๆ แล้วเดินกลับไปหลังเคาน์เตอร์
มีนามองเค้กตรงหน้า แล้วตัดสินใจเดินกลับเข้าไปในร้าน หยิบมือถือขึ้น แล้วเปิดเพลงเบา ๆ 🎶
เสียงเพลง “Happy Birthday” เวอร์ชันอะคูสติกลอยเบา ๆ ในร้าน
ทุกคนหันมามอง รวมทั้งพลอยกับอชิ มีนาเดินถือเทียนเล่มเล็ก ๆ ปักบนเค้ก เดินไปวางตรงหน้าเขา
“สุขสันต์วันเกิดค่ะคุณบาริสต้าใจดี 🎂”
ธันวาอึ้งไปเล็กน้อย แต่ก็รับไว้เงียบ ๆ
“ฟังนะคะ ฉันไม่มีของขวัญ ไม่มีการ์ด ไม่มีอะไร fancy… แต่ฉันขอให้ปีนี้คุณเลิกทำหน้าดุใส่ฉันสักหนึ่งวันได้ไหม” 😄
เขาเงียบ ก่อนจะเป่าลมเบา ๆ ดับเทียน
“…หนึ่งวันนะ”
มีนายิ้มกว้างเหมือนได้รางวัลใหญ่ที่สุดในชีวิต 🎁
ขณะเดียวกัน พลอยเดินออกจากร้านไปพร้อมกับกระเป๋ากล้องที่อชิลืมไว้ เธอหยุดหน้าประตู มองภาพในกล้อง — รูปคาเฟ่ รูปมุมร้าน…และภาพด้านหลังของเธอ
เขายังถ่ายรูปฉันอยู่สินะ... เธอคิดในใจ แล้วเดินจากไปช้า ๆ
รัก(ไม่)ว่างงาน "เมื่อความว่างงาน พาให้หัวใจไม่ว่างอีกต่อไป" ตอนที่ 1 “จบงาน...เริ่มรัก?”
https://www.readawrite.com/a/e2ade4bf1e76d9dfbbef94b27e25a260
รัก(ไม่)ว่างงาน "เมื่อความว่างงาน พาให้หัวใจไม่ว่างอีกต่อไป" ตอนที่ 5: เรื่องเก่า เล่าใหม่ 🎧📷
เสียงชัตเตอร์กล้องฟิล์มดัง “แชะ” อยู่หลายครั้งที่มุมคาเฟ่ อชิยืนอยู่ตรงกระจกหน้าร้าน ถ่ายภาพแสงแดดที่ตกกระทบแก้วกาแฟในมือของมีนา
“เธอทำงานพาร์ตไทม์อยู่ที่นี่จริง ๆ เหรอ?” อชิถามขณะยกกล้องลง ยิ้มบาง ๆ
“จริงสิคะ ถึงจะเป็นงานที่ไม่ได้จบมา แต่รู้สึกว่าที่นี่...ก็มีความสุขดีเหมือนกัน 😊” มีนายิ้มแล้วจิบกาแฟเงียบ ๆ
“แล้วพี่กับคุณพลอย...คงไม่ได้เจอกันนาน?” คำถามของมีนาเบา แต่มีน้ำหนักพอจะทำให้คนฟังชะงัก
อชิถอนหายใจ “นานพอที่จะลืม...แต่ไม่เคยลืมจริง ๆ หรอก”
ขณะเดียวกันในอีกฝั่งของร้าน พลอยนั่งเปิดโน้ตบุ๊กทำงานอยู่คนเดียว ธันวาเดินเอาอเมริกาโน่มาวางให้
“ไม่สั่งก็รู้ว่าชอบแบบเดิม…” เขาพูดเรียบ ๆ พลอยเงยหน้าขึ้นมอง
“นายยังจำได้อีกเหรอ?”
“บางอย่างมันจำได้แม้จะไม่อยากจำ” เขาตอบ แล้วกำลังจะหันหลังกลับ แต่เสียงของพลอยรั้งไว้
“วันนั้น...ฉันไม่ได้ตั้งใจจะหายไปแบบนั้นนะ”
“ฉันไม่เคยรอคำอธิบายจากเธอ” ธันวาพูดพร้อมเดินกลับหลังเคาน์เตอร์
แต่พลอยกลับมองเขาอย่างรู้ทัน “แต่มีคนอื่นอาจจะเคยรอ…มากกว่านายด้วยซ้ำ” สายตาเธอเหลือบไปที่อชิ
ช่วงบ่ายของวันนั้น มีนาหยุดพักอยู่หลังร้าน ธันวาเดินเอาขนมเค้กมาให้ชิ้นหนึ่ง วางไว้ตรงหน้า
“ของเหลือ?” เธอถามยิ้ม ๆ
“เค้กวันเกิด” เขาตอบ
“หืม? วันเกิดใคร?”
“…ของฉัน”
มีนาชะงัก “วันนี้วันเกิดคุณ?! ทำไมไม่บอกคะ!”
“ไม่มีใครบอกวันเกิดตัวเองตอนโตแล้วหรอก” เขาตอบเรียบ ๆ แล้วเดินกลับไปหลังเคาน์เตอร์
มีนามองเค้กตรงหน้า แล้วตัดสินใจเดินกลับเข้าไปในร้าน หยิบมือถือขึ้น แล้วเปิดเพลงเบา ๆ 🎶
เสียงเพลง “Happy Birthday” เวอร์ชันอะคูสติกลอยเบา ๆ ในร้าน
ทุกคนหันมามอง รวมทั้งพลอยกับอชิ มีนาเดินถือเทียนเล่มเล็ก ๆ ปักบนเค้ก เดินไปวางตรงหน้าเขา
“สุขสันต์วันเกิดค่ะคุณบาริสต้าใจดี 🎂”
ธันวาอึ้งไปเล็กน้อย แต่ก็รับไว้เงียบ ๆ
“ฟังนะคะ ฉันไม่มีของขวัญ ไม่มีการ์ด ไม่มีอะไร fancy… แต่ฉันขอให้ปีนี้คุณเลิกทำหน้าดุใส่ฉันสักหนึ่งวันได้ไหม” 😄
เขาเงียบ ก่อนจะเป่าลมเบา ๆ ดับเทียน
“…หนึ่งวันนะ”
มีนายิ้มกว้างเหมือนได้รางวัลใหญ่ที่สุดในชีวิต 🎁
ขณะเดียวกัน พลอยเดินออกจากร้านไปพร้อมกับกระเป๋ากล้องที่อชิลืมไว้ เธอหยุดหน้าประตู มองภาพในกล้อง — รูปคาเฟ่ รูปมุมร้าน…และภาพด้านหลังของเธอ
เขายังถ่ายรูปฉันอยู่สินะ... เธอคิดในใจ แล้วเดินจากไปช้า ๆ
รัก(ไม่)ว่างงาน "เมื่อความว่างงาน พาให้หัวใจไม่ว่างอีกต่อไป" ตอนที่ 1 “จบงาน...เริ่มรัก?”