เราเป็นคนประเภทที่ค่อนข้างอินโทรเวิร์ด อยู่คนเดียวได้สบายมาก ไม่ชอบวุ่นวายกับใคร ชีวิตตอนนี้ก็ใช้เวลาอยู่กับตัวเองเยอะมากๆ ทั้งเรื่องงาน การตัดสินใจ การวางแผนชีวิต การแก้ไขปัญหาต่างๆในชีวิต ก็พยายามทำเองให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้
 
เรารู้สึกว่าการอยู่คนเดียวมัน “สงบ” และ “ชัด” กับใจตัวเองมากขึ้นเรื่อยๆ จนบางทีก็เริ่มไม่อยากให้ใครเข้ามายุ่งเลย แม้แต่เพื่อนก็ห่างๆ กันไป ญาติก็แทบไม่ได้คุย มีแค่แม่ที่กลับไปหาช่วงวันหยุดเสาร์-อาทิตย์ แต่เราก็ยังรู้สึกเหมือนอยู่คนเดียวอยู่ดี เพราะบางอย่างเราก็เลือกจะไม่พูด
 
แต่ก็มีคำถามในใจขึ้นมาเรื่อย ๆ เหมือนกันว่า…
📌 การที่เราเลือกจะไม่พึ่งใครเลย มันเป็นความเข้มแข็ง หรือเป็นเพราะเรากำลังปิดกั้นตัวเอง?
📌 ชีวิตที่ไม่ต้องพึ่งใคร มันจะดีจริงไหมในระยะยาว หรือวันหนึ่งเราจะรู้สึกว่า…มันโดดเดี่ยวเกินไป?
📌 เราสามารถสร้างทุกอย่างด้วยตัวเองจริงๆ ไหม โดยไม่ต้องมีทีม ไม่ต้องมีคนช่วย ไม่ต้องมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับใครเลย?
 
เลยอยากมาถามคนในพันทิปค่ะ
มีใครที่ใช้ชีวิตแบบนี้อยู่บ้างไหม หรือเคยคิดแบบเรา แล้วสุดท้ายได้ข้อสรุปอะไร?
ทุกความคิดเห็นยินดีรับฟังนะคะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ 🙏